هدف: هدف تحقیق حاضر تعیین اثربخشی شناخت درمانی گروهی بر کاهش اضطراب عمومی و اضطراب دانش آموزان بود.روش: برای انجام تحقیق با استفاده از پرسشنامه اضطراب کتل و مقیاس اضطراب امتحان ساراسون 60 نفر از دانش آموزان که دارای اضطراب بالایی بودند (30 نفر اضطراب امتحان، 30 نفر اضطراب عمومی) انتخاب و در 4 گروه جایگزین شدند (دو گروه آزمایش و دو گروه کنترل). سپس جلسات شناخت درمانی به تعداد 10 جلسه برگزار شد. بعد از اجرای جلسات داده های جمع آوری شده مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که شناخت درمانی گروهی در کاهش اضطراب عمومی و اضطراب امتحان تاثیر دارد. اثربخشی شناخت درمانی در کاهش اضطراب عمومی و اضطراب امتحان تفاوت نداشت.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف: هدف از پژوهش حاضر پیش بینی اضطراب کرونا ویروس بر اساس تحمل پریشانی و تنظیم شناختی هیجان در زنان شاغل بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش را 220 نفر از زنان شاغل در مراکز بهداشتی و درمانی شهر یاسوج در سال 1399 تشکیل دادند که با استفاده از جدول مورگان تعداد 140 زن شاغل با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و به مقیاس اضطراب بیماری کرونا علی پور، قدمی، علی پور و عبداله زاده (1398)، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (2002) و تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) پاسخ دادند؛ برای تحلیل داده ها از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین راهبرد تنظیم هیجانی انطباقی و تحمل پریشانی با اضطراب کرونا همبستگی منفی و بین راهبرد تنظیم هیجانی غیرانطباقی با اضطراب کرونا همبستگی منفی وجود دارد (01/0P=)؛ ضرایب رگرسیون گام به گام نشان داد که تنظیم هیجانی انطباقی (28/0-= β ، 001/0=P)، تنظیم هیجانی غیرانطباقی (18/0= β ، 001/0=P) و تحمل پریشانی (38/0-= β ، 007/0=P)، توانستند اضطراب کرونا را پیش بینی کنند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج، برای کاهش اضطراب کرونا زنان شاغل میتوان برنامه هایی برای افزایش راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان و تحمل پریشانی آنها و کاهش راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان آنان طراحی و از طریق کارگاه های آموزشی الکترونیکی و مجازی اجرا کرد.

هدف از این پژوهش تعیین نقش حساسیت اضطرابی و تنظیم هیجانی در پیش بینی اضطراب اجتماعی در دانشجویان بود. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش همه دانشجویان کلیه بخش های دانشگاه محقق اردبیلی در سال تحصیلی 90-1389 بودند که 317 نفر (220 مرد و 97 زن) از آنها با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای سنجش شامل مقیاس های افکار اضطرابی (ولز، 1994)، تنظیم هیجانی (گراس و جان، 2003) و حساسیت اضطرابی (ریس و همکاران، 1986) بود. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که ارزیابی مجدد به عنوان یکی از مولفه های تنظیم هیجانی به صورت منفی و معنادار و حساسیت اضطرابی به صورت مثبت و معنادار قادر به پیش بینی اضطراب اجتماعی در بین دانشجویان بودند (P<0.001). نتایج این پژوهش نشان داد که ارزیابی مجدد و حساسیت اضطرابی، عناصر روان شناختی مهمی در پیش بینی اضطراب اجتماعی هستند.