مطالعه تنوع ژنتیکی بلوط ایرانی در جنگل های زاگرس و نیز ترکیب این تنوع ژنتیکی امری ضروری به شمار می آید. به این منظور برگ 52 درخت از ارتفاعات مختلف استان کهگیلویه و بویراحمد جمع آوری گردید. پس از استخراج DNA ژنومی، تنوع ژنتیکی بین و داخل جوامع ارتفاعی با استفاده از 5 جفت آغازگر ریزماهواره ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که میانگین هتروزیگوتی مشاهده شده در تمام آغازگرهای مورد استفاده کمتر از میزان مورد انتظار برای این گونه بود. همچنین جوامع درختی طبقات ارتفاعی میانی تنوع ژنتیکی بالاتری را نسبت به جامعه درختان طبقات ارتفاعی پایین و بالای خود نشان دادند. تفاوت ژنتیکی بین جوامع مختلف ارتفاعی نیز با استفاده از آغازگرهای مختلف بسیار اندک ولی معنی دار بود. جامعه درختان طبقه ارتفاعی پایین نیز بیشترین فاصله ژنتیکی را با جامعه درختان طبقات ارتفاعی دیگر نشان دادند. همچنین تنوع ژنتیکی برای این گونه با استفاده از آغازگر zag9 حداقل میزان را نسبت به آغازگرهای دیگر داشت. آغازگر zag119 نیز توانست تفاوت ژنتیکی بین جوامع مختلف ارتفاعی را نسبت به آغازگرهای دیگر بهتر نشان دهد.

عدس یکی از لگوم های دانه ای مهم از نظر غذایی (به عنوان منبع غنی از پروتئین) و صنعتی (مثل صنعت بیوپلیمر) است و عملکرد پایین این گیاه در ایران نسبت به متوسط جهانی متأثر از تنش های محیطی به ویژه خشکی است. شناسایی نشانگرهای مولکولی مرتبط با ژن های دخیل در مقاومت به خشکی در ژنوم گیاه می تواند به نژادگران را در انجام برنامه های اصلاحی گیاهان مقاوم به خشکی کمک نماید. در این مطالعه هدف شناسایی نشانگرهای EST-SSR پیوسته با ژن های پاسخ دهنده به تنش خشکی بود که امید می رود که از این اطلاعات به منظور شناسایی ژنوتیپ های مقاوم به خشکی در برنامه های به نژادی بهره برد. جهت اعمال تنش از پلی اتیلن گلیکول استفاده شد و پس از پایان تنش نمونه گیری از بافت برگ انجام شد. سپس RNA کل استخراج و کتابخانه های cDNA مورد توالی یابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تعداد 10547 (16 درصد) از یونی ژن ها حداقل یک توالیEST-SSR را دارا بودند و حدود 5/27 درصد از این یونی ژن ها مستندسازی و در نهایت برای آنها رابطه هستی شناسی تعیین شد. بیشترین نشانگرها به ترتیب مربوط به تکرار های 1، 3 و 2 نوکلئوتیدی (با فراوانی 03/46، 25/37 و18/15 درصد) بودند. نتایج مستند سازی کارکردی این یونی ژن ها نشان داد که بیشترین تعداد EST-SSRها به ترتیب به زیر گروه اتصال با 872، زیرگروه فعالیت کاتالیتیکی با 806، فرآیند متابولیکی با 755 و بخش های سلول با 651 یونی ژن اختصاص داشت. نتایج نشان داد که ژن های دارای این نشانگرها در اعمال حیاتی مهمی دخیل هستند و ابزار مناسبی برای مطالعه ی ژن های دخیل در تحمل به تنش ها از جمله تنش خشکی هستند.

به منظور بررسی تفاوت ژنتیکی توده های مختلف جودره در ایران، پژوهشی طی سال های 93-1392 در گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه تهران انجام شد. در این پژوهش 40 توده جمع آوری شده از سراسر کشور با استفاده از 11 نشانگر SSR مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج به طور کل نشان داد که تعداد باند های چند شکل از 2 تا 14 باند برای هر آغازگر متغیر بود. به طور متوسط 7 باند و 6/5 باند چند شکل برای همه آغازگرها حاصل شد. از کل واریانس مشاهده شده، در حدود 48 درصد تنوع مشاهده شده مربوط به تنوع بین جمعیت ها و 52 درصد مربوط به داخل جمعیت ها بود که مقدار تمایز بالای بین جمعیت ها را نشان می دهد. 40 توده مورد بررسی جودره در 5 گروه مختلف قرارگرفتند. گروه الف) شامل توده های استان فارس، گروه ب) شامل توده های یزد، چهارمحال و بختیاری، لرستان، ایلام و یک توده همدان، گروه ج) شامل توده های قزوین، البرز، خمین، قم و خراسان، گروه د) شامل توده های کردستان، آذربایجان غربی، اردبیل و قزوین و گروه ه) شامل توده های همدان، کردستان و کرمانشاه شدند. قرارگیری توده های مناطق نزدیک به هم در یک گروه، ممکن است به دلیل نفوذ این توده ها به داخل همدیگر، از طریق ماشین آلات کشاورزی و یا بذور گیاهان زراعی باشد. همچنین به احتمال زیاد فرضیه انتقال بذر جودره از استان فارس، حداقل به مناطق دوردست مانند کرج و ورامین مردود است. آگاهی از تنوع ژنتیکی این علف هرز، می تواند منجر به پیشرفت برنامه های مدیریتی به منظور کنترل مؤثر این علف هرز مخصوصا در مزارع گندم شود.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

در این تحقیق به منظور بررسی شباهت ژنتیکی، تعیین فاصله ژنتیکی و روابط 21 رقم و لاین گندم ایرانی از 50 جفت آغازگر ریزماهواره استفاده شد. الگوهای باندی بر اساس حضور (یک) و عدم حضور ( صفر) باند امتیازدهی شدند. سپس محتوای اطلاعات چند شکلی (PIC) هر آغازگر ریزماهواره و شباهت ژنتیکی ارقام با استفاده از ضریب نی و لی محاسبه گردید. میانگین PIC برای نشانگرهای مورد بررسی 0.56 بود. ارقام قدس و الوند دارای بیشترین شباهت ژنتیکی (0.755) و ارقام بولانی و نیک نژاد کمترین شباهت ژنتیکی (0.188) را نشان دادند و میانگین شباهت ژنتیکی ارقام 0.328 برآورد گردید. تعداد آلل در جایگاه ها از دو تا ده آلل متغیر بود. در مجموع 199 آلل شناسایی شد و میانگین تعداد آلل در هر جایگاه 5.37 بدست آمد. گروه بندی ژنوتیپ ها با روش UPGMA آنها را در 4 گروه مختلف قرار داد. نتایج این تحقیق کارایی نشانگرهای ریزماهواره را در بررسی چند شکلی ارقام گندم تایید کرد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

توتون، یکی از گیاهان مهم صنعتی است که در اقتصاد و درآمد کشورهای تولیدکننده نقش بسیار مهمی دارد.Potato Virus Y یکی از مهم ترین بیماری های ویروسی خسارت زا روی توتون است و باعث کاهش کمیت و کیفیت محصول توتون می گردد. ویروس Y سیب زمینی (PVY) متعلق به جنس Potyvirus است که گیاهان خانواده سولاناسه مانند سیب زمینی، توتون و گوجه فرنگی را آلوده می کند. موثرترین و بهترین روش برای کاهش خسارت این ویروس، اصلاح ارقام مقاوم یا متحمل نسبت به این ویروس است. نشانگرهای DNA پیوسته با ژن های مقاومت و دارای چندشکلی زیاد، مانند نشانگرهای SSR می توانند در تسریع برنامه های اصلاح ارقام مقاوم مفید باشند. این تحقیق به منظور ارزیابی مقاومت نسبی توتون نسبت به بیماری ویروس Y سیب زمینی با استفاده از نشانگرهای SSR اجرا شد. جهت اجرای این تحقیق رقم VAM مقاوم به ویروس PVY با رقم K326 حساس به این بیماری تلاقی داده شد. تلاقی اولیه در سال 1389 انجام شد، در سال 1390 بذور F1 کشت شده و بذور F2 به دست آمده بود. بذور F2 حاصل در سال 1390 در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات و آموزش توتون تیرتاش کشت شدند. در طول دوره رشد، عملیات زراعی لازم به موقع انجام پذیرفت و ارزیابی مزرعه ای (مورفولوژیکی) از نظر علائم آلودگی به بیماری PVY از بین گیاهان کشت شده در مزرعه هر دو هفته یک بار صورت گرفت. سپس، گیاهان F2 به دست آمده با جدایه خالص سازی شده سویه O ویروس PVY مایه زنی شدند. در ادامه کار از تعداد 10 بوته متحمل و 10 بوته حساس، بر اساس علایم مزرعه ای نمونه برگ تهیه گردید. روی این نمونه ها برای تایید مقاومت و حساسیت به PVY آزمون الایزا انجام شد و بر اساس نتایج الایزا ژنوتیپ های حساس و مقاوم شناسایی شدند.DNA مربوط به بوته های والد حساس و مقاوم به بیماری PVY به طور جداگانه به روش دلاپورتا استخراج شده و جهت تهیه نمونه های بالک (توده) حساس و مقاوم، DNA نمونه های حساس با یکدیگر و DNA نمونه های مقاوم با هم مخلوط شدند. در ادامه 100 جفت آغازگر SSR انتخابی روی دو رقم والدینی تست شد. نتایج نشان داد که از بین 100 جفت آغازگر مورد استفاده در این تحقیق، 28 جفت آغازگر توانستند الگوی نواربندی متفاوتی را برای هر نشانگر در بین والدین مقاوم و حساس به PVY نشان دهند. در مرحله بعد این 28 نشانگر بر روی بالک حساس و مقاوم تست شد تا نشانگر پیوسته با ژن مقاومت شناسایی گردد. مشخص شد که 3 نشانگر (PT30002) SSR، (PT20165)، (PT20357) دارای بیشترین چندشکلی بوده و می توانند به عنوان نشانگر پیوسته به ژن مقاومت به بیماری PVY در برنامه های اصلاحی توتون مدنظر قرار گیرند.

با توجه به اطلاعات محدود در ارتباط با نواحی کروموزومی مرتبط با تجمع عنصر روی در بذر جو تحقیقی برای مکان یابی QTL های کنترل کننده غلظت و محتوای روی (Zn) روی 121 ژنوتیپ جو مشتمل بر ارقام محلی، اصلاح شده و لاین های بومی جو دریافتی از بانک ژن تحت شرایط مزرعه ای انجام گردید. آزمایش در قالب طرح لاتیس مربع با 2 تکرار در سال های زراعی 95-1394 و 96-1395 در موسسه تحقیقات دیم کشور (ایستگاه مراغه) اجرا شد. جهت ارزیابی ساختار جمعیت و تجزیه ارتباط، از تعداد 149 مارکر ریزماهواره استفاده گردید. بر اساس نتایج تجزیه واریانس، بین ژنوتیپ ها برای صفات غلظت و محتوی روی در بذر اختلاف آماری معنی دار وجود داشت. ضمناً دامنه تغییرات این صفات بسیار زیاد بود که نشانگر وجود تنوع ژنتیکی بسیار خوب بین ژنوتیپ ها می باشد. در ارتباط با صفت غلظت عنصر روی در بذر جو، 5 عدد QTL روی کروموزوم های H2، H3، H4 و H5 شناسایی شدند که در مجموع 81 درصد از واریانس فنوتیپی غلظت روی در بذر را تبیین کردند. در بین این نشانگرها، نشانگر ریزماهواره BMAG0720 بیشترین میزان (25%) ضریب تبیین واریانس فنوتیپی صفت غلظت روی و همچنین 23 درصد از تغییرات فنوتیپی صفت محتوای روی در بذر را تبیین می کرد. پنج نشانگر ریزماهواره بر روی کروموزم های 2، 3 و 4 با صفت محتوای روی در بذر ارتباط معنی دار نشان دادند. بطور خلاصه می توان گفت که شناساییQTL های بزرگ اثر برای صفات غلظت و محتوای روی در بذر جو، سودمندی استفاده از نشانگرهای مولکولی در نقشه یابی ژنی برای این قبیل صفات را نشان می دهد که از این پتانسیل می توان برای انتخاب به کمک نشانگر (MAS) در آینده ای نزدیک در برنامه های اصلاح برای بهبود ارزش تغذیه ای جو استفاده کرد.