سویه های کوآگولاز منفی استافیلوکوکوس مقاوم به متیسیلین از عوامل مهم ایجاد عفونت بیمارستانی هستند و اغلب به علت مقاومت به سایرداروها از جمله آنتی بیوتیکهای بتالاکتام اهمیت زیادی دارند. هدف از این مطالعه، مقایسه فنوتیپی مقاومت به متیسیلین با حضور ژن مقاومت (ژن (meca بود. تعداد 55 ایزوله استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس از 3 بیمارستان شهر تهران جمع آوری و حساسیت آنها نسبت به متیسیلین به وسیله روش انتشار در دیسک بررسی شد. همچنین کمترین غلظت موثر دارو (MIC) با روش Broth Microdilution اندازه گیری و حضور ژن مقاومت به وسیله پرایمرهای اختصاصی با روش PCR مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از روش آنتی بیوگرام نشان داد که 50 سویه (90.9 درصد) به متیسیلین مقاوم بودند که از بین آنها 8 سویه مقاومت بینابینی نشان دادند. همچنین 43 سویه (78.1 درصد) با MIC≥ 4µg / ml نسبت به متیسیلین مقاوم بودند. نتایج MIC برای سویه های دارای مقاومت بینابینی نشان داد که 5 سویه به متیسیلین حساس و 3 سویه مقاوم بودند. نتایج حاصل از آزمون PCR  نشان داد که از بین سویه های مقاوم به متیسیلین (با دو روش فنوتیپی)‏، 42 سویه حامل ژن meca و تنها 1 سویه فاقد آن بود. همچنین 4 سویه با فنوتیپ حساس به متیسیلین، واجد ژن meca بودند. نتایج به دست آمده پیشنهاد می کند که تنها حضور ژن meca دلیل بر مقاومت در میکروارگانیسمها نیست و بیان ژن که تحت کنترل شرایط محیطی است، اهمیت بیشتری در تعیین مقاومت باکتری دارد.

سابقه و هدف: انتشار گسترده استافیلوکوک اورئوس های مقاوم به متی سیلین (MRSA) در محیط های بیمارستانی، نیاز به کنترل آنها را مطرح ساخته است. این مطالعه با هدف جداسازی سویه های استافیلوکوک اورئوس مقاوم به مقادیر بالای اگزاسیلین از بیمارستانهای تهران و بررسی ژن meca در این سویه ها انجام گرفت.روش کار: از آبان 1387 تا شهریور 1388، 350 ایزوله استافیلوکوک، جداسازی شده و تشخیص سویه های استافیلوکوکوس ارئوس با استفاه از تست های بیوشیمیایی انجام گرفت. مقاومت سویه ها نسبت به اگزاسیلین با استفادهاز دو روش دیسک دیفوزیون و تعیین MIC و شناسایی حضور ژن meca با استفاده از روش PCR بررسی شد. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های MRSA نیز نسبت به 19 آنتی بیوتیک تعیین گردید.یافته ها: در مجموع 150 ایزوله استافیلوکوک اورئوس جداسازی شد که از این تعداد، (45%) 68 سویه MRSA بودند. تمامی سویه های MRSA نسبت به پنی سیلین و آمیکاسین مقاوم و نسبت به کانامایسین، سیپروفلوکساسین، توبرامایسین، اریترومایسین، جنتامایسین، تتراسیکلین، کلیندامایسین و کوتریماکسازول بیش از 80% مقاومت داشتند. تست MIC در (37%) 25 مورد از سویه های ³512mg/ml MRSA و در (63%) 40 مورد از آنها ³256mg/ml بود. نتایج تست PCR نشان داد که (95%) 64 از این سویه ها حامل ژن meca بودند.نتیجه گیری: سویه های MRSA با MIC بالا نسبت به اگزاسیلین که نسبت به چند آنتی بیوتیک دیگر نیز مقاوم هستند در این مطالعه شیوع بالایی داشتند که به نظر می رسد جهت جلوگیری از طغیان های ناشی از این گونه سویه های MRSA در مراکز بیمارستانی مراقبت ها و تدابیر ویژه ای باید بکار گرفته شود. تکنیک PCR که قادر به تشخیص سریع سویه های MRSA می باشد، در کنار انجام آزمایش های فنوتیپی از قبیل کشت و بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی به روش MIC، از قابلیت بالایی جهت کنترل شیوع این سویه ها، برخوردار می باشند.

استافیلوکوکوس اورئوس با ایجاد عفونت های داخل پستانی یکی از مهم ترین عوامل ایجاد کننده ورم پستان در دام های شیری است. بیماری ورم پستان خسارت های اقتصادی جبران ناپذیری را در صنعت پرورش دام بویژه در گاوهای شیری را بوجود می آورد و از طرف دیگر به دلیل افزایش روز افزون مقاومت استافیلوکوکوس اورئوس نسبت به آنتی بیوتیک ها به یکی از اساسی ترین مشکلات درمانی در سراسر جهان تبدیل شده است. هدف از این مطالعه، بررسی ژن مقاومت به متی سیلین (meca) و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های استافیلوکوکوس اورئوس جداسازی شده از شیر گاوهای مشکوک به بیماری ورم پستان در گاوداری های صنعتی استان ایلام است. در این مطالعه 208 نمونه شیر از هفت گاوداری صنعتی جمع آوری شد که تعداد 42 (54/20 درصد) جدایه با روش های فنوتیپی و در روش PCR تعداد 38 (56/91 درصد) جدایه از آن ها به عنوان استافیلوکوکوس اورئوس تایید شد. از مجموع 38 جدایه تعداد 22 (38/52 درصد) جدایه ژن meca داشتند. بیشترین میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک پنی سیلین (100 درصد) و کمترین میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک کلرامفنیکل (20/1 درصد) در این جدایه ها مشاهده شد. در این مطالعه شیوع سویه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین بسیار بالا بود و تمامی سویه های دارای مقاومت آنتی بیوتیکی چندگانه بودند. تاکنون در استان ایلام مطالعه ای در این خصوص صورت نپذیرفته است و در این مطالعه برای اولین بار حضور این باکتری مورد تایید قرار گرفت که می تواند زنگ خطری در بهداشت دام و مهم تر از آن شیر می تواند به عنوان یکی از منابع اصلی این باکتری محسوب شود و همچنین مقایسه این نمونه ها با نمونه های بیمارستانی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.