مقدمه: بیماری دیابت به علت شیوع قابل توجه و عوارض دیررس حایز اهمیت می باشد. یکی از عوارض دیررس دیابت نفروپاتی دیابتی می باشد که با عوارض و مرگ و میر قابل توجهی همراه است. میکروآلبومینوری یکی از عوامل پیش گویی کننده نفروپاتی دیابتی می باشد.هدف: هدف از این مطالعه تعیین فراوانی و عوامل خطرساز در ایجاد میکروآلبومینوری در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 369 بیمار مبتلا به دیابت تیپ 2 مراجعه کننده به انجمن دیابت شهرستان کرج صورت گرفت. جهت کلیه بیماران پرسش نامه ای شامل سن، جنس، طول مدت ابتلا به دیابت و سابقه فامیلی دیابت پر شد، شاخص توده بدنی (BMI) و فشارخون نیز تعیین گردید. بررسی آزمایشگاهی شامل سطح سرمی نیتروژن اوره خون (BUN)، کراتینین، کلسترول، تری گلیسرید و هموگلوبین A1C به عمل آمد. کامل ادرار و کشت ادرار و آلبومین ادراری در نمونه های ادرار 12 ساعته بیماران که با روش استاندارد جمع آوری شده بود نیز تعیین شد.نتایج: از 369 بیمار بررسی شده، 309 نفر (83.7%) مبتلا به نرموآلبومینوری دفع آلبومین کمتر از (20mcg/min)، 57 نفر (15.5%) مبتلا به میکروآلبومینوری (دفع آلبومین بین 20 -200mcg/min) و 3 نفر (0.8%) مبتلا به ماکروآلبومینوری (دفع آلبومین بیش از 200mcg/min) بودند. بین کراتینین خون، BMI و HbA1C بیماران در دو گروه میکروآلبومینوری و نورموآلبومینوری اختلاف معنی داری از لحاظ آماری موجود بود، اما سن، جنس، طول مدت ابتلا به دیابت، سابقه فامیلی دیابت، فشارخون، هایپرلیپیدمی اختلاف معنی داری در 2 گروه نداشت. به علت تعداد اندک بیماران مبتلا به ماکروآلبومینوری، آنالیز آماری این گروه فاقد ارزش می باشد.نتیجه گیری: در جمعیت مورد مطالعه، فراوانی میکروآلبومینوری 15.5 درصد می باشد و افزایش BMI و کراتینین خون و کنترل ضعیف قندخون از عوامل ایجاد خطر آن می باشند.

مقدمه: دیابت شیرین شایع ترین بیماری آندوکرین است و دارای عوارض متعددی از قبیل رتینوپاتی و نفروپاتی می باشد.هدف: تعیین عوارض ناشی از دیابت شیرین در شنوایی حسی- عصبی.مواد و روش ها: در طی یک مطالعه مورد- شاهدی در طی سال های 87- 1385 با همکاری مرکز دیابت مشهد و کلینیک شنوایی سنجی بیمارستان قائم، 300 نفر دیابتی و 300 نفر در گروه شاهد که از نظر سن و جنس با هم همسان شده بودند با در نظر گرفتن معیارهای ورود و خروج وارد مطالعه شدند. آزمایشات شنوایی سنجی انجام شده در دو گروه شامل اودیومتری با تون خالص، تست دیاپزونی و اتوسکوپی بود.نتایج: بین دو گروه مبتلا به دیابت و گروه شاهد در فرکانس های بالا و میانه - پایین کاهش شنوایی مشخصی وجود داشت. هم چنین طول مدت ابتلا به دیابت اثری در کاهش شنوایی نداشت (0.05<P). میزان شنوایی در بیماران دیابتی دارای عوارض به طور مشخص در فرکانس های بالا نسبت به گروه شاهد بدون عارضه، افت نشان داد. بیماران دیابتی نوع 2 کاهش شنوایی واضحی را در فرکانس های بالا و میانه - پایین نسبت به گروه شاهد نشان دادند (0.05>P)، ولی بیماران دیابتی نوع 1 در هیچ یک از فرکانس های بالا و میانه - پایین نسبت به گروه شاهد این کاهش شنوایی را نشان ندادند (0.05<P). در مقایسه بین دیابت 1 و 2 اختلاف واضحی در فرکانس های بالا و میانه - پایین وجود داشت البته این اختلاف در فرکانس های بالا مشخص تر بود (0.05<P). هم چنین در این مطالعه مشخص گردید که تفاوت شنوایی واضحی از نظر جنس وجود ندارد (0.05<P).نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از این مطالعه، انجام اودیومتری منظم و دوره ای به منظور شناسایی زودهنگام آسیب شنوایی و کندکردن سیر پیشرفت بیماری، از طریق کنترل گلیسمیک بهتر توصیه می شود.

مقدمه: کبد یکی از ارگان های اصلی بدن در متابولیسم کربوهیدرات ها می باشد. اختلال در متابولیسم گلوکز و دیابت به طور شایعی در بیماران سیروز دیده می شود. مقاومت به انسولین می تواند نقش مهمی در پیش آگهی بیماران سیروز کبدی داشته باشد.هدف: در این مطالعه به بررسی میزان ابتلا و مقایسه شیوع دیابت در بیماران سیروزی نسبت به افراد عادی جامعه و عوامل موثر بر آن پرداخته ایم.مواد و روش ها: این مطالعه مورد - شاهدی به روش نمونه گیری تصادفی ساده بر روی 100 بیمار مبتلا به سیروز بستری شده در بیمارستان های آریا، 22 بهمن و 17 شهریور مشهد انجام شده است. برای بیماران پرسش نامه هایی تکمیل شد. دیابت بر اساس شرح حال مبنی بر ابتلا به دیابت و مصرف داروهای آن و یا قندخون ناشتا (FBS) بیشتر یا مساوی 126 میلی گرم در دسی لبتردر دو نوبت مشخص شد. شیوع دیابت در بیماران مبتلا به سیروز با شیوع آن در جمعیت عادی و تاثیر عوامل مختلف در دو گروه بررسی گردید. اطلاعات با استفاده از تست های Pearson Chi-square و Fisher exact test آنالیز گردید.نتایج: از 100 بیمار مبتلا به سیروز 37 نفر زن و 63 نفر مرد و میانگین سنی بیماران 63.57 سال بود. شیوع دیابت و اختلال در تحمل گلوکز (IFG) در این بیماران بسیار بیشتر از جمعیت عادی بود (P<0.05). در مقایسه گروه مورد و شاهد بین ابتلا به سیروز و ابتلا به دیابت از لحاظ جنس، F>M و در سن بیش از 60 سال ارتباط معنی دار بود. هم چنین سابقه فامیلی دیابت و شدت سیروز نیز معنی دار بود. در بین عوارض سیروز، شیوع دیابت در آنسفالوپاتی و آسیت بیشتر بود.نتیجه گیری: در این مطالعه مشخص شد که بیماران مبتلا به سیروز بیشتر در خطر ابتلا به دیابت هستند. جنس مونث، سن بالاتر از 60 سال، سابقه فامیلی دیابت، شدت بیماری کبدی و وجود آنسفالوپانی و آسیت از عوامل موثر بر پیدایش دیابت در این بیماران هستند. غربالگری منظم دیابت می تواند در تشخیص زودرس و درمان بیماران مفید باشد.

مقدمه: پلی نوروپاتی اختلالات ناشی از ضایعات منتشر اعصاب محیطی را توصیف می کند که با اختلال حسی، حرکتی و یا اتونوم، خود را نشان می دهد.هدف: تعیین علل پلی نوروپاتی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان 22 بهمن مشهد.مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی طی سال های 1386 و 1387، 31 بیمار پلی نوروپاتی مراجعه کننده به بیمارستان 22 بهمن مشهد مورد بررسی قرار گرفتند. شرح حال کامل در مورد مشکل بیمار، سابقه دارویی و خانوادگی علایم مشابه، معاینه بالینی از نظر بررسی سیستم حسی، حرکتی و رفلکس های وتری و بررسی نوروفیزیولوژی برای اثبات بیماری برای تمام بیماران انجام شد. در صورت رضایت بیمار و بسته به شرایط، بررسی های تکمیلی جهت تشخیص علل پلی نوروپاتی انجام می گرفت. اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: بیشترین علت پلی نوروپاتی، پلی نوروپاتی التهابی میلین زدای مزمن (CIDP) (%22.5) بود. دیابت شیرین و سندرم گیلن باره هر کدام به میزان 16.1 درصد، جذام، علل توکسیک، علل ارثی هر کدام 9.7 درصد و کمبود ویتامینB12 ، 6.5 درصد برآورد شدند. 9.7 درصد افراد، کریپتوژنیک قلمداد شدند. بیشترین علت مراجعه، شکایت حسی (66.7%) و بیشترین حس درگیر، حس درد و حرارت (87.1%) بود. 64.5 کاهش تونیسیتی دیستال اندام های تحتانی وجود داشت. کاهش قدرت عضلانی در ناحیه دیستال اندام های فوقانی و تحتانی برجسته تر بود. رفلکس آشیل، 87.1 درصد کاهش یا حذف نشان داد.نتیجه گیری: بیشترین علل پلی نوروپاتی را موارد التهابی و متابولیک تشکیل می دهند. جذام و علل توکسیک از موارد قابل توجه در این مطالعه بودند. با توجه به کاهش بیشتر تونیسیتی و قدرت عضلانی و رفلکس های وتری در ناحیه دیستال، توجه بیشتر به معاینه نواحی دیستال لازم است.

تحمل گلوکز با شدت متغیر که اولین بار در طی بارداری شروع و یا تشخیص داده شود، دیابت بارداری گفته می شود. شیوع آن بسته به جمعیت مورد مطالعه و تست های تشخیصی از 1 تا 14 درصد گزارش شده است. خطر ایجاد دیابت بارداری، باید در اولین ویزیت دوران بارداری مورد ارزیابی قرار گیرد. خانم هایی که در خطر بالای دیابت بارداری هستند باید آزمایش گلوکز خون را در اولین فرصت ممکن انجام دهند. اگر در غربالگری اولین دیابت بارداری تشخیص داده نشد، آزمایش گلوکز خون در هفته 24 تا 28 یا هر زمانی که بیمار دچار علایم یا نشانه هایی گردد، باید تکرار شود.خانم هایی که در خطر متوسط دیابت بارداری هستند، باید آزمایش در بین هفته های 24 تا 28 انجام گیرد و خانم هایی که در خطر پایش هستند، به صورت روتین الزامی نیست. سابقه قبلی دیابت بارداری، گلوکزوری، سابقه تولد نوزاد با وزن بیش از 4 کیلوگرم، تولد نوزادان مرده و یانوازد با مالفورماسیون زمان تولد، وجود مایع آمنیوتیک زیاد، خانم ها با سن بیشتر از 25 سال، متعلق بودن به یک گروه نژادی با شیوع بالای دیابت، وزن کم مادر هنگام تولد، عوامل خطر دیابت بارداری محسوب می شوند.دیابت بارداری باعث ایجاد عوارض متعددی در مادر و جنین می شود، از جمله: ماکروزومی، هیپوگلیسمی، هیپوکلسمی، زردی، هیپرتروفی قلبی، چاقی و تولد نوزاد مرده. دیابت بارداری خطر ایجاد پلی هیدرآمینوس، هیپرتانسیون، پیلونفریت و زایمان به روش سزارین را نیز افزایش می دهد. تمام این موارد نشان دهنده اهمیت پیشگیری از دیابت بارداری می باشد.