نتایج جستجو

12

نتیجه یافت شد

مرتبط ترین ها

اعمال فیلتر

به روزترین ها

اعمال فیلتر

پربازدید ترین ها

اعمال فیلتر

پر دانلودترین‌ها

اعمال فیلتر

پر استنادترین‌ها

اعمال فیلتر

تعداد صفحات

2

انتقال به صفحه



فیلترها/جستجو در نتایج    

فیلترها

سال

بانک‌ها


گروه تخصصی



متن کامل


مرکز اطلاعات علمی SID1
اسکوپوس
دانشگاه غیر انتفاعی مهر اروند
ریسرچگیت
strs
نویسندگان: 

KAFI M. | ZAMANI GH | GHOREYSHI S.GH.

نشریه: 

DESERT (BIABAN)

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    2009
  • دوره: 

    14
  • شماره: 

    1
  • صفحات: 

    63-70
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    68839
  • دانلود: 

    23675
چکیده: 

MILLETS are important agricultural crops for arid regions due to short life span and their resistance to salinity and drought conditions, In Iran, three main species of MILLETS including proso millet (Panicum miliaceum), foxtail millet (Setaria italica) and pearl millet (Pennisetum glaucum) are cultivated in Shouthem Khorasan province, eastem Iran, In order to assess inter-specific genetic variation for salt tolerance at vegetative and reproductive stage, an experiment was conducted in split plot based on completely randomized block design. Nine genotypes of these MILLETS collected from four different regions of the Shouthem Khorasan province (Ghaen, Sarayan, Nehbandan, and Birjand) were subjected to three levels of salinity stress (1.5, 5.5, and 9.5 dS/m). Although the yield and other yield related parameters of MILLETS decreased by salinity stress, this reduction was more prominent only at high level of salinity (9.5 dS/m). Remarkable differences among same species from different areas were observed. Growth and yield capacity of three millet species from Birjand were also different. Of three MILLETS, pearl millet from Bitjand followed by foxtail millet, showed maximum yield potential under both salt stress and normal conditions. Of genotypes of foxtail MILLETS, genotype from Sarayan exhibited maximum growth and yield potential under saline conditions. In contrast in proso-MILLETS, genotype from Ghaen showed higher salt tolerance. Thus, salt tolerance varies in three MILLETS from different regions, which could be further explored in future research.

آمار یکساله:  

بازدید 68839

دانلود 23675 استناد 0 مرجع 0
نویسندگان: 

SHARIFIAN SHAHLA | DELAVAR KOUROSH

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    2011
  • دوره: 

    1
  • شماره: 

    3
  • صفحات: 

    193-197
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    53788
  • دانلود: 

    22433
چکیده: 

Salt stress is considered as a restricting factor for plant products. Various species have different levels of tolerance to salt stress. In this research seeds of Millet (Panicum miliaceum L.), cultivars (Talkhonche, Shiraz and Isfahan) were put in Petri dishes under 0, 200, 300 and 400 mg/lit concentrations of NaCl in the same light condition for one week. The seeds of Millet after sterilization were treated by different concentrations of NaCl and after germination some physiological traits were determined in treated 1 week old seedlings. Our results showed that salinity increased fresh and dry weight of shoot, fresh weight of root and chlorophyll content in Talkhonche cultivar, and in Isfahan cultivar these parameters and dry weight of root were decreased. In Shiraz cultivar, fresh and dry weight of shoot and fresh weight of root increased by salinity. Results of this study showed that Talkhonche cultivar was salt resistance; Shiraz cultivar semi-resistance and Isfahan cultivar was salt sensitive in seedling stage.

آمار یکساله:  

بازدید 53788

دانلود 22433 استناد 0 مرجع 0
نشریه: 

علوم کشاورزی

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1384
  • دوره: 

    11
  • شماره: 

    3
  • صفحات: 

    89-99
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    1899
  • دانلود: 

    252
چکیده: 

زیاد بودن میزان تبخیر و تعرق و محدود یت منابع آبی در مناطق خشک و نیمه خشک توجه بیشتر به مطالعه در مورد اثرات تنش خشکی را بر رفتار گیاهان زراعی ایجاب می کند. هدف عمده در برنامه های اصلاحی انتخاب ژنوتیپ های دارای عملکرد مطلوب است. اما از آنجایی که تفاوت های عملکرد در شرایط تنش به مقدار زیادی تحت تاثیر تفاوت در فرار از خشکی و پتانسیل ذاتی عملکرد قرار می گیرد، عملکرد در شرایط تنش اغلب معیاری برای تحمل نیست. لذا به نژاد گران تلاش کرده اند از برخی معیارها مثل معیارهای فنولوژیکی و مورفولوژیکی جهت انتخاب ارقام مناسب استفاده کنند. با توجه به اینکه ارزن یکی از گیاهان سازگار به خشکی است آزمایشی بر روی سه گونه مهم ارزن یعنی ارزن دم روباهی (Setaria italica)، ارزن پروسو یا معمولی (Panicum miliaceum) و ارزن مرواریدی (Pennisetum americanum) در سال 1382 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بیرجند انجام گرفت. در این آزمایش سه ژنوتیپ مذ کور به عنوان کرت های فرعی در داخل کرت های اصلی که شامل تیمار آبیاری کامل و 50 درصد آبیاری بود، در قالب طرح کرت های خرد شده در چهار تکرار تصادفی شد. زمان سبز شدن سه ژنوتیپ تفاوتی نداشت. شروع پنجه زنی در ارزن معمولی دو هفته زود تر از دو ارزن دیگر بود. با وجود این که ساقه رفتن ارزن دم روباهی زودتر شروع شد اما ظهور خوشه در این نوع ارزن دیرتر صورت گرفت. کم آبیاری حدود 5 روز سبب به تاخیر انداختن زمان ساقه رفتن در هر سه ژنوتیپ شد، اما زمان رسیدگی ارزن دم روباهی و ارزن مرواریدی را تقریبا به همین میزان تسریع کرد. تعداد پنجه و خوشه و طول خوشه و دمگل آذین و همچنین ارتفاع بوته بر اثر کم آبیاری کاهش یافت. در بین سه ژنوتیپ، ارزن معمولی تعداد پنجه و خوشه بیشتر و ارتفاع کمتری داشت. کاهش ارتفاع هر سه ژنوتیپ بر اثر تنش آب تقریبا یکسان بود.

آمار یکساله:  

بازدید 1899

دانلود 252 استناد 0 مرجع 0
گارگاه ها آموزشی
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1384
  • دوره: 

    3
  • شماره: 

    1
  • صفحات: 

    35-44
تعامل: 
  • استنادات: 

    2
  • بازدید: 

    1546
  • دانلود: 

    382
چکیده: 

به منظور بررسی اثرات دو رژیم آبیاری (دور آبیاری) بر صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک انواع ارزن، آزمایشی مزرعه ای در قالب طرح کرت های خرد شده بر پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال زراعی 84-1383 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد به اجرا درآمد. فاکتورهای مورد آزمایش شامل فواصل آبیاری (7 روز و 14 روز) در کرت های اصلی و سه گونه ارزن شامل ارزن معمولی یا ارزن پروسو (Panicum miliaceum)، ارزن مرواریدی یا ارزن چماقی (Pennisetum glaucum) و ارزن دم روباهی یا گاورس (Setaria italica) در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اثر تنش رطوبتی بر عملکرد دانه، وزن خوشه، وزن دانه، تعداد پنجه بارور، شاخص برداشت خوشه، سطح برگ و درصد نیتروژن برگ معنی دار نبود، اما نوع ارزن به طور معنی داری بر روی این صفات تاثیر گذاشت. اعمال تنش رطوبتی موجب کاهش ارتفاع بوته در بین هر سه نوع ارزن مورد مطالعه شد. در این آزمایش، ارزن پروسو از کمترین عملکرد دانه، ارتفاع، وزن خوشه، وزن دانه، شاخص برداشت پانیکول و درصد نیتروژن برگ برخوردار بود و در مقابل ارزن مرواریدی بیشترین عملکرد دانه، وزن خوشه، سطح برگ و درصد نیتروژن برگ را به خود اختصاص داد که نوید دهنده پتانسیل تولید مطلوب این نوع ارزن در شرایط خشک و نیمه خشک می باشد.

آمار یکساله:  

بازدید 1546

دانلود 382 استناد 2 مرجع 9
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    2006
  • دوره: 

    11
  • شماره: 

    4
  • صفحات: 

    121-131
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    79105
  • دانلود: 

    31195
چکیده: 

Selection of drought adapted genotypes and efficient use of water are among the most important goals in the breeding programs. In order to study drought tolerance of three important species of millet, proso millet (Panicum miliaseum), foxtail millet (Setaria italic a) and pearl millet (Pennisetum americanum) were prepared and planted in a split-plot design with two irrigation treatments (well watered and 50% of irrigation requirement) and four replications in Birjand Agricultural Research Station. Deficit irrigation declined yield by reduction of seed number per ear and ear number per plant. This reduction was greater in proso millet than the other two species. In addition, although drought stress caused a reduction in WUE of proso millet, it increased WUE in the other ones. Harvest index also was reduced in the presence of drought stress because of both seed per ear and per plant. On the whole, foxtail millet had the greatest yield in both stress and non-stress conditions.

آمار یکساله:  

بازدید 79105

دانلود 31195 استناد 0 مرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1388
  • دوره: 

    40
  • شماره: 

    2
  • صفحات: 

    53-66
تعامل: 
  • استنادات: 

    1
  • بازدید: 

    1046
  • دانلود: 

    280
چکیده: 

در این پژوهش واکنش جوانه زنی بذرهای پرایم شده اسمزی (اسموپرایمینگ) و پرایم نشده ارزن پادزهری Panicum antidotale، ارزن معمولی P. miliaceum و ارزن گاورس Setaria italica در مواجهه با دمای پایین، تنش خشکی و شوری در زمان جوانه زنی مورد بررسی قرار گرفت. بذرها تحت پتانسیل 12- بار به مدت 7 روز و در دمای 15، 20.30 (12 ساعت / 12 ساعت) و 25 درجه سانتیگراد به ترتیب پرایم گردیدند. سپس بذرهای پرایم نشده و پرایم شده تحت دمای پایین، تنش های خشکی و شوری قرار گرفتند. تنش های شوری و خشکی در سطح پتانسیل 4-،  8-، 12- و 16- بار مورد آزمایش قرار گرفته و برای تهیه محلول های اعمال کننده شرایط خشکی از پلی اتیلن گلیکول 6000 و برای اعمال تنش شوری از کلرید سدیم استفاده گردید. علاوه بر تنش خشکی و شوری جوانه زنی بذرهای پرایم شده و پرایم نشده نسبت به دمای جوانه زنی (10، 15، 20 و 25 درجه سانتیگراد) مورد بررسی قرار گرفت. تنش های خشکی و شوری تاثیر مشابهی روی درصد و سرعت جوانه زنی به جا گذاشتند و تفاوت هر سطح تنش با سطوح قبلی خود در مورد صفات مذکور از لحاظ آماری معنی دار بود. در هر یک از تنش های خشکی و شوری بذرهای پرایم شده از سرعت و درصد جوانه زنی بیشتری نسبت به بذرهای پرایم نشده برخوردار بودند. کاهش 15 درجه ای دما باعث کاهش معنی داری در سرعت و درصد جوانه زنی در هر دو تیمار بذری شد. این دما باعث کاهش معنی داری در طول ریشه چه، ساقه چه و گیاهچه شد. بذرهای پرایم شده جوانه زنی بیشتر و سریع تری نسبت به بذرهای پرایم نشده دارا بودند.

آمار یکساله:  

بازدید 1046

دانلود 280 استناد 1 مرجع 0
strs
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1393
  • دوره: 

    4
  • شماره: 

    3
  • صفحات: 

    541-547
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    993
  • دانلود: 

    194
چکیده: 

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

آمار یکساله:  

بازدید 993

دانلود 194 استناد 0 مرجع 1815
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1386
  • دوره: 

    20
  • شماره: 

    4 (پی آیند 77) در زراعت و باغبانی
  • صفحات: 

    72-82
تعامل: 
  • استنادات: 

    1
  • بازدید: 

    1019
  • دانلود: 

    489
چکیده: 

پرایمینگ بذر یکی از تکنیک های رایج آبگیری برای افزایش کارآیی بذر می باشد . د ر این آزمایش، یافتن مناسب ترین شرایط پرایمینگ شامل مد ت زمان، د رجه حرارت و غلظت محلول پرایمینگ برای بذور سه گونه ارزن Panicum miliaceum، P. antidotale و Setaria italic مورد بررسی قرار گرفت. برای هر کد ام از گونه ها، بطور جد اگانه آزمایش به صورت بلوک کامل تصاد فی با 4 تکرار مورد استفاد ه قرار گرفت. ترکیبهای تیماری مورد بررسی برای هر گونه شامل الف) چهار سطح پتانسیل (4-، 8-، 12- و 16- بار) با استفاد ه از PEG 6000 (پلی اتیلن گلیکول 6000)، ب) د رجه حرارت با 4 سطح (15، 20، 25 و 20/30 (12ساعت / 12ساعت) د رجه سانتیگراد و ج) مد ت زمان پرایمینگ (3، 7 و 14 روز) بود ند . د ر مورد همه گونه های مورد آزمایش برای هر د و صفت د رصد و سرعت جوانه زنی، اثرات اصلی مد ت زمان، د رجه حرارت و سطوح پتانسیل پرایمینگ با احتمال 0.05 د رصد معنی د ار شد ند . نتایج بد ست آمد ه نشان د اد ند که هر سه گونه د ر پتانسیل 12- بار و مد ت زمان 7 روز بهترین شرایط پرایمینگ را د اشتند و د ر مورد د رجه حرارت، بهترین د مای پرایمینگ برای بذور گونه های P. miliacoum، P. antidotale و S. italic به ترتیب د ماهای و 30 / 20 د رجه سانتی گراد (12 (ساعت / 12 ساعت)، 15 و 25 د رجه سانتی گراد بود .

آمار یکساله:  

بازدید 1019

دانلود 489 استناد 1 مرجع 1
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1383
  • دوره: 

    2
  • شماره: 

    2
  • صفحات: 

    196-207
تعامل: 
  • استنادات: 

    1
  • بازدید: 

    1024
  • دانلود: 

    502
چکیده: 

به منظور ارزیابی مقدار جذب و کارایی مصرف نور در سه گونه ارزن Pennisetum glauceum, Panicum miliaceum) و Setaria italica) و رابطه آن با تولید ماده خشک، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با آرایش فاکتوریل (فاکتورها شامل سه گونه ارزن و دو تاریخ کاشت 11 تیرماه و 25 تیرماه) انجام شد. برای محاسبه کسر جذب نور در هر روز، مقدار شاخص سطح برگ روزانه محاسبه شد. ضریب خاموشی نور از طریق محاسبه شیب خط رگرسیونی بین کسر جذب نور و تغییرات شاخص سطح برگ در طول فصل رشد، و کارایی مصرف نور از طریق محاسبه شیب خط رگرسیونی بین بیوماس تجمعی و مقدار تجمعی تشعشع جذب شده در طول فصل رشد برآورد شدند. ضریب خاموشی نور در ارزن معمولی، ارزن مرواریدی و گاورس زرد به ترتیب برابر 0.75، 0.66 و 0.57 و کارایی مصرف نور به ترتیب برابر 1.43، 1.83 و 1.74 گرم بر مگاژول از کل تشعشع رسید بود. بیوماس تولید شده توسط ارزن معمولی و مرواریدی در آخر فصل رشد یکسان بود. در ارزن معمولی مقدار تشعشع جذب شده بیشتر ولی کارایی مصرف نور پایین تر بود، در حالی که در ارزن مرواریدی مقدار جذب تشعشع کمتر ولی کارایی مصرف نور بیشتر بود. در گاورس زرد مقدار تشعشع جذب شده کمتر از دو گونه دیگر بود به نحوی که علیرغم بالاتر بودن کارایی مصرف نور در مقایسه با ارزن مرواریدی، بیوماس آن در مقایسه با این گونه نیز کمتر بود. نتایج نشان داد که قابلیت تولید بیوماس در ارزن معمولی و مرواریدی در مقایسه با گاورس زرد بیشتر بود.

آمار یکساله:  

بازدید 1024

دانلود 502 استناد 1 مرجع 0
نویسندگان: 

عباس پور مجید

اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1398
  • دوره: 

    26
  • شماره: 

    4
  • صفحات: 

    149-162
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    1146
  • دانلود: 

    203
چکیده: 

سابقه و هدف: گسترش پدیده خشکسالی و شوری در کشور و تحمل ارزن به شرایط خشک و شور سبب گسترش کشت ارزن شده است. علف های هرز یکی از مهمترین عوامل کاهش عملکرد ارزن هستند. بنابراین مدیریت مناسب علف های هرز باعث بهبود عملکرد محصول و افزایش کارآیی نهاده های مصرفی در آن می شود. کنترل شیمیایی علف های هرز از نظر سهولت در کاربرد و کاهش هزینه های کارگری همواره مورد توجه بوده است. از سوی دیگر تاکنون تحقیق جامعی در مورد امکان استفاده از علف کش ها در کنترل علف های هرز مزارع ارزن (دم روباهی) کشور انجام نشده است. بنابراین هدف از انجام این تحقیق، بررسی کارآیی چند علف کش دو منظوره و باریک برگ کش با نحوه عمل متفاوت بر روی علف های هرز مزارع ارزن بود تا علف کش های قابل استفاده در این محصول معرفی و توصیه شوند. مواد و روش ها: به منظور بررسی امکان مصرف پس رویشی علف کش های مت سولفورون متیل+ سولفوسولفورون (توتال® WG) 32 گرم در هکتار، سولفوسولفورون (آپیروس® WG) 95/19 گرم در هکتار، مزوسولفورون+ یدوسولفورون (آتلانتیس® OD) 18 گرم در هکتار، ایزوپروتون+ دیفلوفنیکان (پنتر® SC ) 1100 گرم در هکتار، آنیلوفوس+ اتوکسی سولفورون (سان رایس پلاس® EC) 945 گرم در هکتار، اگزادیارژیل (تاپ استار® SC 400) 1200 گرم در هکتار، اگزادیازون (رونستار® EC 25) 1000 گرم در هکتار و باریک برگ کش های فنوکساپروپ پی اتیل (پوماسوپر® EW%5/7) 2/55 گرم در هکتار، دیکلوفوپ متیل (ایلوکسان® EC ) 5/867 گرم در هکتار، پینوکسادن (آکسیال® EC 100) 150 گرم در هکتار، کلودینافوپ (تاپیک® EC 240) 192 گرم در هکتار و پینوکسادن+ کلودینافوپ (تراکسوس® EC) 300 گرم در هکتار (دز علف کش ها بر اساس ماده موثره ذکر شده است) در کنترل علف های هرز در ارزن دم روباهی رقم باستان، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی در ایستگاه تحقیقات طرق مشهد در تابستان سال زراعی 1391 انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد علف های هرز پهن برگ غالب مزرعه ارزن شامل تاج خروس (Amaranthus retroflexus L. )، سلمه (Chenopodium album L. ) و خرفه (Portulaca oleracea L. ) بودند و علف های هرز باریک برگ غالب مزرعه شامل چسبک (Setaria viridis (L. ) P. Beauv. ) و سوروف (Echinocloa crus-galli (L. ) P. Beauv. ) بودند. تمامی علف کش های دو منظوره و باریک برگ کش ها، باعث کنترل مناسب علف های هرز و کاهش معنی دار تراکم و وزن خشک علف های هرز پهن برگ و باریک برگ نسبت به شاهد بدون مبارزه شدند. مصرف فنوکساپروپ پی اتیل، دیکلوفوپ متیل، پینوکسادن، کلودینافوپ، پینوکسادن+ کلودینافوپ، مت سولفورون متیل+ سولفوسولفورون، سولفوسولفورون و مزو سولفورون+ یدوسولفورون به دلیل ایجاد خسارت شدید و کاهش معنی دار عملکرد ارزن توصیه نمی شوند. نتیجه گیری: مصرف علف کش های دو منظوره آنیلوفوس+ اتوکسی سولفورون، ایزوپروتون+ دیفلوفنیکان، اگزادیارژیل و اگزادیازون ضمن کنترل مناسب علف های هرز، باعث افزایش معنی دار عملکرد نسبت به شاهد بدون مبارزه شدند و بنابراین به نظر می رسد مصرف آنها در ارزن قابل توصیه است.

آمار یکساله:  

بازدید 1146

دانلود 203 استناد 0 مرجع 0
litScript