هدف: استفاده از هورمون دگزامتازون برای القای استخوان سازی (Osteogenic Differentiation) در سلولهای استرومایی مغز استخوان رت و ایجاد ندول استخوانی در محیط کشت In Vitroمواد و روشها: سلولهای مغز استخوان از رتهای نر بالغ (4 تا 6 هفتگی) نژاد Spruge-Dawely به دست آمد و به مدت 7 روز در کشت اولیه رشد داده شد. سپس سلولهای استرومایی مغز استخوان پاساژ داده شد و به مدت 20 روز کشت ثانویه انجام شد. محیط کشت استفاده شده از نوع Dulbecco s Modified Eagle’s Medium (DMEM) بود که توسط 15 درصد سرم جنین گاوی (FCS: Fetal Calf Serum) آنتی بیوتیکها و اسید آسکوربیک تکمیل شد. در گروههای آزمایش به محیط فوق الذکر، 8-10 مول به دگزامتازون (DEX: Dexametjapsme) تنهایی یا همراه با 10 میلی مول بتا گلیسروفسفات سدیم (Na-bGP: Na-b Glycerophosphate) اضافه شد. کشتها به طور روزانه توسط میکروسکوپ فاز متضاد بررسی شد. برای تشخیص دقیق سلولها رنگ آمیزی تولوئیدین بلو و کریزیل ویولت استفاده شد و رنگ آمیزی با Alizarin Red S برای مشخص نمودن ندولهای معدنی شده به کار رفت.یافته ها: در کشتهای اولیه، سلولهای استرومایی تا روز پنج تشکیل کلونی دادند و تا انتهای روز هفت، کلونیها به هم متصل شدند. در کشتهای ثانویه فاقد Dex، کلونیهای سلولهای استرومایی تشکیل شده در روز دوم پس از سه تا پنج روز به هم متصل شدند ولی در حضور Dex کلونی های سلولی به مرحله تلاقی نرسیدند و جزایر مجزایی از سلولها را تشکیل دادند. در روز هشتم در مرکز این جزایر، تجمعات سلولهای چند سطحی مشاهده شد که با گذشت زمان، وسعت آن افزایش یافت. در روز 10 تا 11 ساختمانهای ندول شکل سه بعدی مشاهده گردید.نتیجه گیری: حضور Dex و Na-bGP به طور همزمان در محیط کشت منجر به تشکیل ندول استخوانی می شود. از این سیستم کشت می توان برای مطالعات دیگر از قبیل بررسی تاثیرات هورمونی بر روی روند استخوانسازی بهره مند شد.

مقدمه: خصوصیات منحصر به فرد سلول های بنیادی مزانشیمی، آن ها را تبدیل به ابزار قدرتمند در زمینه سلول درمانی و مهندسی ژنتیک کرده است. در مقایسه با سلول های بنیادی انسانی، سلول های بنیادی موشی دارای خصوصیات متفاوتی مانند هتروژن بودن و سرعت پایین رشد هستند. نشان داده شده است که microRNA ها در بسیاری از فرایندهای تنظیمی سلول مانند هیپوکسی نقش دارند. در این مطالعه، اثر کمبود اکسیژن بر بیان microRNA های مرتبط با هیپوکسی در سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از بافت چربی موش (Adipose-derived mesenchymal stem cells یا AD-MSC) مورد بررسی قرار گرفت.روش ها: سلول ها در شرایط هیپوکسی و طبیعی کشت داده شدند و با استفاده از تکنیک Real-time PCR) Real-time polymerase chain reaction)، میزان بیان mir-21 و mir-130a در دو مرحله Primary و Immortality مورد بررسی قرار گرفت. همچنین بیان نشانگرهای سطحی MSC ها با تکنیک فلوسیتومتری مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: میزان بیان mir-21 و mir-130a در شرایط هیپوکسی افزایش یافت. میزان بیان این microRNA ها در مرحله Primary بالاتر از مرحله Immortality بود و بیشتر تحت تاثیر شرایط هیپوکسی قرار داشت. همچنین، میزان بیان نشانگرهای سطحی در سطح AD-MSC در دو فاز متفاوت بود.نتیجه گیری: در نهایت با توجه به این که سلول های بنیادی به غلظت اکسیژن حساس هستند و با در نظر گرفتن این که در شرایط In vivo سلول های بنیادی در شرایط کمبود اکسیژن قرار دارند، القای بیان mir-21 و mir-130a در این شرایط به بقا و حفاظت این سلول ها در مقابل آپوپتوز کمک می کند.