اهداف: تشخیص به موقع PCP در افراد در معرض خطر، اولویت بسیار مهمی به شمار می آید. هدف این مطالعه اصلاح روش رنگ آمیزی گوموری متنامین سیلور (GMS) برای تشخیص سریع تر و دقیق تر عفونت ریوی ناشی از پنوموسیستیس کارینی بود.مواد و روش ها: موش های صحرایی نژاد Sprague-Dawley به مدت 8 هفته متیل پردنیزولون استات دریافت کردند (40mg/kg) تا به پنوموسیستیس کارینی آلوده شوند. سپس ریه حیوانات جدا و پس از تهیه مقاطع بافتی از آن، با دو روش رایج رنگ آمیزی GMS و نیز روش اصلاح شده رنگ آمیزی شد. با مشاهده میکروسکوپی پنجاه میدان در هر لام، کیفیت مقاطع رنگ شده بررسی و تعداد ارگانیزم قابل تشخیص در آنها شمارش گردید.یافته ها: روش اصلاح شده قادر به ایجاد تمایز بهتری بین ارگانیزم و بافت نسبت به روش های رایج بود. همچنین، میانگین تعداد انگل قابل شمارش در هر شان میکروسکوپی در روش اصلاح شده (35.6±16.7)، به طور قابل توجهی از دو روش رایج (3.5±2.65 و 2±1.86) بیشتر بود (p<0.0001).نتیجه گیری: روش اصلاح شده برای رنگ آمیزی GMS می تواند به تشخیص دقیق تر و سریع تر پنومونی ناشی از پنوموسیستیس کارینی کمک نماید و استفاده از آن به جای روش های رایج توصیه می شود.

در این تحقیق جهت بررسی تغییرات کیفی و مدلسازی تغییرات غلظت و پیش بینی TDS در آبخوان ورامین، نرم افزار GMS 10. 0. 11 استفاده شد. در این راستا، پس از جمع آوری اطلاعات زمین شناسی، هواشناسی، هیدرولوژیکی و هیدروژئولوژیکی، آزمایشات ژئوفیزیکی و گمانه های اکتشافی، آمار بارندگی و تراز سطح آب زیرزمینی در چاه های بهره برداری یک پایگاه داده در نرم افزار ArcGIS10. 5 تشکیل و با انتقال این اطلاعات به محیط نرم افزارGMS، مدل مفهومی ساخته شد. سپس براساس مدل مفهومی ایجاد شده، اقدام به شبیه سازی، واسنجی و صحت سنجی سطح آب زیرزمینی با استفاده از کد Modflow2000 در نرم افزار GMS گردید. نتایج واسنجی گویای انطباق بسیار مناسب داده های سطح آب مشاهده ای و محاسبه ای توسط مدل در حد99/0R2= می باشد. پس از این مرحله، مدل انتقال آبخوان به منظور بررسی تغییرات غلظت TDS توسط زیربرنامه MT3DMSتهیه گردید. نتایج مطالعه نشان داد که اگر وضعیت بهره برداری و همچنین ورود فاضلاب به مناطق غربی و جنوب غربی آبخوان به همین صورت ادامه داشته باشد در انتهای بازه پیش بینی، غلظت حتی به7000 میلی گرم در لیتر نیز خواهد رسید و وضعیت نامناسبی برای استفاده از آبهای این مناطق جهت مصارف شرب و کشاورزی بوجود خواهد آمد.

نیاز روزافزون به منابع آب جدید و نیز محدودیت منابع آب، باعث افزایش برداشت غیر مجاز از منابع آب زیرزمینی شده است. در این تحقیق به منظور شبیه سازی جریان آب زیرزمینی در آبخوان حوضه مقیطالو از مولفه های MODFLOW در مدل GMS استفاده گردید. سطح حوضه با یک شبکه سه بعدی متشکل از 2491 سلول در 1 لایه با اندازه های متغیر مابین 25 تا 150 متر مربع پوشش داده شد. مقادیر پارامترهای آبخوان با استناد به مطالعات زمین شناسی و ژئوالکتریک و لوگ چاه های شناسایی منطقه تعیین گردیدند. موقعیت حوضه، لایه های سطحی زمین و سنگ بستر و منابع تخلیه و تغذیه با استفاده از نرم افزار GIS تهیه و بعد از پردازش وارد مدل شدند. نتایج شبیه سازی نشان داد که در حالت ماندگار دریاچه آبخوان را تغذیه می کند و در حالت غیر ماندگار زهکشی از آبخوان بعد از گذشت 9 ماه از سال آبی به تغذیه آبخوان از دریاچه تبدیل می شود و اجرای مدل برای سال های 75-74 و 89-88 تأثیر تراز دریاچه را بر تغذیه و زهکشی آبخوان به خوبی نشان داد. نتایج شبیه سازی با وجود اطلاعات کم از منطقه مورد مطالعه موفقیت آمیز بود و تأثیر تغییرات تنش ها به خوبی نمایش داده شد.

آگاهی از تغییرات بارش به عنوان یک مؤلفه ی هیدرولوژیکی در منابع آب، مهم و ضروری است تا با ارائه ی راه کارها و روش های مدیریتی مناسب، به بهره برداری مناسب از آب های زیرزمینی در مناطق خشک و نیمه خشک با توجه به کمبود بارش در این مناطق پرداخت. با توجه به اهمیت موضوع، در پژوهش حاضر پیش بینی نوسانات سطح آب زیرزمینی تحت تأثیر مدل های سری زمانی در دشت رفسنجان صورت گرفت. بارش آینده با استفاده از مدل ARIMA در نرم افزار EViews9 برای دوره ی 1396 1402 پیش بینی شد. سپس، افت آب زیرزمینی نیز با استفاده از مدل آب زیرزمینی GMS در دوره ی پایه (1382 1395) و نتایج حاصل از مدل ARIMA برای دوره ی آتی شبیه سازی شد. نتایج شبیه سازی افت آب زیرزمینی نیز نشان داد در تمامی منطقه افت سطح آب زیرزمینی در دوره ی آتی نسبت به دوره ی پایه رخ داده و بیشترین میزان افت آب زیرزمینی در بخش های جنوب غرب دشت صورت گرفته است و سالیانه حدود 130 میلیون مترمکعب اضافه برداشت از منابع آب زیرزمینی صورت می گیرد. در حالت کلی، آب زیرزمینی در ابتدای دوره بیشترین مقدار (سطح بالا) و در اواخر دوره ی آماری، کمترین مقدار (پایین ترین سطح) را داشته است. پس از مدل سازی سطح آب زیرزمینی برای دوره ی پایه، پیش بینی بارندگی حاصل از مدل ARIMA با فرض ثابت بودن میزان بهره برداری از آبخوان، بر مدل آب زیرزمینی اعمال شد. نتایج نشان داد کسری حجم آبخوان به میزان 09/1021 میلیون مترمکعب در سال پایانی مدل سازی (سال 1402) صورت گرفته است. همچنین، تغییرات سطح آبخوان دشت رفسنجان از سال 1382 تا سال 1402 بیان کننده ی آن بود که با توجه به برآورد بارش حاصل از مدل ARIMA می توان گفت که سالانه به طور متوسط یک متر افت آبخوان در این دشت رخ خواهد داد.

سابقه و هدف : در چند دهه اخیر تغییر اقلیم و بارش های ناکافی و به موقع و درنتیجه عدم تامین آب مورد نیاز گیاهان کشت شده، محدودیت اراضی قابل کشت و منابع آب، توزیع ناهمگون زمانی، مکانی و کمبود آب شیرین و همچنین رشد سریع جمعیت جهان ازجمله کشور ایران سبب بروز مشکلات روزافزون در تامین منابع آب مورد نیاز در مصارف مختلف شده است.یکی از شروط اصلی تامین نیازهای غذایی جمعیت جهان دسترسی به کشاورزی پایدار و توسعه آن است. برای دست یابی به چنین هدفی باید با اتخاذ راهکارهای مناسب از وارد آمدن خسارت به سیستم منابع آب وخاک محدود هر منطقه ای جلوگیری شود. آب های زیرزمینی همواره به عنوان یک منبع تامین آب شیرین جایگاه ویژه ای در بررسی منابع آب دارد. مدیریت منابع آب زیرزمینی در مرحله اول نیاز به شناخت و عملکرد آبخوان در شرایط طبیعی دارد. در بیشتر مسائل هیدرولوژیکی و بررسی منابع آب زیرزمینی، در دسترس بودن آمار و اطلاعات منابع آب زیرزمینی از اهمیت بالایی برخوردار است. به منظور ارزیابی اثرات ناشی از توسعه در شرایط موجود و ارائه روش های مدیریتی بر منابع آب زیرزمینی، چه از نظر کمی و چه کیفی، شبیه سازی ریاضی و کامپیوتری این منابع، ابزاری قوی در بهره برداری بهینه از این منابع محسوب می شود. هدف از این پژوهش بررسی آب زیرزمینی دشت زنجان است.مواد و روش ها : مدل سازی عددی آب های زیرزمینی ابزاری مهم برای مدیریت منابع آب در آبخوان ها است. این مدل ها می توانند برای تخمین پارامترهای هیدرولیکی و همچنین مدیریت منابع آب استفاده شوند. هدف از این پژوهش، شبیه سازی نوسانات سطح آب زیرزمینی به وسیله نرم افزار GMS در آبخوان زنجان واقع در طول جغرافیایی 47 درجه و50 دقیقه تا 49 درجه شرقی و عرض 36 درجه و 20 دقیقه تا 37 درجه شمالی است. مدل ریاضی که ترکیبی از مدل آب زیرزمینی MODFLOW و GIS است، با استفاده از روش عددی تفاضل محدود، تراز آب زیرزمینی را شبیه سازی می کند. برای انجام این تحقیق اطلاعات مورد نیاز که شامل موقعیت مرز آبخوان، تراز ارتفاعی سطح زمین، تراز سنگ کف، موقعیت و میزان برداشت از چاه های بهره برداری، موقعیت و تراز سطح آب در چاه های مشاهده ای، لایه هدایت هیدرولیکی و تغذیه هستند. پس از تهیه مدل مفهومی و تعیین شرایط مرزی و اولیه، شبیه سازی در شرایط پایدار انجام و سپس مدل واسنجی شد.نتایج و بحث : نتایج حاصل از واسنجی مدل در حالت پایدار نتایج معقولی میان تراز مشاهده شده و محاسبه شده در سپتامبر 2002 نشان داد. مقادیر ریشه مربع میانگین خطا، میانگین خطای مطلق و میانگین خطا به ترتیب 17.41، 15.22 و -0.6 به دست آمد. بعد از انجام واسنجی مقدار تغذیه 0.000321 متر در روز به دست آمد که این مقدار 1.98 برابر مقدار تغذیه ورودی برای مدل است. مقدار هدایت هیدرولیکی افقی لایه های (ماسه، سیلت) و (ماسه، شن) نیز به ترتیب 28.57 و 40.4 متر در روز به دست آمد. سپس واسنجی مدل در حالت جریان ناپایدار برای فواصل سال های 2002 تا 2007 با روش سعی و خطا برای رسیدن به بهترین نتیجه میان تراز مشاهده شده روزانه و تراز محاسبه شده انجام شد. مقادیر ریشه مربع میانگین خطا و میانگین خطا به ترتیب با مقادیری برابر با 26.29 و -8.43 نشان دهنده دقت نسبتا خوب مدل است. طبق محاسبه تراز آب برای مدل، جریان آب های زیرزمینی از جنوب شرقی به شمال غربی است که این جریان با شیب غالب منطقه مطابقت دارد.نتیجه گیری : مدل با فرض نرخ کاهش آب های زیرزمینی و مقدار ثابت تغذیه برای فاصله زمانی 15 ساله از سال 2007 تا 2022 اجرا شد که نقشه های به دست آمده برای تراز آب های زیرزمینی در این سال ها نشان دهنده افت شدید تراز آب با ادامه برداشت های بی رویه از ذخیره آب های زیرزمینی آبخوان زنجان است.

زمینه نیترات از آنیون های مهم آب شرب است که همواره اطلاع از میزان آن مورد توجه بوده است. از راهکارهای مدیریت منابع آب، استفاده از روش های مدل سازی در شبیه سازی و پیش بینی رفتارهای نیترات در آبخوان است. هدف هدف از این مطالعه بررسی نحوه انتقال نیترات و میزان آلودگی در آبخوان دشت قزوین با استفاده از سیستم مدل سازی آب زیرزمینی بود. مواد و روش ها در این مطالعه توصیفی تحلیلی برای تهیه مدل جریان آب زیرزمینی از نرم افزار GMS7. 1 استفاده شد. بررسی سه بعدی جریان با الگوی MODFLOW و بررسی تغییرات غلظت نیترات با الگوی MT3D انجام شد. همچنین در بررسی روند تغییرات نیترات در آبخوان، چند طرح با تغییر در میزان تغذیه و غلظت نیترات ورودی طراحی شد. یافته ها در شرایط فعلی غلظت غیرطبیعی نیترات در آبخوان مطالعاتی وجود ندارد. بررسی طرح های کاهش بارندگی نشان داد تغذیه (بارش) عامل مؤثری در تغییرات نیترات نخواهد بود. در صورت ورود مقادیر 100، 200 و 300 میلی گرم در لیتر نیترات به آبخوان، میانگین غلظت نیترات بعد از پایان دوره دوساله به ترتیب به 31، 55 و 100 میلی گرم در لیتر افزایش خواهد یافت. نتیجه گیری در بخش های وسیعی از آبخوان، غلظت نیترات کمتر از حد مجاز استاندارد ملی است. اینکه در مناطقی غلظت بالا مشاهده می شود دلیلش تخلیه فاضلاب و نفوذ آن به آبخوان منطقه است. خروجی مدل نشان داد ادامه این شرایط می تواند سبب آلودگی بیشتر آبخوان شده و قسمت های مرکزی آبخوان را نیز آلوده کند.

پدیده ی تغییر اقلیم از جمله مواردی است که تأثیر بسزایی در کاهش سطح آب رودخانه ها و تغذیه سفره های آب زیرزمینی به ویژه طی سال های اخیر داشته است. در این راستا مدل های مختلفی به پیش بینی دما و بارش تحت تأثیر اقلیم حاضر و آینده می پردازند. این مقادیر پیش بینی شده، توسط مدل های متنوع، رفتار آبخوان طی سناریوهای گوناگون (تعریف شده توسط گزارش های IPCC) را شبیه سازی می کنند. هدف از این مطالعه، مدل سازی جریان آب زیرزمینی دشت کرمان با استفاده از مدل GMS تحت تأثیر تغییر اقلیم برای دوره ی آتی (2030) می باشد. بدین منظور از مدل LARS و سناریوهای مطرح A1B، B1 و A2 (حالت های بینابینی، خوشبینانه و بدبینانه) برای بررسی تغییر اقلیم استفاده شد. در ابتدا، نتایج حاصل از ریزمقیاس نمایی نشان دهنده ی افزایش دمای حداقل بین 59/0 تا 86/0 درجه ی سانتی گراد و افزایش دمای حداکثر بین 56/0 تا 85/0 درجه ی سانتی گراد نسبت به دوره ی پایه است. مقایسه ی بارش سالیانه ی درازمدت نشان می دهد که کمترین مقدار بارش طی سناریوB1 در دوره ی 2011 تا 2030 اتفاق خواهد افتاد که معادل 02/10 میلی متر بیشتر از بارش دوره ی پایه خواهد بود. این در حالی است که بیشترین مقدار بارش با افزایش 80/15 میلی متری در دوره ی 2011 تا 2030 طی سناریو A2 اتفاق خواهد افتاد. در ادامه، مقادیر RMSE، MAE و ME بعد از واسنجی (به ترتیب برابر 38/0 متر، 21/0 متر و 20/0-متر) نشانگر دقت قابل قبول مدل GMS در این منطقه است. بعد از ارائه ی عملکرد مناسب مدل GMS، برای شبیه سازی اثر تغییر اقلیم بر تراز سطح ایستابی، از چهار سناریوی مختلف برداشت از آبخوان، استفاده شد و تغییرات افت آبخوان نسبت به دوره ی پایه بررسی شد. نتایج حاکی از افت شدید تراز آب زیرزمینی در دوره های آتی می باشد؛ به گونه ای که افت سطح آب مطابق سناریو اول معادل 06/10-(سال 2030) خواهد بود. از طرفی، مقادیر افت سطح آب طی سناریوهای تغییر اقلیم A2، A1B و B1 به ترتیب برای سناریو دوم 9/11-، 32/12-و 52/16-متر، سناریو سوم 41/16-، 66/16-و 30/17-متر و در نهایت برای سناریو چهارم 65/16-، 90/16-و17/18-متر خواهد بود.

دشت مهران یکی از وسیع ترین دشت های استان ایلام می باشد که عوامل مختلف طبیعی و انسانی باعث ایجاد شرایط بحرانی و افت سطح آب زیرزمینی در این دشت شده است. در این تحقیق پیش بینی رفتار آبخوان دشت مهران در واکنش به سناریوهای مدیریتی با استفاده از مدل GMS مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای مدلسازی جریان از داده های زمین شناسی، هیدروژئولوژیکی و هیدرولوژی استفاده شده است. پس از جمع آوری اطلاعات مورد نیاز، مدل مفهومی دشت ساخته شد. شبیه سازی برای یک دوره 7 ساله شامل 84 دوره تنش یک ماهه (مهر سال 1387 تا شهریور 1394) انجام شد. مدل مذکور برای سال (87-88) شبیه سازی، واسنجی و با داده های مشاهداتی 6 سال بعد صحت سنجی شد. پس از صحت سنجی و حصول از توانایی مدل در پیش بینی شرایط آینده آبخوان، مدل برای سناریوی ادامه ی روند کنونی کالیبره شد. نتایج نشان دهنده کاهش سطح ایستابی در پیزومترهای دشت، بجز پیزومترهای 1، 3، 11 و 15 می باشد. علت افت سطح آب زیرزمینی در این دشت، برداشت بی رویه از آب های زیرزمینی و کاهش تغذیه آبخوان به دلیل تغییر اقلیم در منطقه است. علت بالا آمدن سطح آب پیزومترهای 1، 3، 11و 15 به دلیل تاثیر تغذیه ناشی از طرح پخش سیلاب بانرحمان در محدوده این پیزومترها می باشد.

دشت جعفریه بخشی از حوزه آبخیز دریاچه نمک می باشد که به علت خشکسالی ها و استفاده بیش از حد از منابع آب زیرزمینی آن، دچار بحران شده است، لذا مطالعه آب های زیرزمینی به عنوان اصلی ترین منبع آب در کل دشت، ضروری به نظر می رسد. هدف از این مطالعه, مدل سازی آبخوان دشت جعفریه با کد MODFLOW در قالب نرم افزار GMS به عنوان مدلی کارآمد در مباحث آب زیرزمینی می باشد. مدل کمی آبخوان دشت جعفریه با استفاده از آمار سطح ایستابی چاه های پیزومتری، در طی دو دوره آماری ده ساله(1381-1371 و 1391-1381) شبیه سازی گردید و در دو حالت ماندگار و غیرماندگار واسنجی مدل صورت گرفت. سپس صحت سنجی مدل با داده های مشاهداتی بررسی گردید. نتایج نشان داد که مدل نسبت به تغییرات تغذیه آب زیرزمینی بیش ترین حساسیت را نشان می دهد و متوسط افت آبخوان در سال های 1371 تا 1380 از 05/0 به 5/1-متر رسیده است. به طوری که بیش ترین افت منطقه در مناطق شرقی محدوده مورد مطالعه می باشد. همچنین متوسط افت آبخوان در سال های 1391-1381، از 26/0-به 2/7-متر رسیده است که نشان دهنده این است در این دوره آبخوان با شدت بیش تری افت پیدا کرده است و بیش ترین افت آن در مناطق شمال غربی و جنوب شرقی منطقه می باشد.