بررسی انتقادی واژه «خضرا» در تاریخ بیهقی

نویسنده

مراونه نعیم | رضایی دشت ارژنه محمود

کلیدواژه

تاریخ بیهقیQ2

خضراQ2

سبزه و چمنQ2

عمارتQ2

چکیده

تاریخ بیهقی یکی از شاهکارهای نثر فارسی است که ابوالفضل بیهقی توانسته است در آن, ضمن پردازش بی پیرایه بخش مهمی از تاریخ این مرز و بوم, نثری سخته و استوار را به نمایش گذارد. بررسی تاریخ بیهقی گویای آن است که این اثر ارزشمند با وجود اهمیت وافر ادبی- تاریخی, مورد بی مهری های فراوانی, چه از جانب نسخه نویسان و چه از جانب مصححان قرار گرفته است؛ به طوری که تا کنون نه نسخه معتبری برای استناد به آن در دست است و نه چاپ های منقح آن خالی از اشکال؛ اگرچه تصحیح حاذقانه استاد علی اکبر فیاض, اندکی از این بی مهری ها را کاسته است و تا حد زیادی خلاء موجود را پر کرده است اما هنوز تا رسیدن به نسخه ای درخور و قابل اعتماد, راه درازی در پیش است؛ به گونه ای که هنوز بسیاری از اماکن جغرافیایی و حتی نام برخی از شخصیت های این کتاب بر ما پوشیده است. در این جستار نگارندگان با توجه به قرائن موجود درون متنی و برون متنی و بررسی آثاری چون تاریخ طبری, تاریخ الفی, تاریخ سیستان, تجارب الامم, دفتر تاریخ مجموعه اسناد و منابع تاریخی, تاریخ کامل بزرگ اسلام و ایران و اخبار سلاجقه روم و... و نیز آثار بسیاری از شاعران- از جمله عنصری که شاعر دربار غزنوی بوده است- به این دریافت رسیده اند که بر خلاف دیدگاه شارحان و مصححان تاریخ بیهقی, واژه « خضرا» در معنای چمن و سبزه زار نیست بلکه نوعی سکو, صفه, پیشخوان, مکانی خاص یا ایوانی بلند بوده است که پادشاه بر فراز آن به شادخواری و تماشا و نظاره یا انجام مراسمی ویژه می پرداخته است.

استنادها

ثبت نشده است.

ارجاعات

ثبت نشده است.

مقالات مرتبط نشریه ای