مقدمه: پرستاران در مقایسه با سایر اعضای تیم مراقبت سطوح بالاتری از استرس شغلی را تجربه می کنند. برخلاف اینکه مطالعات نشان می دهد فرسودگی و سلامت پرستاران هر دو تحت تاثیر محیط شغلی پر استرس بوده و منجر به کاهش سطح سلامت پرستاران می شوند، پیرامون ماهیت علی این عوامل و جهت دهی این ارتباطات اطلاعات کمی موجود است. هدف از این مطالعه مروری سیستماتیک، شناسایی تحقیقات منتشر شده رسمی است که ارتباط بین این متغیرها را بررسی نموده است.روش: در این مطالعه مروری، مقالات منتشر شده بین سال های 1992-2013 مورد بررسی قرار گرفت. به منظور دستیابی به مستندات علمی مرتبط، جستجوی الکترونیک به زبان انگلیسی با استفاده از کلید واژه های استرس شغلی، فرسودگی، سلامت عمومی، پرستاران و با ترکیبات مختلف و در بانک های اطلاعاتی: CINAHL و MEDLINE COCRANE و Proquest انجام شد. اعتبار کلیه مقالات که به طور الکترونیکی جمع آوری شده بود توسط یک نفر مرورگر دیگر بررسی و تایید شدند.یافته ها: پس از بررسی پایگاه ها مجموعا 54 مقاله بدست آمد. 21 مقاله که واجد شرایط معیار ورود نبود از مطالعه خارج شدند. 33 مقاله مورد بررسی قرار گرفتند. اکثریت مطالعات، جهت کشف ارتباط بین متغیرها در مقالات در کشورهای توسعه یافته انجام شده بود. اکثریت مطالعات مقطعی و دارای ارتباط دو جانبه در مقالات یافت شد .فقط دو مطالعه به صورت طولی انجام شده بود.نتیجه گیری: ارتباطات شناسایی شده بین استرس شغلی، فرسودگی و سلامت عمومی پرستاران در این مطالعه مروری اکثرا دو جانبه بودند و تاکید کمی بر روی ماهیت علی و جهت ارتباطات داشتند. لذا تحقیقات بیشتر پیرامون فهم بهتر رابطه علیتی مورد نیاز است.

فرسودگی شغلی به عنوان یک مساله جدی که بسیاری از مردم، به ویژه افراد حرفه ای موسسات کمک کننده به مردم را متاثر می کند، در طول دهه گذشته توجه زیادی را به خود جلب کرده است. این عنوان به ویژه در حرفه مددکاری و سایر حرفی که با انسان سروکار دارند وجود دارد، و بطور کلی مددکاران اجتماعی در خطر زیاد ابتلای به آن هستند، زیرا تعامل با مراجع می تواند موجب فشار روحی زیاد شود و آنها را فرسوده کند. مددکاران اجتماعی اغلب با یک احساس ایده آل رسالت یا انگیزه کمک به دیگران، کارکردن در جایی را که به اجبار در آن تشریفات اداری زیادی وجود دارد، وارد این حرفه می شوند. در طول سالهای آغازین کار- زمانی که مددکاران با واقعیتهای شغلی شان، مددجویانشان، و شایستگی خودشان به عنوان مددکاران حرفه ای مواجه می شوند- عواملی که موجب آسیب پذیری (Vulnerability) آنها به فرسودگی می شوند ممکن است شدید باشد. پدیده فرسودگی به شیوه های متنوع و با نتایج مختلف توضیح داده شده است. اصطلاح فرسودگی با اصطلاحاتی نظیر بیگانه شده (Alienated)، بی تفاوت (Indifferent)، خونسرد (Apathetic)، عیبجو (cynical)، مایوس (Discouraged)، از توان افتاده (exhausted)، در هم شکسته (Overwhelmed)؛ ارتباط نزدیک دارد و بطور کامل از آنها مجزا نشده است. مفهوم فرسودگی به روشنی تعریف نشده است و مدل نظری توسعه یافته ای ندارد. در این مقاله تعاریف فرسودگی مرور می شود، برخی متغیرهای موثر در آن معرفی می گردد؛ و راه های جلوگیری و مداخله بوسیله افراد و موسسات مورد بررسی قرار می گیرد. از این رهگذر مددکاران با شناختن متغیرهای موثر در فرسودگی، برای جلوگیری از فرسوده شدن و یا کاهش فرسودگی آماده خواهند شد.

زمینه و هدف: فرسودگی شغلی وضعیتی است که در پاسخ به فشار روانی مزمن و در ارتباط با شغل فرد به وجود می آید و منجر به کاهش کارایی و از دست رفتن نیروی انسانی می شود. این مطالعه با هدف بررسی میزان فرسودگی شغلی و عوامل مؤثر بر آن در ماماهای مراکز بهداشتی وبیمارستانی شهر سنندج در سال 1395 انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی روی 200 نفر از ماماهای شاغل در مراکز بهداشتی و بیمارستانی شهر سنندج انجام شد. نمونه ها با استفاده از جدول اعداد تصادفی به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد فرسودگی شغلی ماسلاچ استفاده شد. تجزیه وتحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 و آزمون های آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. سطح معنی داری کمتر از 05/0 معنادار در نظرگرفته شد. یافته ها: از نظر ابعاد فرسودگی شغلی، در بعد مسخ شخصیت 62 نفر (31%) دچار مسخ شخصیت در حد خفیف، 72 نفر (36%) در حد متوسط، 66نفر (33%) در حد شدید بودند و در بعد خستگی عاطفی 70 نفر (35%) افراد دچار خستگی عاطفی در حد خفیف، 74 نفر (37%) در حد متوسط و56 نفر (28%) در حد شدید بودند؛ و در بعد موفقیت فردی 71 نفر (35/5%) افراد احساس موفقیت فردی در حد شدید، 78 نفر (39%) در حدمتوسط و 51 نفر (25/5%) در حد خفیف بودند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج میزان فرسودگی شغلی در ماماهای مورد مطالعه در حد متوسط بود. با توجه به اهمیت حرفه مامایی در حوزه سلامت، به نظر می رسد که به منظور ارتقاء کیفیت خدمات و رضایت افراد نیاز به اجرای برنامه هایی جهت پیش گیری و کاهش فرسودگی شغلی می باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

در هزاره سوم، گسترش فوق العاده فن آوری و صنعت از سویی تخصصی شدن مشاغل را روزافزون نموده و از سوی دیگر، باعث افزایش استرس های شغلی شده است. استرس تاثیری مستقیم بر فعالیت های گوناگون انسان در زمینه های روان شناختی، جسمانی و خانوادگی می گذارد. برخی مشاغل به سبب وظایف و مسوولیت های خاص بسیار حساس و پراسترس هستند. از جمله این مشاغل، پزشکی و خصوصا برخی از تخصص ها مانند جراحی و تخصص هایی در حوزه زنان و زایمان است. اکثر متخصصان این رشته در ایران زنان هستند. استرس های ناشی از این حرفه تخصصی از سویی و مسوولیت های خانوده از سوی دیگر، ما را بر آن داشت تا تحقیقی در این زمینه انجام دهیم. این پژوهش با هدف مطالعه رابطه بین فرسودگی شغلی و دل زدگی زناشویی پزشکان زن انجام می شود. روش تحقیق، پیمایشی است. جمعیت آماری، زنان متخصص جراحی زنان و زایمان شاغل در بیمارستان های شهر تهران هستند. از این میان، دویست نفر از پزشکان زن شاغل در بیمارستان های تهران به صورت تصادفی انتخاب می شوند.