اراضی استیجاری و تحول در طراحی شهرک های مسکونی و تامین مسکن برای شهروندان کم درآمد

نویسنده

مشهودی سهراب

کلیدواژه

ثبت نشده است

چکیده

مسکن گروه های کم درآمد از معضلات دایمی شهری ایران بوده است. حاشیه نشینی، بد مسکنی، گودنشینی و سکونت چند خانواری، از اثرات این معضل بوده اند. دولت های مختلف قبل و بعد از انقلاب، با انواع برنامه ها، در حل این موضوع کوشش کرده اند، که از مهمترین اقدامات قبل از انقلاب، می توان از انتقال گودنشینان بهجت آباد به کوی 13 آبان (9 آبان آن زمان) نام برد. که ظاهرا موفق ترین برنامه بوده است و دولت نه تنها یارانه ای برای این ارتقاء سکونت پرداخت نکرد، بلکه حتی به سودآوری نیز دست یافت.این برنامه نیز، به گونه دیگری با شکست، مواجه شد. به گونه ای که در کمتر از 6 سال بیش از نود درصد این واحدها به گروه های بالاتر از نظر درآمد منتقل شد و ساکنان دوباره بد مسکنی را ترجیح دادند و اضافه درآمد حاصله را صرف مشکلات اساسی تر خود کردند.بعد از انقلاب نیز چندین بار، برای حل این قضیه اقدام شد، که تمامی آنها یا شکست خوردند و یا به همه اهداف خود نرسیدند، که مهمترین آنها عرضه زمین در اراضی آماده سازی بود، و سپس برنامه مسکن استیجاری با تبدیل به شکل اجاره به شرط تملیک به همین سرنوشت دچار شد.

استنادها

ثبت نشده است.

ارجاعات

ثبت نشده است.

مقالات مرتبط نشریه ای