رضایت مندی زناشویی می تواند به عنوان یکی از متغیرهای کلیدی در کیفیت زندگی زوجین تأثیرگذار بوده و سبب بهبود روابط بین فردی و پذیرش مسئولیت های اجتماعی از سوی افراد در محیط های کاری شان باشد. بر این اساس هدف کلی این پژوهش مطالعه ی نقش مداخله گرایانه رضایت جنسی در تأثیرگذاری عشق ورزی بر رضایت زناشویی است. روش تحقیق از نوع پیمایشی بوده و ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه های استاندارد است. جامعه ی آماری مورد مطالعه شامل کلیه ی کارکنان متأهل دانشگاه تبریز به تعداد 821 نفر است که از این تعداد 261 نفر با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب انتخاب شده است. بر اساس نتایج به دست آمده از تحقیق حاضر، رضایت جنسی و عشق ورزی دارای رابطه ی مثبت و معنی داری با رضایت زناشویی هستند؛ همچنین متغیر عشق ورزی از طریق تأثیرگذاری مثبت بر متغیر رضایت جنسی موجب افزایش رضایت زناشویی می شود. نتیجه آنکه با توجه به یافته ها، عشق ورزی و رضایت جنسی و آگاهی زوجین در این موارد می تواند باعث افزایش رضایت زناشویی در همه ی ابعاد و به تبع آن استوارتر شدن بنیان خانواده در جامعه گردد.