نتایج جستجو

33414

نتیجه یافت شد

مرتبط ترین ها

اعمال فیلتر

به روزترین ها

اعمال فیلتر

پربازدید ترین ها

اعمال فیلتر

پر دانلودترین‌ها

اعمال فیلتر

پر استنادترین‌ها

اعمال فیلتر

تعداد صفحات

3342

انتقال به صفحه



فیلترها/جستجو در نتایج    

فیلترها

سال

بانک‌ها




گروه تخصصی











متن کامل


مرکز اطلاعات علمی SID1
اسکوپوس
دانشگاه غیر انتفاعی مهر اروند
ریسرچگیت
strs
نویسندگان: 

SOLEIMAN MEIGOUNI SAEED | ASGARI ALI | HOSSEINI SHOKOUH SEYED JAVAD | RAJABI JALIL | KAZEMI GALOUGAHI MOHAMMAD HASSAN | MOSHTAGHI MOHAMMAD

نشریه: 

ELECTRONIC PHYSICIAN

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    2015
  • دوره: 

    7
  • شماره: 

    1
  • صفحات: 

    985-989
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    79957
  • دانلود: 

    30181
چکیده: 

Background: HEPATITIS G virus (HGV) is a hepatotrope virus with unknown importance. The genome of the virus has been detected in patients with acute or chronic non-A-E HEPATITIS, cirrhosis, and hepatocellular carcinoma. The aim of this study was to determine the association between HEPATITIS G and unknown chronic HEPATITIS.Methods: This case-control study was performed in Ebne-Sina military hospital in Hamadan, Iran. The cases were 35 military staff with unknown chronic HEPATITIS. The control group consisted of 59 healthy subjects who had normal levels of serum alanine aminoteransferase (ALT). The data were analyzed by SPSS, version18, using Fisher’s exact test, the Student’s t-test, and multivariate logistic regression analysis.Results: Only one patient in the case group (2.9%) tested positive for HGV antibodies, and no one was infected in the control group. There was no association between HGV infection and unknown chronic HEPATITIS in our study (P=0.37). A significant association was found between the male gender and unknown chronic HEPATITIS (OR=14.9, P=0.01).Conclusion: No association between HGV infection and unknown chronic HEPATITIS was found in our study, so it was not necessary to evaluate these patients for HGV infection.

آمار یکساله:  

بازدید 79957

دانلود 30181 استناد 0 مرجع 0
نویسندگان: 

STAPLETON J.T.

نشریه: 

SEMINAR IN LIVER DISEASE

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    2003
  • دوره: 

    23
  • شماره: 

    2
  • صفحات: 

    7088-7095
تعامل: 
  • استنادات: 

    946
  • بازدید: 

    27978
  • دانلود: 

    31595
کلیدواژه: 
چکیده: 

آمار یکساله:  

بازدید 27978

دانلود 31595 استناد 946 مرجع 0
نویسندگان: 

حق ازلی سپیده

نشریه: 

گوارش

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1381
  • دوره: 

    7
  • شماره: 

    (پیاپی 38-37)
  • صفحات: 

    45-49
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    2170
  • دانلود: 

    133
کلیدواژه: 
چکیده: 

هپاتیت اتوایمیون که یکی از علل بیماری های مزمن کبدی است؛ بیماری ناشایعی است که بیشتر در خانم ها اتفاق می افتد. اولین بار این سندرم در دهه 1950 توسط Waldenström توصیف شد. او شکلی از هپاتیت مزمن را در زنان جوان شرح داد که بعدها نام هپاتیت اتوایمیون بر آن گذاشته شد. پس از او Zimmerman و همکاران وی یافته بافت شناسی این بیماری و انفیلتراسیون سلول های تک هسته ای را در فضای پورت، مطرح کردند و علت آن را پدیده «خودایمنی» دانستند. جایگاه هپاتیت اتوایمیون در حیطه بیماری های کبدی در حد قابل توجهی نبود، زیرا تصور می شد این بیماری بسیار نادر است و درمان دیگری غیر از درمان استاندارد (پردنیزولون با یا بدون آزاتیوپرین) ندارد. ولی به مرور زمان این نظرات کمرنگ شد و امروزه به عنوان الگوی بیماری های خودایمنی در پژوهش ها از آن یاد می کنند. مطابق یک بررسی در ایران 16% بیماران مزمن کبدی به این بیماری مبتلا می شوند و در خانمها 10 برابر بیشتر دیده می شود.

آمار یکساله:  

بازدید 2170

دانلود 133 استناد 0 مرجع 1
گارگاه ها آموزشی
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1392
  • دوره: 

    -
  • شماره: 

    23-24
  • صفحات: 

    5-10
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    758
  • دانلود: 

    239
چکیده: 

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

آمار یکساله:  

بازدید 758

دانلود 239 استناد 0 مرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1386
  • دوره: 

    12
  • شماره: 

    37
  • صفحات: 

    41-46
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    607
  • دانلود: 

    183
چکیده: 

سابقه و هدف: فراوانی ویروس هپاتیت (HGV) G در جهان از نظر جغرافیایی متفاوت و در اهداکنندگان خون بین %2.5 در ژاپن تا %24.2 در لهستان گزارش شده است. آنتی بادی E2 یک نشانگر مفید برای تشخیص بهبودی عفونت HGV می باشد و عفونت گذشته با HGV را نشان می دهد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی میزان تماس با HGV در اهدا کنندگان خون می باشد.روش کار: نمونه خون 478 اهداکننده خون جمع آوری گردید و آنتی بادی E2 (آنتی بادی بر علیه پروتئین E2 ویروس) در آنها بررسی شد. نمونه های مثبت از نظر آنتی بادی E2 توسط روش RT PCR از جهت وجود HGV RNA بررسی گردید.یافته ها: 478 اهداکننده خون در این مطالعه وارد شدند. 5 نفر آنها (%1) انتی بادی E2 مثبت بودند. عفونت همزمان HGV با ویروس HBV در %33.3 آنها مشاهده گردید. اما عفونت همزمان HGV با ویروس HCV مشاهده نشد. RNA ویروس از هیچ یک 5 نمونه anti-E2 مثبت جدا نشد. ما همزمانی ویرمی و آنتی بادی HGV را در نمونه های خود نیافتیم.نتیجه گیری: با توجه به فراوانی پایین ویروس هپاتیت G در اهدا کنندگان خون به نظر نمی رسد غربالگری اهدا کنندگان خون از بابت HGV ضروری باشد. عفونت همزمان HGV با HCV در نمونه های ما یافت نشد که نشان می دهد اگر چه راه پارنترال موثرترین راه انتقال ویروس HGV می باشد دیگر روش ها از جمله تماس جنسی و داخل خانواده نیز ممکن است در انتقال HGV نقش داشته باشد.

آمار یکساله:  

بازدید 607

دانلود 183 استناد 0 مرجع 0
نشریه: 

گوارش

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1382
  • دوره: 

    8
  • شماره: 

    (پیاپی 44)
  • صفحات: 

    67-71
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    5013
  • دانلود: 

    133
چکیده: 

پیش زمینه: فیبروز پیشرفته کبدی و سیروز عموما ضایعات برگشت ناپذیر تلقی می شده اند. هدف این مطالعه تعیین برگشت پذیری سیروز، در پی درمان هپاتیت خودایمن است.روش ها: هفت بیمار مبتلا به هپاتیت خودایمن با شواهد بافت شناختی سیروز وارد مطالعه شدند. پس از این که بیماران تحت درمان قرار گرفتند، در دوره پی گیری حین بهبود (remission) بالینی و بیوشیمیایی بیماری، از آنان بیوپسی کبد به عمل آمد. نمونه های بیوپسی به صورت تصادفی و جفت نشده بر اساس بیمار کد بندی شدند و مستقلا توسط دو آسیب شناس بر اساس شاخص فعالیت هپاتیت (HAI) با حداکثر درجه فیبروز 6 (stage)، امتیازدهی شدند.نتایج: در سه بیمار، در بیوپسی دوم از کبد، فیبروز وسیع کبدی مشاهده شد. اما در چهار بیمار در بیوپسی پس از درمان، سیروز و فیبروز کبدی از بین رفته بود. در بیماران اخیر میانگین سطح آلاتین آیمنوترانسفراز از 776.3U/L به 23U/L کاهش یافت. میانگین سطح بیلی روبین از 5.85mg/dl به 0.98mg/dL کاهش یافت. در همه بیماران در زمان تشخیص بیماری، فیبروز شدید یا سیروز وجود داشت اما در بیوپسی پی گیری از بین رفته بود. کاهش درجه فیبروز به طور میانگین از 5.88 به (p=0.0002) 0.5 و کاهش درجه (grade) نکروانفلاماسیون (necroinflammation) به طور میانگین از 11.38 به 2.5 بود (p=0.0008).نتیجه گیری: سیروز اثبات شده به علت هپاتیت خودایمن می تواند در برخی از بیمارانی که به درمان پاسخ می دهند برگشت پذیر باشد.

آمار یکساله:  

بازدید 5013

دانلود 133 استناد 0 مرجع 0
strs
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    2018
  • دوره: 

    7
  • شماره: 

    2
  • صفحات: 

    0-0
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    51766
  • دانلود: 

    29378
چکیده: 

Background: Patients on hemodialysis are at a high-risk for acquiring blood-borne infections, such as HEPATITIS G, HEPATITIS C, and HEPATITIS B viruses. The aim of this investigation was to determine the prevalence of HGV infection among patients on hemodialysis and its co-infection with HEPATITIS C and B viruses in Ahvaz. Methods: Blood samples were collected from patients on hemodialysis during January to July, 2016. RNAs were extracted from sera and cDNA was prepared using the kit. The nested-polymerase chain reaction (PCR) and sequencing of positive samples were carried out to determine HEPATITIS G virus genotypes. In addition, to evaluate the co-infection of HGV with HEPATITIS C and HEPATITIS B virus infections, the sera of all the individuals were tested for HEPATITIS C virus antibody and HBs-Ag by enzyme linked immunosorbent assay (ELISA) assay. Results: The HGV RNA was found in 10% of the patients with dominant genotype 2a. About 2% of the patients on hemodialysis were co-infected with HEPATITIS C virus while 1% of them was co-infected with HEPATITIS B virus. The statistical analysis revealed that there was a significant correlation (P < 0. 01) between duration of the hemodialysis process and HEPATITIS G virus infectivity. Conclusions: The present study showed that patients, who used the hemodialysis devices in this city, were infected with HEPATITIS G, HEPATITIS B, and HEPATITIS C viruses. The data indicates that duration of dialysis is significantly related to infection of HEPATITIS G virus. Therefore, it is critical to control the sterility of these equipment for intercepting cross-infectivity.

آمار یکساله:  

بازدید 51766

دانلود 29378 استناد 0 مرجع 476
نشریه: 

گوارش

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1388
  • دوره: 

    14
  • شماره: 

    3 (پیاپی 68)
  • صفحات: 

    153-160
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    1459
  • دانلود: 

    267
چکیده: 

زمینه و هدف: ویروس هپاتیت (GBV-C)G، یک ویروس RNAدار تک رشته ای با پلاریته مثبت می باشد که عضوی از خانواده فلاوی ویریده است. عفونت با این ویروس شایع بوده و دارای انتشار جهانی است. تشخیص دقیق این ویروس به دلیل همراهی آن با ویروس های مهمی چون HCV، HBV و HIV، بسیار حایز اهمیت می باشد، چرا که در حالت عفونت هم زمان، ممکن است بر روی بیماریزایی، سیر بیماری و هم چنین پاسخ به درمان ضدویروسی تاثیرگذار باشد.روش بررسی: در پژوهش حاضر روش حساس و دقیق RT-Nested PCR، برای جداسازی و شناسایی توالی 5’-UTR ویروس هپاتیت (GBV-C)G، راه اندازی و به کار گرفته شد: ابتدا ژنوم ویروس استخراج گردید و سپس با روش ترانس کریپتاز معکوس، cDNA سنتز گردید. پس از آن با استفاده از یک PCR دو مرحله ای و دو جفت آغازگر اختصاصی، منطقه مورد نظر از ژنوم ویروس تکثیر گردید و سپس محصول نهایی با روش الکتروفورزروی ژل آگارز مشاهده گردید.یافته ها: بر اساس 5 نمونه مثبت از نظر ویروس هپاتیت (GBV-C)G، روش موردنظر راه اندازی و بهینه سازی شد. پس از آن با استفاده از روش راه اندازی شده، تعداد 71 مورد سرم بیمار مبتلا به هپاتیت C مزمن از نظر وجود ویروس هپاتیت (GBV-C)G، مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت نشان داده شد که تعداد 31 مورد 43.6) درصد) از نظر ویروس هپاتیت G، مثبت بودند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده در این مطالعه مشخص گردید که روش راه اندازی شده، از کارایی قابل قبولی برای تشخیص عفونت ویروس هپاتیت (GBV-C)G، برخوردار می باشد. علاوه بر آن نشان داده شد که میزان آلودگی به این ویروس در افراد مبتلا به عفونت مزمن HCV در ایران بالا می باشد.

آمار یکساله:  

بازدید 1459

دانلود 267 استناد 0 مرجع 0
نشریه: 

HEPATITIS MONTHLY

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    2009
  • دوره: 

    9
  • شماره: 

    4 (25)
  • صفحات: 

    282-286
تعامل: 
  • استنادات: 

    615
  • بازدید: 

    114136
  • دانلود: 

    80578
چکیده: 

Background and Aims: HEPATITIS G virus (HGV) has a worldwide distribution, and the prevalence rates among blood donors and high-risk groups are different. The purpose of this study was to assess the frequency of the HGV infection in blood donors as a blood borne pathogen and in high-risk groups (multitransfused patients), such as thalassemic, hemophillic, and hemodialysis patients. Methods: 400 Iranian (Tehran Blood Transfusion Center, 2004) blood donors were tested for HGV RNA by a reverse transcriptase chain reaction (RT-PCR) method. The participants were negative in blood screening tests for HEPATITIS B surface antigen (HBsAg), HEPATITIS C virus antibodies (anti- HCV), human immunodeficiency virus (HIV) Ag/Ab, and Rapid Plasma Reagin (RPR). HGV RNA positivity was surveyed in 40 thalassaemic, 16 hemophilic, and 46 hemodialysis patients by RTPCR. To assess the frequency of infection, the prevalence of HGV RNA positive cases per 100 donors/patients with 95% confidence intervals (95% CI) were calculated. P values were estimated with chi-square tests. Results: 19 (4.8%; 95% CI: 2.9-6.5%) out of 400 blood donors samples were HGV RNA positive. The prevalence of HGV infection was 5.28% (13 out of 243) in repeat donors, 4.12% (4 in 99) in lapsed donors, and 3.50% (2 out of 58) in first-time blood donors. The combined prevalence of HGV infection in these groups of patients was 16 (15.7%; 95% CI: 8.3-23.1%) out of 102 samples. HGV RNA frequency was 1 out of 40 (2.5%; 95% CI: 1.8-3.2%) thalassemic patients, 15 out of 46 (32.6%; 95% CI: 16.8-48.4%) hemodialysis patients, and 0 out of 16 hemophilics patients. Conclusions: The prevalence of HGV RNA in the high-risk population was 15.7% and nearly 3 times more than blood donors (4.8%). These data indicate the possibility of parenteral transmission of HGV, especially by transfusion of blood and blood components. Decisions to screen blood supplies for a transfusion-transmitted infection agent should be based on sufficient benefits for recipients.

آمار یکساله:  

بازدید 114136

دانلود 80578 استناد 615 مرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1385
  • دوره: 

    11
  • شماره: 

    35
  • صفحات: 

    73-79
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    657
  • دانلود: 

    229
چکیده: 

سابقه و هدف: ویروس هپاتیت G (HGV) از دسته ویروس های منتقله از راه خون می باشد. برخی مطالعات احتمال آلودگی شغلی با این ویروس در پرسنل بخش دیالیز را نشان داده اند. آنتی بادی E2 ویروس هپاتیت G (HGV anti-E2) تماس قبلی فرد با ویروس هپاتیت G را نشان می دهد. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت HGV anti-E2 در پرسنل بخش دیالیز می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه در یک مرکز دیالیز شهر تهران انجام شده است. در 27 پرسنل بخش دیالیز، وجود HGV anti-E2 با استفاده از روش ELISA بررسی شد و با فراوانی آنتی بادی در 77 بیمار همودیالیزی (HD) و 13 بیمار پریتونئال دیالیزی (CAPD) مقایسه گردید. در تمام افراد مورد مطالعه آنتی ژن سطحی هپاتیت B (HBsAg)، آنتی بادی هپاتیت B (anti-HBs) آنتی بادی هپاتیت C (anti-HCV) نیز اندازه گیری شد.نتایج: HGV anti-E2 در هیچیک از پرسنل بخش دیالیز یافت نشد (%0). میزان آنتی بادی در بیماران HD و CAPD به ترتیب %3.89 و %0 بود. میزان anti-HCV و anti-HBs در پرسنل دیالیز به ترتیب %0 و %33.33 بود.نتیجه گیری: در مطالعه فوق HGV anti-E2 در پرسنل دیالیز یافت نشد. بنابراین خطر آلودگی شغلی با HGV در این بررسی حداقل بوده است.

آمار یکساله:  

بازدید 657

دانلود 229 استناد 0 مرجع 0
litScript