مقدمه: تحقيقات نشان داده است هورمونهايي که از روده آزاد مي شوند بر اشتها موثرند (رن و همکاران 2001) و ممکن است در تغيير مصرف غذاي بيماران موثر باشند (نعمتي و همکاران 2006). نقش هورمون گرلين در ريکاوري تغذيه اي بعد از جراحي هاي بزرگ غير گوارشي نامعلوم است. در اين مطالعه ما بيماران عمل پيوند باي پس عروق کرونر را به عنوان گروهي از بيماران با پيش بيني ري کاوري مناسب انتخاب کرديم.
روشها: از 17 بيمار انتخاب شده براي عمل پيوند باي پس عروق کرونر {mean (SEM): 70.1 (2.2) yrs, body mass index (BMI) 29.1 (1.4) kg/m2, 15 male} نمونه خون ناشتا و بعد از غذا (45 دقيقه بعد از يک صبحانه استاندارد) در زمانهاي قبل عمل (روز صفر)، بعد عمل (روز شش) و در زمان مراجعه پي گيري (روز چهل) گرفته شد. همچنين تغييرات در ميزان دريافت غذايي، مارکرهاي آزمايشگاهي و تن سنجي ثبت گرديد. بيماران در اين مطالعه با 17 نفر گروه شاهد {70.6 (2.3) yrs, BMI 28.4 (1.3) kg/m2} با استفاده از تست آماري ANVAO مقايسه شدند.
نتايج: نتايج يک افزايش در سطح ناشتاي گرلين بعد از عمل جراحي در مقايسه با قبل از عمل نشان داد (p<0.05). همچنين افت اگزاژره هورمون گرلين بعد از عمل جراحي مشاهده گرديد (p<0.05) که همراه با 50% کاهش دريافت غذا {post-op.4.5 (0.5) MJ/D vs requirements 9.9 (0.5) MJ/D p<0.001) در مقايسه با مقدار مورد نياز بود و منجر به 4% کاهش وزن و 5% کاهش در محيط عضله بازو طي مدت پي گيري گرديد.
نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه از اين فرضيه حمايت مي کند که تغييرات طولاني مدت در غلظت ناشتا و بعد از غذاي هورمون گرلين با نقص در ريکاوري تغذيه اي در ارتباط است. اين يافته ها محتملا براي ساير بيماران مشابه که تحت عمل جراحيهاي بزرگ قرار مي گيرند قابل تعميم باشد.