نتایج جستجو

18

نتیجه یافت شد

مرتبط ترین ها

اعمال فیلتر

به روزترین ها

اعمال فیلتر

پربازدید ترین ها

اعمال فیلتر

پر دانلودترین‌ها

اعمال فیلتر

پر استنادترین‌ها

اعمال فیلتر

تعداد صفحات

2

انتقال به صفحه



فیلترها/جستجو در نتایج    

فیلترها

سال

بانک‌ها


گروه تخصصی





متن کامل


مرکز اطلاعات علمی SID1
اسکوپوس
دانشگاه غیر انتفاعی مهر اروند
ریسرچگیت
strs
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1398
  • دوره: 

    16
  • شماره: 

    88
  • صفحات: 

    185-200
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    322
  • دانلود: 

    204
چکیده: 

امروزه تولید و بهبود کیفیت محصولات بدون گلوتن برای بیماران سلیاکی یکی از چالش های مهم در صنعت غذا می باشد. روش های اصلاح فیزیکی نظیر تیمارهای حرارتی-رطوبتی می تواند برای بهبود عملکرد آرد و فرآورده های بدون گلوتن در صنایع پخت مورد استفاده قرار گیرد. هدف از این پژوهش بررسی اثر تیمارحرارتی-رطوبتی، در سه سطح رطوبت 10، 15، 20 درصد و در دمای 90 و 110 درجه سانتی گراد در بهبود کیفیت آرد دانه ارزن معمولی پوست گیری شده و ترکیب آرد ارزن و آرد برنج با نسبت های (50: 50، 25: 75، 15: 85 درصد) در تهیه کوکی بدون گلوتن بود. در این راستا نیز ویژگی های فیزیکوشیمیایی دانه ارزن (رطوبت، چربی، پروتئین، خاکستر، فیبر)، آرد (جذب آب، جذب روغن، رنگ) و کوکی ( قطر، ضخامت، میزان گسترش پذیری، رنگ، بافت) مورد بررسی قرار گرفتند. کلیه آزمون ها در سه تکرار انجام شد. با افزایش شدت تیمار حرارتی-رطوبتی ظرفیت نگهداری آب نمونه ها افزایش و ظرفیت جذب روغن کاهش یافت. برخی از ویژگی های کوکی فاقد گلوتن حاوی آرد حاصل از دانه تیمار شده نظیر افت پخت، فعالیت آبی، پارامترهای بافت و پذیرش حسی نسبت به کوکی تهیه شده از آرد ارزن خام بهبود یافت. با افزایش تیمارحرارتی-رطوبتی میزان افت پخت، فعالیت آبی و سفتی کوکی ها کاهش یافت. بعلاوه گسترش پذیری نمونه ها افزایش و رنگ کوکی ها نیز تیره تر شد. ارزیابی حسی نیز نشان داد که نمرات بافت برای بیش تر کوکی های حاوی آرد حاصل از ارزن تیمار شده بالا بودند اما کوکی حاصل از 25 درصد سطح جایگزینی آرد ارزن تیمار شده در شرایط دمای 90 درجه سانتی گراد و رطوبت 10 درصد کمترین امتیاز بافت را دارا بود.

آمار یکساله:  

بازدید 322

دانلود 204 استناد 0 مرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1396
  • دوره: 

    48
  • شماره: 

    2
  • صفحات: 

    443-452
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    491
  • دانلود: 

    255
چکیده: 

تنش خشکی در حال و آینده مهم ترین چالش پیش روی تولید محصولات کشاورزی است در این بین، کاربرد زئولیت می تواند تأثیر زیانبار تنش خشکی در گیاهان زراعی را تعدیل کند. به منظور بررسی سطوح مختلف کم آبیاری و زئولیت بر ارزن پروسو دانه ای، آزمایشی به صورت بلوک های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در دانشگاه شهرکرد طی سال 1394 اجرا شد. عامل اول شامل زئولیت در سه سطح (0، 5/0 و 1 کیلوگرم در مترمربع معادل) و عامل دوم رژیم آبیاری (تأمین 100، 75، 50 و 25 درصد نیاز آبی گیاه) بودند. نتایج نشان داد، کاهش میزان آب آبیاری، باعث کاهش ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، محتوای نسبی آب برگ، عملکرد دانه و اجزای آن، عملکرد زیست توده (بیوماس)، شاخص برداشت، کارایی مصرف آب و سبزینه ی (کلروفیل) a و b شد. همچنین کاهش آب مصرفی باعث افزایش تولید آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، پراکسیداز، اسید آمینه ی پرولین و رنگیزه ی کارتنوئید شد. قابل بیان است کاربرد زئولیت باعث تعدیل تأثیر تنش خشکی شد. در هر سه رژیم کم آبیاری عملکرد دانه در شرایط کاربرد 10 تن زئولیت در هکتار بیشتر بود. بیشترین درصد کاهش عملکرد دانه (2/77%) نسبت به تیمار شاهد (تأمین 100 درصد نیاز آبی و بدون کاربرد زئولیت)، در تیمار تأمین 25 درصد نیاز آبی و بدون کاربرد زئولیت به دست آمد. بنابراین به نظر می رسد در شرایط محدودیت آب، استفاده از زئولیت باعث کاهش تأثیر منفی تنش خشکی می شود و استفاده از 10 تن زئولیت در هکتار در شرایط محدودیت آبی در زراعت ارزن پروسو مزیت نسبی دارد.

آمار یکساله:  

بازدید 491

دانلود 255 استناد 0 مرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1398
  • دوره: 

    12
  • شماره: 

    2
  • صفحات: 

    415-427
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    189
  • دانلود: 

    148
چکیده: 

به منظور بررسی سطوح مختلف کم آبیاری و زئولیت بر ارزن پروسو (Panicum miliaceum L. )، آزمایشی به صورت بلوک های خردشده در تابستان 1394، در دانشگاه شهرکرد اجرا شد. عامل اول شامل: زئولیت (0، 0. 5 و 1 کیلوگرم در مترمربع) و عامل دوم رژیم آبیاری (تأمین 100، 75، 50 و 25 درصد نیاز آبی گیاه) بودند. نتایج نشان داد شاخص سطح برگ (LAI)، سرعت رشد گیاه (CGR)، سرعت جذب و تحلیل خالص (NAR) و سرعت رشد نسبی (RGR) تحت تأثیر تیمارهای کم آبیاری کاهش یافتند، اما کاربرد زئولیت باعث بهبود شاخص های مذکور در شرایط کم آبیاری شد. کم آبیاری سبب کاهش پایداری غشاء سلول، محتوای نسبی آب برگ، هدایت روزنه ای، زیست توده، عملکرد دانه و شاخص برداشت گردید درحالی که کاربرد زئولیت منجر به بهبود صفات مذکور در شرایط کم آبیاری گردید. بیشترین درصد کاهش عملکرد دانه (77 درصد) نسبت به تیمار شاهد در تیمار آبیاری 25 درصد ظرفیت زراعی و عدم استفاده از زئولیت مشاهده شد. بیشترین میزان عملکرد دانه نیز از تیمار بدون کم آبیاری و کاربرد نیم و یک کیلوگرم بر مترمربع زئولیت به دست آمد (به ترتیب 159 و 156 گرم بر مترمربع). بر اساس نتایج به دست آمده می توان نتیجه گیری کرد که کاربرد یک کیلوگرم زئولیت بر مترمربع برای دستیابی به عملکرد بهتر قابل توصیه است.

آمار یکساله:  

بازدید 189

دانلود 148 استناد 0 مرجع 0
گارگاه ها آموزشی
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1399
  • دوره: 

    30
  • شماره: 

    2
  • صفحات: 

    41-58
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    320
  • دانلود: 

    190
چکیده: 

اهداف: بررسی اثرات کشت مخلوط سویا، بادرشبو و ارزن بر ویژگی های رشدی و عملکرد کمی سه رقم چغندرقند از اهداف این آزمایش می باشند. مواد و روش ها: آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با 12 تیمار در سه تکرار در سال های 1395 و 1396 در شهرستان خوی اجرا گردید. فاکتور اول شامل ارقام چغندرقند (Kevin، Ghazira و Vaclav ( و فاکتور دوم شامل الگوی کشت خالص چغندرقند و کشت مخلوط چغندرقند با هر یک از گیاهان سویا، بادرشبو و ارزن با نسبت50: 50 بودند. یافته ها: نتایج نشان داد که بیشترین عیار قند (82/15 درصد)، عملکرد ریشه (40/100 تن در هکتار) و شکر خالص (48/13 تن در هکتار) در سطح اشغالی از مخلوط چغندرقند و بادرشبو حاصل گردید و کمینه عیارقند (37/15 درصد) از مخلوط چغندرقند و ارزن، و عملکرد ریشه (39/47 تن در هکتار) و شکر خالص (13/6 تن در هکتار) در سطح اشغالی از مخلوط چغندرقند و سویا حاصل گردید. بیشترین نسبت برابری زمین (27/1) به الگوهای کشت مخلوط چغندرقند و سویا در سال 1395، و کمترین آن (03/1) به مخلوط چغندرقند رقم Kevin و سویا در سال 1396 اختصاص داشت. در سال 1396 بیشترین نسبت برابری زمین (21/1) از کشت مخلوط چغندرقند رقم Vaclav و بادرشبو حاصل شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج عملکرد ریشه، عیار قند، عملکرد شکر خالص و نسبت برابری زمین، کشت مخلوط چغندر قند با بادرشبو جایگزین مناسبی برای کشت خالص چغندر قند در تولید پایدار این گیاه می باشد.

آمار یکساله:  

بازدید 320

دانلود 190 استناد 0 مرجع 0
نویسندگان: 

KAFI M. | ZAMANI GH | GHOREYSHI S.GH.

نشریه: 

DESERT (BIABAN)

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    2009
  • دوره: 

    14
  • شماره: 

    1
  • صفحات: 

    63-70
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    68839
  • دانلود: 

    23675
چکیده: 

Millets are important agricultural crops for arid regions due to short life span and their resistance to salinity and drought conditions, In Iran, three main species of millets including PROSO millet (Panicum miliaceum), foxtail millet (Setaria italica) and pearl millet (Pennisetum glaucum) are cultivated in Shouthem Khorasan province, eastem Iran, In order to assess inter-specific genetic variation for salt tolerance at vegetative and reproductive stage, an experiment was conducted in split plot based on completely randomized block design. Nine genotypes of these millets collected from four different regions of the Shouthem Khorasan province (Ghaen, Sarayan, Nehbandan, and Birjand) were subjected to three levels of salinity stress (1.5, 5.5, and 9.5 dS/m). Although the yield and other yield related parameters of millets decreased by salinity stress, this reduction was more prominent only at high level of salinity (9.5 dS/m). Remarkable differences among same species from different areas were observed. Growth and yield capacity of three millet species from Birjand were also different. Of three millets, pearl millet from Bitjand followed by foxtail millet, showed maximum yield potential under both salt stress and normal conditions. Of genotypes of foxtail millets, genotype from Sarayan exhibited maximum growth and yield potential under saline conditions. In contrast in PROSO-millets, genotype from Ghaen showed higher salt tolerance. Thus, salt tolerance varies in three millets from different regions, which could be further explored in future research.

آمار یکساله:  

بازدید 68839

دانلود 23675 استناد 0 مرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1397
  • دوره: 

    11
  • شماره: 

    3
  • صفحات: 

    1-14
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    660
  • دانلود: 

    190
چکیده: 

سابقه و هدف: ارزن یکی از غلات سنتی در نواحی خشک و نیمه خشک مناطق گرمسیری محسوب می شود که از تحمل بالایی نسبت به تنش خشکی و شوری برخوردار است. شوری یکی از مهمترین تنش های غیر زنده است، کاهش اثرات محدود کننده تنش شوری، تاثیر مثبتی بر تولید محصولات کشاورزی دارد. مواد هیومیکی به عنوان مهم ترین و پایدارترین بخش ماده آلی به طور مستقیم روی رها سازی عناصر غذایی، ظرفیت تبادل کاتیونی، آزاد سازی فسفر و مهار فلزات سنگین و سمی نقش اساسی دارند ورمی کمپوست نوعی کمپوست تولید شده به کمک کرم های خاکی است که در نتیجه تغییر و تحول و هضم بازمانده های آلی، ضمن عبور از دستگاه گوارشی این جانوران بوجود می آید هدف از اجرای این تحقیق عبارتند از مقایسه تاثیر کود هیومیک گرانوله و ورمی کمپوست در افزایش عملکرد ارزن پروسو در شرایط شوری و بررسی تاثیرکاربرد کود اسید هیومیک گرانوله و ورمی کمپوست در کاهش اثرات شوری خاک بود. مواد و روش: به منظور بررسی اثر کاربرد کود های آلی از قبیل کودهای هیومیکی و ورمی کمپوست در بهبود شرایط خاک و اصلاح خاک های شور و همچنین کاهش یا حذف تدیجی مصرف کود های شیمیایی، آزمایش گلدانی در شهر یزد صورت گرفت. این آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفی و در 4 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل فاکتور اول شامل شوری با دو سطح (1 و 10دسی زیمنس بر متر)، فاکتور دوم شامل سه سطح (صفر، 2 و 4 درصد وزنی)کود اسید هیومیک و فاکتور سوم شامل سه سطح (صفر، 5 و 10 درصد وزنی) کود ورمی کمپوست بودند که بر روی گیاه ارزن پرسو اعمال گردید یافته ها: نتایج نشان داد وزن خشک بوته تحت تاثیر درصد اسید هیومیک و ورمی کمپوست قرار گرفت. بر طبق نتایج بدست آمده کلروفیل تنها تحت تاثیر اسید هیومیک قرار گرفت و سطح برگ تنها تحت تاثیر ورمی کمپوست قرار گرفت. در این آزمایش اثرات متقابل ارتفاع بوته، عملکرد دانه، با ورمی کمپوست، شوری و اسید هیومیک معنی دار شد. طبق نتایج بدست آمده مصرف ورمی کمپوست باعث افزایش وزن خشک بوته شد و بیشترین وزن خشک بوته با مصرف 2 درصد اسید هیومیک بدست آمد. بنابراین به نظر میرسد با کاربرد کودهای آلی میتوان اثرات سوء ناشی از تنش شوری را تعدیل نموده و گیاهان نسبتا مقاوم به شوری را بدون کاهش معنی دار عملکرد کشت نمود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از این تحقیق، اسید هیومیک و ورمی کمپوست باعث افزایش برخی از ویژگی های رشدی در ارزن شد. اثر متقابل اسید هیومیک و ورمی کمپوست برعدد اسپد، وزن خشک بوته و عملکرد دانه، اثر معنی دار داشت. همچنین با اعمال تیمار شوری کمترین میزان عملکرد دانه بدست آمد که این امر تاثیر منفی شوری را بر گیاه نشان میدهد. هم زمان با کاربرد تیمار شوری در داخل خاک یون سدیم، فاز تبادلی برخی از کاتیون ها را اشغال کرده و غلظت آنها را در محلول خاک افزایش داد! که منجر به دسترسی آسان تر و جذب بیشتر آنها توسط گیاه گردید. بنابراین می توان از کودهای بیولوژیک به منظور کاهش اثرات ناشی از تنش شوری استفاده نمود.

آمار یکساله:  

بازدید 660

دانلود 190 استناد 0 مرجع 0
strs
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1384
  • دوره: 

    3
  • شماره: 

    2
  • صفحات: 

    219-231
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    762
  • دانلود: 

    133
چکیده: 

به منظور بررسی اثرات تنش خشکی بر ارزن، آزمایشی به طور همزمان در بیرجند و سربیشه انجام شد. در این آزمایش پنج تیمار آبیاری (آبیاری مطلوب، تنش در مرحله رویشی، تنش در مرحله ظهور خوشه، تنش در مرحله پرشدن دانه و تنش در دو مرحله رویشی و پرشدن دانه) و پنج ژنوتیپ ارزن معمولی (محلی، K-C-M.9, K-C-M.6, K-C-M.4, K-C-M.2) در یک طرح (کرتهای خرد شده) اسپلیت پلات در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار مورد مقایسه قرار گرفتند. تنش خشکی میزان پروتیین دانه، درجه لوله شدن برگ و میزان قندهای محلول برگ را افزایش داده و درصد جوانه زنی و میزان آب نسبی برگ را کاهش داد. اگرچه میزان پروتیین دانه و درصد جوانه زنی بذر ژنوتیپ ها تفاوت معنی داری نداشت، ولی درجه لوله شدن برگ و میزان قندهای محلول آن متفاوت بود. نتایج این آزمایش نشان داد که میزان قند، میزان آب نسبی برگ و درجه لوله شدن برگ هریک به  تنهایی نمی تواند به عنوان معیار گزینش ژنوتیپ های پرمحصول در نظر گرفته شود. بنابراین توصیه می شود در گزینش ژنوتیپ های پرمحصول از معیارهای دیگری نیز استفاده شود.

آمار یکساله:  

بازدید 762

دانلود 133 استناد 0 مرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1383
  • دوره: 

    2
  • شماره: 

    2
  • صفحات: 

    196-207
تعامل: 
  • استنادات: 

    1
  • بازدید: 

    1026
  • دانلود: 

    503
چکیده: 

به منظور ارزیابی مقدار جذب و کارایی مصرف نور در سه گونه ارزن Pennisetum glauceum, Panicum miliaceum) و Setaria italica) و رابطه آن با تولید ماده خشک، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با آرایش فاکتوریل (فاکتورها شامل سه گونه ارزن و دو تاریخ کاشت 11 تیرماه و 25 تیرماه) انجام شد. برای محاسبه کسر جذب نور در هر روز، مقدار شاخص سطح برگ روزانه محاسبه شد. ضریب خاموشی نور از طریق محاسبه شیب خط رگرسیونی بین کسر جذب نور و تغییرات شاخص سطح برگ در طول فصل رشد، و کارایی مصرف نور از طریق محاسبه شیب خط رگرسیونی بین بیوماس تجمعی و مقدار تجمعی تشعشع جذب شده در طول فصل رشد برآورد شدند. ضریب خاموشی نور در ارزن معمولی، ارزن مرواریدی و گاورس زرد به ترتیب برابر 0.75، 0.66 و 0.57 و کارایی مصرف نور به ترتیب برابر 1.43، 1.83 و 1.74 گرم بر مگاژول از کل تشعشع رسید بود. بیوماس تولید شده توسط ارزن معمولی و مرواریدی در آخر فصل رشد یکسان بود. در ارزن معمولی مقدار تشعشع جذب شده بیشتر ولی کارایی مصرف نور پایین تر بود، در حالی که در ارزن مرواریدی مقدار جذب تشعشع کمتر ولی کارایی مصرف نور بیشتر بود. در گاورس زرد مقدار تشعشع جذب شده کمتر از دو گونه دیگر بود به نحوی که علیرغم بالاتر بودن کارایی مصرف نور در مقایسه با ارزن مرواریدی، بیوماس آن در مقایسه با این گونه نیز کمتر بود. نتایج نشان داد که قابلیت تولید بیوماس در ارزن معمولی و مرواریدی در مقایسه با گاورس زرد بیشتر بود.

آمار یکساله:  

بازدید 1026

دانلود 503 استناد 1 مرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    2006
  • دوره: 

    11
  • شماره: 

    4
  • صفحات: 

    121-131
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    79105
  • دانلود: 

    31195
چکیده: 

Selection of drought adapted genotypes and efficient use of water are among the most important goals in the breeding programs. In order to study drought tolerance of three important species of millet, PROSO millet (Panicum miliaseum), foxtail millet (Setaria italic a) and pearl millet (Pennisetum americanum) were prepared and planted in a split-plot design with two irrigation treatments (well watered and 50% of irrigation requirement) and four replications in Birjand Agricultural Research Station. Deficit irrigation declined yield by reduction of seed number per ear and ear number per plant. This reduction was greater in PROSO millet than the other two species. In addition, although drought stress caused a reduction in WUE of PROSO millet, it increased WUE in the other ones. Harvest index also was reduced in the presence of drought stress because of both seed per ear and per plant. On the whole, foxtail millet had the greatest yield in both stress and non-stress conditions.

آمار یکساله:  

بازدید 79105

دانلود 31195 استناد 0 مرجع 0
نویسندگان: 

مکاری مهدی

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1400
  • دوره: 

    15
  • شماره: 

    1 (پیاپی 40)
  • صفحات: 

    111-120
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    151
  • دانلود: 

    124
چکیده: 

با توجه به شرایط اقلیمی خشک و نیمه خشک حاکم بر کشور و لزوم مدیریت صحیح در مصرف منابع آبی، استفاده از کم آبیاری می تواند راهکاری مناسب جهت صرفه جویی در مصرف آب و رسیدن به عملکرد اقتصادی قابل قبول باشد. به این منظور پژوهشی با چهار تیمار آبیاری، سه تیمار کودی و دو تیمار تراکم بوته به صورت کرت های دو بار خرد شده و در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1398 در محل مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی شهرستان کاشمر به اجرا درآمد. تیمارهای آبیاری شامل آبیاری مطلوب با تامین 100 درصد نیاز آب آبیاری و کم آبیاری با تامین 80، 60 و 40 درصد نیاز آب آبیاری؛ تیمارهای کودی شامل سه سطح کودی صفر، 50 و 100 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار؛ و تیمارهای تراکم شامل تراکم 10 و 20 بوته در هرمترمربع بودند. نتایج نشان داد که اعمال کم آبیاری باعث کاهش معنی دار ارتفاع بوته، وزن هزاردانه، عملکرد دانه و بهره وری آب در سطح احتمال پنج درصد گردید. عملکرد دانه در تیمار آبیاری کامل در مقایسه با تیمارهای کم آبیاری 80، 60 و 40 درصد نیاز آب آبیاری به ترتیب 17، 6/31 و 8/47 درصد افزایش نشان داد. در تمام تیمارهای آبیاری مصرف 100 کیلوگرم نیتروژن در هکتار باعث افزایش معنی دار عملکرد دانه نسبت به شرایط عدم استفاده از کود نیتروژن در این تیمارها گردید. بیش ترین عملکرد دانه در تیمار آبیاری کامل، سطح کودی 100 کیلوگرم در هکتار و تراکم 10 بوته در هر مترمربع و به اندازه 2259 کیلوگرم در هکتار بود. در تیمارهای کم آبیاری 80 و 40 درصد نیاز آب آبیاری و سطح کودی 100 کیلوگرم نیتروژن در هکتار، افزایش تراکم بوته از 10 به 20 بوته در هر مترمربع به ترتیب باعث کاهش 6/5 و 3/6 درصدی عملکرد دانه گردید. بیش ترین بهره وری آب برای تیمار آبیاری کامل و به مقدار 8/0 کیلوگرم بر مترمکعب و کم ترین مقدار آن برای تیمار 40 درصد نیاز آب آبیاری و به مقدار 56/0 کیلوگرم بر مترمکعب مشاهده شد. استفاده از 100 کیلوگرم نیتروژن در هکتار باعث افزایش معنی دار بهره وری آب نسبت به شرایط عدم استفاده از کود در تمام تیمارهای آبیاری شد که مقدار این افزایش در تیمار آبیاری کامل و تیمارهای کم آبیاری 80، 60 و 40 درصد نیاز آب آبیاری به ترتیب 2/16، 8/5، 2/6 و 4/8 درصد بود. بر اساس یافته های به دست آمده در این پژوهش می توان گفت که برای رسیدن به حداکثر عملکرد اقتصادی، تامین 100 درصد نیاز آب آبیاری، استفاده از 100 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و تراکم 10 بوته در هر مترمربع برای گیاه ارزن دانه ای رقم پروسو برای منطقه کاشمر قابل توصیه می باشد.

آمار یکساله:  

بازدید 151

دانلود 124 استناد 0 مرجع 0
litScript