زمینه مطالعاتی: روی و پروبیوتیک ها نقش مهمی در عملکرد و سیستم ایمنی طیور دارند. هدف: این تحقیق به منظور بررسی اثرات نانو ذرات اکسید روی و پروبیوتیک (باسیلوس کوآگولانس) بر پاسخ ایمنی، خصوصیات لاشه و وزن برخی اندام های داخلی جوجه های گوشتی انجام شد. روش کار: این پژوهش با 288 قطعه جوجه گوشتی نر راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار، 4 تکرار و 12 جوجه در هر تکرار به اجرا درآمد. تیمارها شامل: شاهد (حاوی 100 میلی گرم در کیلوگرم اکسید روی)، شاهد + 100 میلی گرم در کیلوگرم پروبیوتیک و جیره پایه بدون اکسید روی + 25 و 50 میلی گرم در کیلوگرم نانو اکسید روی با و بدون پروبیوتیک بودند. در این آزمایش فراسنجه های عملکردی (افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک)، ایمنی همورال (تیتر آنتی بادی علیه گلبول قرمز گوسفند (SRBC)، فراسنجه های لاشه (وزن نسبی لاشه، سینه، ران، طحال، کبد، پانکراس، بورس فابریسیوس و همچنین وزن و طول نسبی دوازدهه، ایلئوم و سکوم) و pHروده و سنگدان محاسبه گردید. نتایج: استفاده از نانو اکسید روی با پروبیوتیک سبب بهبود افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک جوجه های گوشتی شد (05/0P<). وزن نسبی کبد و ران ها در جوجه های تغذیه شده با نانواکسید روی به همراه پروبیوتیک به ترتیب کمتر و بیشتر از جوجه های مربوط به گروه شاهد بود (05/0P<). تیتر آنتی بادی علیه گلبول قرمز گوسفند در جوجه های تغذیه شده با 50 میلی گرم در کیلوگرم نانو اکسید روی با و بدون پروبیوتیک بیشتر از گروه شاهد بود (05/0P<). نتیجه گیری نهایی: به طورکلی استفاده از 50 میلی گرم در کیلوگرم نانو اکسید روی به همراه پروبیوتیک سبب بهبود عملکرد، خصوصیات لاشه و تقویت پاسخ سیستم ایمنی شد.

زمینه مطالعاتی: شربت کامبوجا ارتباط همزیستی بین مخمرها و باکتری اسید استیک است که با فعالیت متابولیک آنها در چای شیرین، به تولید نوشیدنی ترش دلپذیر با ترکیبات مفید و سلامت بخش منجر می شود. هدف در این تحقیق بررسی تأثیر شربت کامبوجا بر زنده مانی بیفیدوباکتریوم بیفیدوم و خواص کیفی دوغ در طول نگهداری با استفاده از روش سطح پاسخ (RSM) بود. روش کار: مقدار شربت کامبوجا در محدوده 20-0 درصد و و زمان نگهداری در محدوده 41-5 روز بود. بر روی نمونه های دوغ تولیدی، آزمایش های شمارش تعداد بیفیدوباکتریوم بیفیدوم و مقادیر ماده خشک، دانسیته، pH، دوفاز شدن، اندیس های رنگ و خواص حسی انجام گرفت. نتایج: نتایج تجزیه آماری داده ها نشان داد که تعداد بیفیدوباکتریومبیفیدوم با افزایش غلظت شربت کامبوجا افزایش و با گذشت زمان نگهداری کاهش یافت (05/0P<). همچنین با افزایش مقدار شربت کامبوجا دو فاز شدن و pH بطور معنی داری کاهش، اما ماده خشک، پایداری و دانسیته دوغ افزایش پیدا کرد (05/0P<). با گذشت زمان نگهداری پایداری، دانسیته، pH و امتیاز پذیرش کلی کاهش و دو فاز شدن افزایش نشان داد (05/0P<). نتیجهگیری نهایی: بر اساس نتایج بدست آمده، شرایط بهینه برای تولید دوغ پروبیوتیک، مقدار شربت کامبوجا حدود 20 % و زمان نگهداری 23 روز تعیین شد. در شرایط بهینه، تعداد بیفیدوباکتریوم بیفیدوم 2/7 سیکل لگاریتمی، دانسیته، ماده خشک و دو فاز شدن به ترتیب 025/1، 1/8 % و 23 %، اندیس های L*، a* و b* به ترتیب 6/92، 4/5 و 3/5 و امتیاز پذیرش کلی 5/4 از 5 بود.

زمینه و هدف: میزان بروز بیماری التهابی روده در مناطق جغرافیایی مختلف فرق دارد. این بیماری در کشورهای صنعتی شایع تر است. تعداد مبتلایان به این بیماری در ایران نزدیک به 10000 نفر می باشد. در استان گیلان تعداد زیادی در حدود 3000 به این بیماری مبتلا هستند. از این رو هدف مقاله بررسی رابطه بین متغیرهای زمینه ای و فراوانی بیماری التهابی روده (IBD) در استان گیلان است. روش کار: این تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ ابزار گردآوری اطلاعات کتابخانه-ای-میدانی است. حجم اطلاعات فراوانی بیماریIBD ثبت شده درمرکز تحقیقات گوارش و کبد مرکز آموزشی درمانی تحقیقاتی بیمارستان رازی رشت در استان گیلان از سال 1397-1395 بود. مشخصات دموگرافیک، شهر محل زندگی، انواع بیماری های التهابی روده با تفکیک کولیت زخمی و کرون و جنس و عناصر اقلیمی (رطوبت، دما، فشار و بارندگی) به عنوان متغیر مستقل و بیماری IBD به عنوان متغیر وابسته بود. از آمار توصیفی و آزمون آماری Chi Square در سطح معناداری 5/0 p< با کاربرد نرم افزار SPSS با نسخه 21 جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: بیش ترین آمار مبتلایان به بیماری التهابی روده-کولیت بر اساس ماه تشخیص بیماری درشهریور با 44 نفر (2/77%) و کم ترین آن درمهر با2 نفر (100%) بوده است. البته ارتباط معنا داری از نظر همبستگی وجود نداشت (9/0=p). بیشترین آمار مبتلایان به کولیت مردان در تابستان با 41 بیمار (6/21%)، کمترین آمار کولیت مردان در بهار با 4 بیمار (1/2%)، بیش ترین آمار مبتلایان به کولیت زنان در تابستان با 47 بیمار (7/24%)، کم ترین آمار کولیت زنان در پاییز با 7 بیمار (7/3%) می باشد. ارتباط معناداری از نظر همبستگی وجود داشت (01/0=p). اختلاف آماری معنی داری بین ماه تولد بیماران، شهر محل زندگی بیماران و ابتلا به بیماری کرون و کولیت اولسراتیو وجود نداشت (05/0

پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های مفیدی هستند که در دستگاه گوارش موجودات بصورت کلونی در آمده و اثرات مفیدی بر سلامتی و رشد موجود میزبان دارند. به منظور استفاده بهینه از این میکروارگانیسم ها، در تحقیق جاری اثر پروبیوتیک بیوپلوس 2-ب و ترکیب آهن بر رشد لارو ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور تعداد 2700 لارو (میانگین وزنی 0.135 گرم) در 8 گروه 100 تایی و یک تیمار شاهد با 3 تکرار به مدت 30 روز بررسی شدند. تیمار اول شامل لاروهای ماهی تغذیه شده از جیره حاوی 1.6x109 CFU(3)/g ، تیمار دوم شامل1.2x109 CFU/g ، تیمار سوم شامل جیره دارای 7 میلی گرم آهن در هر کیلو جیره، تیمار چهارم دارای 5 میلی گرم آهن در هر کیلو جیره، تیمار پنجم شامل پروبیوتیک به مقدار 1.6x109 CFU/g همراه با 7 میلی گرم آهن در هر کیلو جیره، تیمار ششم شامل پروبیوتیک به مقدار 1.6x109 CFU/g همراه با 5 میلی گرم آهن در هر کیلو جیره، تیمار هفتم شامل پروبیوتیک به مقدار 1.2x109 CFU/g همراه با 7 میلی گرم آهن در هر کیلو جیره و تیمار هشتم شامل پروبیوتیک به مقدار 1.2x109 CFU/g همراه با 5 میلی گرم آهن در هر کیلو جیره، بود. در طول دوره آزمایش، زیست سنجی ماهیان هر 6 روز یکبار انجام شد. وزن نهایی، ضریب تبدیل غذایی، ضریب رشد ویژه و نسبت کارآیی پروتیین در تیمارهای 1، 2 و 6 نسبت به سایر تیمارها و تیمار شاهد بیشترین مقدار را به خود اختصاص داد (P£0.05). بررسی های آماری حاکی از عدم وجود اختلاف معنی دار در طول کل و درصد بقا بین تیمارها می باشد (P³0.05). در انتهای دوره آزمایشی حداکثر مقدار درصد پروتئین لاشه در تیمارهای 1 و 2 مشاهده گردید (P£0.05). درصد چربی لاشه نیز در تیمارهای مزبور دارای کمترین مقدار بود (P£0.05). یافته های بدست آمده، تایید کرد که اگر جیره حاوی پروبیوتیک باشد (در مقایسه با مخلوط پروبیوتیک و آهن در جیره) تاثیر بهتری را بر رشد و فاکتورهای تغذیه ای در لارو ماهی قزل آلای رنگین کمان دارد.

زمینه مطالعاتی: در طی سال های اخیر، استفاده از محصولات حاوی باکتری های پروبیوتیک به دلیل ویژگی های منحصربه فرد آن ها گسترش چشمگیری یافت. هدف: در این مطالعه به تأثیر استارتر لاکتیکی لاکتوباسیلوس پلانتاروم، غلظت نمک و درصد اسید استیک بر خصوصیات شیمیایی و میکروبی زیتون طی 90 روز و در دمای° C 28 مپرداخته شد. روش کار: به منظور اجرای این تحقیق ظروف 1 کیلوگرم زیتون با دو تیمار (8 درصد آب نمک+1/0 درصد استیک اسید) و (6 درصد آب نمک و 3/0 درصد استیک اسید) پر شد. سپس در روز پنجم آزمون، تلقیح باکتری اسیدلاکتیکی صورت گرفت. از ظروف بدون باکتری به عنوان نمونه شاهد استفاده شد. آزمایش های شیمیایی شامل اندازه گیری اسیدیته، pH، شوری و پراکسید و آزمایش های میکروبی شامل اندازه گیری باکتری های اسیدلاکتیکی، گرمادوست، مزوفیل و مخمر و قارچ مطابق با استاندارد ملی ایران در طی دوره نگهداری انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد بار باکتری های اسیدلاکتیکی در تیمارهای لاکتوباسیلوس پلانتاروم و شاهد با افزایش زمان نگهداری افزایش معنی داری داشت (05/0p <). کمترین رشد باکتری های گرمادوست و بالاترین رشد مزوفیل و مخمر و قارچ در تیمار شاهد اندازه گیری شد (05/0p <). ویژگی های حسی و pH زیتون در هر دو تیمار شاهد و لاکتوباسیلوس پلانتاروم تحت تأثیر نوع اسیدیته و نمک قرار نگرفت (05/0p <). تیمار زیتون دارای باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم بالاترین سطح اسیدیته را داشت. نتیجه گیری نهایی: باتوجه به نتایج کاهش سطح نمک (6 درصد) و افزایش سطح اسید استیک (3/0 درصد) در کنار تلقیح باکتری های لاکتیکی به خصوص لاکتوباسیلوس پلانتاروم به عنوان روشی کارآمد در طی تخمیر زیتون به کار برده شود.

زمینه مطالعاتی: استفاده از هیدروکلوئیدهای بومی مانند صمغ کتیرا می تواند در جلوگیری از ناپایداری فیزیکی شیر کاکائو گره گشا باشد. هدف: این پژوهش به منظور دست یابی به فرمولاسیون بهینه شیر کاکائو با ویژگی های مطلوب فیزیکی شیمیایی و حسی انجام شد و صمغ تراگاکانتین (بخش محلول کتیرا) به عنوان پایدارکننده مورد استفاده قرار گرفت. روش کار: در این مطالعه، از روش سطح پاسخ با طرح مرکب مرکزی به بررسی اثر صمغ تراگاکانتین در 5 سطح (0، 075/0، 15/0، 225/0 و 3/0 درصد) و پودر کاکائو در 5 سطح (2، 5/3، 5، 5/6 و 8 درصد) بر خواص فیزیکی شیمیایی و حسی شیر کاکائو پرداخته شد. نتایج: نتایج آنالیز آماری نشان داد در فرمولاسیون شیر کاکائو، افزایش هر دو عامل پودر کاکائو و صمغ تراگاکانتین باعث افزایش pH شد (05/0P≤ ). اسیدیته نمونه ها نیز، با افزایش میزان صمغ تراگاکانتین کاهش یافت (جدول 4 و شکل 1)، در حالی که افزودن پودر کاکائو تاثیر معنی داری بر اسیدیته نداشت. بررسی ویسکوزیته نشان داد که افزودن تراگاکانتین و پودر کاکائو در فرمولاسیون شیر کاکائو، منجر به افزایش ویسکوزیته شد (05/0P≤ ). میزان رسوب نمونه ها با افزایش پودر کاکائو افزایش یافت، در حالی که افزایش میزان صمغ تراگاکانتین تاثیر دوگانه ای بر میزان رسوب نمونه ها داشت به طوری که افزایش آن تا حدود میزان 225/0 درصد سبب کاهش میزان رسوب و افزایش آن از مقدار ذکر شده تا 3/0 درصد سبب افزایش میزان رسوب شد. ارزیابی حسی نمونه های شیر کاکائو نشان داد که بیشترین مقبولیت حسی مربوط به نمونه های حاوی مقدار میانی پودر کاکائو می باشد اما صمغ تراگاکانتین تاثیر معنی داری بر پذیرش کلی نمونه های شیر کاکائو از دیدگاه ارزیابان حسی نداشت. اثر متقابل صمغ تراگاکانتین و پودرکاکائو نیز، بر پذیرش کلی نمونه ها معنی دار نبود. همچنین یافته های حاصل از توزیع اندازه ذرات نمونه بهینه حاکی از افزایش اندازه ذرات نمونه شیر کاکائو با افزودن صمغ تراگاکانتین بود. نتیجه گیری نهایی: نتایج بهینه سازی نشان داد که بهترین نمونه با خواص فیزیکی شیمیایی و حسی مطلوب، زمانی حاصل می شود که فرمولاسیون شیر کاکائو شامل 12/5 درصد پودر کاکائو و 10/0 درصد صمغ تراگاکانتین باشد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سه برنامه تمرین ترکیبی هوازی مقاومتی با شدت های مختلف بر سطوح آدیپونکتین، پروتئین متصل به رتینول چهار و نیم رخ لیپیدی در مردان مبتلا به دیابت نوع دو انجام گرفت. بدین منظور، 43 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو به صورت تصادفی درچهار گروه (سه گروه تمرین ترکیبی یک (سن 47.9±3.0، وزن 77.9±1.1 و شاخص توده بدنی 26.3±3.5)، دو (سن 45.8±6.3، وزن 80.8±6.7 و شاخص توده بدنی 26.9±1.8)، سه (سن 47.5±0.9، وزن 82.9±11.7 و شاخص توده بدنی 28.0±2.9) و گروه کنترل (سن 46.9±1.2، وزن 84.10±4.3 و شاخص توده بدنی 28.2±2.4) تقسیم شدند و گروه های تمرینی، تمرین ترکیبی هوازی مقاومتی را به مدت12 هفته و با شدت های مشخص (گروه یک: مقاومتی 60-50 درصدیک تکرار بیشینه، هوازی 80-70 درصد ضربان قلب بیشینه، گروه دو: مقاومتی 70-60 درصد یک تکرار بیشینه، هوازی 70-60 درصد ضربان قلب بیشینه، گروه سه: مقاومتی 80-70 درصدیک تکرار بیشینه، هوازی 60-50 درصد ضربان قلب بیشینه) اجرا نمودند. جهت انجام پژوهش، فرایند خونگیری به منظور تعیین سطوح آدیپونکتین، پروتئین متصل به رتینول چهار و نیم رخ لیپیدی، قبل و پس از 12 هفته انجام گرفت و داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد.نتایج نشان می دهد که سطوح پروتئین متصل به رتینول چهار در گروه دو و سه تمرین ترکیبی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری کاهش یافته است (P<0.05). مقادیر تری گلیسرید نیز در هر سه گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل به طور معنا داری کاهش را نشان می دهد (P<0.05). شایان ذکر است که برمبنای نتایج، تفاوت معناداری در وزن، شاخص توده بدنی، درصد چربی، سطوح آدیپونکتین، کلسترول تام، لیپوپروتئین کلسترول با چگالی بالا و لیپوپروتئین کلسترول با چگالی پایین بین گروه ها مشاهده نمی شود و 12 هفته تمرین ترکیبی با شدت های مختلف، تاثیری بر شاخص های آنتروپومتریک و آدیپونکتین بیماران مبتلا به دیابت نوع دو نداشته است. با این حال، می توان گفت که دو برنامه تمرین ترکیبی گروه دو و سه به واسطه کاهش سطوح پروتئین متصل به رتینول چهار و تری گلیسرید می تواند در بهبود اختلالات متابولیکی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مفید باشد.

زمینه مطالعاتی: افزودن اسانس پونه کوهی می تواند سبب بهبود خواص فیزیکی فیلم های بر پایه پودر بادمجان و ذرت شود. هدف: هدف از این پژوهش تهیه فیلم های خوراکی پایه نشاسته و پودر بادمجان و بررسی افزودن غلظت های مختلف اسانس پونه کوهی بر روی خواص فیزیکی فیلم های تهیه شده می باشد. روش کار: فیلم های خوراکی بر پایه نشاسته ذرت و پودر بادمجان به نسبت 1: 1 تهیه شده و اسانس پونه کوهی در سطوح 1، 3 و 5% (وزنی/ وزنی) به آن ها افزوده شد. ضخامت، میزان رطوبت، دانسیته، خواص مکانیکی، رنگ، مقدار کدورت و عبور نور، حلالیت و شاخص تورم فیلم ها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: ضخامت، شاخص تورم، پارامتر L*فیلم های حاوی اسانس بیشتر از فیلم های شاهد بود )05/0 (P<. با افزودن اسانس، مقاومت کششی، مدول یانگ، ازدیاد طول تا نقطه شکست، کدورت، میزان رطوبت، حلالیت و دانسیته فیلم ها به طور معنی داری )05/0 (P< کاهش یافت. اندازه گیری رنگ در فیلم ها نشان داد که با افزایش درصد اسانس، پارامترهای قرمزی (a*)، زردی (b*) و مقدار شفافیت فیلم ها افزایش یافتند. مقدار عبور نور در محدوده ی UV دارای مقدار ناچیز بوده و برای فیلم های شاهد بیشتر از فیلم های حاوی اسانس مشاهده شد. نتیجه گیری نهایی: افزودن اسانس پونه کوهی به فیلم های خوراکی بر پایه نشاسته ذرت و پودر بادمجان سبب بهبود شفافیت و حلالیت در آب فیلم ها، همچنین موجب تضعیف خواص مکانیکی و نفوذپذیری به بخار آب گردید.

زمینه و هدف: محدودیت در رژیم غذایی و فعالیت بدنی به عنوان یک اولویت برای درمان بیماران سندرم تخمودان پلی کیستیک از سوی متخصصین توصیه می شود. هدف از انجام تحقیق حاضر تبیین تاثیر 12 هفته تمرین تاباتا در آب بر مقاومت به انسولین، آپولیپوپروتیین A و آپولیپوپروتیین B در زنان چاق مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک بود. روش کار: بدین منظور از بین زنان چاق مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک شهر اصفهان 30 نفر داوطلبانه انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه 15 نفره (متفورمین+تمرین تاباتا) و گروه (متفورمین) تقسیم شدند. پس از 12 ساعت ناشتایی و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین خونگیری انجام شد. در ادامه گروه تجربی برنامه تمرینات تاباتا در آب را به مدت 12 هفته، 3 جلسه در هفته به مدت 40 دقیقه متشکل از دوره های 4 دقیقه ای (20 ثانیه فعالیت و 10 ثانیه استراحت) انجام دادند. جهت تجزیه و تحلیل استنباطی داده ها از آزمون های شپیرو ویلک، تحلیل واریانس دو طرفه و آزمون تعقیبی بن فرونی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد تمرین باعث کاهش معنی دار مقاومت به انسولین در گروه تمرین (0001/0P=) شد. اما تمرین بر آپولیپوپروتیین A و آپولیپوپروتیین B در زنان چاق مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک تاثیر معنی داری نداشت. نتیجه گیری: با توجه به تاثیر معنی دار تمرینات تاباتا در آب بر مقاومت به انسولین و عدم تاثیر معنی دار بر آپولیپوپروتیین A و آپولیپوپروتیین B، به نظر می رسد درک مزایای تمرینات منظم تاباتا در زنان چاق مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک نیاز به مطالعات بیشتری دارد.

مطالعه حاضر با هدف تعیین آگاهی، نگرش و عملکرد زنان مبتلا به دیابت نوع 2 در خصوص انجام پیاده روی صورت پذیرفت.این مطالعه از نوع مقطعی است که به روش نمونه گیری تصادفی بر روی 88 نفر از زنان مبتلا به دیابت نوع 2 موسسه دیابت اصفهان در سال 86 انجام شده است. اطلاعات به کمک مصاحبه، پرسشنامه و چک لیست جمع آوری گردید. میزان پیاده روی جهت خرید، پیاده روی ورزشی در اوقات بی کاری و غیره بر حسب دقیقه و با توجه به شدت آن در هفته تعیین شد و آزمایش های قند خون ناشتا (FBS) و هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1C) نیز از طریق ارجاع بیماران به یک آزمایشگاه واحد اندازه گیری شد. برای تحلیل یافته های این پژوهش از آزمون آماری کا اسکوئر، تحلیل واریانس و ضریب همبستگی استفاده شده و P<0.05 نیز به عنوان سطح معنی داری درنظر گرفته شده است. تعداد بیماران 88 نفر با میانگین سنی 44.5±4.3 سال و وزن 69.3±6.2 کیلو گرم بود. میزان آگاهی 51.1 درصد در خصوص انجام پیاده روی صحیح و اثر بخش بر روی بهبود بیماری دیابت ضعیف، 38.6 درصد متوسط و 10.3 درصد خوب بود. از نظر نگرش نسبت به انجام پیاده روی، 54.5 درصد متوسط، 28.4 درصد خوب و 16.8 درصد ضعیف بودند. عملکرد بیماران در خصوص انجام پیاده روی به طور متوسط 2±1 روز در هفته و میزان دقایق صرف شده جهت انجام پیاده روی در یک هفته به طور متوسط96±21  دقیقه بود که از این مقدار پیاده روی نیز 78.4±10.9 درصد آن از نوع سبک بوده و به گونه ای نبود که در بهبود بیماری آنها اثری داشته باشد. میانگین میزان قند خون ناشتای بیماران 181.4±45.3 میلی گرم در دسی لیتر و هموگلوبین A1c بیماران نیز 9.52±0.76 درصد بوده است. همچنین بین آگاهی و نگرش بیماران با و بین آگاهی و عملکرد آنها رابطه معنی داری وجود داشت. همچنین بین تحصیلات با آگاهی، نگرش و عملکرد نیز ارتباط معنی داری وجود داشت و نیز بین FBS و HbA1c نیز با r=0.58 و P<0.01 نیز رابطه معنادار بوده است.با افزایش میزان آگاهی مبتلایان به دیابت، نگرش و عملکرد آنان نیز نسبت به انجام پیاده روی بهتر می شود که این خود در پیشگیری از عوارض بیماری و نیز کنترل بیماری اهمیت دارد. از این رو باید در جهت آموزش افراد دیابتی به انجام پیاده روی و ورزش های دیگر از جمله در اوقات فراغت و بی کاری برنامه ریزی مناسبی را اتخاذ نمود.