مقدمه: بسیاری از گیاهان دارای خواص دارویی بوده و دارای اثر آنتی اکسیدانی، ضدالتهابی، ضدمیکروبی و ضدسرطانی می باشند. اخیرا توجه به ترکیبات آنتی اکسیدانی طبیعی به منظور استفاده در صنایع دارویی و غذایی به دلیل عوارض ناخواسته آنتی اکسیدان های مصنوعی افزایش یافته است. ترکیبات پلی فنل از جله ترکیبات بسیار مهم گیاهان بوده که دارای اثرات آنتی اکسیدانی می باشند. این ترکیبات در تمام اندام های گیاهان یافت شده و بنابراین جزء مهمی از رژیم غذایی انسان را تشکیل می دهند.روش بررسی: از اندام هوایی گیاه عصاره تام، کلروفرمی، پلی فنلی و آبی تهیه شد. به منظور بررسی اثر آنتی اکسیدانتی از دو روش DPPH و TEAC استفاده گردید. نتایج روش DPPH به صورت IC50 و در تست TEAC به صورت عدد TEAC در زمان های مشخص بیان گردید.نتایج: در روش DPPH عدد IC50 برای عصاره های عصاره تام، کلروفرمی، پلی فنلی و آبی به ترتیب 0.336، 0.804، 0.212 و 0.836 میلی گرم بر میلی لیتر و در روش TEAC میزان عدد TEAC بدست آمده برای عصاره های عصاره تام، کلروفرمی، پلی فنلی و آبی در دقیقه 6 به ترتیب 29.38، 14.55، 21.29، 24.22 میکرومول ترولوکس بر 100 گرم ماده خشک گیاه بود.نتیجه گیری: همه عصاره های دارای اثر آنتی اکسیدانت در هر دو تست بوده و از بین آنها عصاره پلی فنلی بیشترین فعالیت در تست DPPH و TEAC داشته و عصاره آبی دارای کمترین اثر در هر دو تست بوده است. نتایج نشان می دهد که عصاره های پلی فنلی دارای بیشترین اثر آنتی اکسیدانتی می باشند.

با توجه به اهمیت آنتی اکسیدان ها در درمان بیماری های مزمن و جایگزینی آنتی اکسیدان های طبیعی با آنتی اکسیدان های مصنوعی و به منظور دستیابی به ترکیبات آنتی اکسیدانی طبیعی با منشا میکروبی، از اکتینومیست های دریایی که منبع غنی از ترکیبات زیستی هستند، استفاده شد. در این تحقیق، 15 ایزوله باکتری اکتینومیست دریایی که از رسوبات ناحیه بین جزرومدی ساحل دیلم جداشده شده اند، برای آنالیز مولکولی و بررسی روابط فیلوژنی ایزوله های مورد مطالعه، درخت فیلوژنی بر اساس توالی های 16S rDNA، رسم گردید. علاوه بر این، در مطالعه حاضر، محتوی فنلی تام (TPC) توسط معرف فولین سیوکالتو و با استفاده از اسیدگالیک به عنوان یک مرجع استاندارد تعیین شد و نتایج بر حسب میلی مولارگالیک اسید بیان شد. سپس پتانسیل آنتی اکسیدانی عصاره ها با روش قدرت کاهندگی آهن Fe+3 (FRAP) اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که قدرت کاهندگی با محتوای فنلی تام مرتبط بود. دربین ایزوله های مورد بررسی، ایزوله AHA1 بیشترین محتوی فنلی تام (1419میکرومولار) و کمترین مقدار AMJ1 (8/608) و همچنین دو ایزولهAHA3 و AMJ5 به ترتیب بیشترین (66/230 میکرومولار) و کمترین (57/75 میکرومولار) فعالیت آنتی اکسیدانی با روش قدرت کاهندگی آهن را نشان دادند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که سویه های مورد مطالعه فعالیت آنتی اکسیدانی خوبی ازخود نشان دادند، که می توان از انها برای جداسازی و شناسایی ترکیبات مهم آنتی اکسیدانی جهت مطالعات بیشتر استفاده کرد.

تحقیقات بسیاری پیرامون جایگزین کردن آنتی اکسیدان های سنتزی با آثار تغذیه ای سوء صورت گرفته است. این تحقیق به بررسی اثر آنتی اکسیدانی سلنیت سدیم ریزپوشانی شده در به تأخیر اندازی اکسیداسیون روغن سویا پرداخت. ریزپوشانی 15000 پی پی ام سلنیت سدیم با صمغ عربی (25، 26، 27، 28، 29%)، صمغ فارسی (متناظر با صمغ عربی مصرفی بترتیب شامل 5، 4، 3، 2، 1%) و از نسبت حلال اتانول 96% به مخلوط صمغ و سلنیت سدیم (4، 6، 8، 10، 12) استفاده شد. فرمول بهینه اول (صمغ عربی29%، صمغ فارسی 1% و نسبت اتانول به مخلوط 12 به 1 با کارایی ریزپوشانی 94%، اندازه ذرات 9/64 میکرومتر) و فرمول بهینه دوم (صمغ عربی 27%، صمغ فارسی 3% و نسبت اتانول به مخلوط 10 به 1 با کارایی ریزپوشانی 4/84%، اندازه ذرات 74 میکرومتر) انتخاب شد. نمونه های بهینه (6/180پی پی ام)، بوتیل هیدروکسی آنیزول (200پی پی ام)، سلنیت سدیم فاقد کپسول (6/8 پی پی ام معادل سلنیوم کپسول های بهینه) به روغن سویای فاقد آنتی اکسیدان اضافه شد و دما و زمان نگهداری روغن سویا در انکوباتور با کمک برنامه شتابدهنده شلف لایف (55 درجه سانتی گراد و 0، 23، 44 روز) معادل با انبارداری (20 درجه سانتی گراد و 0، 180، 360 روز) تنظیم گردید و شاخص های اکسیداسیون مقایسه شد. با افزایش درصد صمغ عربی و نسبت اتانول به مخلوط، کارایی افزایش و سایز ذرات کاهش یافت. سلنیوم کپسوله شده همانند بوتیل هیدروکسی آنیزول منجر به افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی و کاهش شاخص های اکسیداسیون روغن سویا گردید. بررسی فعالیت آنتی اکسیدانی حداکثری در بازه یکساله نگهداری به شرح زیر بود. بهینه اول (رهایش تدریجی) > بهینه دوم = بوتیل هیدروکسی آنیزول > سلنیت سدیم کپسول نشده (مصرف آنی) > شاهد (فاقد آنتی اکسیدان).