فیض
سال:1397 | دوره:22 | شماره:3 |تعداد مقالات:13

سابقه وهدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر آگونیست گیرنده 5-HT3 در ناحیه CA1 هیپوکامپ بر تخریب حافظه القا شده به وسیله اتانول است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی از 96 سر موش کوچک آزمایشگاهی نر نژاد NMRI استفاده گردید. اتانول به روش درون صفاقی و آگونیست گیرنده 5HT3 (MCHL) در ناحیه CA1 هیپوکامپ تزریق شد. برای بررسی حافظه اجتنابی مهاری از دستگاه Step-Down یک طرفه استفاده شد. نتایج: بررسی ها نشان دادند که تزریق پیش از آموزش اتانول (mg/kg 1) و MCHL (ng/mouse 0/5) باعث تخریب حافظه اجنتابی مهاری می شود. همچنین، تزریق دوز غیرموثر MCHL (ng/mouse 0/005) همراه با دوز غیرموثر اتانول (mg/kg 0/01) منجر به تخریب حافظه می شود. به علاوه، مشاهده شد که تزریق دوزهای مختلف MCHL (ng/mouse 0/5، 0/05، 0/005) همراه با دوز موثر اتانول (mg/kg 1) منجر به بازگشت حافظه تخریب شده توسط اتانول می شود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه قویا نشان می دهد که ناحیه CA1 هیپوکامپ نقش مهمی در فراموشی ناشی از سروتونین داشته و آگونیست گیرنده های 5-HT3سروتونینی این ناحیه با اتانول تداخل عمل دارند.

سابقه و هدف: دیابت بیماری مزمنی است که موجب افزایش لپتین و پروفایل چربی می شود. هدف از این تحقیق بررسی اثر تمرین مقاومتی و جنستئین بر لپتین و پروفایل چربی موش های صحرایی دیابتی می باشد. مواد و روش ها: برای انجام این مطالعه تجربی تعداد 56 سر موش صحرایی دیابتی انتخاب شده و در 7 گروه 8 سری شامل کنترل، تمرین مقاومتی، مصرف mg/kg 30 جنستئین، مصرف mg/kg 10 جنستئین، تمرین مقاومتی و مصرف mg/kg 30 جنستئین، تمرین مقاومتی و مصرف mg/kg 10 جنستئین و شم تقسیم شدند. گروه های تمرین مقاومتی به مدت 8 هفته و 5 جلسه در هفته به اجرای تمرینات مقاومتی پرداختند. نتایج: تمرین مقاومتی اثر معنی داری بر کاهش لپتین، تری گلیسرید، کلسترول و VLDL داشت (0/05≥ P). مصرف جنستئین، اثر معنی داری بر کاهش لپتین و افزایش HDL داشت (05/0≥ P) و تاثیری بر کاهش تری گلیسرید، کلسترول، LDL و VLDL نشان نداد (0/05≤ P). تمرین مقاومتی همراه با مصرف جنستئین نیز اثر تعاملی در کاهش لپتین، تری گلیسرید، کلسترول، LDL، VLDL و افزایش HDL داشت (0/05≥ P). همچنین، مصرف mg/kg 10 و 30 جنستئین اثرات یکسانی در کاهش لپتین و افزایش HDL موش های صحرایی دیابتی داشت (0/05≤ P). نتیجه گیری: انجام تمرین مقاومتی هم زمان با مصرف جنستئین در موش های دیابتی شده با استروپتوزوتوسین دارای اثرات تعاملی کاهنده لپتین و چربی می باشد.

سابقه و هدف: مطالعات قبلی نقش حفاظتی آنزیم سیکلواکسیژناز را در پیشرفت صرع نشان داده اند. بااین حال، دخالت سیکلواکسیژناز-2 در بیماری زایی صرع کاملا شناخته شده نیست. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر سلکوسیب و نیمزولاید (مهارکننده های اختصاصی سیکلو اکسیژناز-2) بر آستانه تشنج کلونیک ناشی از پنتیلن تترازول در موش های سوری طراحی گردید. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی موش های سوری نر سفید به صورت تصادفی به 13 گروه شامل گروه های کنترل، حلال (توئین 80)، و 11 گروه آزمایشی دریافت کننده نیمزولاید (2/5، 5 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم)، سلکوکسیب (2/5، 5 و 10 میلی گرم بر کیلو گرم)، دیازپام (0/1، 0/5 و 5 میلی گرم بر کیلوگرم) و ترکیب دوز غیرموثر دیازپام با نیمزولاید یا سلکوکسیب تقسیم شدند. آستانه تشنج کلونیک ناشی از پنتیلن تترازول در همه گرو ه ها ارزیابی گردید. نتایج: نیمزولاید (2/5 و 5 میلی گرم بر کیلوگرم)، سلکوکسیب (2/5 و 5 میلی گرم بر کیلوگرم) و دیازپام (5/0 و 5 میلی گرم بر کیلوگرم) به طور معنی داری آستانه تشنج ناشی از پنتیلن تترازول را در مقایسه با گروه حلال افزایش دادند (0/05 نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نقش احتمالی ایزوآنزیم COX-2 را در بیماری زایی صرع نشان می دهد. احتمال می رود برخی مهار گرهای COX-2 نظیر سلکوکسیب از طریق نورون های گاباارژیگ عمل کرده و با افزایش رهایش گابا موجب کاهش تحریک پذیری شوند. همچنین، تفاوت اثر سلکوکسیب و نیمزولاید می تواند مربوط به اثر متفات این دو ترکیب بر COX-1 و COX-2 باشد.

سابقه و هدف: در دهه اخیر ابتلا به سرطان همراه با افزایش سن به صورت تصاعدی رو به افزایش است. این درحالی است که بیماران سالمند مبتلا به سرطان به دلیل شرایط خاص جسمانی و عوارض جانبی داروهای ضدتوموری توانایی شرکت در مداخلات درمانی را ندارند. ازاین رو، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر شش هفته تمرین اختیاری بر سمیت کبدی ناشی از دوکسوروبیسین (DOX) در موش های صحرایی سالمند است. مواد و روش ها: تعداد 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به دو گروه تمرین و کنترل و چهار زیرگروه تقسیم شدند. تمامی آزمودنی ها روزانه 100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن دی گالاکتوز را به صورت زیرصفاقی به مدت نه هفته دریافت کردند. برنامه تمرینی شامل شش هفته تمرین اختیاری چرخ دوار بود. تزریق DOX به مدت 15روز به صورت روزانه 1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت زیر صفاقی انجام شد. سنجش سطوح سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و فاکتور محرک آپوپتوز (AIF) پس از هموژنیزاسیون بافت کبد به روش الایزا انجام شد. نتایج: القای دوز تجمعی DOX تغییری در سطوح SOD و AIF ایجاد نکرد (به ترتیب 0/797=P و 0/869=P). شش هفته تمرین اختیاری چرخ دوار نیز تاثیری بر سطوح SOD و AIF در مقایسه با گروه کنترل نداشت (به ترتیب 0/377=P و 0/948=P). نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که شش هفته تمرین اختیاری چرخ دوار اثری قابل توجهی بر سمیت کبدی ناشی از القای دوکسوروبیسین در موش های صحرایی مدل سالمندی ندارد.

سابقه و هدف: در سال های اخیر به تاثیرات بالقوه مواد در ابعاد نانو روی سیستم عصبی مرکزی توجه بیشتری شده است. مخچه یکی از مناطق مغزی با جذب بالای روی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات نانواکسید روی بر شاخص های استرس اکسیداتیو مخچه موش های صحرایی در حضور و غیاب ویتامین C می باشد. مواد و روش ها: در این تحقیق تجربی موش های صحرایی نر نژاد ویستار (g250-200) به گروه های زیر (7=n) تقسیم شدند: یک گروه دریافت کننده سالین (شاهد)، سه گروه دریافت کننده دوزهای 25/1، 5/2 و 5 mg/kg نانواکسید روی، سه گروه دریافت کننده دوزهای 30، 60 و 120 mg/kg ویتامین C و 3 گروه دریافت کننده نانواکسید روی 25/1، 5/2 و 5 توام با دوز mg/kg 30 ویتامین C. نیم ساعت پس از دریافت دارو، پس از بیهوش کردن حیوانات، مخچه آن ها خارج شده و مالون دی آلدئید و گروه های تیول ناحیه مخچه اندازه گیری شد. نتایج: سطح مالون دی آلدئید در گروه های دریافت کننده mg/kg 5 نانواکسید روی و گروه های دریافت کننده دوزهای مختلف ویتامین C، همچنین گروه های دریافت کننده دوزهای مختلف نانواکسید روی توام با mg/kg 30 ویتامین C در مقایسه با گروه سالین به طور معنی داری کاهش یافت. غلظت تیول تام در گروه های مختلف مطالعه در مقایسه با گروه شاهد تغییر معنی دار نکرد. نتیجه گیری: نانواکسید روی به تنهایی و یا توام با ویتامین C اثرات کاهشی در میزان استرس اکسیداتیو مخچه موش صحرایی دارد.

سابقه و هدف: نورودژنراسیون هیپوکامپ سبب بروز اختلالات شناختی همراه با کاهش احتمالی نوروتروفین ها می شود. والپروئیک اسید (VPA) یک مهارکننده هیستون داستیلازی است که با تعدیلات نوروتروفینی می تواند سیستم عصبی را از دژنراسیون نورونی محافظت کند. این تحقیق به بررسی اثرات دوزهای مختلف VPA بر سطح هیپوکامپی فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF)، هیستو پاتولوژی ناحیه CA1 هیپوکامپ و ارزیابی حافظه فضایی در مدل حیوانی دژنراسیون هیپوکامپ می پردازد. مواد و روش ها: جهت القای دژنراسیون هیپوکامپ در موش های صحرایی تری متیل تین کلراید (TMT) به صورت داخل صفاقی تزریق گردید. سه گروه آزمون (TMT+VPA) به ترتیب دوز های 100، 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن والپروئیک اسید و گروه TMT+Saline نرمال سالین را به مدت 14 روز متعاقب مسمومیت تری متیل تینی دریافت کردند. به منظور بررسی حافظه فضایی از ماز آبی موریس (MWM) استفاده شد. سپس، سطح هیپوکامپی BDNF به روش الایزا بررسی گردیده و ارزیابی هیستوپاتولوژیکی هیپوکامپ نیز انجام شد. نتایج: VPA سبب کاهش مسافت و مدت زمان رسیدن به سکوی مخفی در بلوک های یادگیری و افزایش زمان باقی ماندن در ربع هدف در آزمون پروب به دنبال مسمومیت تری متیل تینی گردید. همچنین، سطح هیپوکامپی BDNF و بهبود آسیب سلولی ناحیه CA1 هیپوکامپ به طور معنی داری در گروه های تحت تیمار با VPA نسبت به گروه TMT+Saline افزایش داشت. نتیجه گیری: والپروئیک اسید با دارا بودن اثرات حمایت کننده عصبی می تواند اختلالات شناختی ناشی از مسمومیت با تری متیل تین را در موش های صحرایی کاهش دهد.

سابقه و هدف: جلبک های دریایی یکی از منابع طبیعی با طیف گسترده از متابولیت های ثانویه جدید می باشند که خواص سمیت سلولی دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی سمیت سلولی عصاره جلبک دریایی Sargassum glaucescensجمع آوری شده از سواحل چابهار علیه سلول های سرطانی کولورکتال و پستان انجام شد. مواد و روش ها: بررسی سمیت سلولی عصاره های متانولی، کلروفرمی، اتیل استاتی و ان هگزانی جلبک دریایی در غلظت های 125، 250، 500 و 1000 میکروگرم بر میلی لیتر به روش های MTT و تریپان بلو علیه سلول های سرطانی MCF-7 و HT-29 انجام شد. قطعه قطعه شدن DNA سلول ها نیز با روش الکتروفورز بررسی شد. نتایج: با افزایش غلظت عصاره ها درصد زنده مانی کاهش یافت. غلظت 1000 میکروگرم در میلی لیتر عصاره متانولی بیشترین اثر را نسبت به کنترل و نیز غلظت های کمتر عصاره نشان داد (0/05>P). میزان LC50عصاره متانولی سلول های سرطانی کولورکتال و سینه به ترتیب 16/37± 630/8 و 28/07± 774/01 میکروگرم بر میلی لیتر بود. همچنین، عصاره متانولی جلبک در مقایسه با نمونه کنترل قادر به قطعه قطعه کردن DNA سلول های سرطانی و القاء آپوپتوز بود. نتیجه گیری: اثر سمیت سلولی عصاره جلبک مشاهده شده می تواند آغازی برای انجام مطالعات بعدی به منظور دست یابی درمان سرطان باشد. همچنین، پس از انجام مطالعات پیش کلینیکی و کلینیکی می توان از این عصاره ها در صنایع غذایی و دارویی استفاده کرد.

سابقه و هدف: براساس مطالعات گذشته مصرف عسل می تواند اثرات مفیدی بر عوامل خطر بیماری های قلبی-عروقی داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر مصرف عسل در مقایسه با سوکروز بر پروفایل لیپیدی افراد سالم بود. مواد و روش ها: تعداد 60 فرد سالم 18 تا 30 ساله وارد این کارآزمایی بالینی یک سوکور شدند. شرکت کنندگان به طور تصادفی به دو گروه عسل و سوکروز تقسیم شده و گروه عسل، روزانه 70 گرم عسل و گروه سوکروز، همین مقدار شکر را به مدت یک ماه مصرف کردند. پروفایل لیپیدی با استفاده از کیت آنزیمی در هر دو گروه در ابتدا و انتهای مداخله اندازه گیری و مقایسه شد. نتایج: در ابتدای مطالعه پروفایل لیپیدی تفاوت معنی داری بین افراد شرکت کننده در مطالعه نداشت (0/3>P). در پایان مطالعه مصرف عسل باعث کاهش کلسترول تام، تری گلیسیرید و LDL در شرکت کنندگان شد، ولی مصرف شکر این موارد را افزایش داد (0/03 نتیجه گیری: دریافت عسل برخلاف سوکروز می تواند باعث کاهش کلسترول تام، تری گلیسرید و LDL و نیز افزایش HDL در افراد سالم شود.

سابقه و هدف: سندروم درد کشککی-رانی از رایج ترین اختلالات عضلانی-اسکلتی در زانوی افراد فعال می باشد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثر سه پروتکل تمرین درمانی در آب بر درد، عملکرد و تعادل ناپایدار زنان مبتلا به سندروم درد کشککی-رانی بود. مواد و روش ها: در تحقیق حاضر 45 زن مبتلا به سندروم درد کشککی-رانی در سه گروه آب درمانی بدون تیپینگ کشکک، آب درمانی با تیپینگ موقتی کشکک و آب درمانی با تیپینگ دائمی کشکک قرار گرفتند. قبل و بعد از هشت هفته، فاکتورهای درد توسط مقیاس VAS، عملکرد با پرسشنامه کوجالا و تعادل به وسیله دستگاه تعادل سنج بایودکس ارزیابی شدند. نتایج: بین تفاضل میانگین های پیش و پس آزمون درد، عملکرد و تعادل در هر سه گروه مطالعه تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتایج آزمون t زوجی نشان داد در هر سه گروه بین پیش و پس آزمون فاکتورها تفاوت معنی داری وجود دارد؛ به طوری که کاهش درد (0/0001=P) و افزایش عملکرد (0/0001= P) در هر سه گروه معنی دار بود. تعادل ناپایدار در سطح 4 برای گروه تیپینگ موقت در دو جهت ((0/0001=POA) و (0/0001=PAP)) و نیز تعادل در سطح 8 برای گروه تیپینگ موقت در دو جهت ((0/0001=POA) و (0/0001=PML)) بهبودی معنی داری نشان داد. نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت استفاده از تیپ به همراه آب درمانی به عنوان هزینه مضاعف ضرورتی ندارد. تنها متخصصینی که درصدد افزایش تعادل بیماران خود هستند می توانند با اعمال تیپینگ موقتی کشکک تعادل ناپایدار را بهبود بخشند.

سابقه و هدف: تمرینات همراه با محدودیت جریان خون برای بهبود فاکتورهای جسمانی مختلف موثر بوده و می تواند روش منحصر به فرد و سودمندی در زمینه پزشکی باشد. از این رو، هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثر یک جلسه تمرین مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون عروق دست بر تغییرات سطوح سرمی هورمون رشد و لاکتات دختران ورزشکار بود. مواد وروش ها: برای انجام کارآزمایی بالینی حاضر 30 نفر دختر بسکتبالیست با دامنه سنی 30-23 سال به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: تمرین مقاومتی سنتی (با شدت 80 درصد یک تکرار بیشینه)، تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون (با شدت30 درصد یک تکرار بیشینه) و گروه کنترل. تمرین با یک ست 30 تکرار شروع و با دو ست تکرار تا حد خستگی با استراحت 30 ثانیه ای پایان یافت. نمونه های خون قبل و بلافاصله پس از اتمام تمرین ورزشی گرفته شد. نتایج: یافته های پس آزمون حاکی از افزایش معنی دار میزان سرمی هورمون رشد نسبت به پیش آزمون در دو گروه تمرینی بود، اما مقدار یون لاکتات در هر سه گروه نسبت به پیش آزمون افزایش معنی داری داشت (0/05 نتیجه گیری: الگوی تغییرات هورمون رشد و لاکتات در هر دو گروه با و بدون محدودیت جریان خون مشابه هم هستند. به نظر می رسد برای کسانی که توانایی بلند کردن وزنه سنگین ندارند، می توان تمرینات همراه با محدودیت جریان خون با شدت پایین را با تمرینات بدون محدودیت با شدت بالا جایگزین کرد.

سابقه و هدف: ایدز یکی از بیماری های مزمن و ناتوان کننده عفونی می باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی سبک های شخصیتی و تاب آوری در مبتلایان به ایدز و افراد سالم است. مواد و روش ها :طرح پژوهش حاضر از نوع علی مقایسه ای است. از میان بیماران مبتلا به ایدز مراجعه کننده به مرکز مشاوره بیماری های رفتاری بیمارستان امام خمینی و مرکز مشاوره بیماری های رفتاری والفجر تهران در نیمه دوم سال 1395 تعداد 30 نفر بیمار به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس گروه عادی نیز میان افراد مراجعه کننده به مراکز بهداشتی استان تهران با همتاسازی در متغیرهای سن، تحصیلات، جنسیت، اشتغال و تاهل انتخاب شده و هر دو گروه پژوهش توسط پرسشنامه های پنج عامل شخصیت Costa و McCrae (NEO-FFI) و تاب آوری Conner و Davidson (CD-RISC) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج: مطالعه حاضر نشان داد که بین سبک های شخصیتی برون گرایی، گشودگی به تجربه و باوجدان بودن تفاوت معنی داری بین دو گروه مبتلا به ایدز و عادی وجود ندارد (0/05>P). همچنین، مبتلایان به ایدز به صورت معنی داری نمرات بیشتری در سبک شخصیتی روان رنجوری (0/05 نتیجه گیری: مبتلایان به ایدز از سطوح بیشتر سبک شخصیتی روان رنجور خویی و سطوح پایین تر تاب آوری و سبک شخصیتی تطابق پذیری برخوردار بودند که پیشنهاد می شود به این عوامل در طراحی برنامه های آموزشی و درمانی ایشان توجه گردد.

سابقه و هدف: نئوسپوروزیس به وسیله تک یاخته انگلی به نام نئوسپورا کانینوم ایجاد می شود. این انگل قادر است گونه های مختلفی از حیوانات اهلی و وحشی را آلوده کند. برخی مطالعات احتمال آلوده شدن انسان به این انگل را گزارش کرده اند. هدف از این مطالعه تعیین وجود آنتی بادی ضد نئوسپورا در شیر خام گاوهای شهرستان کاشان بود. مواد و روش ها: از دو دامداری صنعتی شهرستان کاشان 187 نمونه شیر جمع آوری شد. نژاد کلیه گاوها هلشتاین بود. قبل از نمونه گیری اطلاعات دام نظیرسن، نژاد، سابقه سقط جنین و مرده زایی، و رکورد تولید شیر روزانه در فرم های تهیه شده ثبت گردید. چربی نمونه ها با استفاده از سانتریفیو‍ ژ جدا شده و لاکتوسرم جمع آوری گردید. برای مشخص کردن وجود آنتی بادی ضد نئوسپورا در نمونه های شیر از روش الایزای غیر مستقیم استفاده شد. نتایج: میزان 18/18 درصد (5/53± 18/18CI=) از نمونه ها آلوده به نئوسپورا بودند. بین آلودگی با تک یاخته و میزان تولید شیر و نیز سن گاوها ارتباط معنی داری مشاهده نشد (0/84=P). آنالیز آماری نشان داد که بین سقط جنین و آلودگی به نئوسپورا نیز ارتباط معنی داری وجود ندارد. نتیجه گیری: باتوجه به میزان آلوده بودن شیر گاوها در شهرستان کاشان، اتخاذ برنامه های کنترلی در دام ها از اهمیت بالایی برخوردار است. همچنین، باتوجه به احتمال آلودگی انسان به نئوسپورا، لزوم توجه به این برنامه های کنترلی بیش ازپیش مشخص می شود.