محدویت ها و مرزهای تولید محصولات کشاورزی وابسته به شرایط اقلیمی است و آب و هوا یکی از مهمترین عوامل موثر در فعالیت های انسان به ویژه در بخش کشاورزی است. این تحقیق به منظور ارزیابی شرایط اقلمی برای کشت محصول زعفران در شهرستان مرودشت صورت گرفته است. برای انجام این کار از داده های روزانه دمای شهرستان مرودشت به صورت روزانه و داده های بارش ماهانه در یک دوره آماریی 20 ساله (1986-2005) استفاده شده است. در این تحقیق شرایط دمای حداقل، میانگین و نوسانات روزانه دما با توجه به نیازهای گیاه زعفران در شهرستان مرودشت مورد بررسی قرار گرفت و این شرایط با شهرستان های زعفران خیز ایران مقایسه شد. شرایط یخبندان و وقوع دماهای زیر صفر درجه نیز در این شهرستان بررسی شد. میزان درجه روز مورد نیاز برای رشد و گلدهی و همچنین ضریب گیاهی و نیاز آبی این گیاه نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج، از نظر دمایی و نوسانات روزانه دما، شهرستان مرودشت با شهرستان های زعفران خیز ایران مانند: قائن و تربت حیدریه به طور نسبی دارای مشابهت است و از این نظر برای کشت زعفران محدودیت وجود ندارد. از نظر احتمال وقوع یخبندان و همچنین درجه روز مورد نیاز برای رشد و گلدهی زعفران در شهرستان مرودشت محدودیتی وجود ندارد و با توجه به ضریب گیاهی و نیاز آبی این محصول در دوره اولیه رشد با توجه به کسری آب مورد نیاز، آبیاری این محصول ضروری است ولی در دوره توسعه و میانی با توجه به بارش های زمستانه و وجود رطوبت در خاک می توان تعداد دفعات آبیاری را کاهش داد.

این مطالعه با هدف بررسی جنبه های محدود کننده تجارت آب مجازی صورت گرفت. بدین منظور ابتدا الگوی بهینه کشت مشروط بر محدودیت های آب و زمین ارایه گردید. در ادامه با توجه به اهمیت مصرف نهاده ها و اشتغال نیروی کار الگوهایی تعدیلی بصورت حداکثرسازی تابع هدف مشروط به حفظ سطح فعلی اشتغال و با قید افزایش اشتغال ارایه گردید. نتایج نشان داد برای تعدیل پیامد منفی بیکاری در تعیین الگوی کشت بر اساس آب مجازی بهتر است در کنار هدف حداکثرسازی واردات آب مجازی هدف حفظ سطح نسبی اشتغال نیز مورد توجه قرار گیرد زیرا توجه تنها به مساله واردات آب مجازی همراه با پیامدهایی همچون کاهش قابل ملاحظه اشتغال چندان مطلوب بنظر نمی رسد. بنابراین پرداختن به هر یک از اهداف شامل حداکثرسازی واردات آب مجازی، کاهش مصرف کود و آب و افزایش اشتغال منجر به الگویی می شود که تنها در تامین هدف تحت تعقیب مطلوب می باشد حال آنکه لازم است الگوی تجویزی تمامی اهداف را در سطحی نسبتا مطلوب تامین نماید. به عبارتی دیگر اهمیت بالای حداکثرسازی واردات آب مجازی نباید منجر به نادیده گرفتن هزینه های تامین این هدف شود.

زمینه و هدف: لیشمانیوز یکی از شایع ترین بیماری ها واگیر در مناطق گرمسیری جهان می باشد. در بروز این بیماری عوامل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، محیطی و اقلیمی دخیل می باشد. استان فارس از مناطق با شیوع بالای این بیماری می باشد با توجه به وقوع تغییرات اقلیمی طی سال های اخیر در کشور و در این استان، مطالعه حاضر با هدف بررسی اپیدمیولوژی لیشمانیوز جلدی در شهرستان مرودشت در سال 1396 انجام شد. روش بررسی: مطالعه حاضر به صورت توصیفی تحلیلی در زمینه بررسی اپیدمیولوژی لیشمانیوز جلدی در شهرستان مرودشت در سال 1396 انجام شد. بر این اساس اطلاعات دموگرافیک کلیه بیماران ثبت شده در واحد واگیر مرکز بهداشت شهرستان مرودشت استخراج و با استفاده از آزمون های آماری توصیفی، تی مستقل و کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میزان بروز بیماری در کل جمعیت 4/13، در مردان 4/14 و در زنان 4/12 در 10 هزار نفر برآورد گردید. بیشترین موارد بیماری در گروه سنی3021 سال(7/17 درصد)، زنان خانه دار(5/33 درصد) و روستا نشینان(3/52 درصد) رخ داده بود. دست ها بیشترین عضو دارای ضایعه(1/76 درصد) و اغلب افراد دارای بیش از 5 ضایعه بودند. هم چنین بروز بیماری در فصل پاییز(73/55 درصد) بیشتر از سایر فصول بود. اختلاف آماری معنی داری در بروز بیماری بر اساس جنسیت مشاهده نشد (44/0=(p. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر بروز بیماری لیشمانیوز جلدی در شهرستان مرودشت بالا می باشد و ابتلا به بیماری بر اساس جنسیت اختلاف معنی داری را نشان نداد. هم چنین بروز بیماری در زنان خانه دار و افراد ساکن روستا بیشتر بود. در نتیجه می باید اقدامات بهداشتی مناسبی از جمله کنترل ناقل و مخزن بیماری از طریق سمپاشی و درمان بهینه بیماران به وسیله مسئولین صورت پذیرد تا بتوان از گسترش و انتشار بیماری و در پی آن از ابتلاء افراد به بیماری پیشگیری نمود.

محوطه ی باستانی «تل گپ کناره»، در 5 کیلومتری جنوب غرب تخت جمشید، 3 کیلومتری شمال شرق مرودشت در حوضه ی رود کُر واقع شده است. این محوطه طی کاوش واندنبرگ، به دوره ی اسلامی و شغا، و بررسی علیزاده به دوران شغا / تیموران، آهن III، هخامنشی، ساسانی و اسلامی تاریخ گذاری شده است. اولین فصل کاوش تل گپ در شهریور و مهر 1391 باهدف لایه نگاری و شناسایی تسلسل ادوار مختلف فرهنگی این محوطه، ارائه گاهنگاری نسبی و مطلق و بررسی فرهنگ فارس در طول هزاره ی سوم ق. م. صورت پذیرفت. در این فصل کاوش، دو گمانه در غرب و شرق محوطه ایجاد گردید که حدود 5. 30 متر، شامل نهشته ها، لایه ها و ساختار های معماری مورد کاوش قرار گرفت. براساس سفال های به دست آمده از کاوش و مقایسه با دیگر محوطه های حوضه ی رود کُر، می توان توالی استقراری تل گپ را به هشت فاز استقراری تقسیم نمود. استقرار در این محوطه در اواسط هزاره ی چهارم ق. م. شکل گرفته و تا اوایل هزاره ی دوم استمرار داشته است، سپس تا دوره ی ساسانی متروک شده و در قرون اولیه ی اسلامی قلعه ای بر روی تپه ساخته شده است. نتایج پتروگرافی صورت گرفته بر روی سفال ها، نشان می دهد که ترکیب تمامی سفال ها به جز یک قطعه از سفال های منقوش دوره ی اسلامی منشأ مشابه داشته و مواد اولیه ی آن ها از منطقه تأمین شده است؛ همچنین فراوان ترین جزء سازنده ی این سفال ها کانی کلسیت است که به صورت درشت دانه و گاه به صورت ریزدانه و ترکیب با زمینه است که این حالت، ارتباط مستقیم با زمین شناسی منطقه و رسوب گذاری آن دارد. تاکنون نظرات مختلفی در مورد گذر از دوره ی بانش به کفتری ارائه شده است. انتشار جدید نتایج کاوش های تل ملیان و با توجه به گونه شناسی و مطالعات صورت گرفته بر روی سفال های تل گپ، می توان فرهنگ کفتری را تداوم فرهنگی از دوره ی بانش دانست.

سابقه و هدف: وجود نزدیک به 870 میلیون انسان دچار کمبود تغذیه مزمن در سال 2012، نشان از این دارد که شمار گرسنگان در جهان به طور ناباورانه ای بالا است. کاهش ناامنی غذایی و دستیابی پایدار به امنیت غذایی به شرطی قابل دسترس است که فعالیت های جامعی مانند اندازه  گیری امنیت غذایی در سطح خانوار صورت گیرد. امنیت غذایی عبارت است از دسترسی همیشگی همه مردم به غذای کافی، سالم و مغذی به منظور زندگی سالم و فعال. بهبود امنیت غذایی فراتر از افزایش میزان انرژی دریافتی است و بهبود کیفیت مواد غذایی را نیز شامل می شود. بررسی کمی وضعیت امنیت غذایی و عامل های موثر بر امنیت غذایی پایدار در شهرستان مرودشت از هدف های این پژوهش بوده است. مواد و روش ها: این بررسی در شهرستان مرودشت - یکی از شهرستان های استان فارس- واقع در جنوب غرب ایران انجام شد. برای تبیین وضعیت امنیت غذایی از روش توصیفی- پیمایشی استفاده شد. بدین منظور 500 خانوار شهری و روستایی به صورت تصادفی انتخاب شدند. داده های جمعیتی، اجتماعی و اقتصادی خانوارها با پرسشنامه اطلاعات عمومی گرد آوری و وضعیت امنیت غذایی با پرسش نامه 18 گویه ای امنیت غذایی خانوار که توسط وزارت کشاورزی ایالات متحده ارائه شده است، سنجیده شد. ارتباط بین تحصیلات والدین، درآمد خانوار و شمار افراد خانوار با وضعیت ناامنی غذایی خانوار با انجام آزمون همبستگی اسپیرمن مشخص شد. وضعیت ناامنی غذایی خانوار در مناطق شهری و روستایی و همچنین ارتباط بین وضعیت ناامنی غذایی خانوار و شغل والدین بر پایه آزمون خی دو مشخص شد.نتایج و بحث: با توجه به نتایج مستخرج از پرسش نامه های USDA، از مهم ترین تجربه های ناامنی غذایی در خانوارهای مورد بررسی می توان به احساس نگرانی در مورد تمام شدن مواد غذایی، ناتوانی مالی برای تامین غذای متعادل و متکی بودن به غذاهای ارزان قیمت اشاره کرد. نتایج نشان داد ناامنی غذایی در این بررسی 73. 8% (ناامنی غذایی بدون گرسنگی 35%، ناامنی غذایی با گرسنگی متوسط و شدید به ترتیب 23% و 15.8%) و در خانوارهای روستایی بیشتر از خانوارهای شهری بود؛ یکی از علل این امر، توان مالی کمتر خانوارهای روستایی نسبت به خانوارهای شهری در تهیه مواد غذایی بوده است. همچنین نرخ بیسوادی و بیکاری در مناطق روستایی بیشتر از مناطق شهری بوده که می تواند از علل دیگر تفاوت یادشده باشد. ناامنی غذایی در خانوارهای روستاهای دور از مرکز شهرستان تفاوتی با روستاهای نزدیک به مرکز شهرستان نداشت؛ این امر نشان دهنده برنامه (برنامه) غذایی نامطلوب همه افراد می باشد و فاصله از شهر تفاوتی بین آنها ایجاد نمی کند. نتایج همچنین نشان داد که با افزایش تحصیلات والدین و درآمد خانوار، ناامنی غذایی کاهش یافت. ناامنی غذایی در خانوارهای دارای فرزند، از دیگر خانوارها بیشتر بوده است. ناامنی غذایی در خانوار هایی که پدر بیکار و مادر خانه دار است نیز از دیگر خانوار ها بیشتر بوده است. نتیجه گیری: یافته های این تحقیق نشان داد ناامنی غذایی در جامعه مورد بررسی وجود داشته و با برخی عامل ها مانند وضعیت اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ارتباط دارد. از بین بردن فقر، تغییر الگوهای ناپایدار به الگوهای پایدار مصرفی و تولیدی به منظور دستیابی به امنیت غذایی برای همگان حیاتی است. بنابراین، با برنامه ریزی های مناسب در زمینه ارتقای وضعیت اجتماعی- اقتصادی خانوارها می توان شیوع ناامنی غذایی را در این منطقه کاهش داد.

زمینه و هدف: لیشمانیوز پوستی هنوز به صورت یک مشکل بهداشتی بزرگ در مناطق زیادی از دنیا از جمله ایران باقی مانده و در حال گسترش می باشد. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت اپیدمیولوژیک بیماری در شهرستان مرودشت از استان فارس در سال های 88-1387 انجام شد.مواد و روش کار: در این مطالعه مقطعی، موارد سالک مراجعه کننده به مرکز بهداشت شهرستان مرودشت، که بیماری آنها به روش بالینی و آزمایشگاهی تشخیص و تایید شده بود از نظر اپیدمیولوژی مورد بررسی قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های کای دو، آزمون دقیق فیشر و من ویتنی با استفاده از نرم افزار مورد STATA نسخه 9 تجزیه تحلیل قرار گرفت.یافته ها: کل بیماران مورد بررسی در دو سال 2627 نفر بود. که به ترتیب 1337 و 1290 مورد مربوط به سال 1387 و 1388 می باشد. رخداد بیماری در مردان (60.3%)، فصل پاییز (53.8%) و در گروه سنی 30-15 سال (40%) بیشتر از گروه های دیگر بوده و بیشتر افراد ساکن شهر (57.5%) و اغلب در ساختمانهای نوساز (72%) زندگی می کردند. همچنین جنسیت، نوع ساختمان و فصل وقوع بیماری با شدت زخم ارتباط نشان دادند.نتیجه گیری: با توجه به اینکه رخداد بیماری در جنس مرد، سنین 30-15 سال، ساکنین شهری و ساختمان های نوساز بیشتر از سایر گروه ها می باشد، لازم است این فاکتورها در طراحی و اجرای برنامه های پیشگیری و کنترل بیماری مدنظر قرار گیرند.

در زمینه تغییرات کاربری اراضی مطالعات نسبتا زیادی در ایران انجام شده، که اغلب بر جنبه های منفی این پدیده تاکید داشته اند. در این تحقیق با استفاده از تصاویر ماهواره لندست سال های 1990 و 2004 و 2018، تغییرات کاربری و پوشش اراضی درمنطقه مرودشت استان فارس مورد بررسی قرار گرفته است. از امکانات مدل زنجیره مارکف در محیط IDRISI Andes V. 15 استفاده شده و شرایط کاربری و پوشش اراضی برای سال 2032 پیش بینی شده است. نتایج این پژوهش نشان داد حدود 196000 هکتار، معادل %91 از اراضی کاربری کشاورزی داشته و مراتع، اراضی بایر و مناطق مسکونی به ترتیب با 9/4، 7/2 و 6/1 درصد در رتبه های بعدی قرار دارند، که مجموعا بیش از 20000 هکتار از سطوح اراضی منطقه را در بر می گیرند. طی یک دوره 28 ساله که از سال 1990 تا سال 2018را شامل شده، سطوح اراضی کشاورزی و مراتع همواره با کاهش حدود 9 درصدی همراه بوده است. این در حالی است که اراضی بایر و مناطق مسکونی افزایش سطح داشته اند. بطوری که سطح اراضی بایر از 7/2 درصد به 29/11 درصد افزایش یافته است. بطور کلی، نتایج این تحقیق نشان دهنده این است که در دراز مدت سطح اراضی کشاورزی در حال کاهش و اراضی بایر در حال افزایش می باشد؛ بنابراین برنامه های مدیریتی فوری برای جلوگیری از تخریب اراضی کشاورزی ضرروری است.

در بررسی هایی که در سال 1384در استان فارس (منطقه مرودشت) به منظور شناسایی بال ریشکداران مزارع گندم انجام گرفت در مجموع 13 گونه متعلق به 6 جنس از 3 خانواده جمع آوری شد. نمونه های مذکور پس از تهیه اسلاید میکروسکوپی با استفاده از کلید های موجود شناسایی گردید. لیست گونه های شناسایی شده به شرح زیر می باشد: Terebrantia,Thripidae,Thripinae Chirothrips manicatus Haliday, 1836 Frankliniella pallida (Uzel, 1895) F. occidentalis (Pergande, 1895) Odontothrips confusus Priesner, 1926 Thrips meridionalis (Priesner, 1926) T. tabaci Lindeman, 1889 T. vuilleti (Bagnall, 1933) Terebrantia, Melanthripidae Melanthrips fuscus (Sulzer, 1776) Tubulifera, Phlaeothripidae, Phlaeothripinae Haplothrips (Haplothrips) cerealis Priesner, 1939 H. (Haplothrips) iraniensis Priesner, 1954 H. (Haplothrips) knechteli Priesner, 1923 H. (Haplothrips) reuteri (Karny, 1907) H. (Haplothrips) tritici (Kurdjumov, 1912) بیشترین غنای گونه ای مربوط به جنس Haplothrips می باشد و گونهH. reuteri  از بیشترین فراوانی در بین نمونه های جمع آوری شده برخوردار بود. گونه های تشخیص داده شده توسط دکتر R. zur Strassen از موزه حشره شناسی فرانکفورت آلمان مورد تایید قرار گرفتند. تمامی گونه ها برای اولین بار از مزارع گندم منطقه مرودشت گزارش می شوند.