سابقه و هدف: بیمارانیک ه از پرمکت جهت همودیالیز استفاده میک نند گاها دچار عفون تهای وابسته به کاتتر می شوند که می تواند منجر به خروج کاتتر در این بیماران شود. این مطالعه جهت ارزیابی اثر وانکومایسین داخل کاتتر در مقایسه با آنتی بیوتیک وریدی در درمان این عفونت ها انجام شده است.مواد و رو شها: این مطالعه تحقیقاتی روی 67 بیمار دچار بیماری ESRD که با عفونت پرمکت در بیمارستان الزهرا اصفهان از سال 84 الی 86 بستری شدند انجام شده است. معیار خروج از مطالعه حساسیت به وانکومایسین بود، بیماران در 2 گروه بررسی شدند. در گروه اول پس از اخذ کشت از لومنهای کاتتر، وانکومایسین به صورت انفوزیون از طریق کاتتر و لاک لومنها بدون هپارین، به همراه سفتریاکسون وریدی 7 روز و ادامه درمان بر اساس جواب کشت انجام می شد. اگر کشت منفی بود، سف کیسیم خوراکی به بیمار تجویز می شد. در گروه دوم، وانکومایسین وریدی به همراه آمیکاسین وریدی تجویز می شد. در هر دو گروه اگر بعد از 72 ساعت پاسخ به درمان کافی نبود کاتتر خارج می شد.بیماران از نظر بهبودی علایم و میزان خروج کاتتر پیگیری شده، نتایج بدست آمده با Fisher’s Exact Test با هم مقایسه شدند.یافته ها: خصوصیات فردی بیماران بین دو گروه تفاوتی نداشت، در بین 28 بیمار گروه اول یک مورد خروج کاتتر و در 39 بیمار گروه دوم، 22 خروج کاتتر داشتیم. کاهش واضحی در خروج کاتتر در گروه اول رویت شد (P<0.001).بحث و نتیجه گیری: تجویز وانکومایسین داخل کاتتر بسیار موثرتر از وانکومایسین وریدی است و زمان حفظ کاتتر را افزایش می دهد.

مقدمه: Pseudomonas aeruginosa یکی از مهم ترین پاتوژن های عامل عفونت در بیماران سوختگی است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین فراوانی ژن های exoU و exoS و الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی Pseudomonas aeruginosa جدا شده از بیماران سوختگی در کرمانشاه بود.روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، تعداد 194 نمونه با استفاده از روش های استاندارد باکتری شناسی بررسی شدند. پس از سنجش حساسیت آنتی بیوتیکی ایزوله ها به روش انتشار از دیسک، از پرایمرهای اختصاصی جهت فراوانی ژن های exoU و exoS در میان ایزوله ها استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از مجموع 91 ایزوله Pseudomonas aeruginosa شناسایی شده، 72 مورد (79.1 درصد) آن ها، Multidrug resistance (MDR) داشتند. بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی در برابر جنتامایسین (79.1 درصد) و سفتازیدیم (74.7 درصد) و همچنین، بیشترین حساسیت نسبت به کلیستین (100 درصد) و پلی مکسین B (92.3 درصد) بود. فراوانی ژن های exoU و exoS برابر با 80.2 درصد و 68.1 درصد بود. بین فراوانی ژن exoU و مقاومت به سفتازیدیم (P=0.041) و سفوتاکسیم (P=0.050) از نظر آماری رابطه معنی داری وجود داشت.نتیجه گیری: با توجه به نقش باکتری Pseudomonas aeruginosa در ایجاد عفونت های زخم سوختگی و نقش ژن های سیتوتوکسین و ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی در کلونیزاسیون و بقای این باکتری، پرهیز از درمان های تجربی، تشخیص دقیق نوع عوامل ویرولانس (Virulence) و تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی جهت انتخاب آنتی بیوتیک مناسب و کارا به منظور جلوگیری از عفونت، امری ضروری به نظر می رسد.

سابقه و هدف: افلوکس فرآیندی است که طی آن باکتری ها ترکیبات خارج سلولی را که سمی هستند (داروها، مواد شیمیایی و آنتی بیوتیکها) به خارج سلول دفع و از ایجاد غلظت مناسب آنتی بیوتیکها برای مهار باکتری ممانعت می کنند. امروزه افلوکس پمپ خصوصا در ایجاد مقاومت چند دارویی مطرح است و به عنوان یکی از مهمترین مقاومت ذاتی آنتی بیوتیک در باکتریها می باشد. بنابراین جهت شناخت بیشتر پمپ های دفع آنتی بیوتیکی این مقاله تنظیم شد.مواد و روشها: تحقیق به روش مروری از نوع تحلیلی انجام گرفت. با استفاده از کلمات کلیدی آنتی بیوتیک ها، پمپ های دفع، مقاومت چند دارویی، میکروارگانیسمها، مکانیسم مقاومت، در 12 مقاله معتبر در طی سالهای 1997 تا 2002 مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه گیری و توصیه ها: افلوکس آنتی بیوتیکی یکی از گسترده ترین مکانیسمهای مقاومت آنتی بیوتیکی بین میکروارگانیسمهاست. چون هم در باکتریهای گرم مثبت و هم گرم منفی و از جمله گونه های بیماریزای مهم پزشکی مانند استافیلوکوکها، استرپتوکوکها و پاتوژنهای فرصت طلب مثل سودوموناس آئروژینوزا وجود دارد. در عالم باکتریها پنج خانواده از افلوکس پمپها وجود دارد. این پمپهای افلوکس میکروبی متعلق به خانواده انتقال دهنده های مختلفی بوده و اغلب توسط ژنومهای میکروبی رمزگذاری می شوند. هم سلولهای یوکاریوتیک و هم پروکاریوتیک دارای خانواده هایی از پروتئینهای غشایی موسوم به افلوکس پمپها می باشند که در افلوکس داروها و مواد شیمیایی از درون سلول عمل می کنند. با توجه به اهمیت این سیستم های افلوکس، شناخت آنها و استفاده مناسب از داروها در درمان برای پزشکان و محققین از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

زمینه و هدف: افزایش مقاومت میکروبی به داروهای آنتی بیوتیک یک پدیده شایع در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه می باشد. این مطالعه با هدف بررسی تجویز درست، نادرست و بی رویه آنتی بیوتیک در کودکان زیر 5 سال مبتلا به گاستروآنتریت در بخش اطفال بیمارستان امام رضا (ع) بجنورد در سال 1389 به انجام رسید.بیماران و روش کار: این مطالعه مقطعی یک گروهه بر روی 292 کودک زیر 5 سال مبتلا به گاستروآنتریت در بخش اطفال بیمارستان امام رضا (ع) بجنورد در سال 1389 به انجام رسید. نمونه ها بصورت غیر احتمالی در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از 3 پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، نتایج آزمایشگاهی و مداخلات درمانی استفاده شد. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS 11 و آزمونهای کای دو و من ویتنی تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: از کودکان مورد مطالعه 53 درصد پسر و 47 درصد دختر بودند آزمون کای دو نشان داد که بین تجویز آنتی بیوتیک و آزمایش مدفوع ارتباط معنی داری وجود دارد (P=0.01). بطوریکه در گروهی که آنتی بیوتیک تجویز شده بود 70 درصد آزمایش مدفوع منفی داشتند. ضریب توافق کاپا 0.125- بود. یعنی بین تجویز آنتی بیوتیک و نتیجه آزمایش مدفوع توافق معکوس وجود داشت.نتیجه گیری: انتخاب رژیم آنتی بیوتیکی بر اساس کشت و تستهای تشخیصی یک فرآیند پیچیده با دخالت چندین عامل مختلف است. با توجه به اینکه اکثر گاستروآنتریتها در اطفال، ویروسی می باشد، لازم است جهت جلوگیری از مقاومتهای میکروبی آنتی بیوتیک در اسهال بر اساس نتایج آزمایشگاهی (کشت مدفوع و آنالیز مدفوع) آنتی بیوتیک در موارد مناسب و لازم تجویز گردد.

زمینه و هدف: یکی از عوامل موثر در کاهش بروز زخم جراحی، استفاده از آنتی بیوتیک پروفیلاکسی قبل از اعمال جراحی می باشد ولی استفاده غیر صحیح از آنتی بیوتیک ها به عنوان پروفیلاکسی قبل از عمل به صورت یک مشکل عمده در آمده است که باعث ایجاد واکنش های دارویی، گسترش عفونت های مقاوم باکتریایی و تحمیل هزینه های غیر ضروری بر بیمارستان می شود. هدف از این مطالعه، بررسی نحوه تجویز پروفیلاکسی در بخش های مختلف جراحی یک بیمارستان دانشگاهی و مقایسه آن با دستورالعمل های بین المللی و استاندارد بود.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی آینده نگر و توصیفی، 172 بیمار بستری در 6 بخش جراحی یک بیمارستان دانشگاهی در یک دوره زمانی 2 ساله به صورت ناپیوسته مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک و نحوه تجویز آنتی بیوتیک پروفیلاکسی شامل لزوم تجویز آنتی بیوتیک، نوع، دوز و فواصل مصرف، راه مصرف، زمان شروع و طول مدت مصرف آنتی بیوتیک بر اساس پرونده بیمار، کاردکس دارویی، پرسش از پزشک یا پرستار در پرسشنامه مربوطه کدگذاری و ثبت گردید و نحوه تجویز آنتی بیوتیک پروفیلاکسی قبل از اعمال جراحی با دستورالعمل های موجود در دنیا مقایسه گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS 13 انجام شد. برای اهداف توصیفی از جداول و شاخص های مرکزی و پراکندگی استفاده شده و اطلاعات عددی به صورت درصد و فراوانی ارائه گردید.یافته ها: از مجموع 172 عمل انجام شده، متغیر اندیکاسیون یا لزوم تجویز یا عدم تجویز آنتی بیوتیک پروفیلاکسی در 71.5% موارد مطابق با دستورالعمل های موجود بود. در بین 108 بیمار دارای اندیکاسیون که آنتی بیوتیک دریافت کردند، زمان شروع آنتی بیوتیک در 95 بیمار (88%) صحیح بود و بر اساس نوع آنتی بیوتیک پروفیلاکسی، در 44 مورد (40.7%)، نوع آنتی بیوتیک تجویز شده مناسب بود. در 34 نفر (31.5%) از بیماران، دوز و در 26 نفر (24%) از کل بیماران که پروفیلاکسی مطابق دستورالعمل دریافت کرده بودند، فواصل آنتی بیوتیک پروفیلاکسی تجویز شده صحیح بود و تنها در 5 بیمار (4.6%)، طول مدت تجویز آنتی بیوتیک پروفیلاکسی مناسب بود. در رابطه با نحوه مصرف آنتی بیوتیک پروفیلاکسی به جز یک مورد، در تمام بیماران آنتی بیوتیک به صورت داخل وریدی تجویز شده بود. در مجموع از تمام بیمارانی که اندیکاسیون داشتند و آنتی بیوتیک پروفیلاکسی دریافت کردند، تنها 5 بیمار (4.6%) در تمامی موارد (اندیکاسیون یا لزوم تجویز آنتی بیوتیک، زمان شروع، نوع آنتی بیوتیک انتخابی، دوز، فواصل و طول مدت مصرف) مطابق دستورالعمل ها پروفیلاکسی دریافت کرده بودند.نتیجه گیری: با در نظر گرفتن تمام شرایط تجویز صحیح آنتی بیوتیک شامل اندیکاسیون، زمان شروع، انتخاب نوع آنتی بیوتیک، دوز، فواصل و طول مدت تجویز، نحوه تجویز آنتی بیوتیک پروفیلاکسی تطابق ناچیزی با دستورالعمل ها داشته و بیشترین ناهمخوانی مربوط به طول مدت مصرف آنتی بیوتیک پروفیلاکسی بوده است، ولی چنانچه متغیر طول مدت تجویز آنتی بیوتیک در نظر گرفته نشود، در یک چهارم بیماران، نحوه تجویز آنتی بیوتیک پروفیلاکسی مناسب و مطابق دستورالعمل ها بوده است. تهیه دستورالعمل، آموزش دستیاران و برقراری یک سیستم نظارت بر نحوه تجویز آنتی بیوتیک قبل از اعمال جراحی ضرورت دارد تا بر اساس آن تجویز آنتی بیوتیک پروفیلاکسی به شکل موثر صورت گیرد.

مصرف هر آنتی بیوتیکی می تواند همراه با عوارضی باشد، حتی اگر به روش صحیح و با مقدار توصیه شده مصرف شود. این عوارض می توانند هر کدام از قسمت های بدن را گرفتار کند و با علایم بیماری اصلی اشتباه شود. یکی از ارگان های بدن که به دنبال مصرف آنتی بیوتیک ها گرفتار می شود، دهان و ضمایم آن است، مانند مخاط دهان و زبان، دندان ها، غدد بزاقی، کام سخت و نرم، عضلات حفره دهان و سیستم عصبی آن.اطلاع از عوارض دهانی آنتی بیوتیک ها به پزشکان و دندان پزشکان کمک می کند که عوارض آنتی بیوتیک ها را درست تشخیص داده و با بیماری های دهان اشتباه نکنند تا آسیب کمتری به بیمار برسد.