نتایج جستجو

1475

نتیجه یافت شد

مرتبط ترین ها

اعمال فیلتر

به روزترین ها

اعمال فیلتر

پربازدید ترین ها

اعمال فیلتر

پر دانلودترین‌ها

اعمال فیلتر

پر استنادترین‌ها

اعمال فیلتر

تعداد صفحات

148

انتقال به صفحه



فیلترها/جستجو در نتایج    

فیلترها

سال

بانک‌ها



گروه تخصصی








متن کامل


مرکز اطلاعات علمی SID1
اسکوپوس
مرکز اطلاعات علمی SID
ریسرچگیت
strs
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1391
  • دوره: 

    19
  • شماره: 

    95
  • صفحات: 

    44-51
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    1006
  • دانلود: 

    413
چکیده: 

زمینه و هدف: دیابت قندی موجب بروز اختلال در روندهای مرتبط با یادگیری، حافظه و شناخت در جامعه انسانی و حیوانات آزمایشگاهی می گردد. با توجه به وجود شواهد متعدد مبنی بر اثرات بهبوددهنده دیابت بوسیله گیاه زعفران و اثر تقویت کننده مصرف آن بر حافظه و سلامت روان، در این مطالعه اثر تجویز داخل صفاقی و مزمن عصاره گیاه زعفران (Crocus sativus) بر یادگیری و حافظه در موش های صحرایی دیابتی بررسی شده است.روش کار: در این تحقیق که یک مطالعه آزمایشگاهی می باشد، تعداد 60 سر موش صحرایی نر به دو گروه سالم و دیابتی تقسیم شدند. موش های گروه سالم و دیابتی هر کدام به سه زیر گروه عدم درمان و درمان با عصاره آبی زعفران با دوزهای 30 و 60 mg/kg قرار گرفتند. هم چنین هر یک از زیرگروه های تحقیق با دو روش ماز Y و جعبه شاتل (Shuttle box) مورد آزمون حافظه قرار گرفتند. داده های آزمون Y (درصد تناوب رفتار) و جعبه شاتل (تاخیر اولیه و تاخیر حین عبور) در گروه های مختلف با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و تست کمکی توکی (Tokey) مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: تیمار موش های دیابتی با عصاره زعفران از افزایش تاخیر اولیه (کاهش اکتساب یادگیری) بصورت معنی دار جلوگیری نمود (p<0.019). هم چنین به دنبال تزریق عصاره با دوز 60 mg/kg از کاهش بارز تاخیر حین عبور (یادآوری اطلاعات) در موش های دیابتی جلوگیری به عمل آمد (p<0.045). داده های آزمون ماز نشان داد که درصد رفتار متناوبی در گروه های دیابتی تحت تیمار با عصاره 30 و 60 mg/kg زعفران نسبت به گروه کنترل بترتیب کاهش معنی دار با p<0.019 و p<0.008 پیدا کرده اند.نتیجه گیری: مصرف مزمن عصاره زعفران بر توانایی نگهداری اطلاعات در انبارهای حافظه و یادآوری آن ها در حیوانات دیابتی موثر است ولی موجب بهبود حافظه فضایی در موش های دیابتی نمی گردد.

آمار یکساله:  

بازدید 1006

دانلود 413 استناد 0 مرجع 0
نویسندگان: 

KITAHARA A. | MATSUYAMA YOKONO A.

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    2008
  • دوره: 

    103
  • شماره: 

    -
  • صفحات: 

    560-568
تعامل: 
  • استنادات: 

    368
  • بازدید: 

    5370
  • دانلود: 

    13406
کلیدواژه: 
چکیده: 

آمار یکساله:  

بازدید 5370

دانلود 13406 استناد 368 مرجع 0
نویسندگان: 

نشریه: 

BRAIN RESEARCH BULLTIN

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    2017
  • دوره: 

    130
  • شماره: 

    -
  • صفحات: 

    90-94
تعامل: 
  • استنادات: 

    381
  • بازدید: 

    6581
  • دانلود: 

    14970
کلیدواژه: 
چکیده: 

آمار یکساله:  

بازدید 6581

دانلود 14970 استناد 381 مرجع 0
گارگاه ها آموزشی
نویسندگان: 

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    2018
  • دوره: 

    -
  • شماره: 

    -
  • صفحات: 

    1-10
تعامل: 
  • استنادات: 

    315
  • بازدید: 

    861
  • دانلود: 

    9195
کلیدواژه: 
چکیده: 

آمار یکساله:  

بازدید 861

دانلود 9195 استناد 315 مرجع 0
نویسندگان: 

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    2013
  • دوره: 

    3
  • شماره: 

    4
  • صفحات: 

    347-355
تعامل: 
  • استنادات: 

    502
  • بازدید: 

    8429
  • دانلود: 

    12953
کلیدواژه: 
چکیده: 

آمار یکساله:  

بازدید 8429

دانلود 12953 استناد 502 مرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    2021
  • دوره: 

    24
  • شماره: 

    12
  • صفحات: 

    1695-1701
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    779
  • دانلود: 

    1356
چکیده: 

Objective(s): Diabetes is fundamentally connected with the inability of skeletal muscle. Sinapic acid (SA) has multiple biologic functions and is diffusely utilized in diabetic complications. The purpose of this study was to explore the potential improvement effect and mechanisms of SA in STREPTOZOTOCIN (STZ)-induced diabetic muscle atrophy. Materials and Methods: The model of diabetic mice was established by intraperitoneal STZ (200 mg/kg) to evaluate the treatment effect of SA (40 mg/kg/d for 8 weeks) on muscle atrophy. Muscle fiber size was assessed by Hematoxylin and Eosin (HE) staining. Muscle force was measured by a dynamometer. Biochemical parameters were tested by using corresponding commercial kits. The expressions of Atrogin-1, MuRF-1, nuclear respiratory factor 1 (NRF-1), peroxisome proliferative activated receptor gamma coactivator 1 alpha (PGC-1α ), CHOP, GRP-78, BAX, and BCL-2 were detected by Western blot. Results: Our data demonstrated that SA increased fiber size and weight of gastrocnemius, and enhanced grip strength to alleviate diabetes-induced muscle atrophy. In serum, SA restrained creatine kinase (CK), lactate dehydrogenase (LDH), malondialdehyde (MDA), tumor necrosis factor (TNF-a), and interleukin 6 (IL-6) levels, while enhancing total anti-oxidant capacity (T-AOC), superoxide dismutase (SOD) and catalase (CAT) levels to improve muscle injury. In gastrocnemius, SA promoted NRF-1, PGC-1α , and BCL-2 expressions, while inhibiting Atrogin-1, MuRF-1, CHOP, GRP-87, and BAX expressions. Conclusion: SA protected against diabetes-induced gastrocnemius injury via improvement of mitochondrial function, endoplasmic reticulum (ER) stress, and apoptosis, and could be developed to prevent and treat diabetic muscle atrophy.

آمار یکساله:  

بازدید 779

دانلود 1356 استناد 0 مرجع 0
strs
نویسندگان: 

GOLSHAHI JAFAR | ROGHANI DEHKORDI FARSHAD

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    2016
  • دوره: 

    4
  • شماره: 

    1
  • صفحات: 

    13-18
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    34500
  • دانلود: 

    19164
چکیده: 

Background and Objective: Chronic diabetes mellitus (DM) leads to cardiovascular dysfunction. Diosgenin is a natural steroidal saponin with cardiovascular protective potential. In this research study, the beneficial effect of diosgenin was evaluated on some markers of oxidative stress in cardia tissue of STREPTOZOTOCIN (STZ) -diabetic rats.Materials and Methods: Male Wistar rats (n=28) were divided into equal-sized control, diosgenin-treated control, diabetic, and diosgenin-treated diabetic groups. Diabetes was induced by a single intraperitoneal injection of STREPTOZOTOCIN (60 mg/kg). Diosgenin was administered p.o. at a dose of 40 mg/kg for 7 weeks. Some markers of oxidative stress including malondialdehyde (MDA), superoxide dismutase (SOD), catalase, and reduced glutathione (GSH) were measured in cardiac tissue homogenate.Results: It was found out that diabetic group had an elevated MDA content (p<0.01), reduced activity of SOD (p<0.05) and catalase (p<0.05) and a lower content of GSH (p<0.01) versus control group and chronic diosgenin treatment significantly reversed only MDA (p<0.05) and GSH (p<0.05) with no significant effect on SOD activity and catalase activity.Conclusion: Diosgenin could attenuate cardiac lipid peroxidation and improves non-enzymatic antioxidant defensive system in diabetic condition and it may be considered as a potential therapeutic agent to mitigate cardiac dysfunction in DM.

آمار یکساله:  

بازدید 34500

دانلود 19164 استناد 0 مرجع 1548
نویسندگان: 

نشریه: 

LIFE SCIENCES

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    2021
  • دوره: 

    271
  • شماره: 

    -
  • صفحات: 

    0-0
تعامل: 
  • استنادات: 

    77
  • بازدید: 

    2797
  • دانلود: 

    7668
کلیدواژه: 
چکیده: 

آمار یکساله:  

بازدید 2797

دانلود 7668 استناد 77 مرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1389
  • دوره: 

    17
  • شماره: 

    72
  • صفحات: 

    16-24
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    1389
  • دانلود: 

    360
چکیده: 

زمینه و هدف: اختلال در عملکرد سیستم آمینرژیک مرکزی منجر به بروز عارضه افسردگی در بیماری دیابت می گردد. با توجه به تاثیرگذاری محدود داروهای ضدافسردگی حاضر، بررسی گزینه های درمانی جدید با ویژگی تعدیل کنندگی سیستم آمینرژیک مرکزی ضروری بنظر می رسد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی اثرات احتمالی ضد افسردگی ملاتونین در موش های صحرائی دیابتی بود.روش کار: در این مطالعه که از نوع تجربی بود از 40 راس موش صحرایی نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 200±20 گرم استفاده شد. حیوانات به چهار گروه ده تایی: شاهد، ملاتونین، دیابتی و دیابتی دریافت کننده ملاتونین تقسیم شدند. القا دیابت با تزریق داخل صفاقی  50mg/kg (i.p.) استرپتوزوتوسین انجام گرفت. ملاتونین (10mg/kg/day i.p.)،72  ساعت پس از القا دیابت، بمدت 5 هفته تزریق گردید. در پایان دوره تیمار جهت بررسی میزان افسردگی و مکانیسم احتمالی بروز آن، آزمون های شنای اجباری پیراسته و آزمون جعبه باز انجام شد. در آزمون شنا مدت زمان حرکات صعودی، شنا و بی تحرکی و در آزمون جعبه باز تعداد واحدهای حرکتی حیوان محاسبه گردید. تحلیل داده ها با آنالیز واریانس یک طرفه و متعاقب آن آزمون توکی HSD با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 15 انجام گرفت.یافته ها: ابتلا به دیابت منجر به افزایش معنی دار (P<0.05) مدت زمان بی تحرکی و حرکت صعودی طی آزمون شنا (بترتیب بعنوان شاخص های افسردگی و فعالیت سیستم نور آدرنرژیک) در مقایسه با حیوانات شاهد گردید. مدت زمان شنا (شاخص فعالیت سیستم سروتونرژیک) و میزان فعالیت حرکتی (شاخص فعالیت سیستم دوپامینرژیک) در حیوانات دیابتی در مقایسه با گروه شاهد بطور معنی داری (P<0.05) کاهش یافت. تزریق روزانه ملاتونین به حیوانات دیابتی، شاخص های رفتاری مذکور را بطور معنی دار (P<0.05) در مقایسه با حیوانات گروه دیابتی تعدیل نمود. ملاتونین میزان فعالیت حرکتی حیوانات غیردیابتی را بطور معنی دار (P<0.05) در مقایسه با حیوانات گروه شاهد کاهش داد، در حالی که تاثیر معنی داری بر شاخص های زمانی حرکات صعودی و شنا و بی تحرکی در حیوانات غیردیابتی دریافت کننده این هورمون نداشت.نتیجه گیری: ملاتونین با تعدیل فعالیت سیستم آمینرژیک مرکزی از تشدید افسردگی در بیماری دیابت جلوگیری می کند.

آمار یکساله:  

بازدید 1389

دانلود 360 استناد 0 مرجع 0
نویسندگان: 

ZAFAR M. | NAEEM UL HASSAN NAQVI S.

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    2009
  • دوره: 

    27
  • شماره: 

    3
  • صفحات: 

    719-725
تعامل: 
  • استنادات: 

    395
  • بازدید: 

    10393
  • دانلود: 

    17057
کلیدواژه: 
چکیده: 

آمار یکساله:  

بازدید 10393

دانلود 17057 استناد 395 مرجع 0
litScript