سیستم های مخازن ذخیره دارای نقش اساسی در کنترل آب های سطحی و تامین آب موردنیاز کشاورزی، شرب، تولید برق و ... می باشند به همین دلیل مطالعه دقیق رفتار این سیستم ها به منظور تامین آب مورد تقاضا به صورت رضایت بخش ضروری می باشد، بررسی رفتار مخازن ذخیره به ویژه در سال های کم آبی از اهمیت فراوانی برخوردار می باشد، بطوری در دوره های بحرانی همواره آب تامین شده توسط مخازن کمتر از مقدار تقاضا می باشد. این تحقیق به بررسی عملکرد مخازن درون سالی و برون سالی تحت مقادیر مختلف آسیب پذیری در دوره های بحرانی می پردازد. برای تعیین عملکرد بهینه سیستم های ذخیره، شاخص پایداری و برای تحلیل مخزن روش SPA اصلاح شده، مورد استفاده قرار گرفته است. بررسی عملکرد مخازن تحت مقادیر مختلف آسیب پذیری در سایت های مورد مطالعه نشان می داد که در سیستم های مخازن ذخیره درون سالی اعمال محدودیت در رهاسازی آب در دوره های بحرانی اگر به اندازه 25% مقدار تقاضا موردنظر باشد سیستم ذخیره عملکرد بهینه خواهد داشت و این موضوع در سیستم های برون سالی زمانی اتفاق می افتد که شاخص آسیب پذیری (اعمال محدودیت) 35% الی 40% باشد.

ارزیابی پایداری کشاورزی و شناخت نقاط قوت و ضعف آن این قابلیت را دارد تا در هر منطقه به قانونگذاران در اتخاذ سیاست ها و راهبردهای متناظر با وضعیت کنونی کمک نماید. هدف این پژوهش، ارزیابی پایداری کشاورزی ایران از طریق سنجه های کشاورزی پایدار در پنج بعد اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی، فنی و سیاستی بود. برای دستیابی به این هدف، با استفاده از یک شاخص ترکیبی پایداری(ICSA) و وزن دهی سنجه ها بر اساس روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP)، سطح کلی پایداری کشاورزی طی بازه زمانی 1384 تا 1394 تعیین شد. نتایج نشان داد شاخص ترکیبی پایداری در ایران با میانگین521/0، در وضعیت پایداری قرار دارد و روند این شاخص طی سال های مورد بررسی از 41/0 تا 65/0 با نرخی معادل 15/4 افزایش یافته است. استان های فارس، خراسان رضوی و آذربایجان شرقی به ترتیب با مقدار 683/0، 653/0 و 625/0 بهترین وضعیت پایداری و استان های سیستان و بلوچستان، خراسان جنوبی و هرمزگان به ترتیب با مقدار 348/0، 374/0 و 397/0 ضعیف ترین پایداری کشاورزی را به خود اختصاص داده اند. با توجه به سطح متوسط پایداری کشاورزی لازم است متولیان بخش کشاورزی با سرمایه گذاری بر روی زیرساخت های تولید از جمله بذر، کود، استفاده از سیستم های نوین آبیاری و روش های مناسب کشاورزی در جهت توسعه پایدار کشاورزی گام بردارند.

زمینه و هدف: شاخص های پایداری به عنوان ابزاری کارآمد جهت کمک به تصمیم گیران و سیاست گذاران برای تصمیم گیری بهتر و فعالیت های موثرتر در جهت توسعه پایدار است، از این رو تاکنون تلاشهای بسیاری در سطح جهانی و سطح ملی برای تدوین شاخص های پایداری مناسب، جامع و موثر انجام یافته است و این فرایند تاکنون متوقف نشده و ادامه خواهد داشت. سپتامبر 2015 مصادف با تصویب اهداف توسعه پایدارSDGs ست که جایگزین اهداف توسعه هزاره MDGs خواهد شد. اهداف توسعه پایدار مجموعه ای کامل و فراگیر از اهداف خرد و کلان را ارایه کرده است که مشتمل بر شاخص های جامع و فراگیری نیز خواهد بود.روش بررسی :این تحقیق با مروری بر مهم ترین شاخص های پایداری از گذشته تا حال (مشتمل بر CSD، MDG، EPI و SDGs) تلاش نموده تا به اهمیت شاخص های پایداری و لزوم توجه و استفاده صحیح از آن ها توسط تصمیم گیرندگان اشاره نماید.یافته ها: در این تحقیق روند شکل گیری و تغییر برخی شاخص های پایداری به تفصیل اشاره شد و مفهوم نمره و رتبه شاخص های عملکرد محیط زیست مورد بحث و تحلیل قرار گرفت.بحث و نتیجه گیری: بررسی روند تغییرات شاخص های پایداری می تواند راهنمای تصمیم گیران، در استفاده بهتر از این مفاهیم برای سیاستگذاری قرارگیرد. شاخص های اهداف توسعه پایدار SDGs در بازه زمانی 2015 -2030 ابزار هدایت و رصد کشورها به سمت توسعه پایدار خواهند بود بنابراین استفاده از این ظرفیت جهانی می تواند الگوی مناسبی را ارزیابی پایداری در سطح ملی ارایه دهد.

برگشت تراز آب زیرزمینی به تراز مطلوب با استفاده از راهکارهای تعادل بخشی از اهداف اصلی سیاست گذاران آب کشور است. یکی از راهکارهای طرح یادشده، تغذیه ی مصنوعی است که به منظور کمی کردن میزان اثربخشی آن، با استفاده از شاخص های پایداری در آبخوان ارزیابی شد. برای نخستین بار پایداری سیستم آب زیرزمینی، با استفاده از ترکیب سه شاخص اعتمادپذیری، آسیب پذیری و مطلوبیت و با درنظرگرفتن اثر سناریوی تغذیه ی مصنوعی ارزیابی شد. به این منظور با استفاده از مدل MODFLOW اثر تغذیه ی مصنوعی شوراب سیوجان بر وضعیت آبخوان بیرجند طی یک دوره ی نُه ساله شبیه سازی و پیش بینی وضعیت آبخوان تا افق 1404 در شرایط نرمال اقلیمی در سه سناریوی برداشت آب انجام گرفت. نتایج شبیه سازی نشان داد سیستم آبخوان در بخش انتهایی، که چاه مشاهده ای خوسف قرار دارد، با توجه به مسیر حرکت تغذیه ی آب زیرزمینی، اختلاف کم بین تراز مطلوب و تراز آب زیرزمینی و ضخامت کم ناحیه ی اشباع، بیشترین پایداری را به میزان 55 درصد داشته است. بررسی شاخص ها در منطقه تحت تأثیر تغذیه ی مصنوعی در آبخوان نشان می دهد اجرای طرح تغذیه ی مصنوعی توانسته بین 21 تا 25 درصد با توجه به سناریوی کاهش، ثابت بودن برداشت و افزایش برداشت مقدار شاخص پایداری سیستم را بهبود دهد. شاخص ارائه شده در این تحقیق با توجه به قابلیت توزیعی بودن و امکان بررسی اثر سناریوهای مختلف، می تواند در سایر آبخوان ها و در تصمیم گیری به کار برده شود.

امروزه، اهمیت پایداری تالاب ها بسیار افزایش یافته است. به گونه ای که تالاب های ناپایدار اثرات مخرب زیادی بر جوامع در پیش خواهند داشت. در مطالعه حاضر، روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) برای تعیین وزن عوامل اثرگذار بر اکوسیستم تالاب در سال 1396، استفاده شد. برای انعکاس کامل پایداری تالاب شادگان، 84 پرسشنامه از متخصصان و کارشناسان تهیه گردید. اهداف مطالعه در سه معیار اصلی تعیین ارزش عملکرد، محدودیت های محیط زیستی و ارزش اجتماعی-اقتصادی هر شاخص تقسیم بندی شدند. نتایج نشان داد که پایداری تالاب شادگان در وضعیت ضعیفی (483/0) قرار دارد. همچنین نتایج مطالعه نشان داد که برای بهبود پایداری تالاب شادگان، اعمال برنامه هایی در جهت بهبود عرضه آب به تالاب، قوانین و برنامه هایی جهت حفاطت از تالاب و راهکارهایی جهت مقابله با بلایای طبیعی مانند خشکسالی ضروری به نظر می رسد.

امروزه یکی از دغدغه های مهم در بسیاری از کشورهای جهان، تأمین آب به منظور توسعه ی پایدار است. برای مدیریت مؤثر منابع آب زیرزمینی به منظور توسعه ی پایدار از یک سو به ابزار مناسب برای مدل سازی و از سوی دیگر به معیاری برای محاسبه ی پایداری نیاز است. این تحقیق وضعیت پایداری آبخوان با استفاده از مدل ترکیبی را که شامل مدل هیدرولوژیکی SWAT، مدل جریان آب زیرزمینی MODFLOW و مدل انتقال آلاینده MT3DMS می شود، در حوضه ی مطالعاتی اصفهان برخوار بررسی می کند. خروجی مدل SWAT به عنوان ورودی مدل MODFLOW و خروجی مدل MODFLOW به عنوان ورودی مدل MT3DMS استفاده می شود. ارتفاع و غلظت آب در هر سلول مدل کمی و کیفی (MODFLOW و MT3DMS) به عنوان ورودی MATLAB برای محاسبه ی شاخص پایداری (با استفاده از سه معیار عملکرد اطمینان پذیری، برگشت پذیری و آسیب پذیری) تحت سه سناریوی مدیریتی (ادامه ی برداشت روند فعلی، افزایش 30 درصدی برداشت از آبخوان و کاهش 30 درصدی برداشت از آبخوان) استفاده می شود. نتایج نشان دهنده ی شاخص پایداری طی دوره ی شبیه سازی برابر 052/0 و به ترتیب تحت سناریوی اول، دوم و سوم برابر 040/0، 033/0 و 050/0 است. نتایج نشان می دهد با کاهش 30 درصدی بهره برداری از آبخوان، شاخص پایداری کمی و کیفی آبخوان در بیشتر نقاط به طور شایان توجهی بهبود خواهد یافت.

یکی از شیوه های بدیعی که طی 30 سال اخیر در غرب رایج شده است؛ توجه به ماخذ مقالات علمی به عنوان ابزاری برای بازیابی مقالات جدید، تحلیل محتوای آنها، ربط موضوعی میان نوشته ها و مسایلی از این قبیل می باشد. در واقع ارزش یک مقاله علمی بر اساس تاثیر در مقالات و نوشته های بعدی (حضور در ماخذ آنها) تعیین می شود. یکی از موسسات معتبر جهان که در زمینه معرفی مقالات معتبر علمی فعالیت می کند، Institute for Science Information (موسسه اطلاعات علمی) می باشد. SCI (Science Citation INDEX) از سال 1961 هر دو ماه یکبار توسط ISI منتشر می شود. این پایگاه مقالات بیش از 3300 عنوان مجله علمی و فنی برجسته جهان را نمایه می کند و از طریق آن می توان از میزان استنادهایی که به یک مقاله شده، اطلاع یافت.

زمینه و اهداف: سندرم کارپال تانل شایع ترین مونونروپاتی است که در کلینیک ها دیده می شود، مطالعات الکترودیاگنوزیس روتین برای تشخیص این سندروم بکار می رود، TLT) (Terminal latency INDEX٫ که تفاوت سرعت هدایت سگمانهای دیستال و پروگزیمال را نشان می دهد یک شاخص با حساسیت بالا گزارش شده است، فلذا هدف از این مطالعه تعیین حساسیت این روش در مقایسه با سایر روشهای الکترودیاگنوزیس می باشد.روش بررسی: در این مطالعه که بصورت موردی – شاهدی انجام گرفت، 111 نفر بیمار CTS) (Carpal Tunel٫ Syndrom با 62 فرد سالم از نظر روشهای مختلف الکترودیاگنوزیس و مقایسه آن با TLI مورد ارزیابی قرار گرفتند و حساسیت هر کدام از تستها جداگانه تعیین و با همدیگر مقایسه گردید و داده ها از نظر آماری آنالیز گردیدند.یافته ها: متوسط TLI برای گروه 0.3±0.05 CTS و برای گروه کنترل 0.03± 0.42 بود. حساسیت TLI 73% تعیین گردید، که حساسیت بالاتری نسبت به سایر تستها نداشت. در 3 بیمار TLI تنها تست مثبت بود. حساسیت تست فواصل 7 و 14 سانتی متری بصورت معنی داری بیشتر از سایر تستها بود.نتیجه گیری: حساسیت تست TLI در مقایسه با سایر تستهای روتین الکترودیاگنوزیس تفاوت معنی داری ندارد در نتیجه اگر چه تست TLI یک تست مفید در تشخیص CTS می باشد ولی حساستر از سایر تستهای نمی باشد.