واژه «گوتیک» صفتی است که به شکل ضمنی به انتساب یا تعلق چیزی به قوم «گوت» اشاره می کند. همچنین گوتیک نام یک ژانر ادبی است که در دهه 1760 تا 1820 به وجود آمد و هنوز هم به اشکال گوناگون دیده می شود. محیط های این ژانر معمولا قصرهای دربسته، ویرانه ها و زمین های متروک هستند. ادبیات گوتیک را باید شاخه ای از مکتب رمانتیسم یا پیش رمانتیسم به شمار آورد. داستان های گوتیک بیشتر حکایت های تیره و تاری از معماها، هراس ها و امور ماورائی هستند که حول یک راز مخفی و وحشتناک شکل گرفته اند. گوتیک سبکی در معماری و مجسمه سازی مربوط به قوم گوت ها بود که علاوه بر معماری و هنر وارد ادبیات نیز شد. در این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای به بررسی عناصر گوتیک در ادبیات داستانی می پردازیم.

در رویکردهای نوین به آموزش زبان دوم، رسیدن به توانش کامل ارتباطی یک هدف اصلی است. شواهد نشان داده است که فراگیران زبان دوم در تعبیر آرایه های معنوی این متون همیشه مشکلاتی داشته اند. از آنجایی که نظریه های زبانشناختیِ ناظر بر صنایع ادبی فاقد رویکردهای آموزشی کاربردی برای برون رفت از این مشکلات است، تحقیق حاضر در یک تلاش نوآورانه، از الگوی تداخلی ارزشیابی پویا برای ارتقاء توانایی زبان آموزان در تعبیر آرایه های معنوی بهره برده است. برای این منظور، در یک طرح تحقیقاتی آزمایشی پیش آزمون-مداخله-پس آزمون، از الگوی تداخلی الجفره و لنتلف (1994) بر روی 10 دانشجوی رشته زبان و ادبیات انگلیسی استفاده شد. نتایج آزمون تی جفتی حاصل از این مداخله، که بر روی آثار نظم و نثر ادگار آلن پو انجام شد، نشان داد که مداخله پویا به نحوی معنادار باعث افزایش توانش شرکت کنندگان در تعبیر آرایه های معنوی متون ادبی شده است. این یافته ها برای معلمان زبان و ادبیات انگلیسی، محققان زبانشناسی کاربردی و برنامه ریزان آموزشی و درسی در حوزه یادگیری زبان دوم کاربرد دارد.

مقدمه: مهارت شناختی فرایندی بسیار پیچیده است و اساس عملکرد هدفمند بشر را رقم می زند. تاثیر اختلال شناختی را در عملکرد بیماران روان پزشکی و نورولوژیک به وضوح می توان دید. بنابراین ارزیابی دقیق از ظرفیت شناختی این افراد به منظور پیش بینی عملکرد آن ها ضروری است. غربال گری سطح شناختیALLEN ، برآوردی سریع از ظرفیت یادگیری و توانایی های باقیمانده بیمار مبتلا به اختلال شناختی ارایه می دهد.مواد و روش ها: مطالعه به شیوه توصیفی- تحلیلی از سطح شناختی 60 بیمار اسکیزوفرنیک 40-18 سال در دو گروه بستری دایم و سرپایی و 30 نفر از افراد سالم، بر اساس غربال گری سطح شناختی ALLEN صورت گرفت. در گروه بیماران بین سطح شناختی افراد بستری و سرپایی مقایسه ای صورت گرفت و اثر متغیرهای دموگرافیک بر سطح شناختی بررسی شد. نتایج با روش های آماری ضریب همبستگی Pearson و آنالیز واریانس یک طرفه توسط نرم افزار  SPSS11بررسی شد.یافته ها: نتایج حاکی از معنی داری اختلاف میانگین سطح شناختی گروه سالم و بیمار ( (P<0.001و نیز بیماران بستری و سرپایی ( (P<0.001بود. سطح شناختی با سن بروز بیماری ( (r=0.594و سطح تحصیلات ( (r=0.545ارتباط مستقیم و با مدت ابتلا به بیماری ( (r=-0.574و مدت اقامت بستری ( (r=-0.454ارتباط معکوس داشت. بین متغیرهای دموگرافیک و سطح شناختی افراد سالم ارتباط معنی داری وجود نداشت.نتیجه‎ گیری: گروه افراد سالم از سطح شناختی بالاتری برخوردار بودند و سطح شناختی بیماران بستری نسبت به بیماران سرپایی پایین تر بود. سن بروز بیماری، مدت ابتلا به بیماری، مدت اقامت بستری دایم و سطح تحصیلات بر سطح شناختی بیماران اسکیزوفرنیک موثر بودند.

این مقاله کوششی برای شناخت طنز کلامی در آثار وودی آلن است. برای تحقق این هدف، گروهی از ابزارهای زبانی مانند پیش انگاری، استلزام، استنتاج و نیز بافت که سبب پیدایش طنز کلامی شده اند، بررسی و تحلیل می شود. پرسش های پژوهش عبارتند از: «کدام یک از فنون زبانی در شکل گیری طنز کلامی مؤثر بوده اند؟ » و «طنز کلامی و کاربرد آن چگونه بوده است؟ ». وودی آلن کارگردان کمدی و طنزپرداز نام آشنای آمریکاست. طنز و بازیگوشی آلن آمیزه ای از نخبگی و معصومیت تجربی خاص خود اوست. آلن به شکلی خلاقانه، تخیل بصری اش را با بوطیقایی گویای دنیایی از واقعیت ها و معناهای ناشناخته درهم می آمیزد و عدم امنیت را به نمایش می گذارد و از آن استفاده می کند. این مقاله در چارچوبی زبان شناختی، به بررسی شیوه های شکل گیری طنز کلامی و انتقادی آلن می پردازد. پس از تعریف طنز کلامی و نظریه های سه گانه ی موجود، این مفهوم در حوزه ی معنی شناسی و کاربردشناسی بررسی شده است، و در نهایت، پس از تبیین چارچوب های نظری، نمایشنامه های از این آب ننوشید و جاده ی ریور ساید بررسی و تحلیل و الگوی غالب در خلق فضاهای طنز معرفی شده اند.

ادگار مورن بر این باور است که نظام های آموزشی کنونی دچار بحران شده اند، بحرانی که ناشی از رویکرد ساده شده و تفکیکی نسبت به دانش و تفکیک آن به رشته های مجزا و تاکید بیش از حد بر تخصصی و فوق تخصصی شدن است. وی برای به چالش کشیدن این بحران، رویکرد فرارشته ای را ارائه می دهد. هدف از این مقاله بیان مبانی فلسفی این دیدگاه مورن است. بنابراین، این مقاله درصدد است با استفاده از روش تحلیلی، تاکید صریح مورن بر ضرورت اصلاح اندیشه را مورد بحث قرار دهد و تدبیر وی تحت عنوان رویکرد فرارشته ای را بیان کند. از دیدگاه مورن، رویکرد فرارشته ای نه تنها تفکیک و تشخیص رشته های مختلف دانش را محترم می شمارد، بلکه مرزهای میان رشته ها را کنار گذاشته و دانشی یگانه، واحد و یکپارچه را ارائه می دهد. درنتیجه، رویکرد فرارشته ای نوعی آموزش و پژوهش مساله محور است که با در نظر گرفتن طیف وسیع دانش، می تواند از آموزش تک بعدی و بیگانگی رشته ها با یکدیگر اجتناب ورزد. به نظر می رسد این رویکرد از عدم آگاهی و غفلت از مسائل جامعه جلوگیری می کند و این قابلیت را دارد که در نظام های آموزشی تحول ایجاد نماید.

بی گمان، صادق هدایت و ادگار آلن پو از تاثیرگذارترین و برجسته ترین نویسندگان داستان های کوتاه هستند که آثار آنها مورد توجه بسیاری از مترجمان، منتقدان و نویسندگان در سراسر جهان قرار گرفته است. هدایت و پو، داستان نویسی سبک «گوتیک» را به جهان عرضه کردند که جان مایه بیشتر آنها تاریکی، ترس و سخن از ناامیدی و مرگ است. هر دو نویسنده علاوه بر داستان نویسی، در شعر و نقد نیز مهارت دارند. درون مایه داستان های هدایت و پو از ویژگی های بی مانندی برخوردار است که به آنها سبک و سیاق خاصی بخشیده است. با این وجود، تاکنون مطالعه ای در زمینه بررسی وجه تشابه این دو نویسنده انجام نشده است. از حوزه های تحقیق در مکتب فرانسوی ادبیات تطبیقی می توان به مطالعه ویژگی های ادبی بین فرهنگ ها اشاره کرد. از منظر این مطالعه این امکان وجود دارد تا وجه تشابه ادبی این دو نویسنده را بررسی کرد. ویژگی شخصیت ها و فضای حاکم بر داستان نمونه ای از شباهت هایی است که این دو نویسنده را در کنار هم قرار داده است. در این نوشتار قصد داریم تا به مطالعه شخصیت ها و فضای آفرینش داستان های هدایت و پو بپردازیم و علاوه بر بررسی شباهت های کلی آثار هدایت و پو، امکان درک دقیق تر آثار هر دو نویسنده و جنبه های مشترک داستان های آنها را فراهم آوریم. بدین منظور، از «تحلیل محتوا» به عنوان روش تحقیق استفاده شده است. یافتههای تحقیق، روند مشابهی درمورد شخصیتپردازی و فضای داستان نشان می دهد؛ به طوری که تشتت فکری، پریشان خاطری، انزوا و درونگرایی در شخصیت های داستان موج می زند. فضای داستان نیز تاثیر بسزایی در انتقال اهداف نویسنده دارد.