مقدمه: بیماری دیابت به علت شیوع قابل توجه و عوارض دیررس حایز اهمیت می باشد. یکی از عوارض دیررس دیابت نفروپاتی دیابتی می باشد که با عوارض و مرگ و میر قابل توجهی همراه است. میکروآلبومینوری یکی از عوامل پیش گویی کننده نفروپاتی دیابتی می باشد.هدف: هدف از این مطالعه تعیین فراوانی و عوامل خطرساز در ایجاد میکروآلبومینوری در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 369 بیمار مبتلا به دیابت تیپ 2 مراجعه کننده به انجمن دیابت شهرستان کرج صورت گرفت. جهت کلیه بیماران پرسش نامه ای شامل سن، جنس، طول مدت ابتلا به دیابت و سابقه فامیلی دیابت پر شد، شاخص توده بدنی (BMI) و فشارخون نیز تعیین گردید. بررسی آزمایشگاهی شامل سطح سرمی نیتروژن اوره خون (BUN)، کراتینین، کلسترول، تری گلیسرید و هموگلوبین A1C به عمل آمد. کامل ادرار و کشت ادرار و آلبومین ادراری در نمونه های ادرار 12 ساعته بیماران که با روش استاندارد جمع آوری شده بود نیز تعیین شد.نتایج: از 369 بیمار بررسی شده، 309 نفر (83.7%) مبتلا به نرموآلبومینوری دفع آلبومین کمتر از (20mcg/min)، 57 نفر (15.5%) مبتلا به میکروآلبومینوری (دفع آلبومین بین 20 -200mcg/min) و 3 نفر (0.8%) مبتلا به ماکروآلبومینوری (دفع آلبومین بیش از 200mcg/min) بودند. بین کراتینین خون، BMI و HbA1C بیماران در دو گروه میکروآلبومینوری و نورموآلبومینوری اختلاف معنی داری از لحاظ آماری موجود بود، اما سن، جنس، طول مدت ابتلا به دیابت، سابقه فامیلی دیابت، فشارخون، هایپرلیپیدمی اختلاف معنی داری در 2 گروه نداشت. به علت تعداد اندک بیماران مبتلا به ماکروآلبومینوری، آنالیز آماری این گروه فاقد ارزش می باشد.نتیجه گیری: در جمعیت مورد مطالعه، فراوانی میکروآلبومینوری 15.5 درصد می باشد و افزایش BMI و کراتینین خون و کنترل ضعیف قندخون از عوامل ایجاد خطر آن می باشند.