نتایج جستجو

626970

نتیجه یافت شد

مرتبط ترین ها

اعمال فیلتر

به روزترین ها

اعمال فیلتر

پربازدید ترین ها

اعمال فیلتر

پر دانلودترین‌ها

اعمال فیلتر

پر استنادترین‌ها

اعمال فیلتر

تعداد صفحات

62697

انتقال به صفحه



فیلترها/جستجو در نتایج    

فیلترها

سال

بانک‌ها



گروه تخصصی











متن کامل


مرکز اطلاعات علمی SID1
اسکوپوس
مرکز اطلاعات علمی SID
ریسرچگیت
strs
نویسندگان: 

امیری اندی محمد

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1389
  • دوره: 

    4
  • شماره: 

    11
  • صفحات: 

    45-50
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    710
  • دانلود: 

    169
چکیده: 

اثر سطوح متفاوت اسیدهای امینه گوگرددار در جیره اغازین جوجه های گوشتی بر افزایش وزن، مصرف غذا و ضریب تبدیل غذا در یک طرح کاملا تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 288 قطعه جوجه یکروزه سویه راس 308 به 16 گروه تقسیم شدند. تیمارهای غذایی چهار سطح 0.7، 0.8 (توصیه NRC)، 9/0 و 1.0 درصد از اسیدهای امینه گوگرددار بودند. مصرف غذا و افزایش وزن بصورت هفتگی اندازه گیری شدند و ضریب تبدیل بر مبنای ان ها محاسبه شد. شاخص های هماتولوژی در 21 روزگی اندازه گیری شدند. در 8 تا 14 روزگی، افزایش وزن جوجه هایی که سطوح 0.9 و 1.0 درصد از اسیدهای امینه گوگرددار را مصرف کردند بطور معنی داری (p<0.05) از گروه تغذیه شده با 0.7 درصد بیشتر بود. در سن 15 تا 21 روزگی، گروه تغذیه شده با 0.7 درصد از اسیدهای امینه گوگرددار بطور معنی داری (p<0.05) افزایش وزن و مصرف غذای کمتری نسبت به سایر گروه ها داشت. فقط در 15 تا 21 روزگی، گروه تغذیه شده با 0.7 درصد از اسیدهای امینه گوگرددار، بطور معنی داری ((p<0.05 مصرف غذای کمتری نسبت به سایر گروه ها داشت. فقط در 8 تا 14 روزگی، ضریب تبدیل غذایی جوجه هایی که 0.9 درصد از اسید امینه گوگرددار را در جیره مصرف کردند، بطور معنی داری ((p<0.05 کمتر از گروه تغذیه شده با 0.7 درصد از اسیدهای امینه گوگرددار بود. گروه تغذیه شده با 0.7 درصد از اسیدهای امینه گوگرددار در 21 روزگی وزن نهایی کمتری ((p<0.05 نسبت به گروه های دیگر داشت. تیمارهای غذایی تاثیری بر شاخص های هماتولوژی نداشتند. طبق نتایج این تحقیق، به نظر می رسد که سطح اسیدهای امینه گوگرددار جیره پیشدان جوجه های گوشتی که توسط انجمن تحقیقات ملی (1994) توصیه شده است، کافی می باشد.

آمار یکساله:  

بازدید 710

دانلود 169 استناد 0 مرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1400
  • دوره: 

    13
  • شماره: 

    3
  • صفحات: 

    321-334
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    112
  • دانلود: 

    114
چکیده: 

جهت بررسی اثرات افزودن روغن سویا در جیره های استارتر بدون علوفه و حاوی علوفه بر عملکرد، صفات رشد، تخمیر شکمبه ای و متابولیت های خونی تعداد 40 راس گوساله شیرخوار هلشتاین با میانگین سنی 3 روز و میانگین وزنی 2/2± 39 کیلوگرم در یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 10 تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) خوراک آغازین بدون یونجه و روغن سویا (شاهد)؛ (2) خوراک آغازین حاوی 15 درصد یونجه؛ (3) خوراک آغازین حاوی 3 درصد روغن سویا؛ (4) خوراک آغازین حاوی 3 درصد روغن سویا و 15 درصد یونجه. مدت آزمایش 63 روز بود. خوراک آغازین مصرفی روزانه اندازه گیری شد. وزن کشی گوساله ها، فاکتورهای رشد، فراسنجه های خونی، تعیین pH و فراسنجه های شکمبه انجام شد. با افزودن روغن سویا و یونجه در جیره گوساله ها خوراک آغازین مصرفی کاهش پیدا کرد و کم ترین وزن از شیرگیری مربوط به این تیمار بود و همچنین ارتفاع جدوگاه و هیپ در این تیمار کاهش یافت. مصرف روغن سویا و یونجه سبب کاهش کل اسیدهای چرب فرار شکمبه ای شد (به ترتیب برابر 1/93، 9/89، 4/90 و 2/78 میلی مول در لیتر برای تیمارهای 1 تا 4 بود). استفاده از یونجه سبب کاهش غلظت پروپیونات و بوتیرات در شکمبه شده ولی سطح استات را افزایش داد. اثر متقابل یونجه و روغن سویا غلظت گلوکز، پروتیین کل سرم را کاهش و غلظت کلسترول سرم خون را افزایش داد. استفاده از یونجه سبب افزایش غلظت اوره خون و کاهش غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات شد. با توجه به نتایج این آزمایش، استفاده از روغن سویا به همراه یونجه به دلیل کاهش عملکرد رشد، تاثیر منفی بر تخمیر شکمبه ای و فراسنجه های خونی توصیه نمی گردد.

آمار یکساله:  

بازدید 112

دانلود 114 استناد 0 مرجع 0
نویسندگان: 

SHIRANI A. | SHIVAZAD M. | SAMIEI A. | CHAMANI M. | SADEGHI A.A.

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    2018
  • دوره: 

    8
  • شماره: 

    4
  • صفحات: 

    669-675
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    27598
  • دانلود: 

    13020
چکیده: 

This study was conducted to assess the effects of feed particle size (FPZ) AND crumble size (CZ) of STARTER DIET on growth performance parameters, carcass characteristics, AND small intestinal histomorphology in broiler chicks. Three hundred AND sixty male Ross 308 chicks were rANDomly distributed in a completely rANDomized design with 3  2 factorial arrangement consist of three screened FPZs (500, 1000 AND 1500 μ m) AND two CZs (1. 5 AND 2. 5 mm). Each treatment included six replicates (10 broiler chicks per cage) AND chicks were reared in the cage from 0-10 d of age. The results indicate that neither main factors nor interac-tion between FPZ AND CZ had any significant effect on body weight (BW) AND European production effi-ciency factor (EPEF) at 10 d. However, a significant interaction effect (P<0. 05) between FPZ AND CZ were observed for feed intake (FI), feed conversion ratio (FCR) AND feed efficiency (FE). FPZ had a significant effect (P<0. 05) on gizzard relative weight. Increasing FPZ significantly (P<0. 05) increased gizzard relative weight. Both FPZ of 1500 μ m AND CZ of 2. 5 mm numerically caused FI reduction, improved FCR, FE, increased EEPF AND reduced abdominal fat weight. The CZ had significant (P<0. 05) effect on relative giz-zard muscular thickness. As the CZ increased, the relative gizzard muscular thickness significantly (P<0. 05) decreased. The effect of CZ on villous high (VH) of ileum was significant (P<0. 05). Indeed, as the CZ in-creased, the VH of Ileum significantly decreased (P<0. 05). A significant interaction (P<0. 05) between FPZ AND CZ was seen in FI, FCR, FE, gizzard relative weight AND relative gizzard muscular thickness, absolute fat weight of gizzard. In the DIET made from the FPZ of 1500 μ m AND CZ of 1. 5 mm FI significantly (P<0. 05) reduced, FE AND FCR significantly (P<0. 05) improved. In conclusion, birds fed coarsely FPZ (1500 μ m) AND smaller CZ (1. 5 mm) DIET showed better FCR AND FE which was due to enhanced gizzard development AND intestinal histomorphology parameters.

آمار یکساله:  

بازدید 27598

دانلود 13020 استناد 0 مرجع 0
گارگاه ها آموزشی
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1399
  • دوره: 

    14
  • شماره: 

    2
  • صفحات: 

    189-204
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    160
  • دانلود: 

    147
چکیده: 

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

آمار یکساله:  

بازدید 160

دانلود 147 استناد 0 مرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1385
  • دوره: 

    29
  • شماره: 

    3
  • صفحات: 

    103-110
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    1620
  • دانلود: 

    1077
چکیده: 

این آزمایش به منظور بررسی زمان تعویض جیره آغازین به رشد (14 و 21 روزگی)، زمان تعویض جیره رشد به پایانی (35 روزگی و بدون جیره پایانی) و سطح لیزین (مقدار توصیه شده 1994، 1NRC و 115% مقدار توصیه شده آن) بر عملکرد تولیدی جوجه های گوشتی تا سن 42 روزگی در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 2´2´2 انجام شد. به هر یک از 8 تیمار آزمایشی تعداد 4 تکرار و به هر تکرار تعداد 16 قطعه جوجه خروس یک روزه از سویه تجاری راس 308 اختصاص یافت. جوجه ها برای مدت 42 روز بر روی بستر پرورش یافتند و عملکرد تولیدی، بازدهی استفاده از پروتئین و انرژی آنها مورد بررسی قرار گرفت. تعویض زمان جیره آغازین از 21 به 14 روزگی سبب افزایش معنی دار مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک، انرژی مصرفی و کاهش بازدهی استفاده انرژی شد (P<0.05) ولی بر سایر فراسنجه های آزمایش تاثیر معنی دار نداشت. تغذیه زودتر جیره پایانی در 35 روزگی سبب کاهش معنی دار پروتئین مصرفی، انرژی مصرفی و افزایش معنی دار نسبت بازدهی پروتئین شد (P<0.05) ولی با سایر فراسنجه های آزمایش تاثیر معنی دار نداشت. افزایش سطح لیزین جیره های آغازین، رشد و پایانی سبب بهبود معنی دار افزایش وزن (P<0.05)، کاهش ضریب تبدیل خوراک، افزایش نسبت راندمان پروتئین و انرژی شد (P=0.07)، ولی بر سایر فراسنجه های آزمایش تاثیر معنی دار نداشت. نتایج این آزمایش نشان می دهد استفاده زودتر جیره آغازین در 14 روزگی و جیره پایانی در 35 روزگی و همچنین افزایش سطح لیزین جیره به مقدار 115% حد توصیه شده 1994، NRC سبب بهبود عملکرد تولیدی جوجه های گوشتی می شود و ممکن است مزیت اقتصادی به همراه داشته باشد.

آمار یکساله:  

بازدید 1620

دانلود 1077 استناد 0 مرجع 1
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1390
  • دوره: 

    11
  • شماره: 

    1
  • صفحات: 

    28-36
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    1008
  • دانلود: 

    104
چکیده: 

شش نوع غذای مختلف شامل دو غذای آغازین قزل آلا، پودر گاماروس، پودر میگو، پودر زرده تخم مرغ و ناپلیوس تازه هچ شده آرتمیا در تغذیه لارو ماهی سفید دریای خزر مورد استفاده قرار گرفت. لاروهای ماهی سفید با وزن متوسط 4.7±17.5 میلی گرم به مدت 4 هفته در سه تکرار مورد پرورش قرار گرفته و پارامترهای رشد در انتهای این دوره مورد سنجش قرار گرفت. 30 ماهی در هر ظرف 3 لیتری با شش بار غذادهی روزانه در حد اشتها برای هر تکرار در نظر گرفته شد. نتایج این آزمایش نشان داد اختلاف معنی داری در وزن نهایی، طول نهایی، BWI، VFI، SGRw، SGRL در تیمارهای مختلف مشاهده شده اما این اختلاف در خصوص CF معنی دار نبود. درصد بقا نیز در تیمارهای مختلف معنی دار بود بطوری که بالاترین و پایین ترین میزان آن به ترتیب در ماهیان تغذیه شده با ناپلیوس آرتمیا (3.8±75.6 درصد) و غذای کوپنز (11.7±22.2 درصد) مشاهده شد. پس از آرتمیا بنظر می رسد مناسب ترین جیره مورد استفاده، پودر زرده تخم مرغ باشد که وزن نهایی مناسبی را در ماهیان ایجاد کرد. نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند استفاده از غذاهای دستی دارای ترکیب مناسب بجای آرتیما، می تواند رشد و نرخ بقای مناسبی را در ماهیان سفید در مرحله لاروی ایجاد نماید.

آمار یکساله:  

بازدید 1008

دانلود 104 استناد 0 مرجع 0
strs
نشریه: 

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1385
  • دوره: 

    16
  • شماره: 

    2
  • صفحات: 

    207-218
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    1353
  • دانلود: 

    116
چکیده: 

اثر میزان پروتیین جیره های ذرت - کنجاله سویا در مقایسه با جیره شاهد (حاوی 23 درصد پروتیین خام)، بر صفات تولیدی و بازدهی استفاده از انرژی و پروتیین جوجه های گوشتی سویه تجاری راس در مرحله اول رشد طی دو آزمایش متوالی مورد بررسی قرار گرفت. قبل از شروع آزمایشات، ترکیب اسیدهای آمینه مواد خوراکی اندازه گیری شد. در آزمایش اول جیره های حاوی 17، 19 و 21 درصد پروتیین (در سن 9 تا 16 روزگی) و در آزمایش دوم جیره های حاوی 18، 19 و 20 درصد پروتیین (در سن 6 تا 16 روزگی) که با اسیدهای آمینه مصنوعی تکمیل شده بودند با جیره شاهد مقایسه شدند. تمام جیره ها حاوی 3200 کیلو کالری انرژی قابل سوخت و ساز بودند و میزان اسیدهای آمینه ضروری آنها برابر با حداقل احتیاجات توصیه شده توسط NRC بود. در آزمایش اول کاهش میزان پروتیین جیره تا 19 درصد تاثیری بر صفات تولیدی جوجه های گوشتی نداشت، اما کاهش میزان پروتیین جیره به 17 درصد سبب کاهش معنی دار افزایش وزن به مقدار 41 گرم، کاهش مصرف خوراک به مقدار 26 گرم، پروتیین مصرفی به مقدار 20 گرم و افزایش ضریب تبدیل خوراک به مقدار 0.24 واحد در مقایسه با جیره شاهد شد (P<0.05). در آزمایش دوم صفات تولیدی جوجه های تغذیه شده با جیره 19 درصد اختلاف معنی داری با جیره شاهد نداشت، ولی کاهش سطح پروتیین به 18 درصد سبب کاهش معنی دار افزایش وزن به مقدار 46 گرم، افزایش ضریب تبدیل خوراک به مقدار 0.34 واحد و کاهش پروتیین مصرفی به مقدار 15 گرم در مقایسه با جیره شاهد شد (P<0.05). نتایج آزمایشات نشان داد که کاهش پروتیین جیره جوجه های گوشتی بیشتر از 19 درصد در مرحله اول رشد حتی در صورتیکه تمام اسیدهای آمینه ضروری در حد مقادیر توصیه شده NRC باشد، سبب کاهش معنی دار صفات تولیدی و بازدهی استفاده از انرژی می شود.

آمار یکساله:  

بازدید 1353

دانلود 116 استناد 0 مرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1394
  • دوره: 

    7
  • شماره: 

    4
  • صفحات: 

    437-446
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    660
  • دانلود: 

    181
چکیده: 

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

آمار یکساله:  

بازدید 660

دانلود 181 استناد 0 مرجع 0
نویسندگان: 

Forouzanmehr M.R. | DANESH MESGARAN M. | VAKILI A.R.

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    2020
  • دوره: 

    10
  • شماره: 

    1
  • صفحات: 

    59-67
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    15018
  • دانلود: 

    18768
چکیده: 

Holstein calves were fed pelleted STARTER DIETs with crude protein (CP) concentrations of 18%, 22% AND 24% per dry matter (DM) containing soybean meal (SBM) (SBM18, SBM20 AND SBM24), respectively, for 10 weeks from 14 days of age. Another DIET with a CP concentration of 18% per DM was tested using com-mercial xylose-soybean meal (XSB; Yasminomax) instead of SBM. Each DIET was fed to 24 calves AND the feed consumption, nutrient intake, body weight (BW) gain, skeletal growth AND selected blood metabolites were determined. Weaned animals were kept under observation for economic characteristics such as post-weaning (days 84 to 196) weight gain, withers height, weight at first heat, number of services per pregnancy AND milk yield during first lactation. The average daily STARTER consumption was highest in calves fed SBM20. The average BW gain AND total DM intake were highest in calves fed SBM20. Feed efficiency was highest in calves fed SBM24, but protein efficiency was highest in calves fed SBM20. A decreased blood glucose AND increased blood insulin concentrations were observed in calves fed SBM18. Blood urea N AND blood glucose were highest in calves fed SBM24. The service rate, age at first parturition AND milk yield varied according to DIET (P<0. 001).

آمار یکساله:  

بازدید 15018

دانلود 18768 استناد 0 مرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1398
  • دوره: 

    8
  • شماره: 

    4
  • صفحات: 

    29-38
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    253
  • دانلود: 

    171
چکیده: 

هدف از این مطالعه بررسی اثر استفاده از سیلاژ ذرت به عنوان منبع علوفه و زمان استفاده از آن در خوراک آغازین بر مصرف خوراک، عملکرد رشد و فراسنجه های شکمبه ای در گوساله های شیرخوار هلشتاین بود. تعداد 32 راس گوساله هلشتاین (16 نر و 16 ماده) از 5 تا 70 روزگی در آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی و با آرایش فاکتوریل 2×2 مورد استفاده قرار گرفتند. عامل اول نوع علوفه (یونجه و سیلاژ ذرت) و عامل دوم زمان استفاده از علوفه (5 و30 روزگی) بود. جیره های آزمایشی شامل: خوراک آغازین با 10 درصد یونجه از 5 روزگی، خوراک آغازین با 10 درصد یونجه از 30 روزگی، خوراک آغازین با 10 درصد سیلاژ ذرت از پنج روزگی و خوراک آغازین با 10 درصد سیلاژ ذرت از 30 روزگی بودند. نتایج نشان داد که اثر زمان استفاده از علوفه و منبع علوفه بر افزایش وزن روزانه، مصرف خوراک و برخی فراسنجه های شکمبه ای معنی دار بود ( 05/0P<). استفاده از سیلاژ ذرت در جیره آغازین گوساله های شیرخوار از پنج روزگی، بالاترین افزایش وزن روزانه، مصرف ماده خشک، غلظت کل اسید های چرب فرار، پروپیونات و استات مایع شکمبه را ایجاد نمود. اثر تیمارهای آزمایشی بر غلظت گلوکز و نیتروژن اوره ای خون و امتیاز قوام مدفوع گوساله های شیرخوار معنی دار نبود، ولی اثر تیمارهای آزمایشی بر غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات خون گوساله ها معنی دار بود (01/0>P). مطابق نتایج این آزمایش، بهترین زمان استفاده از علوفه در خوراک آغازین گوساله های شیرخوار، پنج روزگی است.

آمار یکساله:  

بازدید 253

دانلود 171 استناد 0 مرجع 0
litScript