نقش ترکیبات و گروههای اسمی و وصفی اثیرالدین اخسیکتی در تحول سبک از خراسانی به عراقی

نویسنده

ابراهیمی مختار | حاجیانی آرزو

کلیدواژه

سبکQ2

کلمات مرکبQ2

صفت فاعلی مرکبQ2

نوگراییQ3

دیوانQ2

چکیده

اثیر شاعر قویدست ایران زمین, در سیر تحول سبک از خراسانی بعراقی نقش قابل توجهی دارد. یکی از بارزترین جلوه های اقدامات او در این زمینه آفریدن کلمات مرکب است. این مولفه سبکی کمتر مورد عنایت پژوهشگران بوده است. در این پژوهش به این جنبه شاعری اثیر پرداخته شده است. مهمترین هدف شاعر از ساخت و گنجاندن این واژه های مرکب در پهنه اشعارش, نوگرایی و کاستن سادگی و روانی سبک خراسانیست. از آنجائیکه حضور کلمات مرکب در شعر شاعران سبک خراسانی نمود کمتری دارد, شاعر با بدست دادن این ترکیبات گام بلندی در تحول سبک نهاده است. اثیر در ساختن ترکیبات نسبت بشاعران خراسان آشکارا از ظرفیتهای بیشتری استفاده کرده و جهت اظهار فضل از این روش بیشترین بهره را برده است. واژه های مرکب موجود در دیوان اثیر تحت عنوانهایی چون: ترکیب ونددار, ترکیب شبه ونددار, صفت فاعلی مرکب, صفت مفعولی مرکب و ترکیب وصفی بررسی و تحلیل شده اند. در پایان به این نتیجه میرسیم که بسیاری از کلمات مرکب بر ساخته اثیر تاثیر بسزایی در حرکت شعر بسوی دشواریهای شعری سبک عراقی داشته است.

استنادها

ثبت نشده است.

ارجاعات

مقالات مرتبط نشریه ای