مقدمه: بررسيها نشان داده اند که کاهش منيزيم مي تواند در ايجاد عوارض بيماريهاي قلبي عروقي مبتلايان به ديابت شيرين موثر واقع شود. در اين مطالعه اثر منيزيم خوراکي در پاسخدهي آئورت ايزوله به کلريد پتاسيم و فنيل افرين بررسي گرديد.
روشها: 60 عدد موش صحرايي نر با نژاد ويستار (250- 180 گرم) به 2 دسته ديابتي (تزريق درون صفاقي استروپتوزوتوسين) و 2 دسته کنترل تقسيم گرديدند. به يک گروه از هر دسته حيوانات ديابتي و سالم سولفات منيزيم اضافه شده در آب آشاميدني و به گروه ديگر تنها آب معمولي داده شد. در انتهاي 8 هفته، آئورت سينه اي جدا و پاسخهاي انقباضي آن به غلظتهاي 10، 20، 40، 60، 80 ميلي مولار کلريد پتاسيم و 9-10، 8-10، 7-10، 6-10، 5-10 مولار فنيل افرين به صورت تجمعي ثبت شد.
نتايج: پاسخهاي انقباضي عروق به کلريد پتاسيم و فنيل افرين در گروه کنترل به طور معني داري بالا تر از گروه ديابتي بوده (P<0.05) و تفاوت معناداري بين موشهاي درمان شده با منيزيم وموشهاي درمان نشده با منيزيم، يافت نشد. داده هاي حاصل ازحداکثر پاسخ انقباضي عروق به کلريد پتاسيم 316/.±913/2، 183/.±790/2، 164/.±378/2، 114/.±428/2 و بيشترين پاسخ به فنيل افرين 176/.±252/3، 253/.±120/3، 338/.±572/2 و 210/.±736/2 (گرم بازاي ميلي متر مربع) به ترتيب در گروههاي کنترل، کنترل دريافت کننده منيزيم، ديابتي و ديابتي دريافت کننده منيزيم، بوده است.
نتيجه گيري: تجويز خوراکي منيزيم به مدت 8 هفته نمي تواند تاثيرقابل ملاحظه اي در انقباض پذيري آئورت ايزوله مدل تجربي ديابت نوع 1 داشته باشد.