مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان
سال:1381 | دوره:11 | شماره:41 |تعداد مقالات:12

در این مطالعه فراوانی سندرم دلیریوم در 245 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه قلبی بیمارستان دکتر حشمت رشت مورد بررسی قرار گرفت . بدین منظور همة بیماران ازاولین روز تا آخرین روز بستری شدن خود در بخش مراقبت های ویژه قلبی ، از شروع طرح تا اتمام آن ، توسط پرستاران آموزش دیده در دو نوبت کاری صبح و عصر و توسط یکی ازروان پزشکان مجری طرح در نوبت کاری عصر از نظر بروز سندرم دلیریوم مورد بررسی قرار گرفتند. داده های پژوهش از گزارشات سازمان یافته پرستاران و معاینات بالینی روان پزشکان که در برگه های ویژه ای درج می گردید، بدست آمد. نحوة تشخیص فراهم شدن ملاک های تشخیص DSM IV در مورد سندرم دلیریوم ناشی از یک اختلال طبی عمومی براساس مجموعه گزارشات پرستاری و معاینات بالینی انجام شده توسط هر دو روان پزشک در تمام طول مدت بستری شدن بیمار در بخش بود. در نهایت 33 نفر (4/13 درصد)بیمار مبتلا به دلیریوم شناخته شدند. 22 نفر از بیماران مبتلا به دلیریوم (67% کل مبتلایان ) متعلق به گروه سنی 65 سال و بالاتر بودند. ارتباط معنی دار آماری بین سن وبروز دلیریوم وجود داشت (p=0.0001)، ولی این ارتباط بین جنس و دفعات بستری شدن بیمار در بخش مراقبت های قلبی و بروز دلیریوم وجود نداشت . این مطالعه نشان می دهدکه سندرم دلیریوم با فراوانی قابل توجهی در بخش مراقبت های ویژه قلبی دیده می شود وسالمندان در معرض خطر بالاتری از ابتلاء به این سندرم قرار دارند.

نظر به افزایش مصرف نمک یددار جهت پیشگیری از اختلالات ناشی از کمبود ید به عنوان یکی از اولویت های برنامه های بهداشتی کشور در سالهای اخیر و نیز با توجه به گزارشهایی مبنی بر بروز پرکاری تیروتید پس از یدرسانی، این پژوهش به منظور پایش یدرسانی در ساکنین بالای 40 سال شهر تهران در سال 1375 انجام گرفت.طی یک بررسی توصیفی مقطعی 741 زن و 514 مرد بالای 40 سال به ترتیب با میانگین سنی 6/7±6/51 و 52.4±7 سال در دو گروه سنی 50-40 و بالای 50 سال به طور تصادفی انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. اندازه گواتر از طریق لمس غده تیروئید تعیین و براساس طبقه بندی WHO درجه بندی شد. نمونه گیری ادرار جهت تعیین غلظت ید ادرار و نمونه گیری خون برای اندازه گیری غلظت هورمونهای تیروئید انجام گرفت. میزان ید ادرار با روش هضم و غلظت سرمی  T3، T4 و TSH توسط کیت های تجاری تعیین گردید.در 211 مرد و 367 زن در گروه سنی 50-40 سال، درصد گواترهای درجه 1 و 2 به ترتیب 53 و 22 در مردان و 53 و 35 درصد در زنان بود. درگروه سنی بالای 50 سال درصد گواترهای درجه 1 و 2 درمردان (303 نفر) به ترتیب 50 و 14 درصد و در زنان (374نفر) 51 و 23 درصد بود. متوسط ید ادرار 4/5 ±17 میکروگرم در دسی لیتر بود و در بیش از 87% افراد بالای 10 میکروگرم در دسی لیتر بود. متـوسـط غلظـت TSH ,T3 ,T4 به ترتیب 3/1± 4/8 میکروگرم در دسی لیتر، 35 ± 168 نانوگرم در دسی لیتر، 7/0 ± 4/1 میکریونیت در میلی لیتر بود. از نظر غلظت غیر طبیعی هورمونهای تیرویید تنها در یک مورد T4 و دو مورد T3 بالای X±3SD همراه با TSH طبیعی مشاهده شد و دو نفر TSH بالای 10 میکرویونیت در میلی لیتر داشتند. از نظر بالینی و بیوشیمیایی پرکاری تیروئید در هیچ یک از افراد مورد بررسی مشاهده نشد.نتایج نشان داد که در سال 1375 دریافت ید در اکثریت افراد مورد بررسی در حد کافی بوده است. به علاوه مصرف نمک یددار حاوی 40 ppm ید اثرات جانبی زیانباری را در فعالیت غده تیرویید ایجاد نکرده بود.

هدف از درمان یک مرد نابارور، بهبود کیفیت منی به حد کافی و به گونه ای است که اجازه دهد حاملگی در همسرش به روشی که با کمترین تهاجم همراه بوده و اقتصادی ترین روش باشد، روی دهد. در میان علل ناباروری ، واریکوسل شایعترین علت قابل درمان در موارد ناباروری ناشی از زوج مذکر (infertility Male factor) ا ست. بنوعی که با یک پاتوفیزیولوژی چند عاملی سبب اولیگواستنوسپرمی می شود. از این رو اگر در معاینه بالینی زوج مذکر در زوجین نابارور واریکوسل وجود داشته باشد، هنوز درمان جراحی بعنوان درمان استاندارد رایج پیشنهاد می شود بدان امید که این جراحی به وی اجازه دهد نه تنها احتمال حاملگی در همسرش به روش طبیعی (Natural conception) افزایش یابد بلکه شانس حاملگی با یک تکنیک کمتر تهاجمی و ارزانتر را بیافزاید. معهذا برخی بررسی ها اشاره برآن دارند که بیماران با اولیگواستنوسپرمی شدید ممکن است از واریکوسلکتومی اساسا ً فایده ای نبرند.هدف از این مطالعه تعیین نقش پیش بینی کننده آنالیز منی قبل از جراحی واریکوسلکتومی در بهبود کیفیت منی متعاقب جراحی میباشد.در این مطالعه 252 بیمار از 330 بیماری که طی 92 ماه با تشخیص ناباروری ناشی از واریکوسل در زوج مرد مورد عمل جراحی واریکوسلکتومی قرار گرفته و اطلاعات آنالیز منی قبل و بعد از جراحی آنان در دسترس بود، مورد بررسی قرار گرفته و بر اساس تعداد کل اسپرمهای متحرک (Total motile sperm count = TM) قبل از عمل جراحی در سه گروه "الف" با اولیگواستنوسپرمی خفیف (Mild) ، گروه "ب" با الیگوستنوسپرمی متوسط  (Moderate)و گروه "ج" با الیگواستنوسپـرمی شـدیـد (Severe) قرار گرفتند و این اطلاعات با نتایج آنالیز منی بعد از جراحی مقایسه گردید و معلوم شد که مردان با اولیگواستنوسپرمی خفیف تا متوسط TM (بیشتر از 5 میلیون) اساسا بهبودی قابل توجهی را در کیفیت منی بدنبال واریکوسلکتومی حاصل مینمایند. از سوی دیگر طبقه بندی قبل از جراحی بیماران هیچ تفاوت معنی داری را در میزان حاملگی نشان نمی داد مردانیکه بعد از جراحی TM بیشتر از 20 میلیون بدست آورده بودند احتمال بیشتری داشت که بواسطه تکنیک های کمتر تهاجمی مانند IUI یا حاملگی طبیعی صاحب فرزند شوند.واریکوسلکتومی می تواند به صرفه ترین دخالت ابتدایی در مردان واریکوسلی نابارور با TM بیشتر از 5 میلیون باشد در حالی که در بیماران با TM کمتر از 5 میلیون و به ویژه ناباروری های همراه با عامل مونث همزمان ، شاید بهتر باشد از همان ابتدا کاندیدای IVF/ICSI شوند.

آلودگی به شپش سر یکی از شایع ترین آلودگیهای انگلی در جهان است. برابر آمارهای سازمان بهداشت جهانی کشور ایران یکی از آلوده ترین مناطق در بین کشورهای جهان است. بررسیهای انجام شده در گیلان نشان می دهد که آلودگی به شپش در اطفال از شیوع بالائی برخوردار است. هدف این مطالعه بررسی شیوع شپش سر در بین کودکان 3-7 ساله مهدهای کودک شهر رشت است. تحقیق به روش بررسی توصیفی آینده نگر با استفاده از روش سرشماری (Census) در بین کودکان 3-7 ساله مهدهای کودک شهر رشت انجام گرفته است. پس از معاینه بالینی در صورت مشاهده تخم شپش، موها با میکروسکوپ نوری مورد بررسی دقیقتر قرار می گرفت. در این بررسی تمامی 1780 کودک 3-7 ساله در 9 مهد کودک شهر رشت در سال تحصیلی 77 و 78 مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه 59% از موارد آلودگی مربوط به دخترها و بقیه موارد مربوط به پسرها بود. گروه سنی 6 ساله بیشترین و گروه سنی 3 ساله کمترین میزان آلودگی را به خود اختصاص دادند، در مجموع 1/5 درصد از کل کودکان دچار آلودگی به تخم شپش زنده بودند و تنها در یک مورد شپش زنده مشاهده گردید.این بررسی نشان داد که میزان آلودگی به تخم شپش در بین گروه سنی 3-7 ساله از شیوع نسبتا بالایی برخوردار است، همچنین نشان داد که بیشترین میزان آلودگی مربوط به مهدهای کودک تحت نظارت آموزش و پرورش است.

تداخلات دارویی در بدن، هنگامی که دو یا چند دارو به طور همزمان تجویز می شوند، به وقوع می پیوندند. این امر سبب تغییر اثر درمانی و یا سمیت یک دارو بواسطه حضور دارو یا عوامل دیگر می گردد. در این پژوهش در صد تجویز داروهای ضد افسردگی و شیوع انواع تداخل های دارویی در نسخ حاوی این داروها در شهر انزلی در سال 1379 مورد بررسی قرار گرفته است.بررسی به صورت توصیفی بر روی 13692 نسخه از نسخ بیمه پزشکان عمومی و متخصص مراجعه شده به داروخانه های شهر انزلی در شش ماهه نخست سال 1379 به روش تصادفی منظم انجام گرفت. تداخلات دارویی پس از تکمیل فرم های مربوطه بر اساس طبقه بندی کتاب Drug Interaction Facts  بررسی گردید.9/21 در صد نسخ حاوی داروهای ضد افسردگی بود که از این میزان 2/61 در صد بیماران را زنان و8/38 در صد را مردان تشکیل می دادند. 36 درصد نسخ فوق توسط پزشکان عمومی، 1/42 در صد توسط متخصصان اعصاب و روان و 9/21 درصد توسط متخصصان در سایر رشته ها تجویز شده بود. 4/22 درصد نسخ حاوی تداخل دارویی بودند که در مجموع 1090 مورد تداخل مشاهده گردید. در این میان بیشترین تداخل دارویی در نسخ پزشکان متخصص رشته های غیر اعصاب و روان مشاهده شد.توزیع شیوع تداخلات دارویی از درجه1تا5 بترتیب 86/14، 95/33، 49/13، 98/17و 19/72 درصد بود. میانگین اقلام دارویی در این نسخ 3/1±48/3 بود.تعداد زیاد نسخ حاوی داروهای ضد افسردگی با عنایت به تداخل دارویی آنها اهمیت آموزش صحیح داروشناسی بالینی را مشخص می سازد.

به نظر می رسد که سندرم علایم نورولوژیک گذرا (TNS) متعاقب تزریق نخاعی لیدوکایین تظاهری از سمیت عصبی (Neurotoxicity) دوزهای بالای بیحس کننده موضعی باشد. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر دوزهای پائین تر لیدوکائین اینتراتکال نسبت به دوز مرسوم آن بر بروز علایم نورولوژیک گذرا بعد از بیحسی نخاعی بوده است.روش مطالعه بدین صورت بوده است که 110 بیمار کاندید عمل جراحی سزارین باASA Class II-I  به طور اتفاقی به دو گروه تقسیم شده و گروه مورد مطالعه با 50 میلی گرم لیدوکائین و 25 میکروگرم فنتانیل و گروه شاهد تنها با 75 میلی گرم لیدوکائین بیحسی نخاعی دریافت کردند. بیماران از نظر وضعیت همودینامیک، حداکثر سطح بیحسی و زمان برگشت بیحسی و علایم نورولوژیک گذرا (TNS) مورد بررسی قرار گرفتند.میانگین حداکثر سطح بلوک در دو گروه یکسان بود. نیاز به افدرین در گروه مورد مطالعه کمتر بوده، (P<0.05) میزان نیاز به کتامین به عنوان مکمل بیهوشی در دو گروه تفاوت معنی دار نداشت. زمان برگشت بیحسی در گروه مورد مطالعه کوتاهتر از گروه شاهد بود.(P<0.05)  بروز TNS در گروه شاهد 1/29 درصد و در گروه مورد مطالعه 4/5 درصد بود که اختلاف بین دو گروه معنی دار بوده است.(P<0.05)  میزان سردرد بعد از بیحسی اسپاینال در دو گروه تفاوت معنی دار نداشت.با توجه به یافته های این مطالعه، بیحسی اسپانیال با 50 میلی گرم لیدوکایین و 25 میکروگرم فنتانیل بیحسی کافی باثبات همودینامیک بیشتر، ریکاوری سریعتر و بروز کمتر سندرم TNS نسبت به 75 میلی گرم لیدوکائین ، ایجاد می کند.

اثبات بافت شناسی نمونه خارج شده در عمل وازکتومی در موارد شکست عمل در ایجاد آزاواسپرمی از نظر پزشکی قانونی حایز اهمیت است . اما در بسیاری از مناطق دوردست امکانات پاتولوژی وجود ندارد .هدف از تحقیق آن بود که ببینیم آیا می توان بررسی سیتولوژیک اسمیر (گستره) لومن مجرای دفرنس (Vas deffernce) توسط سیتولوژیست را جایگزین بررسی بافت شناسی (پاتولوژی) آن کرد؟ این تحقیق در سال 1376 انجام شد و از 300 نمونه مجرای دفرنس که حین عمل وازکتومی متقاضیان مرکز تخصصی و تحقیقاتی تنظیم خانواده استان گیلان خارج گردید ، ابتدا اسمیر و سپس نمونه بافت شناسی تهیه شد.پس از تجزیه و تحلیل آماری حساسیت و ویژگی روش و از اسمیر در تشخیص و از دفرنس به ترتیب32/ 99 % و 100 بود، لذا می توان این روش را با اطمینان جایگزین بررسی بافت شناسی کرد. در موارد سیتولوژی منفی بررسی بافت شناسی توصیه می شود .

یکی از انواع بیحسی ها که با فواید کلینیکی بسیاری همراه است بیحسی نخاعی است که بصورت تزریق ماده بیحسی موضعی در فضای زیر عنکبوتیه کمری انجام میشود این روش سبب کاهش 18-15درصد در مقاومت عروقی میشود و در یک سوم بیماران سبب هیپوتانسیون میشود که افراد مسن بیشتر مستعد این عارضه هستند. جهت پیشگیری از این عارضه قبل از انجام بیحسی کریستالوئید تجویز میشود. مطالعات ضدو نقیضی در رابطه با تاثیر این روش وجود دارد. هدف این مطالعه تاثیر تجویز کریستالوئید به عنوان پره هیدراسیون برهیپوتانسیون بعد از بیحسی در افراد مسن بوده است .این کار آزمایی بالینی تصادفی و دوسوکور در تابستان 1379 در بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی گیلان بر روی 112 بیمار 60 تا 90 ساله انجام گرفت. بیماران سابقه پرفشاری خون، نارسایی قلبی یا بیماری جدی قلبی و ریوی نداشتند و داروی ضد فشارخون مصرف نمی کردند و کاندیدای عمل جراحی الکتیو نیمه تحتانی شکم بودند . یک تا سه ساعت قبل پره مدیکاسیون شدند همه این بیماران یک دوره ناشتای 14-8 ساعته را پشت سرگذاشته بودند پس از اخذ رضایت نامه آگاهانه بیماران به دو گروه 56 نفری بصورت تصادفی تقسیم شدند . در یک گروه قبل از بیحسی، مایعی انفوزیون نشدو در گروه دیگر بیست دقیقه قبل از انجام بیحسی 500 سی سی سرم رینگر انفوزیون گردید . پس از بیحسی در دقایق 0تا20 هر 5 دقیقه فشارخون بیماران اندازةگیری شد و میانگین فشارخون سیستولی 90 میلی متر جیوه یا بیش از 30% کاهش از مقدار پایه بعنوان افت فشارخون در نظر گرفته میشد . داده ها پس از جمع آوری با نرم افزار SPSS/9 پردازش گردید آزمونهای مورد استفاده مجذور کای و تی بودند و معیار معنی دار بودن آزمون(P<0.05) در نظر گرفته شد.در این بررسی تفاوتی بین دو گروه از نظر جنس، میانگین سن، قد، وزن و سطح بیحسی و فشارخون قبل از بیحسی وجود نداشت. افت فشارخون پس از بیحسی در 34 نفر (7/60%) گروه آزمون و 27 نفر (2/48%) گروه شاهد مشاهده شد که از نظر آماری این تفاوت معنی دار نبود. در هر دو گروه 5 نفر (9/8%) پس از بیحسی دچار تهوع و استفراغ شدند.این مطالعه نشان داد که تجویز کریستالویید به عنوان پره هیدراسیون بروز هیپوتانسیون پس از بیحسی نخاعی را کاهش نمی دهد. این روش در افراد مسن سودمند نیست و توصیه میشود روشهای دیگری جهت پیشگیری از این عارضه خصوصا در افراد مسن مورد مطالعه قرار گیرد.

سنگ کیسه صفرا بیماری شایعی است که بهترین راه درمان آن برداشتن کیسه صفرا به طریق جراحی است . عمل برداشتن کیسه صفرا از سال 1882 مرسوم بوده است ولی عمل جراحی لاپراسکوپیک آن در سال 1978 درفرانسه شروع شد و به سرعت به سایر کشورهای اروپایی و ایالات متحده آمریکا و کشورهای دیگر گسترش یافت ، علت این گسترش بخاطر کاهش درد بعد از عمل ، زیبایی شکم و بازگشت سریعتر به فعالیت و زندگی عادی و کوتاه بودن زمان بستری در بیمارستان و کاهش هزینه های سنگین بیمارستانی بوده است . در ایران قریب 10 سال است که در برخی از مراکز خصوصی عمل جراحی لاپراسکوپی و عمدتا کوله سیستکتومی متداول گردیده است ، که ابتدا مورد استقبال جراحان قرار نگرفت ولی بتدریج در تمامی دانشگاههای کشور کوله سیستکتومی لاپراسکوپیک رایج گردید.از سال 80-1373 در مرکز آموزشی درمانی بیمارستان رازی رشت 380 مورد عمل جراحی لاپراسکوپی انجام شد که در این مدت 90 مورد کوله سیستکتومی و بقیه موارد تشخیصی و طبقه بندی کانسر بوده است . در این بیمارستان 4 نفر جراح عمومی فعالیت دارند که همگی به نحوی درگیر روشهای مختلف لاپراسکوپی هستند. در 15 مورد اول عمل کوله سیستکتومی لاپراسکوپیک با مشکلات زیادی روبرو بودیم که همگی ناشی از تجربه کم و محدود ما بوده است ، از آن به بعد تجربه ما در مورد کوله سیستکتومی بهتر شده و 12 مورد کوله سیستیت حاد و دو مورد آمپیم کیسه صفرا و 4 مورد کوله سیستیت مزمن (کیسه صفرای چروکیده ) جزء بیماران بعدی ما بودند. مدت زمان بستری بیماران 2 روز بوده است .در یک مورد بعد از عمل بیمار انجام عمل خود را باور نداشته و کرارا در مراجعات بعدی شکایت از ادامه بیماری خود به خاطر برش محدود خود داشت . در 8 مورد ما مجبور به تبدیل لاپراسکوپی به عمل باز شدیم که 3 مورد پرفوراسیون احشا، یک مورد خونریزی و 4 مورد چسبندگی شدید و عدم رویت آناتومی واضح بوده است . نکته با اهمیت اینکه سه مورد چسبندگی در مردها بوده و بروز 4 عارضه در 15 مورد اول اعمال جراحی بوده است .با توجه به نکات فوق کوله سیستکتومی لاپراسکوپی در صورتی که همراه با یک گروه کارآزموده انجام شود روش ارجحی می باشد. برش جراحی محدود و بازگشت سریع به فعالیت روزمره مزایای این عمل است .

افتا لمیانیونیتارم (Ophtalmia Neonatorum) به معنای التهاب عفونی ملتحمه (Conjuctivitis) می باشد که در یک ماه اول زندگی رخ می دهد. با توجه به اینکه این بیماری شایع ترین عفونت دوره نوزادی محسوب می گردد، این مطالعه بر روی نوزادان متولد شده در بیمارستان شهید بهشتی یاسوج به منظور تعیین فراوانی انواع عوامل میکروبی ایجاد کننده بیماری و بررسی حساسیت آنتی بیوتیکی آنها نسبت به آنتی بیوتیک های رایج انجام گردید.روش کار: این مطالعه به روش توصیفی در سال 79-1378 و بر روی 230 نوزاد سر رس (40-38 هفته) که در محدوده سنی 25-0 روزگی قرار داشتند و در بیمارستان شهید بهشتی یاسوج متولد شده بودند و به هر دلیلی توسط متخصصین کودکان دیده شده بودند انجام گرفت. از این بیماران بعد از معاینه و تشخیص کلنیکی بیماری و ثبت مشخصات، نمونه گیری جهت انجام کشت های میکروبی و گرفتن لام و رنگ آمیزی آنها انجام گردید. سپس جهت ارگانیزم های بدست آمده به وسیله 9 آنتی بیوتیک رایج و در دسترس تست تست حساسیت انجام شد.یافته ها: در این مطالعه استافیلوکوک کوآگولاز مثبت شایعترین باکتری عامل بیماری شناخته شد (30%) و کلامیدیا کمترین شیوع را داشت (2/2%). باکتری نیسریا گونوره در میان ارگانیزم های عامل بیماری دیده نشد . بیشترین حساسیت باکتری های عامل به آنتی بیو تیکها ی سفتریا کسون و کلرامفینکل و بیشترین مقاومت به آنتی بیو تیک های تتراسایکلین و آمپی سیلین دیده شد. همچنین مشاهده گردیده که بیشترین حساسیت ارگانیزم های استافیلوکوک کواگولاز مثبت و منفی و همافیلوس آنفلونزای بدست آمده به کلرامفینکل، استرپتوکوکسی و کلبسیلا به سفترپاکسون، ای کولی به آمیکاسین و پسودو موناس به آمیکاسین و سفتازیم بود. مشاهده گردیدکه همه ارگانیزم های عامل می توانند در روز اول تولد باعث بیماری گردند.نتیجه گیری: برخلاف نتایج مطالعات انجام گردیده در کشورهای دیگر این مطالعه نشان داد که این بیماری غالبا همراه با بیماری های منتقله از راه جنسی (گونوکوکسی و کلامیدیا) نمی باشد. همچنین با توجه به عدم وجود نیسریاگونوره در میان عوامل ایجاد کننده بیماری، بازنگری در پرو فیلاکسی اولیه چشمی ضروری بنظر می رسد. از طرف دیگر با توجه به اینکه مشاهده گردید که همه ارگانیزم ها می توانند در روز اول تولد ایجاد کونژیکتیویت کنند، این نکته نیاز به استفاده از یک داروی پرو فیلاکسی بلافاصله بعد از تولد که بتواند شمارش کولونی همه باکتری ها را در ملتحمه کاهش دهد نشان می دهد .

مروزه بیش از 60000 مجله علمی به زبان انگلیسی در دنیا منتشر می‏شود که بیش از حدود یک سوم آنها را مجلات علمی در زمینه‏های مختلف علوم پزشکی تشکیل می‏دهند. در این میان سهم مقالات اپیدمیولوژی نسبتاً زیادتر از سایر رشته‏های تخصصی است. اینگونه مقالات در زمینه‏های مختلف پزشکی منتشر می‏شوند و علاوه بر اپیدمیولوژیست‏ها سایر محققین علوم پزشکی نیز در این زمینه کار می‏کنند. این مقاله درصدد آن است تا با ارایه دستورالعمل‏های نسبتا ساده راهکارهای بررسی و نقد مقالات اپیدمیولوژی را ارایه نماید. مسایل روش‏شناسی مربوط به تعیین روابط علیتی را با ذکر سوگرایی‏های متداول و نقش مخدوش‏کننده‏ها مطرح کند و به چگونگی نقد ارکان اصلی یک مقاله اپیدمیولوژی بپردازد. هدف از نگارش این مقاله آن است تا ضمن معرفی نکات اساسی در نگارش مقالات اپیدمیولوژی به افرادی که به داوری و نقد مقالات مربوطه می‏پردازند کمک کند تا نقد و داوری جامع‏تری در مورد اینگونه مقالات داشته باشند.

مولتیپل اسکلروز بیماری مزمنی است که اکثرا بالغین جوان را مبتلا کرده و از نظر آسیب شناسی با التهاب و از دست دادن میلین واسکلروزدرنواحی متعدد ماده سفید سلسله اعصاب مرکزی مشخص می شود. در این گزارش به معرفی بیماری می پردازیم که بعد از تجربه یک استرس روانشناختی مبتلا به یک دوره مانیای حاد با علایم پسیکوتیک گردید و در برسیهای تشخیصی مبتلا به مولتیپل اسکلروز شناخته شد. گرچه مولتیپل اسکلروز بخش کوچکی از پذیرش های بیمارستانی را به خود اختصاص می دهد و بروز یک سندرم مانیای حاد با علایم پسیکوتیک به عنوان تظاهر اولیه حمله بیماری اتفاق نادری است ولی شیوع بالاتر اختلال دو قطبی در این بیماری احتمال این که که همین تعداد اندک نیز با تظاهرات اختلال دو قطبی در بیمارستانهای روانپزشکی ظاهر شوند را افزایش می دهد و لزوم شناخت این بیماری و توجـه به آن را در تشخیص افتراقی بالاخص زمانی که علایم نورولوژیک غیرقابل توضیحی وجـود دارد، گوشزد می کند.