نتایج جستجو

9

نتیجه یافت شد

مرتبط ترین ها

اعمال فیلتر

به روزترین ها

اعمال فیلتر

پربازدید ترین ها

اعمال فیلتر

پر دانلودترین‌ها

اعمال فیلتر

پر استنادترین‌ها

اعمال فیلتر

تعداد صفحات

1

انتقال به صفحه



فیلترها/جستجو در نتایج    

فیلترها

سال

بانک‌ها



گروه تخصصی




متن کامل


مرکز اطلاعات علمی SID1
اسکوپوس
مرکز اطلاعات علمی SID
ریسرچگیت
strs
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1384
  • دوره: 

    60
  • شماره: 

    2
  • صفحات: 

    187-194
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    629
  • دانلود: 

    280
چکیده: 

هدف: یافته های رادیوگرافی، اولتراسونوگرافی، تغییرات خون شناسی و بیوشیمیایی، و آسیب شناسی ایلئوسیستوپلاستی در سگ.طرح: مطالعه تجربی.حیوانات: 12 قلاده سگ ماده مخلوط ایرانی.روش: 12 قلاده سگ ماده بالغ، 1 تا 2 ساله مخلوط با وزن تقریبی 24-15 کیلوگرم به دو گروه 6 تایی شاهد و آزمایش تقسیم شدند. پس از آماده سازی جراحی و انجام بیهوشی، حیوانات تحت جراحی ایلئوسیستوپلاستی قرار گرفتند. 20 سانتیمتر از قطعه ایلئومی با حفظ روده بند به شکل U دتوبوله شده و پس از برداشت نسبی مثانه از ناحیه فوق مثلثی به آن پیوند شد. تصاویر رادیوگراف و اولتراسونوگرافی، و نمونه های خونی در روزهای صفر، 14 و 35 تهیه شدند. پس از کشتن حیوانات به شیوه انسانی در روز 35، مثانه جدید از حیوانات جدا شده و برای مطالعه هیستوپاتولوژی به بخش آسیب شناسی ارسال گردید. نتایج: هیچ گونه تغییری در دانسیته و موقعیت توپوگرافی امعا و احشا در تصاویر رادیوگراف ساده مشاده نشد. رادیوگراف با استفاده از ماده حاجب فقدان هر گونه نشت از محل همدهانی و بخیه ها را نشان داده همچنین نشانه رادیوگرافی دال بر رفلاکس مثانه ای – میزنایی و ... مشاهده نشد. مطالعه تصاویر اولتراسونوگرافی نشان داد که دیواره مثانه جدید در محل همدهانی افزایش ضخامت یافته و سایر مناطق اکوژنیسیته و ضخامت طبیعی داشتند. خون شناسی بین دو گروه در روزهای صفر، 14 و 35 اختلاف معنی داری را نشان نداد. گلوکز، کلسترول، تری گلیسیرید، کراتینین، پروتئین تام، آلبومین، گلوبولین، کلسیم، پتاسیم، فسفر، سدیم، کلر، بی کربنات، اسیدیته، فشار اکسیژن خون سیاهرگی، فشار دی اکسید کربن خون سیاهرگی و فاصله آنیونی اختلاف معنی داری را بین دو گروه شاهد و آزمایش نشان ندادند، در حالی که سطح BUN بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری را در زمانهای مورد مطالعه آشکار ساخت. مهاجرت سلول های اوروتلیال در محل همدهانی به سمت بافت روده مورد توجه قرار گرفت.نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه پیوند مثانه با استفاده از قطعات ایلئومی درسگ امکانپذیر می باشد.

آمار یکساله:  

بازدید 629

دانلود 280 استناد 0 مرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1384
  • دوره: 

    60
  • شماره: 

    1
  • صفحات: 

    53-58
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    1107
  • دانلود: 

    170
چکیده: 

هدف: ارزیابی سرانجام پیوند ایلیوم به مثانه بر اساس یافته های بالینی، رادیولوژی و اولتراسونوگرافی.حیوانات: 5 قلاده سگ بالغ سالم مخلوط با وزن بین 15 تا 25 کیلوگرم.طرح: طی عمل جراحی 50 درصد از مثانه حیوانات برداشته شد. نقیصه مزبور بلافاصله با ایلیوم خود حیوان جایگزین گردید. نشانی های بالینی سگ هاتا 45 روز پس از عمل مشاهده و ثبت شد. مثانه های پیوندی در روزهای 25 و 45 پس از عمل مورد ارزیابی رادیوگرافی و سونوگرافی قرار گرفتند.نتایج: از نظر بالینی حیوانات مورد مطالعه اشتها و رفتاری طبیعی داشتند و مشکل گوارشی، انسداد روده ای، نشت و بی اختیاری ادراری، سخت ادراری و عفونت در آنها مشاهده نشد. بر اساس ارزیابی های رادیولوژی و اولترا سونوگرافی مرز مشخص بین مثانه اولیه و قطعه ایلیوم پیوندی، ضخیم شدن خط بخیه در ناحیه پیوند، فقدان اتساع طبیعی در قطعه ایلیوم پیوند شده در مقایسه با مثانه اولیه و وجود ذرات کوچک شناور اکوژن در مثانه جدید کاملا مشخص بودند. یک قلاده سگ در روز دهم پس از عمل تلف گردید. اولتراسونوگرافی قبل از مرگ، وجود مایع در محوطه شکم و کالبد گشایی، پریتونیت و بازشدن محل پیوند را نشان داد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصله ایلیوم یکی از بهترین قسمتهای دستگاه گوارش برای پیوند مثانه است. با این وجود باز شدن محل پیوند را باید به عنوان یک عارضه نادر با مرگ و میر نسبتا بالا مد نظر قرار داد.

آمار یکساله:  

بازدید 1107

دانلود 170 استناد 0 مرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1384
  • دوره: 

    4
  • شماره: 

    (مسلسل 44)
  • صفحات: 

    68-78
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    1242
  • دانلود: 

    184
چکیده: 

برای ارزیابی تغییرات هیستوپاتولوژیک مثانه پس از پیوند آن با ایلیوم پنج قلاده سگ مخلوط سالم با وزنی بین 25-15 کیلوگرم تحت عمل برداشت قسمتی از مثانه قرار گرفته و بلافاصله با ایلیوم پیوند شدند. یک قلاده از سگ ها دچار پارگی مثانه جدید شد و ده روز پس از جراحی تلف گردید. بقیه سگ ها خوب بودند، مشکلات گوارشی یا تخلیه ادراری، انسداد روده ای و نشت ادراری در آنها مشاهده نشد. مشاهدات ظاهری و مقاطع بافت شناسی در روز چهل و پنجم از عمل مورد مطالعه قرار گرفت.کالبدشکافی مرز مشخص در ناحیه پیوند شده، بین مثانه و کلاهک روده ای را آشکار ساخت. ترشحات اکسوداتیو آماسی، چسبندگی، نشت یا تشکیل فیستول مشاهده نگردید. یافته های بافت شناسی در مثانه جدید نشان داد که علیرغم محیط کاملا جدید، بافت مخاطی اولیه روده در 45 روز پس از پیوند باقی مانده است. هیپرپلازی سلول های جامی در مخاط روده دیده شد. دیگر یافته های مرفولوژیکی پر خونی، ادم، نفوذ سلول های التهابی، تغییرات متاپلاستیک در بافت پوششی مثانه، آماس کریپت های روده، کلیسفیکاسیون، تشکیل استخوان هتروتروپیک در ناحیه پیوندی و وجود فیبروسیتف فیبروپلاست و فیبرهای کلاژن در لایه های زیر مخاط، ماهیچه و سروز در مثانه جدید بودند. اگر چه علت دقیق تغییرات مرفولوژیک نامشخص است ولی به نظر می رسد که تماس مستقیم مخاط روده با ادرار برای توسعه آن الزامی است و نشان داده شده است که تغییرات فوق بدون تماس ادرار در قسمت داخلی قطعه ایلیوم به وجود نمی آید.

آمار یکساله:  

بازدید 1242

دانلود 184 استناد 0 مرجع 0
گارگاه ها آموزشی
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1392
  • دوره: 

    68
  • شماره: 

    1
  • صفحات: 

    97-105
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    806
  • دانلود: 

    229
چکیده: 

زمینه مطالعه: گزارش شده است که جذب دارو از مثانه باز سازی شده با قطعه روده ای موجب مسمومیت طولانی و به میزان بالا گردیده است.هدف: هدف از این مطالعه تعیین اهمیت و میزان جذب دارو متعاقب پیوند قطعه ایلئومِ روده به مثانه بوده است.روش کار: ده قلاده سگ سالم و بالغ از هر دو جنس (7 نر و 3 ماده) با وزنی بین 15-25kg انتخاب شدند. حیوانات به طور تصادفی به دو گروه مساوی آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در گروه آزمایش، با عمل جراحی، 50% از مثانه برداشته شد و بلافاصله عمل جراحی پیوند ایلئوم به مثانه به روش Lamesch و Dociu صورت پذیرفت. در گروه کنترل برداشت قطعه ایلئومی و برقراری مجدد مسیر روده ای، بدون انجام عمل پیوند ایلئوم به مثانه انجام گرفت. در تمامی حیوانات، نمونه های خون و ادرار قبل از جراحی و در ساعت های 1، 3، 6 و 24 پس از تجویز خوراکی فورازولیدون 100mg) به ازای هر سگ) اخذ شد و این مراحل در روزهای 7، 25 و 45 پس از جراحی نیز در ساعات مشابه قبلی تکرار گردید. پس از آماده سازی نمونه ها، فورازولیدون به روش HPLC اندازه گیری شد. آنالیز واریانس یک طرفه و تست Dunnet برای تجزیه و تحلیل داده ها مورد استفاده قرار گرفت و مقادیر (p<0.05) از نظر آماری معنی دار قلمداد گردید.نتایج: در گروه آزمایش، نمونه های خونی تغییرات معنی دار فورازولیدون را در روز 25 نشان داد. نمونه های ادراری تغییرات معنی داری را در هر دو گروه در روز 45 و در گروه آزمایش در روز 25 آشکار ساخت.نتیجه گیری نهایی: نتایج این مطالعه نشان داد که خاصیت جذبی ایلئوم پیوند شده به مثانه به مرور زمان کاهش می یابد و مشکلات برخاسته از جذب دارومعمولا نادر بوده و در بیشتر موارد ممکن است نیازی به کاستن از دوز داروهای تجویزی (به استثنای داروهایی که دوز درمانی آنها در محدوده کوچکی نوسان دارد) نباشد.

آمار یکساله:  

بازدید 806

دانلود 229 استناد 0 مرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1395
  • دوره: 

    12
  • شماره: 

    4
  • صفحات: 

    64-78
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    476
  • دانلود: 

    160
چکیده: 

به منظور ارزیابی تغییرات الکتروکاردیوگرام و برخی از فاکتورهای بیوشیمیایی سرم متعاقب عمل پیوند ایلئوم به مثانه، ده قلاده سگ سالم، بالغ، نژاد مخلوط و از هر دو جنس (7 قلاده نر و 3 قلاده ماده) با وزن 24-15 کیلوگرم انتخاب شدند. حیوانات به طور تصادفی به دو گروه مساوی درمان و کنترل تقسیم گردیدند. در گروه درمان حدود 50 درصد از مثانه برداشته شد و آنگاه با استفاده از روش Lamesh و Dociu بلافاصله پیوند ایلئوم به مثانه انجام گرفت و در گروه کنترل پس از برداشتن یک قطعه از ایلئوم، بدون انجام عمل برداشت مثانه و پیوند روده به آن، مسیر روده ای مجددا به هم آناستوموز گردید. خون گیری جهت اندازه گیری ازت اوره ی خون، کراتینین، اسید اوریک، کلسیم، فسفر، کلر، سدیم و پتاسیم در زمان قبل از جراحی انجام شد و در روزهای 1، 3، 7، 14، 21، 28، 35، 42 و 49 پس از جراحی تکرار گردید. همچنین ثبت الکتروکاردیوگرام در زمان قبل از جراحی و روزهای 7، 14، 21، 28، 35، 42 و 49 پس از جراحی صورت گرفت. ازت اوره ی خون، اسید اوریک و فسفر افزایش معنی داری را نشان دادند. سایر فاکتورهای خونی تغییرات معنی داری را آشکار نساختند. در الکتروکاردیوگرام هیچ گونه آریتمی و بی نظمی مشاهده نگردید. علی رغم برخی تغییرات بیوشیمیایی سرم، می توان نتیجه گرفت که ایلئوم برای پیوند با مثانه در سگ ها به منظور افزایش حجم آن قطعه ای ایده آل است و حداقل در این مطالعه تغییرات بیوشیمیایی سرمی هیچ تاثیر قابل مشاهده ای در الکتروکاردیوگرام نشان نداد.

آمار یکساله:  

بازدید 476

دانلود 160 استناد 0 مرجع 0
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    2006
  • دوره: 

    7
  • شماره: 

    4 (17)
  • صفحات: 

    63-67
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    34397
  • دانلود: 

    12258
چکیده: 

The effectiveness of an enzymatic cocktail, collagenase and trypsin, on the absorptive function of ileal segment was studied to evaluate the changes within groups after performing ILEOCYSTOPLASTY in an animal model. Twenty-one female mixed-bred Persian dogs were randomized into 7 groups. The groups included: 1) negative control group (NCG) in which no ILEOCYSTOPLASTY was performed (n = 3); 2) positive control group (PCG) in which routine ILEOCYSTOPLASTY was performed (n = 3) and groups 3 to 7) those underwent ILEOCYSTOPLASTY with the ileal segment being treated with collagenase and trypsin for 5, 10, 15, 20 or 25 min (groups, 5 minutes enzymatic treatment group (5METG), 10METG, 15METG, 20METG and 25METG; each containing three dogs). To perform the glucose absorption test, 50% dextrose was instilled into the bladder five weeks after surgery. The blood glucose level (BGL) was measured in each group before the study (T1), two weeks after the surgery in PCG and other treatment groups (T2), before anaesthesia (T3), after anaesthesia at 5-minute intervals up to 25 min (T4 to T9, respectively). There was no significant difference in BGL in T1 to T3 and T4 to T9 in 25METG and NCG, however, BGL was found significantly higher in T1 to T3 and T4 to T9 in PCG, 5METG, 10METG, 15METG and 20METG. It can be concluded that collagenase and trypsin can affect absorptive function of the neobladder and are able to reduce the absorptive function, particularly in early days after the surgery. Moreover, these results also confirm that 50% dextrose instilled into the neobladder and native urinary bladder will not increase BGL in 25METG and NCG even with increasing the time of exposure of neo- or native urinary bladder to enzymatic cocktail till 25 min.

آمار یکساله:  

بازدید 34397

دانلود 12258 استناد 0 مرجع 0
strs
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1383
  • دوره: 

    59
  • شماره: 

    3
  • صفحات: 

    207-214
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    1215
  • دانلود: 

    177
چکیده: 

هدف: تعیین زمان مناسب برای تخریب اپی تلیال قطعه ایلئومی با ترکیب آنزیمی کلاژناز و تریپسین با هدف افزایش حجم مثانه به شیوه ایلئوسیستوپلاستی در محیط زنده.طرح: مطالعه تجربی توصیفی.حیوانات: پانزده قلاده سگ ماده بالغ از نژاد مخلوط ایرانی.روش: پانزده سگ قلاده سگ ماده بالغ 2 تا 3 ساله مخلوط ایرانی، با وزن تقریبی 24-15 کیلوگرم پس از آماده سازی جراحی و انجام بیهوشی تحت عمل جراحی سلیوتومی متعارف قرار گرفتند. 20 سانتیمتر از قطعه ایلئومی با حفظ روده بند از روده کوچک جدا شد و قبل از شروع درمان آنزیمی 5 میلیمتر از طول قطعه ایلئومی برای مطالعه بافت طبیعی روده برداشته شد و به بخش آسیب شناسی ارسال گردید. درمان آنزیمی قطعه ایلئومی برای د- اپی تلیالیزه کردن بافت مخاط قطعه ایلئومی با استفاده از ترکیب آنزیمی کلاژناز و تریپسین با غلظت 0.125 درصد در زمانهای 5, 10, 15, 20 و 25 دقیقه انجام شد. پس از هر فاصله زمانی 5 دقیقه ای نمونه های بافتی 5 میلیمتری برداشته شد و به بخش آسیب شناسی ارسال گردید.نتایج: مطالعه 180 مقطع میکروسکوپی قطعه ایلئومی نشان داد که در گروه 5 دقیقه ای نسبت به گروه بدون درمان آنزیمی تقریبا 20 درصد طول پرزهای ایلئوم به صورت کانونهایی د- اپی تلیالیزه شدند. در حالی که درمان آنزیمی به مدت 10 دقیقه 33 درصد طول پرزهای روده را به طور کانونی و پراکنده د- اپی تلیالیزه نمود. تقریبا 60 درصد طول پرزهای ایلئوم پس از 15 دقیقه به صورت کانونی اما با وسعت بیشتری نسبت به گروههای درمانی 5 و 10 دقیقه ای و 75 درصد طول پرزها پس از 20 دقیقه اپی تلیوم را از دست داده اند. د- اپی تلیالیزه شدن کامل پرزهای روده به طور منتشر و کما بیش سرتاسری در مدت زمان 25 دقیقه مشاهده گردید.نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه مقدماتی مقاطع بافتی بیان می دارد که درمان آنزیمی قطعه ایلئومی به مدت 25 دقیقه تقریبا توانایی د- اپی تلیالیزه کردن کامل پرزهای روده ای را در سطح وسیع داشته و می تواند در عمل پیوند مثانه توصیه گردد.

آمار یکساله:  

بازدید 1215

دانلود 177 استناد 0 مرجع 2
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    2005
  • دوره: 

    0
  • شماره: 

    8
تعامل: 
  • بازدید: 

    146
  • دانلود: 

    68
چکیده: 

PROPOSE: RENAL GRAFT VASCULAR STATUS AND HEMODYNAMICS ARE ONE OF THE MOST IMPORTANT ISSUES IN GRAFT FUNCTION AND SURVIVAL. DETECTION AND CORRECTION OF ANY DETORIATION SHOULD BE CONSIDERED PROMPTLY. METHODS & MATERIALS: CASE REPORT: OUR CASE IS A 14 Y.O. MALE WHO UNDERWENT RENAL TRANSPLANTATION FROM CADAVERIC DONOR INTO HIS LEFT ILIAC FOSSA. HIS PAST MEDICAL HISTORY REVEALED THAT HE HAD ACUTE BACTERIAL MENINGITIS WHEN HE WAS 6 M.O. AND SUBSECUENT URINARY AND BOWEL INCOTINENCE. HE HAD UNDERGONE ILEOCYSTOPLASTY+RIGHT SIDED URETERONEOCYSTOSTOMY+APPENDICOCYSTOSTOMY FOR HIS HIGH PRESSURE NEUROGENIC BLADDER AND BILATERAL GRADE IV VESICOURETERAL REFLUX WHEN HE WAS 8 Y.O. THEN HE HAS BEEN FOLLOWED BY CLEAN INTERMITTENT CATETERIZATION 5 TIMES PER DAY FOR 3 YEARS WHEN HE WAS LOST OF FOLLOWING UP. HIS SERUM CREATININ WAS 1.0 MG/DL AT THAT TIME. WHEN HE ADMITTED TO OUR EMERGENCY ROOM 3 YEARS LATER WITH CHILLS, FEVER AND HEMATURIA THE SERUM CREATININ WAS 7.0 MG/DL. ULTRASOUND SHOWED BILATERAL HYDRONEPHROTIC CHRONIC ATROPHIC KIDNEYS. MAG-3 SYNTIGRAPHY ALSO PROVED BILATERAL HYPOFUNCTIONING KIDNEYS WITH PARENCHYMAL ATROPHY. RENAL REPLACEMENT THRAPY WITH HEMODIALYSIS PLANNED FOR HIM. ALL ATTAMPTS FOR CREATING VASCULAR ACCESS ON UPPER EXTREMITIES WERE UNSUCCESSFUL. LASTLY A LEFT SIDED GREATER SAPHENOUS VEIN-FEMORAL ARTERY LOOP END TO SIDE ARTERIOVENOUS FISTULA HAS BEEN DONE FOR HIM.10 MONTHS LATER A RENAL TRANSPLANTATION FROM CADAVERIC DONOR HAS BEEN PERFORMED TO HIS LEFT ILIAC FOSSA. VASCULAR ANASTOMOSIS WERE; RENAL ARTERY TO INTERNAL ILIAC ARTERY END TO END, AND RENAL VEIN TO EXTERNAL ILIAC VEIN END TO SIDE. POSTOPERATIVELY HE WAS NORMAL EXCEPT OLIGURIA AND PERSISTANT HIGH SERUM CREATININ. DTPA SYNTIGRAPHY SHOWED ACCEPTABLE PERFUSION WITH NO EXCREATION. DOPPLER ULTRASONOGRAPHY (DOPPUSG) REVEALED PATENT RENAL VESSELS WITH INTERLOBAR RESISTIVE INDEX OF 0.66 (WITHIN NORMAL RANGES). COMPRESSION ON AVF DISTAL TO ALLOGRAFT PROMOTED RENAL BLOOD FLOW RATE WHICH IS DOCUMENTED BY DOPPUSG SO THAT BLOOD FLOW RATE WAS 58.9 CM/S WITHOUT COMPRESSION AND 79.9 CM/S WITH COMPRESSION WITHIN RENAL VEIN. CLINICALLY THIS COUSED A URINE OUTPUT OF 250 ML/H. AN URGENT SURGICAL OCCLUSION OF AVF HAS BEEN PERFORMED. DISCUSSION & CONCLUSION: THIS CASE IS A DUAL ACTION OF STEAL SYNDROME THROUGH LOW PRESSURE AVF TO VENOUS SYSTEM DISTAL TO ALLOGRAFT, AND CREATION OF A HIGH PRESSURE WITHIN VENOUS SYSTEM OF ALLOGRAFT KIDNEY VIA IPSILATERAL EXTERNAL ILIAC VEIN WHICH ACT TOGETHER TO DECREASE RENAL BLOOD FLOW AND IN TURN GFR IN ALLOGRAFT KIDNEY. PROMT CORRECTION OF ALLOGRAT BLOOD FLOW AND PERFUSION CAN SAVE ALLOGRAFT KIDNEY'S FUCTION. ASSESSMENT OF PLACEMENT SITE FOR RENAL TRANSPLANTATION IS A PRIORITY WHICH SHOULD CONSERN BEFOR PROCEDURE.

آمار یکساله:  

بازدید 146

دانلود 68
اطلاعات دوره: 
  • سال: 

    1382
  • دوره: 

    46
  • شماره: 

    79
  • صفحات: 

    27-32
تعامل: 
  • استنادات: 

    0
  • بازدید: 

    1837
  • دانلود: 

    116
چکیده: 

در این مقاله تجربه یازده ساله محققین در بیماران با نارسایی کلیه که مثانه غیر طبیعی داشته و پس از اقدامات درمانی مناسب پیوند کلیه شده اند، ارائه گردیده است.این مطالعه توصیفی است که از سالهای 1368 تا 1380 در بخش ارولوژی بیمارستان امام رضا (ع) مشهد انجام گرفته است. 14 بیمار مبتلا به اختلالات مجاری ادراری تحتانی شامل: 2 بیمار پرون بلی، 2 بیمار والو مجرای خلفی و 10 بیمار با مثانه نروژنیک مورد بررسی قرار گرفتند. اقدامات تشخیصی این بیماران شامل سونوگرافی، سیستوگرافی در حین ادرار، مطالعات اورودینامیک و سیستوسکپی بوده است. در 2 بیمار با PUV، اقدامات درمانی شامل حذف والو و برگرداندن انحراف ادراری انجام شده قبلی و انجام پیوند کلیه به فاصله 6 ماه در یک بیمار و 9 ماه در بیمار دیگر بود. 2 بیمار با پرون بلی تحت عمل جراحی رداکشن سیستوپلاستی همزمان با انجام پیوند کلیه قرار گرفتند. برای 10 بیمار با مثانه نروژنیک ابتدا روش های محافظتی همانند پر کردن مثانه با نرمال سالین) در بیماران آنوریک) یا استفاده از آنتی کولینرژیک و سونداژ متناوب استریل انجام شد که 4 بیمار پاسخ دادند ولی 6 بیمار به علت عدم پاسخ، تحت عمل جراحی آنتروسیستوپلاستی (3 بیمار) و اورتروسیستوپلاستی (3 بیمار) قرار گرفتند. بقای گرافت بیکار با استفاده از منحنی کاپلان مایر به دست آمد.از 15 بیمار (42-9 سال) با میانگین سنی 15 سال، مرگ و میر حین عمل و 3 ماه پس از عمل وجود نداشت. بیمارانی که با داروی آنتی کولینرژیک SIC+ (کاتتریزاسیون متناوب استریل) درمان شدند، یک یا چند نوبت عفونت ادراری تب دار داشتند ولی فاقد آسیب دیدگی کلیه پیوندی یا هیدرونفروز بودند. بیمارانی که آنتروسیستوپلاستی شدند تماما از SIC جهت تخلیه اداری استفاده کردند. در بیمار با ایلیوسیستوپلاستی عفونت های ادراری تکرار شونده قابل درمان با آنتی بیوتیک بود ولی در بیمار با ایلیوسکوسیستوپلاستی عفونت های ادراری مقاوم به درمان آنتی بیوتیکی عارض گردید که متاسفانه 3 سال پس از پیوند کلیه، بیمار به علت سپتی سمی فوت نمود. بی اختیاری ادراری در بیمار با ایلیوسکوسیستوپلاستی علیرغم SIC ادامه داشت. 3 بیمار با اورتروسیستوپلاستی بدون نیاز به SIC ادرار خود را کاملا تخلیه کردند. یکی از دو بیمار مبتلا به پرون بلی دچار بالا رفتن تدریجی ولی به مقدار کم کراتینین شد و در بیمار دیگر مشکل خاصی وجود نداشت. یک بیمار با PUV به علت پس زدگی مزمن (بعد از 4 سال) هم اکنون دیالیز می شود ولی بیمار دیگر مشکل خاصی ندارد. در طول مدت بررسی که به طور متوسط 26 ماه طول کشید، بقا کلی بیماران 93% و گرافت 7/85% بود.انجام پیوند کلیه در بیمارانی که مبتلا به اختلالات مجاری ادراری تحتانی باشند به فاصله حداقل 3-6 ماه بعد از درمان توصیه گردیده است. این روش در تمام بیمارانی که نیاز به سیستوپلاستی داشته و کلیه فاقد عملکرد با حالب گشاده بوده، توصیه شده است.

آمار یکساله:  

بازدید 1837

دانلود 116 استناد 0 مرجع 1
litScript