برای مطالعه اثر دما بر طول دوره رشد و نمو مراحل نابالغ سن شکارگر Orius niger Wolff، 7 گروه همزاد از تخم سن شکارگر به تعداد 55، 96، 103، 159، 116، 83 و80 عدد به ترتیب در دماهای مختلف 35، 32، 29، 26، 23، 20 و 17 درجه سانتی گراد و شرایط آزمایشگاهی رطوبت نسبی 70±5 درصد و دوره روشنایی 16 و تاریکی 8 ساعت، روی رژیم غذایی تخم شب پره ارد، اب و غلاف لوبیا سبز، جداگانه در ظروف پرورشی (بطری پلاستیکی نوشابه 150 میلی لیتری) تا ظهور حشرات کامل نگهداری شدند. برای هر دما نرخ رشد و نمو محاسبه گردید و برای انتخاب بهترین مدل توصیف کننده رابطه نرخ رشد و نمو و دما با مدل های ریاضی Logan-6 ,Logan-10 ,Biere-2 ,Lactin-2 ,Linear با استفاده از نرم افزار Excel برازش گردید. نتایج نشان داد که کمترین و بیشترین میانگین مدت رشد و نمو تخم در دماهای 17 و 32 درجه سانتی گراد به ترتیب 13.62 و 3.73 روز بود. نرخ تفریخ تخم در دماهای 17 و 32 درجه سانتی گراد از 70 تا 86 درصد متغیر بود. میانگین طول دوره رشد و نمو پوره ها و تخم تا حشره کامل در دماهای 17 و 32 درجه سانتی گراد به ترتیب 51.4 و 9.5 روز و 65 و 13.23 روز بود. نتایج برازش نرخ رشد دماهای مختلف با مدل های ریاضی نشان داد که چنانچه دامنه دمایی 17 تا 29 درجه سانتی گراد را در نظر بگیریم مدل خطی با 0.9977 = R2 و 0.000006 = RSS بهترین توصیف از داده ها را بدست می دهد، اما اگر دامنه دمایی 17 تا 32 درجه سانتی گراد را در نظر بگیریم، مدل غیر خطی Briere-2 با 0.9933 = R2 و 0.00001 = RSS توصیف بهتری از ارتباط دما و رشد و نمو نسبت به سایر مدل ها بدست می دهد. ثابت دمایی (K) برابر با 238 K = روز- درجه بدست آمد. بنابراین برای رشد و نمو کامل سن شکارگر، 238 روز- درجه بالای دمای آستانه پایینی نیاز است. آستانه پایین رشد در مدل خطی برابر با 13.82 درجه سانتی گراد و در مدل غیر خطی Briere-2 برابر با 13.99 درجه سانتی گراد براورد گردید. آستانه بالای رشد یا آستانه دمای کشنده، برابر با 39.86 درجه سانتی گراد و دمای مناسب رشد و نمو نیز برابر با 31 درجه سانتی گراد بدست آمد.

طول دوره های رشدی، میزان تغذیه سنین مختلف پور گی، بقا، تولید مثل و طول عمر سن شکارگر Orius albidipennis روی سه رژیم غذایی مختلف شامل کنه تارتن دولکه ای  (Tetranychus urticae)همراه با گرده ذرت، کنه تارتن دولکه ای و تخم بید غلات  (Sitotroga cerealella) همراه با گرده ذرت در شرایط آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفت. از برگ شمعدانی (Pelargonium hortom) به عنوان بستر تخم گذاری و تامین رطوبت استفاده شد. نتایج نشان داد طول دوره رشد و نمو از تخم تا بالغ با تغذیه از تخم بید غلات همراه با گرده ذرت به طور معنی دار بیشتر از طول دوره با تغذیه از کنه تارتن دولکه ای و کنه تارتن دولکه ای همراه با گرده ذرت بود. طول عمر حشرات ماده با تغذیه از تخم بید غلات همراه با گرده ذرت به طور معنی دار بیشتر از طول عمر حشراتی بود که از کنه تارتن دولکه ای همراه با گرده ذرت و کنه تارتن دولکه ای تغذیه کردند. طول عمر حشرات نر با تغذیه از سه رژیم غذایی فاقد تفاوت معنی دار بود. درصد بقا با تغذیه از کنه تارتن دولکه ای و کنه تارتن دولکه ای همراه با گرده ذرت به طور معنی دار بیشتر از درصد بقا روی تخم بید غلات همراه با گرده ذرت بود. طول دوره تخم گذاری و میزان کل تخم گذاری با تغذیه از تخم بید غلات همراه با گرده ذرت به طور معنی دار بیشتر از مقادیر متناظر با تغذیه از کنه تارتن دولکه ای همراه با گرده ذرت و کنه تارتن دولکه ای بود. میانگین تخم گذاری روزانه با تغذیه از کنه تارتن دولکه ای همراه با گرده ذرت و کنه تارتن دولکه ای به طور معنی دار بیشتر از میانگین تخم گذاری روزانه با تغذیه از تخم بید غلات همراه با گرده ذرت بود. نسبت جنسی (نسبت افراد ماده به کل) با تغذیه از تخم بید غلات همراه با گرده ذرت بیشتر از دو غذای دیگر بود. طول دوره های قبل از جفتگیری و تخم گذاری، رشد و نمو جنینی و درصد تفریخ تخم تحت تاثیر نوع غذا نبود. نتایج حاصل از این تحقیق نشان دادند که اولا سن O. albidipennis می تواند به عنوان عامل بیولوژیک علیه کنه تارتن دو لکه ای به کار رود و ثانیا تخم های شب پره بید غلات همراه با گرده ذرت غذای مناسبی برای پرورش این شکارگر است.

سنOrius albidipennis Reuter شکارگر مهم آفات اقتصادی در گلخانه ها می باشد. این مطالعات به منظور مقایسه میزان کشندگی سه حشره کش آبامکتین، اسپینوسد و کلرپیریفوس در شرایط آزمایشگاهی (پتری دیش) و گلخانه ای (قفس برگی) صورت گرفت. مقادیر LC50 و LC90 برای هر دو جنس نر و ماده تعیین گردید. مقایسات به وسیله نسبت مقادیر LC50 و حدود اطمینان 95% انجام شد. در هر دو شرایط آزمایشگاهی و گلخانه ای، میزان سمیت حشره کش های به کار برده شده در نرها بیشتر از ماده ها بود. میان سمیت سه حشره کش، اختلاف معنی داری وجود داشت. کلرپیریفوس دارای بیشترین میزان کشندگی در شرایط آزمایشگاه (LC50=0.06ppm برای نر و LC50=0.05ppm برای ماده) و گلخانه (LC50=0.08ppm برای نر و LC50=0.11ppm برای ماده) و اسپینوسد دارای کمترین میزان سمیت در شرایط آزمایشگاهی (LC50=83ppm برای نر و LC50=99.3ppm برای ماده) و گلخانه ای (LC50=188.7ppm برای نر و LC50=214.7ppm برای ماده) بود. مقایسه نتایج بررسی های گلخانه ای و آزمایشگاهی نشان داد که میزان سمیت هر سه حشره کش در زیست سنجی گلخانه ای پایین تر از زیست سنجی آزمایشگاهی بود ولی این تفاوت برای اسپینوسد بسیار قابل توجه بود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که در ارزیابی اثرات آفت کش ها روی بندپایان مفید، باید از چندین روش آزمایشی استفاده شود.

بید گوجه فرنگی Meyrick (Lep.: Gelechiidae) Tuta absoluta از آفات قرنطینه ای است که در سال های اخیر وارد کشور شده و تولید گوجه فرنگی را با مشکل مواجه کرده است. سن شکارگر Nesidiocoris tenuis Reuter (Hem.: Miridae) اخیراً به عنوان عامل کنترل زیستی بالقوه برای بیدگوجه فرنگی مطرح شده است. در این مطالعه، فراسنجه های زیستی این شکارگر در قالب واکنش عددی دموگرافیک به تراکم های مختلف تخم بیدگوجه فرنگی، در شرایط آزمایشگاهی (دمای ° C1± 25، رطوبت نسبی 10± 65% و دورة نوری 16: 8 ساعت روشنایی: تاریکی) تعیین گردید. برای پوره های سن اول تا پنجم و افراد بالغ به ترتیب تراکم های10، 20، 30، 40، 50 و 60 شکار (تراکم بالا)؛ 5، 10، 15، 20، 25 و 30 شکار (تراکم میانی) و 2، 5، 7، 10، 12 و 15 شکار (تراکم پایین) و یک تیمار بدون شکار در نظر گرفته شدند. N. tenuis بدون حضور شکار تا مرحلة دوم پورگی زنده ماند. در بالاترین تراکم شکار، دورة پیش از بلوغ و طول عمر حشرات نر و ماده به ترتیب 19/0± 62/21، 02/1± 2/18 و 70/1± 21/24 روز به دست آمد؛ زادآوری ماده ها 26/16± 71/100 پوره بود؛ نرخ خالص زادآوری (R0)، نرخ ذاتی افزایش جمعیت (r)، و مدت زمان یک نسل (T) به ترتیب 48/10± 57/40 پوره/فرد، 009/0± 119/0 بر روز، و 543/0± 88/30 روز برآورد شد. زادآوری سن شکارگر با تغذیه از تراکم بالای شکار هفت برابر و با تغذیه از تراکم میانی، سه برابر بیشتر از تراکم پایینی بود. این نتایج بیان می کند که N. tenuis می تواند در شرایط کمتر از بهینه (حد سیری)، بقای خود را حفظ کند و تا اتمام کامل منبع شکار، بید گوجه فرنگی را کنترل کند.

سن شکارگر Anthocoris minki pistaciae به عنوان دشمن طبیعی پسیل معمولی پسته، Agonoscena pistaciae در باغ های پسته استان کرمان حضور دارد. در این تحقیق میزان تغذیه و زادآوری این سن شکارگر از پوره های پسیل پسته در دماهای ثابت، رطوبت نسبی 60-50 درصد و طول دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج بدست آمده با افزایش دما، میزان تغذیه سن شکارگر به طور معنی داری افزایش یافت. متوسط میزان تغذیه روزانه پوره های سن شکارگر از 13.6 پوره سن چهارم پسیل در دمای 17.5 درجه سلسیوس به 21.3 عدد پوره پسیل در دمای 30 درجه سلسیوس رسید. متوسط تغذیه روزانه حشرات کامل سن شکارگر در دو دمای 27.5 و 30 درجه سلسیوس به ترتیب 41.76 و 50.87 عدد پوره سن چهارم پسیل بدست آمد که دارای اختلاف معنی داری بودند. تاثیر تراکم های 10، 15، 25، 50 و 75 عدد پوره سن چهارم پسیل پسته روی زادآوی این شکارگر در 7 روز متوالی انجام گرفت. نتایج نشان داد که این شکارگر در هر یک از تراکم های فوق به ترتیب، بطور روزانه 4.5، 6.7، 9.9، 10.6 و 11.1 عدد تخم تولید می کند. توانایی زادآوری در تراکم های پایین شکار یک صفت مطلوب برای این حشره شکارگر محسوب می شود.

بیولوژی سن شکارگر Andrallus spinidens (F.)  روی میزبانهای کرم برگخوار چغندرقند، کرم آرد، کرم ساقه خوار برنج، کرم موم خوار و مخلوط میزبانها (بجز کرم آرد) در شرایط آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفت. میزبانهای مختلف روی طول دوره جنینی تاثیر داشتند، بطوریکه طول دوره جنینی از حداقل 5.7 روز در تیمار کرم موم خوار تا حداکثر 9 روز برای تیمارهای کرم آرد و مخلوط میزبانها متغیر بود. میزبانهای مختلف روی طول دوره قبل از تخم گذاری و دوره تخم گذاری تفاوت معنی داری نداشتند ولی روی طول دوره بعد از تخم گذاری سن شکارگر تاثیر داشتند. این مطالعه نشان داد که طول دوره پورگی از حداقل 18.25 تا حداکثر 21.37 رور به ترتیب برای کرم موم خوار و کرم برگخوار چغندرقند متغیر بود. میانگین طول عمر حشرات کامل جفت گیری نکرده بسته به نوع میزبان بین 31 تا 40.25 روز برای نرها و 30 تا 47.7 روز برای ماده ها متفاوت بود. همچنین جفت گیری حشرات کامل بر طول عمر آنها تاثیر قابل توجهی نشان داد. در کلیه مشاهدات طول عمر نرها کوتاهتر از طول عمر ماده ها بود. طول یک نسل کامل برای سنهای A. spinidens  بطور متوسط 43.7، 45.2، 41.5، 39.5 و 46.3 روز به ترتیب در میزبانهای کرم برگخوار چغندر قند، کرم آرد، کرم ساقه خوار برنج، کرم موم خوار و مخلوط میزبانها (بجز کرم آرد) بود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

تغییرپذیری رفتاری عامل های زیست )بیو(کنترل پس از در معرض ماندن آنها با ترکیب های آفتکش، باعث عدم موفقیت کنترل تلفیقی آفات در بسیاری از موارد شده است. در این بررسی ضمن انجام زیستسنجی روی حشره های کامل سن شکارگر Nesidiocoris tenuis به منظور تعیین سطح زیانبار بودن سه آفتکش آبامکتین، استامیپرید و ایندوکساکارب، اثرگذاری های جانبی این ترکیبات بر رفتار شکارگری سن شکارگر با تغذیه از تخمهای مینوز گوجه فرنگی، Tuta absoluta 25 درجه ی سلسیوس، رطوبت ± ارزیابی شد. آزمایشها در شرایط آزمایشگاهی )دمای 1 01 درصد و دوره ی نوری 10: 1 تاریکی: روشنایی( انجام گرفت. از غلظت زیرکشنده ی ترکیب ها به صورت نهشت خشک روی برگ در ± نسبی 11 مدت زمان 24 ساعت برای در معرض قرار گرفتن حشره ی کامل شکارگر استفاده شد. مقادیر LC50 برای سه ترکیب آبامکتین، استامیپرید و 214 میلیگرم ماده ی مؤثره بر لیتر و مقادیر / 30 و 43 /55، 33/ ایندوکساکارب به ترتیب 41 LC30 111 میلیگرم ماده ی / 31 و 53 /31، 21/ به ترتیب 42 مؤثره بر لیتر برآورد شد. همه ی ترکیب های موردبررسی، نرخ حمله ی شکارگر را به صورت معنیداری کاهش دادند، هرچند بیشترین تأثیر در تیمار ایندوکساکارب مشاهده شد. همچنین دو ترکیب ایندوکساکارب و استامیپرید سبب افزایش معنیدار زمان دستیابی شکارگر در مقایسه با شاهد شدند که میزان افزایش حاصله در تیمار حشرهکش ایندوکساکارب بیشتر از دیگر ترکیبات بوده است. آبامکتین با کمترین تأثیر رفتاری را در بین ترکیبات مورد آزمایش داشته است. بر پایه ی شاخص تأثیر کل ) E ( در طبقهبندی IOBC، استامیپرید ) 15 درصد( و پس ازآن ایندوکساکارب 77 درصد( برای سن شکارگر ( N. tenuis زیانآور بوده و آبامکتین ) 31 درصد( کمزیان ارزیابی شد.

سنک Orius albidipennis (Reuter) از شکارگرهای مهم خانواده Anthocoridae می باشد. این حشره پلی فاژ و دارای دامنه میزبانی وسیع بوده ولی به طور ترجیحی از تریپس ها و بخصوص تریپس توتون Thrips tabaci Lind. که در حال حاضر از آفات مهم مزارع پیاز و محصولات گلخانه ای در ایران و اکثر نقاط دیگر جهان می باشد تغذیه می کند. طی تحقیق انجام شده جمعیت هایی از سنک مزبور از مزارع مختلف به خصوص زراعت های پیاز استان اصفهان جمع آوری و به انسکتاریوم منتقل گردید و مطالعات بر روی تولید انبوه آن در شرایط آزمایشگاهی (دمای 25±2˚C، رطوبت نسبی 65±5 ٪ و شرایط نوری 16 ساعت روشنایی) با استفاده از قفس های جنس پلکسی گلاس و لوله های شیشه ای آغاز شد. از تخم پروانه بید آرد (Ephestia kuehniella Zell.) همراه با گرده ذرت به منظور تغذیه مراحل مختلف رشد و از غلاف لوبیا سبز Phaseolus vulgaris L. به منظور بستر تخم ریزی سنک های ماده استفاده گردید. هر دو تا سه روز یکبار بسترهای حاوی تخم تعویض و به لوله های شیشه ای جهت تفریخ و رشد پوره ها منتقل گردید. کلیه مراحل رشدی سنک برای چندین نسل متوالی به روش فوق پرورش داده شد. در شرایط پرورش درصد تلفات تا زمان تبدیل شدن به حشره کامل (مراحل تخم و پورگی) حدود 30% برآورد گردید. رعایت مسایلی نظیر تعویض به موقع بسترهای تغذیه و تخمریزی، ضد عفونی ظروف پرورش قبل از استفاده و فراهم نمودن رطوبت و شرایط تهویه مناسب به میزان زیادی از تلفات در خلال مراحل پرورش جلوگیری می کند.با توجه به اینکه هر سنک در طول دوره پورگی خود به طور متوسط از 35.5 عدد تخم پروانه بید آرد تغذیه می کند می توان با یک گرم تخم پروانه حدود 950 عدد پوره سن اول را تا زمان رسیدن به مرحله حشره کامل تغذیه نمود. در تولید انبوه با رعایت مسایلی نظیر قفسه بندی اطاق های پرورش به میزان زیادی در مساحت مورد استفاده صرفه جویی می گردد.