در این تحقیق، طی رسانیدن پنیر UF (روزهای 3، 20، 40 و 60) تغییرات اسیدهای چرب و خواص فیزیکوشیمیایی مورد مطالعه قرار گرفت. با افزایش مدت رسانیدن، در اثر تبدیل اسیدهای چرب به فرآورده های ثانویه عطری و طعمی، درصد اسیدهای چرب C4:0-C12:0 به طور معناداری کاهش یافت (05/0>P) در حالی که درصد اسیدهای چرب C14:0-C18:2 در اثر تجمع این اسیدها یا کاهش اسیدهای چرب کوتاه و متوسط زنجیر افزایش یافت. میزان تجزیه اسیدهای چرب C4:0-C10:0 طی زمان رسانیدن به طور معناداری بالا بود. عکس های میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان داد که با افزایش زمان رسانیدن از 3 تا 60 روز، گلبول های چربی تجزیه شده و بافتی همگن ایجاد می شود، به نحوی که پس از 20 روز، گلبول چربی قابل مشاهده ای یافت نشد و به جای گلبول ها، حفراتی حاصل از شکستن چربی باقی ماند. نتایج بررسی خواص حسی پنیر نشان داد که زمان های متفاوت، تاثیری بر خواص ظاهری و طعم تندی این پنیر نداشتند. پس از 20 روز، خواص بافتی، عطر و طعم و پذیرش کلی نمونه های پنیر نسبت به روز سوم رسانیدن، به طور معنا داری بالاتر بود (05/0>P).