مقدمه: نظر به اینکه سیستم آموزشی فعلی جهت دانشجویان گروه پزشکی به نحوی است که دانشجویان بیشتر زمان آموزش خود را در چارچوب برنامه های رسمی محدود به شرایط تصنعی و کلاسیک طی می کنند، در نتیجه میزان رضایت از کیفیت آموزش به روش موجود و کاربرد آموخته ها در شرایط واقعی نیاز به بررسی و حتی تغییر در رویکرد حاضر دارد.مرور مطالعات: با مطالعه تاریخچه خدمات و آموزش جامعه نگر و جامعه محور در می یابیم که حدود یک قرن پیش به صورت Service LEARNING ارایه خدمات و آموزش به فراگیران همزمان در بستر جامعه انجام می پذیرفت. از اوایل 1900 تاکنون، آموزش دهندگان متوجه اهمیت ارتباط خدمات با اهداف آموزش شده اند و درطی قرن از 1960 تا 1970 در نتیجه S.L گذشته این مفهوم در آموزش جایگاه خود را حفظ کرده است. اغلب برنامه های فعالیت دانشجویان در جامعه در راستای اهداف آموزش توسعه یافت. این S.L اساس اعتقاد و مشابه نگرش ساختار گراهاست که معتقدند تولید و ساخت دانش در افراد از دانش و تجربیات پایه و مقدماتی شروع می شود بطرف فرایند یادگیری، تفسیر و بحث پیرامون اطلاعات جدید در زمینه اجتماع و محیط فردی پیش می رود. در حقیقت مفهوم یادگیری دو طرفه اساس و وجه تمایز تجربه ناشی از آموزش به روش دانشجویان به اهداف آموزشی دروس خود با مشارکت در برنامه های ارایه خدمت در شرایط واقعی دست می یابند و جامعه نیز مستقیما از آن بهره مند می شود. در این روش هم فراگیر و هم جامعه بهره مند می شوند. و فراگیران فعالانه به تولید محصول و خدمت مرتبط با اهداف آموزش می پردازند. با توسعه نگرشها، باورها و رفتارها در ارتباط با جامعه، شهروندانی مطلع و نیروی کار تولیدی تربیت می کنند. در این روش اساس کار دریافت باز خورد از جامعه و مدرسان است که به فراگیران فرصت می دهد دانش جدید خود را با دیگران مطرح کند و آموخته های خود را برای دیگران معنی دار کنند.بحث: در آموزش سنتی مردم بر خدماتی که دریافت میکنند، هیچ گونه کنترلی ندارند، فراگیران نیز قدرت مداخله و کاربرد آموخته های خود را ندارند ولی در این آموزش، تمام ابعاد نیازهای مردم دیده می شود و فراگیران با مشارکت مردم روی نیازها کار می کنند، مردم بر ارایه خدمات نظارت دراند. انریش می گوید: یادگیری فراگیران از طریق خواندن کتابهای قطور در اطاقهای در بسته ایجاد نمی شود، بلکه باید درهای پنجره ها را باز کرد و به دنبال تجربه بود. در نهایت به کمک SL فرصتی برای آزمون مسوولیت پذیری، تبدیل شدن به یک شهروند خوب را برای فراگیران در حین دستیابی به اهداف آموزش و ارایه خدمت به مردم ایجاد نماییم.

سال هاست که توجه محققین به مساله تغییر رفتار پس از ارائه آموزش جلب شده است. وجود فاصله بین آموزش دانشگاهی و اعمال اجرایی روزانه در محل های کاری و نیز برآورده نشدن همه نیازهای محیط کار توسط دانش آموختگان محیط آموزشی که اصطلاحا تفاوت بین تئوری و عمل نام دارد، سبب شکل گرفتن نوعی روش یادگیری به نام یادگیری مبتنی بر عملکرد (Practice-based LEARNING) گردید. مفهوم یادگیری مبتنی بر عملکرد، مفهومی گسترده است که به عنوان یک استراتژی کلیدی جهت پیشرفت دادن یادگیری فراگیران و دخیل کردن آنان در فرآیند یادگیری خود، که منجر به کسب درک بهتر و عمیق تر از موقعیت می شود بکار می رود. این مطالعه سعی دارد تا ضمن ارائه تعریفی جامع از Practice-based LEARNING، به نحوه و مراحل اجرا، ارزشیابی و چالش های پیش روی این روش آموزش بپردازد.

زمینه و هدف: مهمترین هدف هر رویکرد آموزشی ارتقای سطح دانش و نگرش یادگیرنده است. بی شک شیوه های آموزشی نظیر یادگیری حین خدمت به شیوه های دیگر ارجحیت دارند. هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر شیوه یادگیری همزمان با ارایه خدمت، بر آگاهی و نگرش دانشجویان در زمینه ایدز می باشد.روش کار: در یک مطالعه نیمه تجربی، 34 نفر از دانشجویان پرستاری در نیم سال دوم سال تحصیلی 88 1387 از طریق نمونه گیری به شیوه سرشماری انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. برای گروه کنترل روش آموزشی مرسوم و جهت گروه مداخله از فرایند آموزشی Service LEARNING استفاده شد. دانش و نگرش دانشجویان و گروه هدف، (شامل 51 نفر از پرستاران شاغل)، قبل و بعد از اجرای فرایند آموزشی، ارزیابی و میزان دستیابی دانشجویان به اهداف تعیین شده، مشخص شد. داده ها با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و آزمون t زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد.یافته ها: نمره پس آزمون آگاهی و نگرش دانشجویان گروه مداخله، بطور معنی داری بیش از میانگین نمره آگاهی و نگرش گروه کنترل بود (p<0.05). همچنین میانگین نمره آگاهی گروه هدف قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی داری نشان داد (p<0.05). میانگین نمره نگرش این گروه قبل و بعد از مداخله تفاوت نداشت (p<0.05).نتیجه گیری: یادگیری به شیوه Service LEARNING، در افزایش آگاهی و تغییر نگرش دانشجویان موثرتر از شیوه های مرسوم می باشد. بر اساس یافته های این پژوهش پیشنهاد می شود مطالعاتی در مورد مشکلات اجرایی این روش درکشور انجام شود.

یادگیری رتبه بندی که یکی از روش های یادگیری ماشین برای مدل کردن رتبه بندی است، امروزه کاربردهای بسیاری به خصوص در بازیابی اطلاعات، پردازش زبان طبیعی و داده کاوی دارد. فعالیت یادگیری رتبه بندی را می توان به دو بخه تقسیم کرد. یکی سیستم یادگیری مورد استفاده و دیگری سیستم رتبه بندی. در سیستم یادگیری، یک مدل رتبه بندی بر اساس داده های ورودی ساخته می شود. در بخش سیستم رتبه بندی، از این مدل ساخته شده برای پیش بینی رتبه بندی استفاده می شود. در این مقاله یک الگوریتم مبتنی بر یادگیری جمعی به منظور یادگیری رتبه بندی اسناد پیشنهاد می شود که به صورت تکراری یادگیرهای ضعیفی بر روی درصدی از داده های آموزشی که توزیع آنها بر اساس یادگیر قبلی تغییر یافته است، می سازد و جمعی از یادگیرهای ضعیف را برای رتبه بندی تولید می کند. این الگوریتم سعی می کند با ساختن رتبه بند بر روی درصدی از داده ها، دقهت را افزایش و زمان آموزش را کاهش دهد. با ارزیابی بر روی مجموعه داده LETOR3 دیده می شود که الگوریتم پیشنهادی بهتر از الگوریتم های دیگری در این زمینه که مبتنی بر یادگیری جمعی هستند، عمل می کند.