«حسن نیت در قراردادها» را می توان مفهومی سهل و ممتنع دانست. سهل از این نظر که هر کس از عنوان «حسن نیت» معنای روشنی مانند داشتن نیت صادقانه و بدون غل و غش در ذهن دارد و ممتنع است چون کاربرد همین مفهوم بظاهر سهل و روشن در قراردادها، با پیچیدگی و دشواری روبرو است و اصولا بحث ها و اختلاف نظرهای فراوان و عقاید مختلف در مورد معنای حسن نیت، نشانه و دلیل ممتنع بودن این مفهوم است. تعاریف و تعابیر بیان شده جهت شناساندن معنای «حسن نیت در قراردادها» را می توان در دو دسته کلی تقسیم بندی کرد. دسته اول تعاریفی است که جنبه «مثبت» دارد. یعنی با بیان اینکه «حسن نیت» مشتمل بر چه چیزهایی است و چه مواردی حسن نیت تلقی می شود سعی در شناساندن این مفهوم می شود. دسته دوم تعاریفی است که جنبه منفی دارد. یعنی اینکه چه مواردی حسن نیت محسوب نشده و مغایرحسن نیت شناخته می شود.از سوی دیگر با شناختی که بر اساس تعاریف ارائه شده بدست می آید، روشن می شود که «حسن نیت در قراردادها» با اصطلاحات و نهادهای حقوقی دیگری در زمینه قراردادها مرتبط است. اهم این نهادها عبارتند از: معامله منصفانه، اصل افشاء، استاپل، اظهار خلاف واقع، سوء استفاده از حق و انصاف. به لحاظ نزدیکی معنا و مفهوم این نهادها با حسن نیت و برای شناخت کامل مفهوم حسن نیت ناگزیر از بررسی و تطبیق بین معنا و کاربرد این نهادها با معنا و کاربرد حسن نیت هستیم.