نتایج جستجو

36355

نتیجه یافت شد

مرتبط ترین ها

اعمال فیلتر

به روزترین ها

اعمال فیلتر

پربازدید ترین ها

اعمال فیلتر

پر دانلودترین‌ها

اعمال فیلتر

پر استنادترین‌ها

اعمال فیلتر

تعداد صفحات

3636

انتقال به صفحه



فیلترها/جستجو در نتایج    

فیلترها

سال

بانک‌ها



گروه تخصصی











متن کامل


مرکز اطلاعات علمی SID1
اسکوپوس
دانشگاه غیر انتفاعی مهر اروند
ریسرچگیت
strs
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1395
  • دوره: 

    34
  • شماره: 

    413
  • صفحات: 

    1582-1589
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    684
  • دانلود: 

    235
چکیده: 

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

آمار یکساله:  

بازدید 684

دانلود 235 استناد 0 مرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1388
  • دوره: 

    27
  • شماره: 

    98
  • صفحات: 

    425-433
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    769
  • دانلود: 

    188
چکیده: 

مقدمه: LEISHMANIA تک یاخته درون سلولی اجباری است و پشه خاکی به عنوان ناقل، با نیش زدن اشکال عفونی انگل را به میزبانان خود منتقل می کند. شناسایی آنتی ژن های کاندیدا برای واکسن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. آنزیم مانوز 1 فسفات گوانیل ترانسفراز از جمله این آنتی ژن ها می باشد.روش ها: با استفاده از DNA استخراج شده از (MRHO/IR/ER/75) LEISHMANIA MAJOR توسط PCR، ژن کد کننده آنزیم مانوز 1 فسفات گوانیل ترانسفراز تکثیر و محصول PCR در پلاسمید pTZ57R کلون شد. سپس کلنی های به دست آمده با دو آنزیم محدود اثر BamHI و EcoRI مورد هضم قرار گرفت. قطعه خارج شده در پلاسمید pET32a به عنوان حامل بیان ژن، ساب کلون گردید. برای تایید کلون pET32a-man از روش هضم آنزیمی استفاده و سپس قطعه مربوط تعیین توالی گردید.یافته ها: محصول PCR بر روی ژل آگاروز الکتروفورز شد. بعد از کلون کردن محصول PCR در پلاسمید pTZ57R و pET32a، هضم آنزیمی توسط آنزیم های محدود اثر نشان داد که ژن کد کننده این آنزیم در هر دو پلاسمید به طور صحیح کلون شده است.نتیجه گیری: توالی ژن آنزیم تکثیر شده با توالی آن در بانک ژن %92 شباهت را نشان داد که این نتایج تایید بر حفاظت شده بودن (Conserved) توالی ژن این آنزیم در میان ژن های مختلف (MRHO/IR/ER/75) LEISHMANIA MAJOR است.

آمار یکساله:  

بازدید 769

دانلود 188 استناد 0 مرجع 0
نشریه: 

دانشور پزشکی

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1380
  • دوره: 

    8
  • شماره: 

    34
  • صفحات: 

    45-50
تعامل: 
  • استنادات: 

    2
  • بازدید: 

    1099
  • دانلود: 

    133
چکیده: 

با توجه به شیوع لیشمانیوز جلدی در کشور و اهمیت شناخت، تشخیص و درمان این بیماری، مشکلات و هزینه ایجاد محیط کشت انگل از خون خرگوش، و به منظور مقایسه اثر خون انسان، گاو، گوسفند و بز بر رشد عامل لیشمانیوز و مقایسه آن ها با محیط محتوی خون خرگوش، این تحقیق طی سال 77- 1376 در کاشان انجام گرفت.پژوهش حاضر با روش تحلیلی (analytical) بر روی پروماستیگوت لیشمانیاماژور و تروپیکا (L.tropica & LEISHMANIA MAJOR) مورد تایید سازمان جهانی بهداشت، در محیط کشت محتوی خون خرگوش و محیط های 8 گانه خون انسان، و محیط های خون گاو، بز و گوسفند با 10 تکرار صورت پذیرفت. زمان سازگاری با محیط، و حداکثر و حداقل رشد بر مبنای کاهش تعداد انگل فعال نسبت به تعداد انگل در زمان کشت محاسبه گردید و با آزمون آماری T student مورد قضاوت آماری قرار گرفت.سرعت زمان سازگاری پروماستیگوت در محیط ها با هم مساوی و بین 1 تا 3 روز بود. انگل در محیط کشت محتوی خون انسان، گوسفند و بز در زمان کوتاه تر و در محیط محتوی خون گاو در زمان بیش تری به حداکثر رشد رسید و حداقل تعداد رشد در خون خرگوش و گاو بیش تر از گروه خون انسان، بز و گوسفند بود. میزان رشد پروماستیگوت های هر دو گونه انگل در خون خرگوش بیش تر از گروه خونی انسان، بز و گوسفند بود (p<0.05) در حالی که میزان رشد تعداد هر دو نوع انگل در محیط محتوی خون خرگوش و خون گاو مشابه بود.از آن جا که سرعت رشد انگل در محیط های محتوی خون گاو و گروه خون- B انسان وضعیت مناسب و مفیدی دارد و دسترسی به خون انسان ساده تر از خون گاو است، توصیه می شود در مراکز تحقیقاتی و دانشگاهی در صورت عدم دسترسی به خون خرگوش از خون انسان با گروه- B استفاده شود.

آمار یکساله:  

بازدید 1099

دانلود 133 استناد 2 مرجع 1
گارگاه ها آموزشی
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1383
  • دوره: 

    7
  • شماره: 

    1 (پیاپی 21)
  • صفحات: 

    12-16
تعامل: 
  • استنادات: 

    1
  • بازدید: 

    988
  • دانلود: 

    184
چکیده: 

لیشمانیوز بیماری عفونی است که در حال حاضر متجاوز از 12 میلیون نفر در جهان به آن آلوده می باشند. از جمله اشکال مختلف آن شکل جلدی است که به عنوان یک مشکل بهداشت عمومی در بسیاری از بخشهای جهان به خصوص در خاورمیانه مطرح است. با وجود روشهای درمانی متنوع هنوز درمان رضایت بخشی در مورد شکل جلدی بیماری گزارش نشده است. در این مطالعه اثر درمانی فیلمهای دارویی پارامومایسین سولفات به همراه جنتامایسین در درمان ضایعات جلدی ناشی از LEISHMANIA MAJOR بر روی موشهای Balb/c مورد بررسی قرار گرفت.با توجه به تجربیات موجود در درمان بیماری با داروی پارامومایسین در ایران و جهان در این مطالعه فرم فیزیکی جدیدی از دارو به صورت فیلمهای دارویی حاوی 15 درصد پارامومایسین سولفات (شرکت(Antibioticus-Italia  و 0.5 درصد جنتامایسین سولفات (شرکت داروپخش) در پایه ای از اتیل سلولز (شرکت (Merck و HPMC (هیدروکسی پروپیل متیل سلولز) (شرکت (Shinetsu-Japan مورد بررسی قرار گرفت. سه گروه شاهد، پلاسبو و آزمون از موشهای ماده Balb/c شامل 10 سرموش در هر گروه، که از طریق تزریق 2×106 پروماستیگوت انگل (MRHO/IR/75/ER) L.MAJOR به قاعده دم آلوده شده بودند، جهت انجام مطالعه در نظر گرفته شد. گروه شاهد فقط انگل، گروه پلاسبو، انگل و دیسک فاقد دارو و گروه آزمون، انگل و دیسک حاوی داروی موثره دریافت کردند. موشها هر 4 روز یکبار به مدت 28 روز و همچنین 16 هفته پس از درمان مورد پیگیری قرار گرفتند. نتایج با استفاده از تست آماری آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون Duncan مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های حاصل بر روی موشهایBalb/c  در مدت زمان ذکر شده حاکی از اثرات درمانی معنی داری در گروه آزمون نسبت به دو گروه دیگر بوده است (P<0.0001) به طوری که پس از پایان دوره درمان 80 درصد موارد در گروه آزمون بهبود یافتند ولی در دو گروه دیگر نشانه ای از التیام دیده نشد. با توجه به نتایج به دست آمده از اثرات فیلم دارویی در مدل حیوانی، پیشنهاد می گردد از این شکل فیزیکی داروی پارامومایسین به عنوان راه مناسبی برای درمان لیشمانیوز جلدی در بیماران استفاده شود.

آمار یکساله:  

بازدید 988

دانلود 184 استناد 1 مرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1392
  • دوره: 

    31
  • شماره: 

    225
  • صفحات: 

    121-130
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    600
  • دانلود: 

    206
چکیده: 

مقدمه: تحقیقات بی شماری در راستای عصاره های روغنی سیر علیه انگل LEISHMANIA انجام شده است، ولی مطالعات اخیر ثابت کرده اند که این عصاره ها از جمله آلیسین خود سایتوتوکسیک هستند و خاصیت درمانی سیر مربوط به ماده ای بی بو به نام SAC (S-allyl-cysteine) می باشد. از آن جایی که مطالعات کمی بر اثربخشی این ماده بر انگل LEISHMANIA انجام شده است، در این مطالعه، میزان اثربخشی SAC بر بقا، آپوپتوز و پرولیفراسیون انگل LEISHMANIA MAJOR در شرایط برون تنی بررسی شد.روش ها: در این مطالعه از سویه استاندارد LEISHMANIA MAJOR (MRHO/IR/75/ER) استفاده شد. پس از کشت، پروماستیگوت ها با غلظت های 2.5، 5، 10، 20، 40 و 50 میلی مولار از SAC مواجه شدند. پس از 72 ساعت، تعداد انگل ها، آپوپتوز و پرولیفراسیون آن ها بررسی گردید.یافته ها: هیچ کدام از غلظت های SAC باعث القای آپوپتوز در انگل نشد. بررسی پرولیفراسیون مشخص کرد که غلظت های 5 و 10 میلی مولار دارای بیشترین اثر بر میزان تکثیر بودند. از طرف دیگر، مشاهده مستقیم مشخص کرد که محیط های کشت حاوی غلظت های نهایی 20، 40 و 50 میلی مولار دارای تعداد بیشتری اشکال روزت (Roset) می باشند.نتیجه گیری: از آن جایی که خاصیت آنتی اکسیدانی SAC ثابت شده است و این مطالعه نیز ثابت کرد که غلظت هایی از SAC می تواند اثر مناسبی بر بقا و افزایش رشد پروماستیگوت ها در محیط کشت داشته باشد، به نظر می رسد که این ماده به عنوان عاملی محرک جهت رشد پروماستیگوت های انگل می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

آمار یکساله:  

بازدید 600

دانلود 206 استناد 0 مرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1391
  • دوره: 

    22
  • شماره: 

    89
  • صفحات: 

    32-40
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    1156
  • دانلود: 

    302
چکیده: 

سابقه و هدف: لیشمانیا تک یاخته ایی تاژکدار عامل لیشمانیوزیس است و مشکل عمده سلامت در بسیاری از کشورها، به خصوص در کشورهای در حال توسعه است. کانتاریدین ترکیبی ترپنوئیدی است که در سوسک های خانواده Meloidae و Oedomeridae وجود دارد و ماده ایی تاول زاست که در سلول های سرطانی، مرگ برنامه ریزی شده را القاء می کند. این مطالعه جهت تعیین اثر کانتاریدین در القاء مرگ برنامه ریزی شده سلولی در پروماستیگوت و ماکروفاژ آلوده به لیشمانیا صورت گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی اثر کانتاریدین با غلظت های 0.5 تا 50 میکروگرم در میلی لیتر، بر پروماستیگوت لیشمانیا ماژور و غلظت های 50 و 20، 5 میکروگرم در میلی لیتر بر ماکروفاژ آلوده به لیشمانیا ماژور در شرایط آزمایشگاهی پس از گذشت 24، 48 و 72 ساعت، با فلوسایتومتری بررسی شد.یافته ها: نتایج نشان داد که کانتاریدین با غلظت 50 و 0.5 میکروگرم در میلی لیتر دی متیل سولفوک ید (Dimethy1 sulfoxid: DMSO) پس از 72 ساعت در پروماستیگوت ها به ترتیب 68.5 درصد کشندگی (63.23 درصد مرگ برنامه ریزی شده سلولی، 5.27 درصد مرگ برنامه ریزی شده تاخیری و صفر درصد نکروز) و 14.29 درصد کشندگی (13.12 مرگ برنامه ریزی شده، 1.12 درصد مرگ برنامه ریزی شده تاخیری و 0.05 درصد نکروز) می دهد. میزان کشندگی کانتاریدین 50 و 5 میکروگرم در میلی لیتر بر ماکروفاژ آلوده پس از گذشت 48 ساعت به ترتیب 61.81 درصد (43.42 درصد مرگ برنامه ریزی شده سلولی، 1.27 درصد مرگ برنامه ریزی شده تاخیری و 17.11 درصد نکروز) و 44.44 درصد (31.05 درصد مرگ برنامه ریزی شده سلولی، 10.08 درصد نکروز و 3.31 درصد مرگ برنامه ریزی شده تاخیری) بود. همچنین میزان کشندگی کانتاریدین 50 و 5 میکروگرم در میلی لیتر بر ماکروفاژ غیرآلوده پس از گذشت 48 ساعت به ترتیب 49.34 درصد (21.35 درصد مرگ برنامه ریزی شده سلولی، 4.23 درصد مرگ برنامه ریزی شده تاخیری و 23.76 درصد نکروز) و 43.79 درصد (34.9 درصد مرگ برنامه ریزی شده سلولی، 7.27 درصد نکروز و 1.61 درصد مرگ برنامه ریزی شده تاخیری) بود.استنتاج : نتایج نشان داد که کانتاریدین در زمان و غلظت های متفاوت باعث القای مرگ برنامه ریزی شده سلولی در پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور و ماکروفاژ آلوده به لیشمانیا ماژور می شود.

آمار یکساله:  

بازدید 1156

دانلود 302 استناد 0 مرجع 0
strs
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1395
  • دوره: 

    23
  • شماره: 

    148
  • صفحات: 

    28-35
تعامل: 
  • استنادات: 

    615
  • بازدید: 

    673
  • دانلود: 

    291
چکیده: 

زمینه و هدف: لیشمانیوز جلدی بیماری اندمیک در بسیاری از کشورها از جمله ایران است. از آنجا که استفاده از ترکیبات آنتیموان 5 ظرفیتی در درمان این بیماری عوارض جانبی به همراه دارد، این مطالعه به منظور تعیین تاثیر عصاره الکلی گیاه ترشک بر روی زخم های تجربی حاصل از لیشمانیا ماژور در موش های Balb/C انجام گرفت.روش کار: در این مطالعه تجربی 30 سر موش Balb/C به 6 گروه 5 تایی از A تا F تقسیم شدند، سپس در ناحیه قاعده دم هر موش 100میکرولیتر سوسپانسیون از فاز مایع محیط کشت محتوی 1´106 پروماستیگوت های زنده و فعال لیشمانیا ماژور سوش استاندارد (MRHO/IR/75/ER) به صورت زیر جلدی تزریق و ضایعات جلدی حدود 3 هفته پس از تلقیح ایجاد شد. سه غلظت مختلف عصاره الکلی بذر گیاه ترشک (3 و 5 و 9 میلی گرم در میلی لیتر) به گروه های D تا F تزریق شد. سه گروه دیگر به عنوان گروه های کنترل در نظر گرفته شدند، به طوری که گروه A هیچ ماده درمانی را دریافت نکرد و گروه های B و C به ترتیب الکل اتانول تنها و داروی گلو کانتیم را دریافت کردند. تزریقات به صورت 2 بار در روز به مدت 15 روز انجام گرفت و هر هفته قطر زخم ها در تمام گروه ها اندازه گیری شد. همچنین تعداد انگل در زخم موش ها پس از تهیه گسترش و رنگ آمیزی در زیر میکروسکوپ بررسی شدند. نتایج در فرم های اطلاعاتی ثبت شده و با استفاده از آزمون های آماری وان اوی- آنووا و توکی تست مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: پنج هفته پس از تزریق انگل، میانگین قطر زخم ها در غلظت 9 میلی گرم در میلی لیتر، کاهش داشته و بهبود کامل زخم ها هم در این گروه مشاهده شد. همچنین بار انگلی در این گروه در مقایسه با گروه دریافت کننده گلوکانتیم به طور معنی داری (P£0.05) کاهش نشان داد.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان می دهد که غلظت موثر این گیاه (9 میلی گرم در میلی لیتر) می تواند به عنوان جایگزین مناسب دارویی در درمان لیشمانوزیس پوستی انسان مورد استفاده قرار گیرد.

آمار یکساله:  

بازدید 673

دانلود 291 استناد 615 مرجع 3
نشریه: 

یاخته

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1387
  • دوره: 

    10
  • شماره: 

    3 (39)
  • صفحات: 

    201-204
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    946
  • دانلود: 

    267
چکیده: 

هدف: بررسی ژن P4 در یک وکتور (ناقل) مناسب برای مطالعات بیشتر در زمینه واکسن سازی.مواد و روش ها: این بررسی به صورت تجربی انجام گرفته است. در مرحله پروماستیگوت، لیشمانیا ماژور در محیط .N. N. N و سپس در محیط RPMI1640 به صورت انبوه کشت داده شد. در ادامه، DNA ژنومی انگل با روش جوشاندن استخراج و سپس PCR با پرایمرهای اختصاصی ژن P4 انجام شد. محصول PCR ازروی ژل آگاروز خالص سازی و در پلاسمید Bluescript باروش کلونینگ T/A کلون شد وبعد از انتقال پلاسمید نوترکیب غربالگری شد و تحت تاثیر آنزیم های برش دهنده قرار گرفت.یافته ها: پلاسمید مورد استخراج قرار گرفت. ژن کلون شده از آنزیم های برش دهنده، جدا و در پلاسمید بیان pQE-30 ساب کلون شد.نتیجه گیری: این ترکیب آماده بیان ژن P4 در آزمایشگاه است.

آمار یکساله:  

بازدید 946

دانلود 267 استناد 0 مرجع 0
نویسندگان: 

حسینی علی

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1390
  • دوره: 

    29
  • شماره: 

    169
  • صفحات: 

    2541-2551
تعامل: 
  • استنادات: 

    1
  • بازدید: 

    228
  • دانلود: 

    33
کلیدواژه: 
چکیده: 

آمار یکساله:  

بازدید 228

دانلود 33 استناد 1 مرجع 0
نویسندگان: 

ABOU ALHASANI MOHSEN | DARABI HAYEDEH

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    2006
  • دوره: 

    35
  • شماره: 

    3
  • صفحات: 

    22-27
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    106859
  • دانلود: 

    157634
چکیده: 

BALB/c mice are highly susceptible to infection with the protozoan parasite LEISHMANIA MAJOR. This susceptibility has been attributed in part to the expansion of Th2 cells and production of their cytokines, IL-4 and IL-10 and down-regulation of Th1 cytokine, INF-γ. The inability of susceptible hosts to mount the immune response necessary to activate macrophage and destroy the parasites can be due to the parasite-specific proteins that are able to modulate the immune system. In this report, we monitored the culture supernatant of the parasite in order to show the existence of immunosuppressive factor. The L. MAJOR parasites were isolated from lesion of infected BALB/c mice. Amastigotes were grown at 35 °C and promastigotes at 22-25°C in the presence of 10% FCS. Culture supernatants were harvested after 72 h of incubation and used for lymphocyte proliferation assay using lymph node and spleen cells stimulated with mitogens. We have shown that the excretory materials of promastigotes and axenic amastigotes have a potent immunosuppressive activity. Culture supernatants can suppress the proliferation of mitogen-stimulated lymph node lymphocytes (74%) or spleen cells (90%) in a dose-dependent manner. This result may show that parasite by excretory materials can influence INF-γ production by T cells and macrophage activation in order to survive within the macrophage and propagating inside the phagolysosome.      

آمار یکساله:  

بازدید 106859

دانلود 157634 استناد 0 مرجع 1770
litScript