در روش پلاریمتری تعیین عیار عصاره حاصل از 26 گرم خمیر چغندرقند نرمال 23 میلی لیتر منظور می شود تا با 177 میلی لیتر محلول شفاف کننده حجم کل معادل 200 میلی لیتر شود. افزایش ماده خشک و تفاله چغندرقند تحت هر نوع تنش و پلاسیدگی می تواند موجب کاهش حجم عصاره حاصل از 26 گرم چغندرقند از 23 میلی لیتر گردد. این تحقیق با هدف تعیین عیار چغندرقند تولیدی تحت شرایط تنش خشکی، شوری و ریشه های پلاسیده در مزرعه پس از برداشت انجام شد. ریشه های مورد آزمون تحت شرایط نرمال، خشکی، نیمه شور و شور در دو منطقه کرج و اصفهان در سال 1389 تولید گردیدند. پس از برداشت، ریشه ها در معرض پلاسیدگی قرار گرفته و هر کدام به طور مستقل در قالب آزمایش فاکتوریل (3×3) بر پایه طرح کاملا تصادفی با 12 تکرار مورد آزمون قرار گرفتند. عامل پلاسیدگی ریشه (A) در سه سطح شامل: -a1 ریشه تازه تولید شده در شرایط مطلوب با 76±1 درصد رطوبت وزنی، -a2 ریشه پلاسیده در حد 70±1 درصد رطوبت وزنی و -a3 ریشه کاملا پلاسیده با 65±1درصد رطوبت وزنی بودند و فاکتور (B) روش عصاره گیری در سه سطح شامل: -b1 روش عصاره گیری هضم سرد، -b2 روش فرانسوی بر اساس حجم عصاره و –b3 روش هضم گرم بودند. صفات درصد قند، درصد ماده خشک، درصد تفاله (مارک)، بریکس و هدایت الکتریکی کلیه نمونه ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که پلاسیدگی ریشه موجب افزایش ماده خشک ریشه از 24 به 32 درصد و تفاله از 4.7 به 7.1 درصد گردید. نتایج روش عصاره گیری متداول با روش فرانسوی و روش هضم گرم برای ریشه های نرمال اختلاف معنی داری نداشت. ولی تفاوت در شرایط تنش متوسط شوری (P<0.05)، تنش خشکی و شوری (P<0.01) معنی دار بود. به طورکلی، بین دو روش عصاره گیری فرانسوی و هضم گرم در تمام شرایط اختلاف معنی داری مشاهده نشد. بین روش متداول و روش فرانسوی در محدوده ماده خشک 24 تا 27 درصد اختلاف معنی داری (P<0.01) به دست نیامد. لذا با توجه به نتایج به دست آمده از این تحقیق و سهولت اجرای روش هضم سرد توصیه می شود از روش هضم سرد برای ریشه های با ماده خشک تا 27 درصد و از روش فرانسوی برای ریشه های با ماده خشک بالاتر از 27 درصد استفاده شود.

در این تحقیق جهت بررسی خشک سالی در ایستگاه سینوپتیک یزد و 31 ایستگاه غیر سینوپتیک در سطح استان از 5 شاخص درصد از نرمال بارندگی (PNPI)، دهک های بارندگی (DPI)، ناهنجاری بارندگی (RAI)، بالم و مولی (BMDI) و بارش استاندارد شده (SPI) استفاده شد. بدین منظور پس از جمع آوری داده های بارش ایستگاه های مورد بررسی، نواقص آماری موجود از طریق روش هم بستگی بین ایستگاه ها بازسازی شد. سپس محاسبه شاخص های PNPI، DPI و RAI در مقیاس ماهانه و سالانه، شاخص BMDI در طی دوره ارزیابی 12 ماهه و شاخص SPI در مقیاس های زمانی 3، 6، 9 و 12 ماهه انجام گرفت و بر اساس مقادیر حاصل از محاسبه هر یک از شاخص های مورد نظر، طبق جداول مربوط به طبقات مختلف خشک سالی هر یک از شاخص ها اقدام به تعیین وضعیت خشک سالی هر یک از ایستگاه ها در مقیاس های مورد نظر در طول دوره آماری موجود شد و بر این اساس 5 شاخص مورد نظر با یکدیگر مقایسه شدند و جهت برآورد خشک سالی درصد تفاوت و تشابه هر کدام از شاخص ها با 4 شاخص دیگر مورد محاسبه و بررسی قرار گرفت. هم چنین پس از تعیین وضعیت خشک سالی هر کدام از ایستگاه های مورد مطالعه، درصد وضعیت های مختلف خشک سالی توسط هر کدام از شاخص های درصد از نرمال بارندگی (PNPI)، ناهنجاری بارندگی (RAI) و دهک های بارندگی (DPI) در مقیاس سالانه، شاخص بالم و مولی در طی دوره ارزیابی 12 ماهه (BMDI) و بارش استاندارد شده در مقیاس زمانی 12 ماهه (SPI12) در 33 ایستگاه تحت مطالعه تعیین شد. پس از طی مراحل مذکور مشخص شد، بیشترین درصد تشابه بین دو شاخص RAI و DPI وجود دارد، چنانکه هر دو شاخص در ایستگاه های مورد مطالعه وضعیت مشابه خشک سالی شدید را نشان دادند و از بین 5 شاخص مورد بررسی (نسبت به سه شاخص خشک سالی PNPI، SPI و BMDI) این دو شاخص بیشترین کارآیی را جهت پایش خشک سالی هواشناسی دارا هستند و هر دو شاخص جهت پایش خشک سالی استاتیک استفاده می شوند. ولی نظر به این که شاخص های استاتیک در مقیاس ماهانه و در ایستگاه های مناطق خشک جهت پایش خشک سالی با مشکل محاسبه مواجه می شوند توصیه می شود که از شاخص های دینامیک SPI و BMDI که درصد تشابه قابل قبولی نیز با یکدیگر دارند، استفاده شود. شاخص SPI با مقیاس های زمانی 6 و 12 ماهه ارجحیت دارد زیرا در این مقیاس ها با مشکل محاسبه مواجه نبوده و قادر است ارزیابی های ماهانه از خشک سالی را در اختیار قرار دهد.

خشکسالی یکی از پدیده های آب و هوایی است که در همه ی شرایط اقلیمی و در همه ی مناطق کره ی زمین به وقوع می پیوندد. پیش بینی خشک سالی نقش مهمی در طراحی و مدیریت منابع طبیعی، سیستم های منابع آب، تعیین نیاز آبی گیاه ایفا می نماید. در این پژوهش جهت تخمین شاخص بارش استاندارد 12 ماهه ی چهار ایستگاه باران سنجی دلفان، سلسله، دورود و بروجرد واقع در استان لرستان از مدل شبکه ی عصبی موجک استفاده شد و نتایج آن با سایر روش های هوشمند از جمله شبکه ی عصبی مصنوعی مقایسه گردید. برای این منظور از پارامتر بارش در مقیاس زمانی ماهانه در طی دوره ی آماری (1372-1392) به عنوان ورودی و شاخص بارش استاندارد به عنوان پارامتر خروجی مدل ها انتخاب گردید. معیارهای ضریب همبستگی، ریشه ی میانگین مربعات خطا و میانگین قدر مطلق خطا برای ارزیابی و عملکرد مدل ها مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد هر دو مدل قابلیت خوبی در تخمین شاخص بارش استاندارد دارند، لیکن از لحاظ دقت، مدل شبکه ی عصبی موجک عملکرد بهتری نسبت به شبکه ی عصبی مصنوعی از خود نشان داده است. در مجموع نتایج نشان داد استفاده از مدل شبکه ی عصبی موجک می تواند در زمینه تخمین خشکسالی موثر باشد.

خشکسالی مهمترین و مخرب ترین پد ید ه اقلیمی است که اثرات آن معمولا د ر مقیاس منطقه ای اهمیت بیشتری د ارد . به همین د لیل هد ف این مطالعه ارایه روشی برای تحلیل منطقه ای خشکسالی است. د ر این مطالعه ابتد ا روند بارند گی با استفاد ه از آزمون من-کند ال و آزمون همگنی با استفاد ه از آزمون توالی بررسی شد و مشخص گرد ید منطقه مورد مطالعه از نظر بارند گی همگن بود ه و بارند گی فاقد روند است. سپس با استفاد ه از د و شاخص مهم د هک ها و استاند ارد بارش د ر 8 ایستگاه منطقه، وضعیت خشکسالی د ر ایستگاه های منتخب و د ر سال های مورد بررسی با یکد یگر مقایسه شد و نتایج آن د ر مقیاس منطقه ای، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان د اد خشکسالی د ر مقیاس منطقه ای به طور متوسط بیش از 60 د رصد منطقه را فرا می گیرد . این مطالعه همچنین نشان د اد د هک های بارش که وضعیت خشکسالی را نشان می د هند فقط با طول جغرافیایی رابطه د ارد . به عبارت د یگر خشکسالی با افزایش طول جغرافیایی و حرکت به سمت شرق با تناوب و شد ت بیشتر رخ می د هد .

به منظور شناسایی ژنوتیپ های متحمل به تنش خشکی جو، غربال کردن شاخص های کمی تحمل به خشکی و تعیین بهترین شاخص ها، پژوهشی با استفاده از 20 ژنوتیپ پیشرفته جو در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و در دو شرایط بدون تنش و تنش رطوبتی (دیم) در سال زراعی 89-1388 در مزرعه تحقیقات کشاورزی بروجرد انجام شد. بر مبنای عملکرد دانه ژنوتیپ ها محیط های بدون تنش (Yp) و تنش رطوبتی ((Ys، شاخص های کمی مقاومت به تنش خشکی از قبیل: شاخص تحمل ((TOL‏، میانگین بهره وری MP))‏، میانگین هندسی بهره وری (GMP)‏، میانگین هارمونیکHM) )‏، شاخص حساسیت به تنش (SSI) و شاخص تحمل تنش ((STI محاسبه شدند. نتایج حاصل از مقایسه میانگین ها نشان داد که بیشترین میانگین عملکرد در شرایط آبی مربوط به ژنوتیپ  7( (MB-79-4و در شرایط تنش مربوط به ژنوتیپ  (MB-82-4) 14بود. بیشترین میانگین هارمونیک، میانگین هندسی بهره وری، میانگین بهره وری و شاخص تحمل مربوط به دو ژنوتیپ 11 و  14(CB-83-15 و MB-82-4) بود و بیشترین مقدار دو شاخص حساسیت به تنش و تحمل به تنش نیز مربوط به ژنوتیپ 6 بود. نتایج حاصل از تجزیه ضرایب همبستگی نشان داد که چهار شاخص MP, GMP, HM و STI به دلیل همبستگی بالا با عملکرد دانه ژنوتیپ ها در دو محیط، مناسب ترین شاخص ها برای غربال کردن ژنوتیپ ها در دو شرایط آزمایش هستند. با توجه به این چهار شاخص و عملکرد بالای ژنوتیپ ها در دو شرایط محیطی، بهترین ژنوتیپ های متحمل به تنش خشکی، ژنوتیپ های 7، 11، 14 و  19(CB-83-15 MB-79-4، MB-82-4 و CB-84-10) تشخیص داده شدند.

در بین رویدادهای شدید، خشکسالی بصورت تدریجی اتفاق می افتد و درمدت زمان طولانی تری اثرات خود را برجا میگذارد. درمیان روشهای نظارت بر خشکسالی، نالبانتیس روش SDI را بر پایه تجزیه و تحلیل ویژگی های خشکسالی براساس حجم رودخانه تجمعی ارائه کرد. ازمزایای این روش سادگی آن است. این روش برای آنالیز ویژگی های خشکسالی کشورهای زیادی مانند ایالات متحده آمریکا، هند، ایران، عراق و یونان بکارگرفته شده است. میانگین متوسط بارش سالانه در استان کرمانشاه 437 میلی متر است که درسالهای اخیر بدلیل تغییرات آب و هوایی و افزایش دما، بارش در طول فصل مرطوب افزایش و در فصل خشک کاهش یافته است. تفاوت در حجم رودخانه بین فصل مرطوب و خشک منجر به وقوع خشکسالی شده است. هدف از این تحقیق بررسی تداوم و شدت خشکسالی هیدرولوژیکی با استفاده از شاخص خشکسالی جریان رود خانه ایی (SDI) بر مبنای دوره های 3، 6، 12، 18، و24ماهه در استان کرمانشاه است. برای دستیابی به این هدف از داده های دبی روزانه 10 ایستگاه هیدرومتری برای یک دوره 31 ساله (2011-1981) استفاده شد. نتیجه شاخص جریان رودخانه ایی نشان داد که در ایستگاه های توتشامی، شاه گذر، آران غرب، دوآب، پل چهر، خرس آباد، دوآب مرک و قورباغستان، ترسالی از سال 1363 شروع شده و تا سال 1377 ادامه داشته است. و همینطور شروع خشکسالی در ایستگاه های توتشامی، آران غرب، پلچهر، خرس آباد، دوآب مرک و قورباغستان از سال 1377و تا سالهای اخیر(1390) ادامه دار بوده است.

به منظور بررسی واکنش پانزده هیبرید ذرت به سطوح مختلف تنش و ارزیابی شاخص های تحمل به خشکی، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در سال زراعی 1385 در ایستگاه تحقیقات زراعی قراخیل قائمشهر اجرا شد. سطوح مختلف تنش در کرت اصلی و هیبریدهای ذرت در کرت فرعی قرار داده شدند. شش شاخص تحمل به خشکی برای صفات عملکرد در هکتار محاسبه شد. در شرایط نرمال، تنش ملایم و تنش شدید هیبرید OSGT14 به ترتیب با عملکرد 9.445، 9.270، 8.352 تن در هکتار و در شرایط تنش خیلی شدید هیبرید SPGT12 با عملکرد 7.455 تن در هکتار دارای بیشترین عملکرد بودند. شاخص های MP، GMP، Harm و STI که دارای بیشترین همبستگی با عملکرد در شرایط نرمال و سطوح مختلف تنش بودند به عنوان شاخص های برتر معرفی شدند. پس از رسم نمودار بای پلات، هیبریدهای OSGT14، KSC 710GT و KSC-mog84-062 در منطقه A واقع شدند و به عنوان ارقام متحمل به خشکی و مناسب در شرایط نرمال و هیبریدهای BGT10، KSC708GT، BGT15 و KSC712GT در منطقه D واقع شدند و به عنوان ارقام حساس به خشکی شناسایی شدند. تجزیه خوشه ای به کمک شاخص ها در شرایط تنش ملایم و شدید، ارقام را به پنج گروه و در تنش خیلی شدید، ارقا را به شش گروه تقسیم بندی کرد. شاخص های MP، GMP، Harm و STI که مقادیر بالای آن ها نشان دهنده تحمل به تنش است. هیبریدهای OSGT14 و KSC710GT را به عنوان ارقام متحمل و BGT15 و KSC708GT را به عنوان ارقام حساس به خشکی مشخص کردند. از طرفی شاخص های TOL و SSI هیبریدهای KSC700 و KSC720 را متحمل ترین و KSC712GT و BGT10 را حساس ترین هیبریدها نسبت به تنش خشکی نشان دادند.