هدف : این پژوهش به منظور مقایسه مشکلات رفتاری و پیشرفت تحصیلی در کودکان با و بدون مشکلات حرکتی انجام گرفت.روش بررسی: در این تحقیق مقایسه ای هفده کودک با مشکلات حرکتی و بیست و پنج کودک بدون مشکلات حرکتی که مهارتهای حرکتی آنان بر اساس مقیاس رشد حرکتی لینکلن - اوزرتسکی سنجیده شده بود، به طور تصادفی انتخاب و وضعیت رفتاری و تحصیلی آنها مورد مقایسه قرار گرفت. از فرم والد چک لیست رفتاری کودک برای ارزیابی مشکلات هیجانی و رفتاری کودکان استفاده شد. داده های حاصل با استفاده از آزمون تی مستقل تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد کودکان دچار مشکلات حرکتی در مقایسه با کودکان بدون مشکلات حرکتی پیشرفت تحصیلی ضعیف تری دارند (0.001>p). همچنین نتایج نشان داد که کودکان دارای مشکلات حرکتی، مشکلات کلی، درونی، بیرونی و اجتماعی، شکایات جسمانی، عدم توجه و گوشه گیری بیشتری نسبت به کودکان بدون مشکلات حرکتی دارند (p<0.001)، ولی بین دو گروه از نظر اضطراب / افسردگی، مشکلات تفکر و جنسیت و رفتار بزهکارانه و پرخانشگرانه اختلاف معناداری وجود ندارد (p>0.05).نتیجه گیری: مطابق نتایج حاصل، کودکان دارای مشکلات حرکتی خطرپذیری بیشتری برای ابتلا به مشکلات در زمینه های رفتاری و تحصیلی دارند. از این رو در ارزیابی این کودکان (صرفنظر از میزان و یا شدت این مشکلات) می بایست دامنه وسیعی از کنش های آنان علاوه بر کنش حرکتی مورد بررسی قرار گیرد.

زمینه و هدف: مشکلات رفتاری-هیجانی، اختلالات ناتوان کننده ای هستند که ارتباط موثری با مشکلات یادگیری دارند. هدف این پژوهش بررسی مقایسه ای درگیری تحصیلی و خودتنظیمی تحصیلی در دانش آموزان با و بدون مشکلات رفتاری-هیجانی بود. روش بررسی: طرح پژوهش حاضر توصیفی از نوع علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری تمامی دانش آموزان دختر دوره اول دبیرستان بودند که در سال تحصیلی 98-1397 در شهر اصفهان مشغول به تحصیل بودند. از بین آن ها ابتدا با روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای تعداد 320 دانش آموز انتخاب شدند و برای آنان چک لیست رفتاری کودک (آخنباخ و رسکولار، 2001)، به منظور غربالگری و شناسایی دانش آموزان دارای مشکلات رفتاری-هیجانی اجرا شد. سپس تعداد 50 دانش آموز دارای مشکلات مشکلات رفتاری-هیجانی، به عنوان نمونه نهایی در نظر گرفته شدند. به علاوه 50 دانش آموز بدون مشکلات رفتاری-هیجانی برای مقایسه انتخاب شدند. سپس پرسشنامه درگیری تحصیلی (زرنگ، 1391) و پرسشنامه خودتنظیمی تحصیلی (بوفارد و همکاران، 1995) در بین آن ها اجرا شدند. برای تجزیه وتحلیل داده ها آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 به کار رفت. سطح معناداری آزمون ها 0٫, 05 در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد، بین دانش آموزان با و بدون مشکلات رفتاری-هیجانی در متغیر درگیری تحصیلی (0٫, 001>p) و مولفه های آن یعنی درگیری شناختی (0٫, 004=p)، درگیری انگیزشی (0٫, 004=p) و درگیری رفتاری (0٫, 001>p) و نیز متغیر خودتنظیمی تحصیلی (0٫, 001>p) تفاوت معناداری وجود داشت؛ به عبارت دیگر درگیری تحصیلی و خودتنظیمی تحصیلی در دانش آموزان دارای مشکلات رفتاری-هیجانی کمتر بود. نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش، دانش آموزان دارای مشکلات رفتاری-هیجانی از نظر درگیری تحصیلی و خودتنظیمی تحصیلی دچار مشکل هستند و در این زمینه احساس ناتوانی می کنند.

مقدمه: از آنجا که دوره نوجوانی با تحولات فراوانی در زمینه های زیست شناختی، روانشناختی و اجتماعی همراه می باشد و هر یک از این تغییرات می تواند یک عامل بحران زا برای نوجوان محسوب گردد و در مواردی موجب بروز مشکلات رفتاری برای آنها شود، بررسی و تفحص پیرامون این تحولات و مشکلات حایز اهمیت بسیاری می باشد، بر این اساس هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین میزان مشکلات دختران نوجوان در رابطه با والدین، امور تحصیلی، همسالان، مسایل شخصی، و اجتماعی می باشد. روش: 1879 دختر نوجوان 21-11 ساله که از 10 استان کشور با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شده بودند، در پژوهش شرکت کردند. ابزارهای استفاده شده شامل پرسشنامه محقق ساخته و پرسشنامه شخصیتی نوجوانان آیزنک بود. داده های بدست آمده با آزمون تحلیل واریانس یکطرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که مسایل و مشکلات دختران به ترتیب عبارت هستند از مشکلات با همسالان، مشکلات شخصی، مشکلات تحصیلی، مشکلات اجتماعی، و مشکلات والدینی. همچنین رابطه معنادار میان مشکلات دختران با سن و تحصیلات والدین، مشاهده شد. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت آشنایی دختران نوجوان با مسایل و مشکلات دوره نوجوانی و همچنین نحوه مقابله با مسایل و مشکلاتشان، ضرورت دارد برنامه ریزی های بهداشت روانی متناسب با مسایل و مشکلات دختران و شرایط سنی و تحصیلی آنها تدوین شود.

هدف: هدف پژوهش شناسایی زمینه های تحصیلی و مشکلات روان شناختی زمینه ساز مشروط شدن دانشجویان بود. روش: روش پژوهش علی-مقایسه ای و جامعه آماری کلیه دانشجویان کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی به تعداد 7650 نفر بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای 90 دانشجو شامل 30 دانشجوی مشروط، 30 دانشجوی موفق و 30 دانشجوی عادی برحسب معدل کل آن ها در دوره دانشجویی مشخص شد. ابزارهای پژوهش، آزمون هوش ریون رحمانی (1386) و فهرست نشانگان 90 سوالی درگاتیس و کلاری، 1973 بود. یافته ها: نتایج حاکی از تفاوت بین معدل دیپلم، رتبه کنکور، هوش و کلیه مؤلفه های سلامت روانی به جز مؤلفه های افکار پارانوئیدی و روان گسسته گرایی در سه گروه بود. نتیجه گیری: این تفاوت ها به عنوان عوامل زمینه ای که در وضعیت تحصیلی دانشجویان نقش دارند بحث می شوند. بنابراین دانشگاه می تواند برای پیشگیری از مشروطی و افت تحصیلی دانشجویان و به منظور تقویت تحصیلی دانشجویان جدیدالورود که رتبه کنکور و معدل دیپلم پایین داشته اند برنامه های تقویت تحصیلی داشته باشد. هم چنین چون این مطالعه حوزه های مشخصی را برای مداخلات روان شناختی در بین دانشجویان برجسته می کند.