به منظور مطالعه زیست چینه نگاری سازند پابده در شمال شرق کازرون، برش موردک انتخاب شد. در این برش سازند پابده اساسا از مارن، شیل و آهک مارنی تشکیل شده است. مطالعه نانوفسیل های آهکی منجر به تشخیص 70 گونه و 28 جنس گردید. مطابق با اولین ظهور و آخرین حضور گونه های شاخص و گسترش تجمعات فسیلی، بایوزون هایDiscoaster multiradiatus ZONE (NP9/CP8a/CNP11), Tribrachiatus contortus ZONE (NP10/ CP8b-CP9a/ CNE1-CNE2), Discoaster binodosus ZONE (NP11/ CP9b/ CNE3), Tribrachiatus orthostylus ZONE (NP12/ CP10/ CNE4), Discoaster lodoensis ZONE (NP13/ CP11/ CNE5), Discoaster sunlodoensis ZONE (NP14/ CP12/ CNE6-CNE8), Nannotetrina fulgens ZONE (NP15/ CP13/ CNE9-CNE11), Discoaster tanii nodifer ZONE (NP16/ CP14a/ CNE12-CNE15), Discoaster saipanensis ZONE (NP17/ CP14b/ CNE15-CNE16), Chiasmolithus oamaruensis ZONE (NP18/CP15a/CNE17-CNE18), Isthmolithus recurvus ZONE (NP19/CP15b/CNE18-CNE19), Sphenolithus pseudoradians ZONE (NP20/ CP15b/ CNE20), Ericsonia Subdisticha ZONE (NP21/CP16a-b/CNE21-CNO1), Helicosphaera reticulate ZONE (NP22/ CP16c/ CNO2), Sphenolithus predistintus ZONE (NP23/ CP17-CP18 / CNO3-CNO4) مطابق زون بندیهای استاندارد جهانی شناسایی شد. در نتیجه این مطالعه و بر اساس زون های تعیین شده سن سازند پابده در برش موردک از پالئوسن پسین (تانتین) تا الیگوسن (روپلین-چاتین) پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: روند از دست رفتن نورون ها در سیستم عصبی مرکزی با افزایش سن روی می دهد. برای جلوگیری از مرگ نورون ها، می توان با پیوند سلول های بنیادی عصبی (NSCs) علاوه بر جایگزینی سلول های از دست رفته، با تولید عوامل نوروتروفیک، بقا و تکثیر سلول های درون زاد (آندوژنوس) را افزایش داد. این مطالعه به منظور مقایسه ظرفیت تکثیر سلولی و بیان عامل نوروژنیک از کشت چسبنده سلول های بنیادی عصبی نواحی Subgranular ZONE (SGZ)، Subventricular ZONE (SVZ) و مجرای مرکزی نخاع موش صحرایی بالغ انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی سلول های بنیادی عصبی نواحی SGZ، SVZ و مجرای مرکزی نخاع موش صحرایی بالغ نژاد ویستار استخراج و تا 13 پاساژ در محیط a-MEM غنی شده با سرم به صورت تک لایه ای یا چسبنده کشت داده شد. بیان نشانگرهای نستین و GFAP به روش ایمنوسیتوشیمی و بیان ژن های NGF، CNTF، NT3، NT4/5، GDNF و BDNF به روش RT-PCR بررسی شد.یافته ها: ویژگی مورفولوژیکی سلول های بنیادی استخراج شده نواحی مختلف سیستم عصبی مرکزی در محیط کشت مشابه بود. زمان دو برابر شدن سلول های بنیادی عصبی SVZ (37.45 ساعت) نسبت به SGZ (44.04 ساعت) و مجرای مرکزی نخاع (57.22 ساعت) کوتاه تر بودند. در شرایط کشت تک لایه ای سلول های بنیادی عصبی قادر به تولید نوروسفر بودند. همچنین نشانگرهای نستین و  GFAPتوسط  NSCsاین سه ناحیه بیان شده بودند. الگو و پروفایل بیان ژن های نوروتروفیک در سلول های بنیادی استخراج شده از SGZ، SVZ و مجرای مرکزی نخاع مشابه یکدیگر بودند.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که بیان ژن های نوروتروفیک در سلول های بنیادی جدا شده از نواحی مختلف سیستم عصبی مشابه بود؛ ولی سلول های بنیادی جدا شده از ناحیه SVZ دارای ظرفیت تکثیری بالاتری بودند.

زمینه و هدف: ترمیم تاندون های فلکسور ZONE II دست با مشکلات و عوارض فراوان همراه است به طوری که سابقا این منطقه را no man’s land «منطقه ممنوعه» می نامیدند. هر چند امروزه در خصوص ترمیم اولیه تاندون های فلکسور در این ناحیه توسط افراد با تجربه اتفاق نظر وجود دارد، ولی هنوز ترمیم تاندون در این ناحیه با عوارض فراوان آن از معضلات جراحی دست و ارتوپدی می باشد. مواد و روش کار: در این مطالعه مشاهده ای توصیفی نتایج حاصل از ترمیم اولیه )ظرف 24 ساعت اول( و اولیه تاخیری 24) ساعت تا 10 روز( آسیب های حاد تاندون های فلکسور انگشتان مورد بررسی قرار گرفت. عمل ترمیم تاندون در این بیماران که در مرکز پزشکی آموزشی درمانی الزهرا و در شهر اصفهان انجام شده ترجیحا در طی 24 ساعت اول (ترمیم اولیه) و در غیر این صورت طی 10 روز اول (ترمیم اولیه تاخیری) صورت گرفت. بی حرکتی اندام پس از عمل جراحی با گذاشتن آتل گچی در سطح دور سال اندام و در وضعیت 40 تا 45 درجه فلکسیون مچ دست و 50 تا 60 درجه فلکسیون مفاصل متاکارپوفالانژیال و اکستانسیون مفاصل بین انگشتی اعمال گردید. شروع حرکات از روز دوم پس از جراحی به روش تعدیل شده کلینرت آموزش و انجام شد. بیماران به صورت سرپایی و با مراجعه به کلینیک هر 2 هفته یکبار ویزیت گردیدند. نتاج عمل جراحی بر اساس معیارهای آقایبوک گرامکو و حداقل 3 ماه پس از عمل جراحی استخراج گردیدند. نتایج حاصله با استفاده از نرم افزار SPSS مورد بررسی آماری قرار گرفتند. یافته ها: مطالعه حاضر بر روی 37 بیمار و با 59 انگشت آسیب دیده که %67 آنها مرد و %33 زن و با میانگین سنی 16 سال انجام پذیرفت. از مجموع نتایج حاصله %37 عالی، %36 خوب، %20 متوسط و %7 بد بودند. عوارض شایع پس از عمل شامل چسبندگی (%45) و حساسیت به سرما (%36) بود. نتایج ترمیم تاندون ها در خانم ها به طور معنی داری بهتر از آقایان (P=0.02) و نتایج ترمیم اولیه نیز بهتر از ترمیم اولیه تاخیری بود. نتیجه گیری: بنابراین ترمیم تاندون های فلکسور در ZONE II دست با عوارض متعددی همراه بوده و لزوم انجام اقدامات ترمیمی را توسط جراح با تجربه و به صورت اولیه پیش از پیش روشن می سازد.

هدف: ارزیابی تاثیر بواسیزوماب داخل زجاجیه برای درمان type I رتینوپاتی نوزادان نارس در ZONE I. روش پژوهش: نوزادان مبتلا به type I رتینوپاتی نوزادان نارس در ZONE I (ROP ZONE I، هر مرحله ای از ROP همراه با plus disease و یا ZONE I ROP، stage III ROP بدون Plus disease) در این مطالعه آینده نگر وارد شدند. بواسیزوماب داخل زجاجیه ای به میزان ml 0/025 / mg 0/625 با بی حسی موضعی تزریق گردید. بیماران تا 4 هفته به فواصل هر یک هفته و بعد از آن هر دو هفته یک بار تا هفته 90 بعد از آخرین قاعدگی پیش از بارداری، معاینه شدند. یافته ها: هفتاد چشم از 35 بیمار با type I رتینوپاتی نوزادان نارس در ZONE I برای ورود به مطالعه انتخاب شدند. در سن 90 هفتگی بعد از آخرین قاعدگی پیش از بارداری در 82/9 درصد از بیماران، رتینوپاتی با یک بار تزریق پس رفت کرد و رگ زایی کامل یا نزدیک به کامل در قسمت های محیطی شبکیه اتفاق افتاد و در 2/92 درصد از بیماران بعد از دو بار تزریق پس رفت رتینوپاتی حاصل شد. در 5 چشم (7/1 درصد) رتینوپاتی تا مرحله B 4 و یا مرحله 5 بیماری پیش رفت کرد به طوری که به درمان جراحی نیاز شد. عوارض مهم بعد از تزریق از قبیل اندوفتالمیت، کاتاراکت و خون ریزی زجاجیه در هیچ یک از بیماران دیده نشد. نتیجه گیری: تزریق بواسیزوماب داخل زجاجیه روش موثری در درمان بیماران با ZONE I رتینوپاتی نوزادان نارس می باشد. اما در بعضی از موارد، ممکن است بیماری تا مراحل بالاتر پیش رفت کرده و نیاز به جراحی وجود داشته باشد. کنترل دقیق برای تشخیص برگشت بیماری و یا پیش رفت آن ضروری است. احتمال دارد چشم های با ZONE I رتینوپاتی نوزادان نارس پایدار با وجود تزریق بواسیزوماب داخل زجاجیه به مراحل پیش رفته تر وارد شوند و ممکن است درمان مجدد ضروری باشد.

مقدمه: پیشنهاد شده است که منطقه خنثی برای چیدن دندانها در پروتز کامل مورد استفاده قرار گیرد. اگر چه وسط ریج باقیمانده هنوز برای منظور فوق توسط دندانپزشکان قرار می گیرد.مواد و روشها: برای مقایسه این دو الگو تعداد 20 بیمار شامل 6 زن و 14 مرد با میانگین سنی 51 و 54 سال انتخاب گردیدند.مشابه موارد معمول قالب اولیه گرفته و تری اختصاصی با نوار مومی مناسب تهیه شد. بعد از ثبت لبه قالب نهایی گرفته شد. در مرحله بعد سطوح باکال ولینگوال نوار مومی با خمیر آلژینات پوشانده و در دهان بیمار قرار داده شد تا ناحیه خنثی را ثبت نماید از بیمار خواسته شد که عضلات مرتبط را حرکت بدهد.بعد از ریختن قالب نهایی سطوح باکال و لینگوال قالب نیز با گچ هبت گردید. نقطه وسط ریج و وسط منطقه خنثی مشخص و اندازه گیری شد.یافته ها و نتیجه گیری: بعد از تهیه جدول، نتایج نهایی نشان داد که: 112 مورد اندازه گیری وسط منطقه خنثی لینگوالی تر و 46 مورد با کالی تر قرار گرفته و 18 مورد بر هم منطبق بودند.

مقدمه: جراحی فتق دیسک کمری یکی از شایع ترین انواع جراحی های انجام شده در جهان است. بسیاری از مطالعات موفقیت این جراحی را در بهبود نتایج رادیولوژیک از قبیل میزان فیوژن و کاهش فشار بر بافت عصبی دانسته اند. ولی آن چه در بسیاری از موارد نادیده گرفته شده، میزان رضایتمندی بیمار و کیفیت زندگی او پس از جراحی است.هدف: تعیین اثر برخی عوامل از قبیل افسردگی، اضطراب و انتظارات بیماران بر رضایتمندی آنان از جراحی دیسک کمر.مواد و روش ها: 60 بیمار که کاندید جراحی فتق دیسک کمر بودند قبل و سه ماه پس از جراحی با استفاده از پرسش نامه های استاندارد از نظر وجود افسردگی، اضطراب و نیز انتظارات آنان از جراحی بررسی شدند.نتایج: بیماران 33 زن (55%) و 27 مرد (45%)، بودند. متوسط شدت درد پیش از جراحی 7.25 واحد بود که پس از جراحی به 2.1 واحد کاهش یافت. 93.3 درصد آنان اضطراب و 66.7 درصد آنان افسردگی داشتند. 70 درصد دارای انتظارات زیاد از جراحی بودند. میزان رضایتمندی از 1.7 تا 8.9 واحد بود. (متوسط 5.5) بیشترین میزان رضایتمندی در بیماران بین 39-30 سال دیده شد و افسردگی و انتظارات بالا با رضایتمندی کمتری همراه بود.نتیجه گیری: افسردگی رضایتمندی را کاهش می دهد و انتظارات پایین می تواند آن را افزایش دهد.