هدف از این طرح بررسی اثر صمغ های زانتان، آلژینات و کربوکسی متیل سلولز و شرایط انجمادزدایی بر ویژگی های کیفی فینگر ماهی بود. برای این منظور صمغ ها در سطح 1 درصد به روکش فینگر ماهی افزوده گردید و به علاوه روش های انجمادزدایی در هوا و مایکروویو با روش رایج سرخ کردن عمیق مقایسه شدند. نتایج اختلاف معنی داری بین شاخص های ظرفیت نگهداری آب و میزان خاکستر نمونه ها نشان ندادند (0.05<P). نوع صمغ افزوده شده و نوع روش انجمادزدایی تاثیر معنی داری بر چسبندگی روکش داشتند (0.05>P). تاثیر نوع صمغ، روش انجمادزدایی و اثر متقابل آنها بر میزان رطوبت فینگرهای ماهی معنی دار بود (0.05>P). میزان چربی کل فینگرهای ماهی فقط تحت تاثیر نوع صمغ افزوده شده به آردزنی اولیه بود (0.05>P). بیشترین بازده محصول در تیمار شاهد سرخ شده و کمترین میزان این شاخص در تیمار آلژینات تیمار هوا مشاهده گردید (0.05>P). نوع صمغ و روش انجمادزدایی بر رنگ فینگرهای ماهی از نظر شاخص‎ های روشنایی L*، قرمزیa*  و زردیb*  تاثیر معنی داری داشت (0.05>P). بیشترین امتیازات حسی را تیمارهای شاهد داشتند. در مجموع نتایج این پژوهش نشان داد بهترین روش انجمادزدایی، روش رایج سرخ کردن فینگر ماهی منجمد بوده و افزودن صمغ ها به صورت ترکیبی با آرد گندم در آردزنی اولیه، تاثیر منفی بر کیفیت نهایی محصول دارد.

فیش فینگر از جمله فرآورده های نیمه آماده از ماهی می باشد که مطالعات زیادی جهت بهبود بافت، طعم، بو و رنگ آن صورت گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی خصوصیات کیفی و حسی فیش فینگرهای تولید شده از فیله و سوریمی ماهی کپور معمولی هنگام نگهداری در یخچال می باشد. فیش فینگرهای تولیدی پس از لعاب زنی، بسته بندی و در یخچال (4 oC) نگهداری شدند. شاخص های شیمیایی (مقادیر چربی، آهن هم، پراکسید (PV)، اسید تیوباربیتوریک (TBA)، مجموع بازهای نیتروژنی فرار (TVB-N) و خواص حسی (بافت، بو، طعم، رنگ و مطلوبیت کل) توسط ارزیابان در روزهای صفر، 3، 6 و 9 روز اندازه گیری شدند. میزان پراکسید (میلی اکی والان o2 بر کیلوگرم چربی ماهی)، تیوباربیتوریک اسید (میلی گرم مالون آلدئید در کیلوگرم گوشت ماهی) و مجموع بازهای نیتروژنی فرار (میلی گرم نیتروژن در 100 گرم گوشت ماهی) فیش فینگرها بین تیمارها اختلاف معنی داری داشتند (P<0.05). بطوریکه مقادیر آنها در فیش فینگر حاصل از فیله و سوریمی، به ترتیب در انتهای دوره به 4.07، 0.9، 33.17 و 3.53، 0.77، 13.73 رسید که این در فیش فینگرهای حاصل از فیله بیشتر از سوریمی بود (P<0.05). همچنین، مقدار آهن هم (ppm) در هر دو تیمار کاهش معنی داری را نشان داد. چربی کل فیش فینگر حاصل از فیله کاهش معنی داری را نسبت به سوریمی در انتهای دوره نشان داد. نتایج ارزیابی حسی کاهش معنی دار خصوصیات حسی فیش فینگرها را نشان دادند. بر اساس نتایج ارزیابی حسی زمان ماندگاری دو نوع مختلف فیش فینگر ماهی کپور معمولی در یخچال 6 روز تعیین شد.

گرانولوم مخزن ماهی (FISH tank Granuloma) یا گرانولوم استخر شنا بیماری است که توسط مایکو باکتریوم مارینوم (مایکو باکتریوم آتیپیک از گروه فتوکروموژن ها) ایجاد می شود. بیمار آقایی 16 ساله ای است که در حدود یک سال قبل از مراجعه به پزشک، تماس مکرر با آب آکواریوم داشته است و دچار ندول های متعدد در پشت دست راست شده است. ضایعات، انتشار گره ای متوالی (اسپروتریکوئیدی) داشته و تا ناحیه زیر بغل ادامه یافته اند. ندول ها کم کم بزرگ شده و تبدیل به تاول (Bulla) شده و به دنبال ترکیدن، زخمی شده اند. در نمونه گرفته شده از ضایعه، ارتشاح گرانولوم شامل گرانولوم های کوچک به همراه سلول های غول پیکر (Giant) لانگهانس دیده شد که با توجه به شرح حال بیمار و نتایج آسیب شناسی و کشت، تشخیص گرانولوم مخزن ماهی گذاشته و برای بیمار درمان با mg300 ریفامپین 2 بار در روز و اتامبوتول mg 800 در روز شروع شد. پس از شش ماه درمان، ضایعات فروکش کردند و جوشگاه های (Scars) کوچک فرو رفته سطحی بر جای گذاشتند.مطالعات انجام گرفته نشان می دهد که گرانولوم مخزن ماهی یک علت نادر عفونت پوستی است (شیوع سالانه آن 0.27 در هر 100000 نفر بوده است.) که تشخیص و درمان آن می تواند برای پزشکان مشکل ساز باشد. ولی گرفتن شرح حال مناسب و توجه به علائم بیمار می تواند در تشخیص و درمان این بیماری مفید واقع شود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف این مطالعه، بررسی تاثیر پوشش خوراکی پروتئین آب پنیر- مونوگلیسرید بر خصوصیات کیفی فیش فینگر کپور نقره ای هنگام نگهداری در یخچال می باشد. فیش فینگرها به طور جداگانه در محلول های پوششی 5% کنسانتره پروتئین آب پنیر (WPC) و 1.5% مونوگلیسرید،WPC %10  و 2.5% مونوگلیسرید و  WPC %15و 3.5% مونوگلیسرید غوطه ور، بسته بندی و در یخچال (4oC) نگهداری شدند. فراسنجه های شیمیایی pH)، PV،(TBA ، میکروبی TVC) و (PTC و ارزیابی حسی در روزهای صفر، 3، 6، 9، 12 و 15 اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که با افزایش زمان نگهداری میزان pH کاهش و مقادیر PV و TBA بطور معنی داری (P<0.05) افزایش یافت. میزان بار باکتریایی کل (TVC)  و سرما دوست (PTC) فیش فینگرها هنگام نگهداری در یخچال بطور معنی داری افزایش یافت (P<0.05). نتایج ارزیابی حسی بیانگر کاهش معنی دار خصوصیات حسی فیش فینگرها طی دوره نگهداری بود. بر اساس نتایج این مطالعه می توان بیان نمود که فیش فینگرهای پوشش داده شده با محلول 10 درصد پروتئین آب پنیر- 2.5 درصد مونوگلیسرید نسبت به سایر تیمارها موثرتر بوده و 3 روز بر ماندگاری فیش فینگرها افزود.

بیماری سل اعضای مختلفی را گرفتار می کند و در کشورهای جهان سوم یک معضل مهم بهداشتی می باشد. با شناسایی سیر بیماری در ارگان های مختلف می توان کمک شایان ذکری به بهبود وضعیت بهداشتی جامعه و فرد بیمار نمود. سل استخوان و بافت نرم حدود 2-1 درصد از کل موارد سل را تشکیل می دهد. درگیری متاکارپ ها و فالانکس های دست خیلی نادر است. در این گزارش خانم جوانی با سل انگشت دست بدون هم زمانی با بیماری سل ریوی فعال گزارش می گردد.

هدف این مطالعه بررسی تاثیر پوشش خوراکی کیتوزان حاوی اسانس دارچین بر خصوصیات شیمیایی و میکروبی فیش فینگر کپور نقره ای طی نگهداری در یخچال می باشد. فیش فینگرها به طور جداگانه در محلول های پوششی کیتوزان (2 درصد)، اسانس دارچین (1/5 درصد) و پوشش کیتوزان (2 درصد) + اسانس دارچین (1/5 درصد) به مدت یک دقیقه غوطه ور، سپس بسته بندی و در یخچال (4 درجه سانتی گراد) نگهداری شدند. فراسنجه های شیمیایی (pH، پراکسید (PV)، تیوباربیتوریک اسید (TBA) و مجموع بازهای نیتروژنی فرار (TVB-N)) و میکروبی (شمارش باکتری های کل (TVC) و باکتری های سرماگرا (PTC)) در روزهای صفر، 3، 6، 9، 12، 15 و 18 اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که با افزایش زمان نگهداری میزان pH، PV، TBA و TVB-N به طور معنی داری افزایش یافت (0/05>P). میزان بار باکتریایی کل (TVC) و سرماگرا (PTC) فیش فینگرها هنگام نگهداری در یخچال به طور معنی داری افزایش یافت (0/05>P). شاخص های شیمیایی و میکروبی تیمار دارای پوشش کیتوزان (2 درصد) + اسانس دارچین (1/5 درصد) در مقایسه با سایر تیمارها تغییرات کمتری را هنگام نگهداری نشان دادند، به طوری که طی نگهداری تفاوت معنی داری با سایر تیمارها داشتند (0/05>P). براساس نتایج این مطالعه می توان نتیجه گیری نمود که فیش فینگرهای پوشش داده شده با کیتوزان (2 درصد) + اسانس دارچین (1/5 درصد) نسبت به سایر تیمارها مؤثرتر بوده و سه روز بر زمان ماندگاری فیش فینگرها افزودند.

تعیین جنس اسپرم یکی از راه های مهم پیش انتخاب جنسی نتاج است که به همراه تلقیح مصنوعی، توانایی قابل توجهی برای بهبود روند اصلاح و بازده تولید شیر و گوشت حیوانات دارد. اساس این روش، تفاوت های موجود بین اسپرم های حامل کروموزوم های X و Y است. سلول های اسپرم حامل کروموزوم های X و Y را می توان به کمک روش هایی مثل اندازه گیری فلوسیتومتریک DNA جدا کرد. در این پژوهش، برای ارزیابی دقت تعیین جنس اسپرم، توسعه یک روش ساده مبتنی بر FISH برای تمایز اسپرم های حامل کروموزوم های X و Y مورد توجه قرار گرفت. به این منظور، تلاش شد که کاوشگر FISH مختص قطعه DNA تکراری پری سانترومریک کروموزوم Y گاو (جایگاه (DYZ1, Tp13-q12) با استفاده امکانات موجود ساخته شود. با این هدف، DNA ژنومی از گلبول های سفید خون گاو نر استخراج شد. آن گاه آغازگرهای اختصاصی DYZ1 برای تکثیر ناحیه پری سانترومریک کروموزوم Y مورد استفاده قرار گرفتند. سپس محصول PCR با استفاده از Biotin-16-dUTP، در واکنش PCR دوم نشاندار شد. آن گاه محصول PCR نشاندار شده، تخلیص شد، در بافر دو رگه سازی حل گردید و به عنوان کاوشگر FISH مورد استفاده قرار گرفت. کاوشگر FISH مختص کروموزوم Y، پس از دورگه سازی با سلول های متافازی و اینترفازی تثبیت شده با متانول: اسید استیک، علایم قوی را نشان داد. در مجموع، تولید اولین کاوشگر FISH در ایران برای شناسایی کروموزوم Y گاو، موفقیت بزرگی بود که می تواند برای پژوهش های بعدی تعیین جنسیت به کار رود. همچنین کاوشگر FISH ساخته شده در این پژوهش و آغازگرهای مربوط به آن، می تواند برای تعیین جنس و تشخیص حالت های پلوئیدی در سلول های گاوی (مثل بلاستومرهای منفرد و رگه های سلولی) مورد استفاده قرار گیرند.