در این مقاله زیرخمینه های کنتاکت CR با بعد ماکزیمال کنتاکت در فضا فرم ساساکی را در نظر می گیریم و ساختار کلی این زیرخمینه ها را بررسی کرده سپس ساختار این زیرخمینه ها را با شرط h(FX, Y)+h(X, FY)=g(FX, Y) ζ , برای میدان برداری قائم ζ ,، که مخالف صفر است را بررسی می کنیم و در حالت کلی این زیرخمینه ها را رده بندی میکنیم.

در این پژوهش، تولید نانوکامپوزیت هایCu-Cr-O وCu-Cr-O. Zn-Cr-Oبه روش هم رسوبی و به دنبال آن کلسینه کردن ماده پیش-ساز در pH=9 انجام شد. تأثیر موادی مانند نمک های آلومینیوم نیترات و روی نیترات، فعال کننده های سطحی PEG-400 و PEG-600 و شرایط گوناگون کلسینه کردن ماده پیش ساز بر ساختار بلوری، ترکیب و ریخت شناسی نانوکامپوزیت بررسی شد. نانو کامپوزیت های تولید شده با استفاده ازدستگاه پراش پرتوایکس (XRD)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و طیف سنجی پراکندگی انرژی پرتو (EDX)X، شناسایی شدند. طبق نتیجه های به دست آمده، زمانی که نمک های استفاده شده مس(II) نیترات و آمونیوم دی کرومات بدون فعال کننده سطحی باشد، ترکیب نانوکامپوزیت شامل ترکیباتCuO واسپینل CuC2rO4 خواهد بود. درحالی که در حضور فعال کننده های سطحی PEG-400 و PEG-600 افزون بر CuCr2O4 و CuO، مقدار بسیار اندکی Cu2Cr2O4 نیز در ساختار دیده می شود. حضوراین ماده می تواند به دلیل کاهش تعداد کمی از کاتیون های Cu2+ به Cu+ در اسپینل، با حضور مقدار اندکی از فعال کننده سطحی باقی مانده در هنگام سنتز ماده پیش ساز باشد. افزون شدن نمک روی(II) نیترات، باعث افزون شدن اسپینلZnCr2O4 به اسپینل CuCr2O4 و حذف CuO از نانوکامپوزیت می شود. در حالی که افزودن نمک آلومینیوم نیترات به مواد اولیه نخستین، باعث ورود Al2O3 به ساختار نانوکامپوزیت در کنار CuCr2O4 و CuO می شود. ساختار اسپینلی CuAl2O4 در این جا تشکیل نمی شود چون اسپینل CuCr2O4 طبق نطری ه ی میدان بلور از اسپینل CuAl2O4 (که دارای یون های(d0)Al3+ است) پایدارتر است. نتیجه های SEM مشخص کرد که شرایط گوناگون کلسیناسیون ماده ی پیش ساز و فعال کننده سطحی بر روی ریخت شناسی و دانه بندی و اندازه ذره های نانوکامپوزیت تأثیرگذار است. بهترین نانوکامپوزیت از نظر یکنواختی اندازه ذره ها و ریز بودن، نمونه ای است که مواد اولیه شامل Zn(NO3)2. 9H2O، Cu(NO3)2. 3H2O و (NH4)2Cr2O7 است و ماده پیش ساز دو ساعت در دمای ˚ C400 و دو ساعت در دمای C˚ 600 کلسینه می شود. ترکیب ذره ها در این جا شامل دو اسپینل CuCr2O4 و ZnCr2O4 و ریخت شناسی ذره ها شامل نانو صفحه های کوچکی با ضخامت در حدود 15 نانومتر است.

در تحقیق حاضر آلیاژهای روکش سخت پایه Fe-Cr-C با نسبت (وزنی) Cr/C متفاوت به روش SMAW به صورت تک لایه و دو لایه بر روی فولاد ساده کربنی ST 32 جوشکاری گردیدند. سپس نمونه هایی تهیه و آزمون های آنالیز شیمیایی (OES)، متالوگرافی نوری، XRD، SEM، و خستگی حرارتی بر روی آن ها انجام شد. نتایج آزمون پراش پرتو (XRD) X نشان داد که ریزساختار لایه روکش سخت نمونه روکش سخت شده با الکترود (پر کربن- پر کروم) AB شامل کاربید اولیه و یوتکتیک g+(Cr, Fe)7C3 و نمونه روکش سخت شده با الکترود (کم کربن- کم کروم) SD شامل آستنیت و مارتنزیت می باشد. تصاویر متالوگرافی نوری و الکترونی، آنالیز نقطه ای و نقشه توزیع عناصر نیز حضور فازهای فوق را تایید نموده است. نتایج آزمون خستگی حرارتی مشخص نمود در مجموع کلیه نمونه ها، بالاترین عمر خستگی حرارتی مربوط به نمونه روکش سخت شده با الکترود (کم کربن- کم کروم) SD قطر 4 میلی متر در حالت تک لایه با کمترین (غلظت عنصر کروم) درصد حجمی آستنیت باقی مانده و کاربید (Cr, Fe)23C6 با ریزساختار اولیه آستنیت، مارتنزیت و کاربید (Cr, Fe)23C6 می باشد، کمترین عمر خستگی حرارتی مربوط به نمونه روکش سخت شده با الکترود (پر کربن- پر کروم) AB قطر 3.25 میلی متر در شرایط دو لایه با ریزساختار اولیه متشکل از کاربیدهای اولیه (Cr, Fe)7C3 و یوتکتیک g+(Cr, Fe)7C3 می باشد. همچنین مشخص گردید که ارتباط معکوسی بین سختی و عمر خستگی حرارتی وجود دارد و نمونه هایی با سختی بالاتر از عمر خستگی حرارتی کمتری (یه علت تشکیل فازها و کاربیدهای پایدار و غیرقابل تجزیه) برخوردار هستند.

یک روش تجزیه جدید ترکیبی از ترسیب الکترولیزی و اسپکترومتری جذب اتمی کوره گرافیتی توسعه داده شد تا امکان تشخیص این گونه ها از یکدیگر در نمونه ای مرکب از هر دو نوع مورد بررسی قرار گیرد . در مرحله اول ترسیب الکترولیزی، سطح کوره گرافیتی توسط لایه ای از Pd پوشانده شد و سپس تشخیص گونه ها در پتانسیل کنترل نشده انجام گرفت. در پی آن الکترولیت مصرف شده از محیط کوره پیش از عمل اتمی شدن و اندازه گیری جذب اتمی خارج گردید. درE=0.5-10.0 V  و هم رسوبی با Hg ( بدون لایه Pd) تنها کروم شش ظرفیتی احیا شده و به صورت هیدروکسید کروم سه ظرفیتی و تشکیل ملقمه با فیلم جیوه روی سطح کوره نشانده می شود. جمع هر دو نوع کروم با ترسیب در 10.0 V بدون جیوه روی سطح  Pdنشانده شده روی گرافیت اندازه گیری گردید. در نتایج نشان داده شده تشخیص این دو گونه حالت شیمیایی کروم در نمونه های کلرور سدیم نیم مولار که با بافر استات سدیم pH آن در 7/4 ثابت نگاهداشته شده انجام گرفته است. نتایج مطالعات انجام شده با ترسیب نمونه روی Pd نیز گزارش گردیده است. در تمام ولتاژهای بین دو تا ده ولت کروم سه ظرفیتی با راندمانی بیشتر از کروم فلزی احیا و رسوب داده می شود، اما تفاوت برای تشخیص کامل این دو گونه کافی نیست . اثر یون سولفات و pH روی میزان بهره ترسیب هر یک از گونه ها نیز مطالعه گردید و نشان داده شد که یک درصد یون سولفات برای ترسیب هر دو گونه کمیتی بهتر می باشد. علاوه بر رسیدن به هدف تشخیص این دو گونه در این فن، جذب زمینه ناشی از غلظت زیاد کلرور سدیم نیز کاملا حذف شده و حساسیت اندازه گیری نسبت به روش معمولی اسپکترومتری جذب اتمی با کوره گرافیتی به میزان قابل توجهی افزایش یافته است.

کروم یک عنصر غذایی میکرو برای انسان به شمار می رود. فرم سه ظرفیتی این عنصر، یک ترکیب ضروری در تنظیم رژیم غذایی انسان و جانوران است و موجب کارایی متابولیسم چربیها و قندها می گردد.از جمله راههای مبارزه با کمبود کروم در جیره غذایی انسان و عوارض نامطلوب ناشی از آن، استفاده از گیاهانی است که کروم را در بافتهای خود انباشته می سازند. بدین منظور، چگونگی انباشته شدن Cr+3 و Cr+6 و تأثیر آن بر رشد و میزان کلروفیل در گیاه جعفری مورد بررسی قرار گرفت. گیاهچه های جعفری در محیط کشت هیدروپونیک حاوی غلظتهای مختلفCr+3 (1/0، 25/0، 75/0، 1، 5/1، 2 و 3 میلی گرم در لیتر) و Cr+6 (1/0، 25/0، 5/0 و 75/0 میلی گرم در لیتر) قرار گرفتند و پس از مدت زمان معینی تأثیر غلظتهای مختلف یونهای مزبور بر وزن خشک و طول ریشه و اندام هوایی، میزان کلروفیل کل، کلروفیل a و b در برگهای گیاهان و نیز میزان انباشتگی این عنصر در ریشه و اندام هوایی مورد بررسی شد.تجزیه و تحلیل آماری داده ها انجام و میانگینها در سطح 5% مقایسه گردید. نتایج نشان داد که جذب هر دو فرم یونی کروم، رشد و میزان کلروفیل را در گیاهان به شدت تحت تأثیر قرار می دهد بطوریکه با افزایش غلظت کروم در محیط، طول و وزن خشک ریشه و اندام هوایی، میزان کلروفیل کل، کلروفیل a و b بتدریج کاهش یافت. در تیمار Cr+3، کاهش وزن خشک ریشه در غلظت mg/lCr+3 3 و اندام هوایی در غلظتهای mg/lCr+3 3 و2 معنی دار بود.در حالیکه در تیمار Cr+6، کاهش معنی دار وزن خشک ریشه و اندام هوایی تنها در بالاترین غلظت یعنی 0.75mg/l مشهود بود. در تیمارهای 0.75mg/lCr+3 و بالاتر موجب کاهش معنی دار طول ریشه و اندام هوایی گردید اما در گیاهان تیمار شده با Cr+6 کاهش معنی دار طول ریشه در غلظت 0.75mg/l و اندام هوایی در غلظتهای 0.75mg/l و0.5 نسبت به گیاهان شاهد دیده شد. کاهش معنی دار میزان کلروفیل در تیمارmg/lCr+3 3 و در تیمار Cr+6 در غلظتهای 25/0، 5/0 و 75/0 میلی گرم در لیتر مشاهده گردید. افزایش غلظت کروم در محیط کشت، موجب افزایش قابل توجه کروم ریشه و اندام هوایی شد که این انباشت در ریشه ها بسیار بیشتر از بخش هوایی بود.

Cr (VI) از جمله یون های فلزی است که آلودگی وسیعی را در محیط زیست ایجاد می کند. برای کاهش آلایندگی فلزات سنگین می توان از میکروارگانیسم ها استفاده کرد. در این بررسی برای جداسازی Cr(VI) ازتوده سلولی آسپرژیلوس نایجر استفاده شده است. برای بالا رفتن بازده کار، توده سلولی زنده در NaOH 0.5N جوشانده می شود و پس از رساندن pH آن به حد نرمال مورد استفاده قرار می گیرد. تغییرات pH از جمله عوامل اساسی در جذب Cr(VI) می باشد. بهترین جذب در pH=2 صورت می گیرد. در این تحقیق اثرات تغییرات دما، غلظت، زمان ، دور شیکرو میزان جاذب بررسی شده است و نتایج به دست آمده نشان می دهد که این مقادیر از مدل های فرندلیش و لانگمور پیروی می کنند در ضمن نمودارهای مربوط به هر دو مدل رسم شده، در مدل لانگمور R2=0.9544 و در مدل فرندلیش R2=0.992 می باشد. مشاهدات نشان می دهد با افزایش دما مقدار جذب افزایش می یابد و این دو با هم رابطه مستقیم دارند. مقدار درصد حذف Cr (VI) از محلول بعد از 24 ساعت %74.6 می باشد. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که جوشاندن میسلیوم های قارچ اسپرژیلوس نایجردر NaOH اثر بهتری بر جذب یون های Cr(VI) گذاشته و جذب را تا چندین برابر افزایش می دهد. مقدار سمیت Cr(VI) با تبدیل به Cr(III) نیز کاهش می یابد و مقداری از آن نیز از طریق جذب سطحی حذف می شود.

زمینه و هدف: امروزه لیزرها به علت کاهش درد و استرس به عنوان جایگزینی برای برش دندان استفاده می شوند. هدف از این مطالعه بررسی برهمکنش لیزر اگزایمر Er، Cr: YSGG با بافت سخت مینا و عاج دندان بود. روش بررسی: در این تحقیق تعدادی دندان مولر عاری از هر نوع پوسیدگی یا ترمیم دندانی و ترک مینایی استفاده شد. از آنجا که پرتودهی بر روی مینا و عاج دندان مدنظر بوده است، برخی از نمونه های دندانی را برش دادیم تا به سطح عاج دسترسی پیدا کنیم. در این پرتودهی مقادیر توان لیزر برای مینای دندان 5/0، 1، 5/1، 2، 5/2، 3، 5/3، 4، 5، 5/5 و 6 وات و برای عاج دندان 5/0، 1، 5/1، 2، 5/2، 3، 5/3 و 4 وات تنظیم شدند. بر روی مینا و عاج دندان کندگی همراه با اسپری آب انجام شد. نهایتاً با استفاده از دوربین متصل به کامپیوتر ابعاد کندگی ها اندازه گیری شد و نتایج در قالب نمودار ارایه شد. یافته ها: با افزایش مقادیر توان، حجم کندگی برای مینا و عاج افزایش یافته است. همچنین با افزایش مقدار انرژی محاسبه شده در هر گام، روند افزایش عمق کندگی مینا و عاج صعودی بوده است. تصاویر SEM مربوط به توان های 5/3 و 4 وات برای مینا و توان های 1 و 5/1 وات برای عاج دندان نشان دادند که کندگی های ایجاد شده لبه های تیزی ندارند. نتیجه گیری: با افزایش انرژی لیزر، حجم کندگی ها افزایش داشته است. همچنین با افزایش توان، عمق کندگی ها با روند مناسبی افزایش داشته اند. احتمالاً این روند مناسب، حاصل وجود اسپری آب حین پرتودهی و همچنین جذب مناسب این پرتو توسط بافت بوده است.

فولاد کروم تنگستن با ترکیب آلیاژی و عملیات حرارتی معین در معرض تابش پرتوهای یونی آرگون و آلفا قرار گرفت. به کمک میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM)، متوسط زبری سطح قبل و بعد از پرتودهی بررسی شد. برای بررسی تغییرات در پارامترهای بلوری قبل و بعد از پرتودهی از پراش اشعه ایکس (XRD) استفاده گردید. همچنین سختی فولاد قبل و بعد از پرتودهی به وسیله دستگاه میکروسختی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد در اثر پرتودهی با پرتو آلفا، متوسط زبری سطح از 20.75 به 16 نانومتر کاهش یافته و همچنین هر دو نوع پرتودهی پارامترهای بلوری فولاد را به میزان کمی تغییر دادند. مشخص گردید که سختی نمونه نیز بعد از تابش پرتو یونی آرگون و آلفا به ترتیب 34 و 18 ویکرز افزایش پیدا کرده است. تغییر نه چندان زیاد خصوصیات سطح توسط پرتودهی حاکی از مقاومت خوب این فولاد به پرتودهی در مقایسه با دیگر ترکیبات آلیاژی است.