سابقه و هدف: هورمون های جنسی می توانند درک درد را در جنس نر و ماده تغییر دهند. در رابطه با نحوه عمل هورمون های جنسی نر و ماده بر درک درد اطلاعات کافی وجود ندارد. هدف این مطالعه بررسی میزان تاثیر اوپیوئیدهای درون زا بر درک درد در موش های سوری نر و مراحل مختلف سیکل جنسی ماده (پرواستروس، استروس، مت استروس و دی استروس) می باشد. مواد و روش ها: در مطالعه پژوهشی حاضر از موش سوری نر و ماده بالغ (در مراحل محتلف سیکل جنسی) با وزن 3±30 گرم در گروه های کنترل، شاهد تزریق و دریافت کننده نالوکسان (3 میلی گرم/کیلو گرم، داخل صفاقی) استفاده شد. در همه گروه ها زمان پاسخ دهی به محرک دردناک با تست صفحه داغ ارزیابی شد. نتایج: زمان بی دردی در فاز دی استروس گروه های کنترل و شاهد تزریق موش های ماده بیشترین مقدار بوده و با فاز استروس (P<0.05) و نرها (P<0.001) اختلاف داشت. نالوکسان باعث کاهش معنی دار زمان بی دردی هم در نرها (P<0.001) و هم در فازهای پرواستروس، استروس، مت استروس و دی استروس ماده ها به ترتیب (P<0.001, P<0.001, P<0.05, P<0.001) گردید. هم چنین، نالوکسان موجب تفاوت در زمان بی دردی موش های نر نسبت به ماده ها در فاز پرو استروس و دی استروس (P<0.05) شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد بخشی از اثرات هورمون های جنسی موش های نر و ماده در مکانیسم درک درد توسط اوپیوئیدهای درون زا واسطه گری شود.

درد یکی از مهمترین تظاهرات بالینی اکثر بیماری ها می باشد. با وجود پیشرفت های زیاد، درمان درد و اختلالات همراه ان از چالش های پیش روی پزشکان و محققان است. نشان داده اند که بستن مجاری صفراوی (کلستاز) در حیوانات به صورت تجربی و زردی در انسان، اثر داروها روی اندام ها و گیرنده ها را تغییر می دهد. بنابراین بررسی این موضوع که وجود توام این دو (درد و کلستاز) در یک شخص میتواند تداخلی داشته باشد یا نه موضوع مهمی می تواند باشد. هدف از این مطالعه، مقایسه رفتار درد فرمالینی در حیوانات نرمال و کلستاتیک می باشد. در این مطالعه تجربی از تعداد 30 سر موش سوری نر نژاد NMRI که به صورت تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند، استفاده شد. به طوری که یک گروه نرمال، یک گروه جراحی شده بدون بستن مجرای صفراوی و یک گروه جراحی شده همراه با بسته شدن مجرای صفراوی بود. رفتار درد در حیوانات نرمال و هفت روز بعد از جراحی در دو گروه ارزیابی شد. برای ایجاد رفتار درد، فرمالین 5 درصد با حجم 20 میکرولیتر به صورت کف پایی تزریق و مدت زمان لیسیدن و گاز گرفتن پنجه پای تزریق شده، در فواصل زمانی 5 دقیقه ای به مدت یک ساعت ثبت شد. نتایج نشان داد که تزریق کف پایی فرمالین یک رفتار درد دو مرحله ای ایجاد می کند. کلستاز باعث کاهش معنی دار (P<0.05) پاسخ درد حاد و کاهش غیرمعنی دار (P<0.05) درد مزمن شد. بر اساس نتایج چنین می توان پیشنهاد کرد که کلستاز اثر کاهش دهنده درد و التهاب ایجاد می کند. این اثر احتمالا به دلیل افزایش اوپیوئیدهای داخلی است.

اپیویید های درونزا با تاثیر بر گیرنده های اختصاصی خود مسیول بروز اعمال متنوع فیزیولوژیک هستند. مصرف حاد اپیوییدها عوارض جدی بدنبال ندارد، ولی مصرف مزمن آن ها علیرغم بروز تحمل به برخی اثرات همچون یبوست، تهوع و خشکی دهان، با اعتیاد و برخی اختلالات مغزی همراه است. از طرفی توقف مصرف مزمن این مواد نیز علاوه بر بروز سندرم قطع مصرف با علایمی همچون تعریق، اضطراب، تهوع، درد عضلانی، بی خوابی، اسهال، تشویش و گرگرفتگی، موجب برطرف شدن وابستگی روانی به اپیوییدها نمی گردد. امروزه عقیده بر این است که فعالیت های ورزشی با تحریک و ترشح اپیویید های درونزا موجب احساس سرخوشی و نشاط شده و از این طریق در پیشگیری و درمان اعتیاد موثر است. یکی از مهمترین اپیوییدهای درونزا بتااندورفین است. بتااندورفین یک نوروپپتید درون زا با خواص تخدیری است که در سیستم عصبی مرکزی و محیطی یافت می شود. علیرغم تحقیقات گسترده در زمینه تاثیر فعالیت بدنی بر بتااندورفین، شناخت کامل تاثیر انواع فعالیت های ورزشی بر بتااندورفین و سایر اپیویید های درونزا نیازمند تحقیقات بیشتری است. در این مقاله اثرات حاد و مزمن فعالیت های ورزشی بر بتااندورفین مرور شده است. تاکنون بخوبی مشخص شده که تمرینات حاد و مزمن ورزشی باعث افزایش سطح بتااندورفین می شوند. مکانیزم یا مکانیزم های تاثیر تمرینات حاد بر افزایش سطح بتااندورفین تاحدودی متفاوت از مکانیزم (های) تاثیر تمرینات مزمن ورزشی بر افزایش سطح بتااندورفین می باشند.