نشریه جراحی ایران
سال:1387 | دوره:16 | شماره:1 |تعداد مقالات:16

زمینه و هدف: ترشح از نوک پستان، نگرانی نیمی از خانم ها در دوران بارداری، سومین علت شکایت و مراجعه به پزشک در مورد پستان و یکی از علایم سرطان پستان است. جمع بندی و به روز کردن اطلاعات مربوط به ترشح از نوک پستان هدف اصلی این مقاله است.مواد و روش ها: از 1134 مقاله که در سال های اخیر در مورد ترشح از نوک پستان منتشر شده است به 126 مقاله در این جمع بندی اشاره گردیده است.یافته ها: پاپیلوم داخل مجرا شایعترین علت ترشح از نوک پستان است. هر کدام از روش های تشخیصی، نقاط قوت و ضعف خود را دارند.نتیجه گیری: ارتباط اندکی بین ترشح از نوک و سرطان پستان وجود دارد. روش تشخیص قطعی برای یافتن علت آن وجود ندارد، ولی داکتوسکوپی بسیار مفید ارزیابی شده است. درمان در حال حاضر اکسیزیون مجاری اصلی است.

زمینه و هدف: علیرغم تحقیقات فراوان در مورد سودمندترین روش درمانی در بیماران مبتلا به هماتوم سابدورال مزمن هنوز این سوال وجود دارد که "مناسب ترین راه درمان کدام است؟" هدف این مطالعه مرور سیستماتیک مقالات جهت بررسی تاثیر روش های جراحی مختلف در پیامد درمان این بیماران می باشد.مواد و روش ها: جستجو در بانک های اطلاعاتی مدلاین، Embase، بانک اطلاعاتی مقالات مروری کوکران (Cochrane) و بانک ثبت کارآزمایی های بالینی کوکران تا آگوست 2007 بدون محدودیت زبان انجام گردید. همچنین از جستجوی دستی و بانک اطلاعاتی Web of Science و Scopus برای یافتن مقالات مناسب در رفرانس های مقالات دریافت شده استفاده گردید. دو ناظر مستقل انتخاب مقالات، ارزیابی طرح مطالعات (حداکثر نمره 11) و استخراج اطلاعات را با روش کورسویی (Blinded) و بصورت هدفمند انجام دادند. داده های مربوط به عود به صورت آنالیز تجمعی (Pooled Analysis) با آزمون رگرسیون پوآسون تحلیل شد و خطر نسبی هر یک از اجزا اعمال جراحی (نوع کرانیوستومی، شستشو و درناژ) و حدود اطمینان 95% آنها به دست آمد. برای تحلیل اجزایی از جراحی که احتمالا خطر موربیدیتی و مورتالیتی را افزایش می دهند از رگرسیون لجستیک استفاده گردید و نسبت شانس (Odds Ratio) با حدود اطمینان 95% به دست آمد. تمام تحلیل ها با استفاده از نرم افزار STATA v9.1 انجام شد.یافته ها: 9 کارآزمایی بالینی تصادفی شده روش های درمانی مختلف را مقایسه کرده بودند. همگی کیفیت پایین با میانگین نمره 1.7±4.1 داشتند. خطر نسبی عود برای کرانیوستومی با درناژ و کرانیوستومی با شستشو به ترتیب 2.3 و 5.9 بود و تفاوت آماری قابل ملاحظه بود. استفاده از درناژ و یا شستشو با موربیدیتی و مورتالیتی ارتباط آماری معنی دار نداشت. نوع کرانیوستومی نیز در میزان عود تاثیر نداشت.نتیجه گیری: احتمال دارد اصولا روش درمان جراحی یک فاکتور اصلی در پیامد درمان هماتوم سابدورال مزمن نبوده باشد و فقط به صورت یک فاکتور مخدوش کننده در بسیاری از موارد، قابلیت تاثیرگذاری در پیامد را داشته باشد. بنابراین نیاز به کارآزمایی های تصادفی شده (RCT) دقیق و با طراحی مشخص با تعداد کافی بیماران کاملا محسوس است.

زمینه و هدف: اگر چه وجود متاستاز سرطان در ریه نشان دهنده پیشرفت بیماری و اغلب غیر قابل علاج بودن آن است ولی در دهه های اخیر تلاش های متعددی برای درمان این بیماران با عمل جراحی برداشتن متاستازها صورت گرفته است. میزان تاثیر این عمل جراحی در گزارشات مختلف و همچنین در بیماری های مختلف، متفاوت بوده است.هدف ما در این مطالعه بررسی نقش متاستاز کتومی بر میزان بقا عمر بیماران مبتلا به متاستازهای ریوی در بیمارانی است که در مرکز ما تحت عمل جراحی متاستازکتومی قرار گرفته اند.مواد و روش ها: در یک مطالعه گذشته نگر، به مرور پرونده های 99 بیمار مبتلا به متاستاز ریوی که طی سال های 1374 تا 1386 جهت درمان به ما ارجاع شده بودند، پرداختیم. از این میان 48 بیمار که واجد شرایط متاستاز کتومی بودند، تحت عمل جراحی قرار گرفتند. مهمترین این شرایط عبارت بود از: امکان برداشتن هه متاستازها، تحت عمل جراحی، عدم وجود متاستاز در جایی غیر از ریه و کنترل بیماری اولیه.اطلاعاتی از قبیل محل ضایعه اولیه و پاتولوژی آن، فاصله زمانی بین تشخیص بیماری اولیه و متاستاز، موربیدیته و موتالیته جراحی، نوع عمل جراحی، نوع انسزیون، تعداد متاستازهای ریوی و مدت بقا عمر بیماران مشخص شد. بیماران از طریق ویزیت های درمانگاهی پیگیری شدند. در مواردی که مراجعه بیمار به درمانگاه کافی نبود، با بیمار با خانواده وی تماس حاصل و اطلاعات مورد نظر کامل گردید. داده های به دست آمده توسط رایانه SPSS طبقه بندی و آنالیز شد. برای ارزیابی میزان بقا بیماران پس از عمل از آزمون Kaplan-Meter استفاده شد.یافته ها: تعداد 67 عمل جراحی متاستازکتومی ریوی بر روی 48 بیمار (31 مرد و 17 زن) در محدوده سنی 16 تا 86 سال (میانگین 40 سال) انجام شد. در 25 بیمار متاستاز یک طرفه و در 23 بیمار دو طرفه بود. در بیماران با متاستاز دو طرفه در 7 بیمار متاستازکتومی یک مرحله ای و در 16 بیمار متاستاز کتومی دو یا چند مرحله ای انجام شد. شکاف های جراحی عبارت بودند از: 60 توارکوتومی خلفی - جانبی، 4 میداسترنوتومی و 3 توراکوتومی دو طرفه قدامی - عرضی با قطع جناغ. روش برداشتن متاستاز از ریه عبارت بود از: 61 مورد برداشتن گوه ای، 14 مورد لوبکتومی و یک مورد پنوموتکتومی. میانگین تعداد ضایعات برداشته شده 6.7 عدد (محدوده 1 تا 59 عدد) بود.ده مورد (15%) عارضه پس از عمل شامل، پنوموتوراکس در 9 بیمار و شیلوتوراکس در یک بیمار رخ داد. عارضه جدی و تهدید کننده حیات و مرگ و میر در هیچ یک از بیماران اتفاق نیفتاد. میانگین بقا بیماران پس از متاستازکتومی 22 ماه (محدوده 1 تا 128 ماه) و میزان بقا 5 ساله آنها 24.5 درصد بود. در 5 بیمار بقا عمر 5 سال (60 ماه) یا بیشتر ایجاد شد.نتیجه گیری: اگر چه گروه مورد مطالعه از نظر نوع پاتولوژی همگن نبود، اما بنظر می رسد بطور کلی متاستازکتومی با میزان مرگ و میر قابل قبول، باعث افزایش بقا عمر بیماران و در بعضی موارد باعث درمان قطعی آنان می شود.

زمینه و هدف: هدف از اقدامات درمانی در اسکارهای سوختگی پیشگیری از تداخل اسکار در عملکرد طبیعی عضو و ایجاد ظاهری قابل قبول برای اسکار است. تاثیر درمانی سیلیکون ژل در نرم شدن و انعطاف پذیری اسکار نشان داده شده است بنابراین یک بررسی دو سویه کور و راندوم در خصوص تاثیر استفاده از سیلیکون ژل در اسکارهای سوختگی و مقایسه آن با دارونما انجام داده ایم.مواد و روش ها: سی و هشت بیمار با اسکار هیپرتروفیک سوختگی انتخاب شدند. هر اسکار به دو قسمت تقسیم شد و بصورت راندوم سیلیکون ژل در یکی از دو منطقه استفاده شد. بیماران یک ماه و چهار ماه پس از شروع درمان ویزیت شدند و اطلاعات آنها و مشخصات زخم (پیگمانتاسیون، واسکولاریتی، انعطاف پذیری، درد و خارش) بر اساس معیار ونکوور برای اسکار گردآوری شد (بعلت نداشتن وسیله دقیق برای محاسبه، برآمدگی اسکار مورد توجه قرار نگرفت). در پیگیری بیماران چهار بیمار (10.5%) مراجعه ننمودند. سن متوسط بیماران 22 سال (1.5 تا 60 سال) بود. شانزده بیمار (47.1%) مرد بودند.یافته ها: در مشخصات پایه اختلاف زیادی وجود نداشت. گر چه پس از اولین ماه پیگیری تمامی معیارهای محاسبه اسکار در نواحی درمان شده با سیلیکون ژل در مقایسه با ناحیه کنترل، بهبود افزون تری را نشان می داد، ولی فقط در معیار واسکولاریتی تفاوت محسوسی بین دو ناحیه دیده می شد (P<0.05). در پیگیری بعدی (چهار ماه پس از شروع درمان) همه معیارها بجز معیار درد در گروه سیلیکون ژل در مقایسه با گروه کنترل، کاهش چشمگیری داشت.نتیجه گیری: بر اساس مطالعه ما، سیلیکون ژل درمان موثری برای اسکارهای هیپرتروفیک سوختگی است.

زمینه و هدف: شکستگی ساق، شایعترین شکستگی استخوان های بلند در بالغین است و خصوصا در موتور سواران این شکستگی بصورت باز دیده می شود و در بسیاری موارد درمان اولیه با اکسترنال فیکساتور شروع می شود ولی در مورد روش ادامه درمان تا جوش خوردن کامل اختلاف نظر زیادی هست که هم از نظر نتایج هم از نظر عوارض و هم از نظر نظریه، تفاوت های زیادی دارند.مواد و روش ها: 43 بیمار در این مطالعه بررسی شدند. چنانچه در ماه چهارم پس از کارگذاری اکسترنال فیکستاور علایم یونیون دیده نشود، از گرافت استخوانی ایلیاک در محل شکستگی برای ایجاد یونیون استفاده می شود و چنانچه لازم باشد در همان موقع الاینمنت و وضعیت قطعات اصلاح می شود و سپس تا شش ماه پیگیری می گردند.یافته ها: در 38 مورد بدون عارضه ای خاص شکستگی جوش خورد ولی در 2 مورد در پایان ماه ششم یونیون کامل نبود و گرافت استخوانی مجدد انجام شد و در 3 مورد عفونت در محل شکستگی که گرافت شده بود، رخ داد و مجبور به خارج کردن عفونت و استفاده از روش درمانی دیگری شدیم.نتیجه گیری: با توجه به کم هزینه بودن و قابل انجام بودن و نتایج خوب از نظر ایجاد یونیون و نیز کم عارضه بودن روش گرافت استخوانی در جا در ادامه درمان شکستگی های ساق که با اکسترنال فیکساتور درمان شده اند، به نظر می رسد در شرایط کنونی ما روش مناسبی باشد.

زمینه و هدف: سرطان پستان، شایعترین سرطان در بین خانم ها است که در صورت تشخیص در مراحل اولیه قابل کنترل می باشد. هدف ما در این مطالعه تعیین میزان آگاهی زنان معلم شهر تهران درباره بیماری سرطان پستان و نیز آگاهی، نگرش و رفتار آنان درباره روش های غربالگری این بیماری بود.مواد و روش ها: یک پرسشنامه خود ایفا (Independent) شامل خصوصیات دموگرافیک، اطلاعات پایه درباره سرطان پستان معاینه پستان توسط خود فرد [Breast Self Examination, (BSE)]، معاینه بالینی پستان [Clinical Breast Examination (CBE)]، ماموگرافی، نگرش درباره روش های غربالگری فوق (با استفاده از (Likert Scale و رفتار آنان (با پرسش درباره دفعات و تناوب استفاده از این روش ها) طراحی شد. از معلمان مدارس مناطق مختلف تهران خواسته شد که این پرسشنامه را تکمیل کنند.یافته ها: از بین 125 پرسشنامه توزیع شده، 77 نفر از معلمان (61.6 درصد) پرسشنامه را تکمیل کردند. دامنه سنی آنان بین 24 تا 54 سال با میانگین سنی 39.8 (انحراف معیار 8.0) بود. سطح تحصیلات بین 12 تا 18 سال با میانگین 15.4 سال بود. فقط سه نفر سن صحیح شروع BSE را می دانستند و 39 درصد اطلاع داشتند که این کار باید هر ماه انجام شود. 57.1 درصد افراد روش صحیح انجام BSE را می دانستند. 4 نفر (5.2%) سن صحیح و 9 مورد (11.7%) تناوب انجام CBE را می دانستند. سن مناسب برای شروع ماموگرافی و تناوب آن به ترتیب در 20.8 و 35.1 درصد موارد پاسخ داده شده بود. نگرش معلمان درباره استفاده از روش های غربالگری سرطان پستان در مجموع مثبت بود. 50.6 درصد افراد در طول دو سال گذشته BSE را اصلا انجام نداده بودند و 27.3 درصد این کار را فقط 2 تا 3 بار در سال انجام می دادند. 71.5 درصد افراد اصلا برای CBE مراجعه نکرده بودند و میانگین فواصل انجام CBE در کسانی که به این منظور به پزشک مراجعه کرده بودند، 16.5 ماه بود. 60 درصد افراد بالای 40 سال اصلا سابقه ماموگرافی نداشتند.نتیجه گیری: هر چند سطح آگاهی معلمان درباره سرطان پستان و روش های غربالگری آن در حد متوسطی است و نگرش آنان در این باره مثبت است، اکثر آنان این روش ها را بکار نمی بندند. نتایج این مطالعه لزوم توجه بیشتر به روش های غربالگری را آشکار می سازند.

زمینه و هدف: کله سیستکتومی لاپاراسکوپیک روش برتر در درمان بیماری های علامت دار کیسه صفرا به شمار می رود. این روش جراحی که ابتدا به وسیله چهار تروکار انجام می شد، امروزه دچار تحولات زیادی شده است. مطالعات نشان داده اند علیرغم اینکه کاهش تعداد تروکارها و اندازه آنها تغییری در عوارض و زمان عمل جراحی ایجاد نکرده، به کاهش درد پس از عمل جراحی و در نتیجه نیاز به مسکن کمک کرده است.مواد و روش ها: این مطالعه از دی ماه سال 1385 تا آبان ماه سال 1386 بر روی 78 بیمار انجام شده است. 70 نفر (89.5%) از بیماران زن و 8 نفر باقیمانده (11.5%) مرد بودند. سن بیماران بین 24 تا 82 سال (میانگین 57.6 سال) بود. 8 نفر از بیماران با تشخیص قبلی کوله سیستیت حاد، تحت عمل جراحی با روش 3 تروکار قرار گرفته اند.یافته ها: در یک مورد (1.28%) از بیماران با تشخیص کوله سیستیت حاد به دلیل سختی اکسپلوراسیون مجبور به تبدیل به روش باز شدیم در 2 مورد (2.56%) از بیماران نیز به دلیل سختی در مشخص کردن آناتومی با 3 عدد تروکار از تروکار چهارم استفاده کردیم که هر 2 این بیماران مرد و یک مورد با تشخیص کوله سیستیت حاد کاندید عمل جراحی شده بودند. در 21 مورد (27%) از بیماران در خاتمه عمل جراحی از درن هموواک استفاده کردیم که همگی در روز بعد از عمل جراحی خارج شدند. میانگین شروع رژیم در بیماران 1.2 روز و میانگین بستری بیماران نیز 1.6 روز بود. برای تسکین درد بعد از عمل بطور میانگین 25 میلی گرم پتیدین بصورت I.V تزریق شد. میانگین مدت عمل جراحی 43 دقیقه بود. در 8 مورد از بیماران با توجه به اندیکاسیون های موجود کولانژیوگرافی حین عمل انجام شد. در یک بیمار در محل تروکار اپی گاستر که محل خروج کیسه صفرا بود عفونت زخم بعد از عمل جراحی مشاهده شد و هیچ گونه عارضه دیگری در بین بیماران مشاهده شد.نتیجه گیری: کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک با استفاده از 3 تروکار یک روش مطمین پس از کسب تجربه کافی برای جراحی کیسه صفرا می باشد.

زمینه و هدف: ترمیم دیفکت های ثلث تحتانی ساق و اطراف پاشنه از معضلات جراحی ترمیمی می باشد. گرچه هنوز در کتب مرجع استفاده از فلپ های آزاد (Free Flap) در این بیماران به عنوان روش استاندارد معرفی می شود ولی به دلیل مشکلات خاص خود، تمایل جراحان به استفاده از فلپ جزیره ای سورال با جریان خون معکوس [Reverse Island Sural Flap (RISF)] روزبه روز بیشتر می شود. در این مطالعه ما نتایج حاصل از فلپ فوق را در 20 بیمار بررسی نموده ایم.مواد و روش ها: از سال 1383 تا 1386 تعداد 20 بیمار (18 مذکر و 2 مونث) با میانگین سنی 36 سال در بیمارستان های حضرت فاطمه (س) تهران و شهید صدوقی یزد تحت عمل جراحی با فلپ RISE قرار گرفتند. بیماران طی 6 ماه پس از عمل پیگیری شدند و نتایج حاصل از عمل جراحی بررسی شد. پس از اندازه گیری دیفکت، فلپ بر پایه عصب سورال و شریان مربوطه طراحی و پس از جداسازی، فلپ 180 درجه روی پایه خود چرخیده و در محل دیفکت قرار گرفته است. پایه فلپ در 2 بیمار از تونل زیر جلدی و در 18 بیمار از روی پوست عبور داده شده و روی پایه فلپ گرافت پوستی گذاشته شده است. محل دهنده فلپ در 18 بیمار با گرافت پوستی و در 2 بیمار به صورت اولیه ترمیم شده است. پایه فلپ پس از 2 ماه، در 18 بیمار که پایه فلپ از روی پوست رد شده بود با بی حسی موضعی قطع گردید.یافته ها: بهبودی در تمامی بیماران کامل بوده است. عوارض شامل احتقان وریدی در 16 بیمار، نکروز سطحی و پارشیال در 2 بیمار و خونریزی از لبه فلپ در 1 بیمار بوده است که هیچ کدام از عوارض فوق نیاز به مداخله جراحی نداشتند.نتیجه گیری: استفاده از RISE به دلیل نتایج بالینی خوب، عدم نیاز به محل دهنده دور دست، سرعت و سهولت انجام آن، می تواند به عنوان جایگزین مناسب در بیماران با دیفکت های دیستال ساق و اطراف پاشنه مطرح گردد. عوارض ایجاد شده اندک می باشد. انجام مرحله دوم عمل (قطع پایه فلپ) به صورت سرپایی و بدون ایجاد محدودیت برای بیمار قابل انجام است.

زمینه و هدف: از جلمه روش های رایج جراحی سرطان مری عمل ترانس هیاتال ازوفاژکتومی می باشد. این نوع عمل جراحی یکی از تکنیک های پر عارضه جراحی محسوب می گردد و علیرغم عدم انجام توراکوتومی که مزیت اصلی آن می باشد، عوارض ریوی به عنوان شایعترین عوارض بعد از عمل در این روش شناخته شده است. با توجه به شیوع سرطان مری در ایران و گستردگی انجام این تکنیک و پراکندگی آمار مراکز جهانی درباره شیوع عوارض این عمل و با توجه به فقدان آمار دقیق در این زمینه، انجام پژوهش در این رابطه لازم به نظر می رسد.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، 122 بیمار مبتلا به سرطان مری که در طی 6 سال (1375-1381) در بیمارستان الزهرا (س) اصفهان تحت عمل جراحی ترانس هیاتال ازوفاژکتومی به روش Orringer قرار گرفته بودند، بررسی شدند. اطلاعات به دست آمده بعد از جمع آوری توسط نرم افزار آماری SPSS 11.05 و نیز با استفاده از شاخصه های آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: عوارض ریوی بعد از عمل شامل نارسایی تنفسی در 38%، پلورال افیوژن در 35%، پنوموتوراکس در 24%، هموتوراکس در 17%، پنومونی در 10% و آمپیم در 2% بیماران مشخص گردید.نتیجه گیری: نتایج فوق حاکی از فراوانی عوارض ریوی بعد از عمل مذکور می باشد که در عین حال با آمار سایر مراکز تقریبا مطابقت دارد و می تواند راهنمای مناسب جهت انتخاب نوع عمل در سرطان مری و پیشگیری از عوارض آن باشد.

زمینه و هدف: در بیماری که با درد حاد شکمی مراجعه می کند و در گرافی قفسه سینه پنوموپریتوین دارد و اخیرا تحت عمل جراحی شکمی قرار گرفته است، افتراق پنوموپریتوین پس از عمل از پنوموپریتوین ناشی از یک پاتولوژی جدید، نقش مهمی در تشخیص و درمان بیمار ایفا می کند. این مطالعه بر آن است که تا میزان بروز پنوموپریتوین پس از عمل و معیارهای این افتراق را روشن تر سازد.مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی آینده نگر، از 127 بیمار که با انسزیون های مختلف شکمی، تحت عمل جراحی قرار گرفتند. در روزهای مختلف پس از عمل، گرافی ایستاده قفسه سینه قدامی - خلفی گرفته شد. میزان بروز پنوموپریتوین پس از عمل [Postoperative Pneumoperitoneum (P.O.P)] و مدت زمان باز جذب آن و عوامل موثر بر آن، بررسی و یافته ها با آمار توصیفی آنالیز شدند.یافته ها: از مجموع 172 بیمار در 55.2% موارد P.O.P وجود داشت. بیشترین میزان P.O.P در انسزیون میدلاین (81.81%) و سپس در انسزیون های میدلاین تحتانی (71.42%)، میدلاین فوقانی (45%)، کوخر (41.66%) و مک برنی (35.7%) بوده که این اختلاف معنی دار بوده است (P<0.05). در افراد با BMI≥25 میزان بروز P.O.P 31.9%، در BMI نرمال (24.9-18.5) این میزان 58% و در افراد با BMI<18.5، 78.4% بوده، که این اختلاف نیز معنی دار بوده است (P<0.001). میانگین ارتفاع هوا در زیر دیافراگم سمت راست در روز اول پس از عمل 9.07 میلی متر بود.نتیجه گیری: میزان بروز P.O.P مشخصات به نوع انسزیون و BMI فرد بستگی دارد و به سن، جنس، نوع عمل و مدت زمان عمل ارتباطی ندارد. مدت زمان بازجذب P.O.P نیز با حجم هوای اولیه، سن و BMI ارتباط معنی داری دارد.

زمینه و هدف: در مطالعات قبلی نشان داده شده که شاید جویدن آدامس پس از اعمال جراحی الکتیو لوله گوارش، موجب تحریک موتلیتی و کاهش طول مدت ایلئوس پس از عمل گردد. هدف از انجام این مطالعه بررسی نتایج حاصل از جویدن آدامس های بدون قند در بهبود ایلئوس بعد از عمل جراحی لوله گوارش فوقانی می باشد.مواد و روش ها: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده، 50 بیمار کاندید عمل جراحی لوله گوارش فوقانی پس از عمل، به صورت تصادفی در یکی از دو گروه آدامس (n=26) و کنترل (n=24) قرار گرفتند. بیماران در گروه آدامس، در دوران پس از عمل از آدامس بدون قند سه بار در روز و هر بار یک ساعت استفاده می کردند. مشخصات دموگرافیک بیماران، طول مدت عمل، میانگین دفع گاز و مدفوع بین دو گروه مقایسه شد.یافته ها: تمام بیماران در گروه آدامس آن را تحمل کردند. در گروه آدامس نسبت به گروه کنترل، میانگین دفع گاز (به ترتیب 25.5±74.2 ساعت در برابر 27.3±92.8 ساعت) و دفع مدفوع (به ترتیب 25.9±95.6 ساعت در برابر 26.2±110.8 ساعت) به میزان معنی داری کوتاهتر بود.نتیجه گیری: جویدن آدامس موجب سرعت بخشیدن به پروسه بهبودی بعد از عمل جراحی لوله گوارش فوقانی می شود. جویدن آدامس یک راه ارزان و موثر در مراقبت های پس از عمل جراحی لوله گوارش فوقانی محسوب می شود.

زمینه و هدف: سینوس پایلونیدال، بیماری شایعی است و درمان اساسی این بیماری، جراحی است. از مشکلات بعد از انجام عمل جراحی وقوع عود بیماری می باشد. در ایجاد عود بعد از جراحی علل زیادی مطرح شده اند. مطالعات انجام شده در مورد علل عود بعد از عمل ناچیز می باشد. با این مطالعه به رابطه چاقی و میزان عود بیماری پایلونیدال می پردازیم.مواد و روش ها: مطالعه ای تحلیلی از نوع مورد - شاهدی بر روی 233 بیمار قابل پیگیری طی سال های 1382-1385 در بیمارستان های لقمان حکیم و بیمارستان امام حسین تهران انجام شد. کلیه بیماران دچار سینوس پایلونیدال که تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، وارد مطالعه و بدو گروه تقسیم شدند. گروهی که دچار عود بیماری بودند به عنوان گروه مورد و گروهی که عود نداشتند به عنوان گروه شاهد، در نظر گرفته شدند. با شیوه همسان سازی کردن دو گروه مورد تحقیق اثر متغیرهای مداخله گر تا حد امکان در دو گروه مورد و شاهد، حذف گردید. بیماران با BMI<25 وزن نرمال و بیماران BMI≥25، چاق در نظر گرفته شدند و متوسط زمان پیگیری بیماران 21 ماه (36-6 ماه) بود. یافته های به دست آمده، با کمک نرم افزار SPSS و تست آماری کای اسکوار مورد تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: بیشتر بیماران در گروه سنی 20 تا 29 سال قرار داشتند و نسبت مرد به زن در بیماران جراحی شده 4 به 1 بود. 33% بیماران مورد مطالعه به آکنه بودند و 20% بیماران سابقه خانوادگی سینوس پایلونیدال داشتند. میزان عود بعد از عمل در روش جراحی باز نسبت به بسته کمتر بود و این کاهش از نظر آماری معنی دار بود (P=0.02). 22 بیمار (9.5%) از 233 بیمار مورد مطالعه دچار عود شدند. از 137 بیمار با BMI نرمال 8 نفر (5%) دچار عود شدند و از 96 بیمار چاق 14 نفر (14%) دچار عود شدند. از نظر آماری میزان عود سینوس پایلونیدال با چاقی رابطه معنی داری داشت.نتیجه گیری: چاقی بعنوان یک فاکتور در ایجاد عود بیماری پایلونیدال موثر است.

زمینه و هدف: از آنجایی که به دلیل افزایش سن، میزان شکستگی های هیپ پیوسته بیشتر می شود به نظر می رسد پوکی استخوان و مشکلات ناشی از آن یک معضل مهمی در آینده خواهد بود.میزان مرگ در شکستگی های هیپ 15 تا 20 درصد می باشد که در مقایسه با میزان مرگ ناشی از سایر مشکلات ارتوپدی (0.9 درصد) بسیار بیشتر می باشد. با توجه به اهمیت پوکی استخوان در ایجاد شکستگی های لگن به نظر می رسد با تعیین شدت پوکی بتوان از ایجاد شکستگی پیشگیری کرد. بنابراین هدف اول این تحقیق تعیین سطحی از پوکی استخوان است که باعث ایجاد شکستگی هیپ می شود تا با استفاده از این معیار بتوان پیشگیری لازم را انجام داد. هدف دوم این تحقیق بررسی تفاوت میزان پوکی استخوان در افراد با شکستگی هیپ در مقایسه با افراد هم سن و هم جنس می باشد.مواد و روش ها: در این تحقیق آینده نگر با استفاده از دستگاه Dual-Energy, X-Ray, Absorptiometry میزان دانسیته استخوان ناحیه هیپ در 100 بیمار با شکستگی لگن (50 مرد، 50 زن) اندازه گیری و سپس با میزان دانسیته استخوان هیپ در 100 فرد کنترل (50 مرد و 50 زن) مقایسه می شود. سن هر دو گروه بین 50 تا 90 سال انتخاب شده است. به منظور تعیین تاثیر پوکی استخوان و حد نقش تروما در ایجاد شکستگی های لگن، افرادی که با ترومای جزیی دچار شکستگی شده اند، وارد مطالعه شدند. در نهایت نتایج هر دو گروه براساس T-TEST مقایسه می گردید.یافته ها: متوسط میزان دانسیته استخوان در گروه بیمار 0.6333 بر حسب گرم در سانتیمتر مکعب می باشد که این میزان در گروه کنترل 0.7589 بر حسب گرم در سانتیمتر مکعب می باشد. متوسط نمره Z در گروه بیمار 1.218- در مقایسه با 0.625- در گروه کنترل می باشد.نتیجه گیری: سطحی از دانسیته استخوان که فرد را مستعد به شکستگی لگن می کند 0.6333 گرم در سانتیمتر مکعب می باشد که این میزان پوکی استخوان از افراد هم سن و هم جنس بیشتر می باشد.

فئوکروموسیتوم به نئوپلاسم های نسبتا کمیاب، همراه با تولید کاتکل آمین ها و افزایش فشار خون اطلاق می شود. این تومورها جزو تومورهای کروماتین سل ها هستند. 10% این تومورها خارج آدرنالی و کروماتین منفی هستند و پاراگانگلیوما نامیده می شوند. کمتر از 10% این تومورها بدخیم می شود. تنها معیار قابل اعتماد در مورد بدخیمی وجود متاستاز است. (به گره های لنفاوی – کبد – ریه - استخوان)بیمار ما آقای 34 ساله ای با سابقه فشار خون بالا و نفرکتومی یک طرفه که به علت کمر درد (LBP) با درد رادیکولر به پای راست مراجعه کرده است. پس از MRI انجام شده در ناحیه مهره چهارم و پنجم کمری (L4 و L5) ضایعه هیپوسیگنال ملاحظه گردید و با انجام بیوپسی زیر سی تی اسکن از مهره، پاراگانگلیوما (فئوکروموسیتوم خارج آدرنال) گزارش گردیده است. بنابراین در کمر درد همراه با ضایعه موضعی متاستاتیک با سابقه فشار خون بالا باید فئوکروموسیتوم را نیز در نظر داشته باشیم.

دراین گزارش، یک کودک 9 ساله که به علت آسپیراسیون سوزن خیاطی در حین بازی به اورژانس آورده شده بود، معرفی می گردد. علایم بالینی بیمار شامل سرفه خشک بدون علامت دیگر بود. در گرافی ساده قفسه صدری، سوزن در مسیر راه هوایی سمت چپ مشاهده می شد. در برونکوسکوپی فیبروپتیک و رژید، سوزن مشاهده نشد و به همین دلیل توراکوتومی و برونکوتومی انجام شد، لیکن سوزن مشاهده نشد. در نهایت با استفاده از دستگاه C-arm محل سوزن در پارانشیم ریه مشخص و خارج گردید.

ارایه طرح تحقیقاتی که تهیه کرده اید، در یک همایش علمی در مدت زمانی که در اختیار شما قرار می گیرد، که اغلب از ده دقیقه بیشتر نیست مستلزم رعایت نکات دقیقی در چگونگی حرف زدن و لباس پوشیدن! انتخاب عنوان، استفاده بهینه از لوازم بصری، پرهیز از حواشی کلامی و تصویری و اجتناب از روبرو شدن یا اخطارهای ناشی از عدم رعایت وقت است.