از انواع سازه های اندازه گیری جریان در کانال های باز سرریزهای استوانه ای بوده که شکل مقطع کانال و هزینه های اقتصادی تعیین کننده طول تاج آن ها است. این پژوهش آزمایشگاهی تاثیر فشردگی تاج سرریزهای استوانه ای را بر خصوصیات جریان از جمله ضریب دبی بررسی می نماید. آزمایش ها روی فلومی با ابعاد 7500´300´460 میلی متر، با استفاده از مدل های سرریز استوانه ای با قطر 75£P£160 میلی متر، درصدهای فشردگی (طول تاج سرریز به عرض کانال) تاج سرریز 0.2£b/B£1 و ترکیبات مختلف دبی و عمق جریان برای جریان آزاد انجام شد. نتایج نشان داد با افزایش عمق آب بالادست به ارتفاع سرریز (H/P) ضریب دبی تمام سریزها افزایش یافته ولی با کاهش نسبت b/B شیب تغییرات ضریب دبی در مقابل H/P کاهش می یابد. همچنین برای هر قطر و H ثابت، با افزایش b/B ضریب دبی افزایش می یابد. ضریب فشردگی جریان روی تاج چنین سرریزهایی با به کارگیری تئوری سرریزها و همچنین داده های آزمایشگاهی به دست آمده که در محدوده 1.2£H/P£2.4 از 0.71 تا 0.98 تغییر می کند. نتایج نشان می دهد با افزایش H/P ضریب فشردگی تمامی سرریزها کم می شود. از طرفی برای هر H/P ثابت، با کاهش نسبت b/B، ضریب فشردگی جریان روی تاج سرریز کوچک تر می شود.

مقدمه و اهداف امروزه ارتعاش کل بدن (WBV) بعنوان یک مدالیتی جدید ورزشی در بهبود عملکرد عصبی عضلانی بسیار مورد توجه محققین است ولی تاکنون اثرات اعمال فوری آن به صورت غیر مستقیم، همراه با اعمال مقادیر مختلف بار خارجی بر حداکثر میزان قدرت انقباض ایزومتریک (MVC) و فعالیت الکترومیوگرافی (EMG) عضلات اندام فوقانی مشخص نشده است. لذا هدف این مطالعه بررسی اثرات آن یارتعاش کل بدن بر حداکثر قدرت ایزومتریک و فعالیت الکترومیوگرافی عضلات در اندام فوقانی، در قدرت های مختلف انقباض می باشد.مواد و روش ها عضله دو سر بازویی سمت غالب 15 نفر مرد جوان سالم بطورتصادفی در دو وضعیت بدون ارتعاش کل بدن و با ارتعاش کل بدن با فرکانس 50 هرتز و آمپلی تود پائین (4 میلی متر) به مدت 60 ثانیه (در دو مرحله 30 ثانیه ای و 20 ثانیه استراحت در بین دو مرحله) در 3 حالت بدون اعمال بار خارجی، با اعمال بار خارجی 10درصد MVC اولیه و 20درصد MVC اولیه در زاویه 90 درجه فلکشن آرنج و سوپینیشن ساعد، تحت انقباض ایزومتریک قرار گرفت و در حین انجام تمرینات و بلافاصله پس از تمرینات نیز فعالیت الکترومایوگرام آن در حین انجام MVC ثبت گردید. پس از ثبت پارمترهای میزان MVC، RMS، و FMED محاسبه و ثبت شدند.یافته ها: کاربرد WBV بدون اعمال بار خارجی باعث افزایش معنی دار میزان MVC عضله دو سر بازویی نسبت به حالت بدون ارتعاش و بدون بار خارجی (P=0.006). شد، درحالیکه کاربرد ارتعاش درحالت های اعمال بارخارجی 10درصد MVC و 20درصد MVC، با وجود افزایش در میزان MVC، دارای اختلاف معنی داری نسبت به حالت های مشابه بدون ارتعاش، نبودند. ازطرفی، کاربرد ارتعاش بدون اعمال بار خارجی سبب افزایش معنی دار میزان RMS عضله دو سربازویی گردید (P=0.001). این وضعیت در حالت کاربرد ارتعاش با اعمال بار خارجی 20 درصد MVC نیز صادق بوده است (p=0.032). میزان D FMED نیز، هم در حالت با ارتعاش و هم در حالت بدون ارتعاش و با اعمال بار خارجی 20 درصد MVC، نسبت به حالت بدون ارتعاش، با بار خارجی 10درصد MVC دارای اختلاف معنی داری بود و این میزان معنی داری در حالت با ارتعاش با P=0.011 ودر حالت بدون ارتعاش با P=0.016 مشهود بوده است. همچنین D FMED در حالت با ارتعاش و با بار خارجی 20درصد MVC نسبت به حالت با ارتعاش و با بار خارجی 10 درصد MVC معنی دار بود (P=0.023).نتیجه گیری بنظر می رسد که اعمال یک جلسه WBV باعث افزایش آنی MVC و EMG عضله دوسر بازویی میگردد و اعمال بارهای خارجی 10 درصد و 20 درصد MVC همراه با ارتعاش، اگرچه در این مطالعه باعث افزایش معنی دار نبوده است اما سبب افزایش بیشتر MVC و EMG عضله می شود و اثر بار خارجی 20 درصد MVC در این افزایش بارزتر از 10 درصد MVC است.