تاکنون عقيده بر اين بوده که هورمونهاي تيروئيدي اثرات خود را از طريق فعاليتهاي ژينوميک بر سلولهاي هدف اعمال مينمايند. اما نتايج مطالعات دهه اخير نشان ميدهد که اين هورمونها با فعال نمودن گيرنده هاي سطح سلولي خود و تاثير بر مولکولهاي درگير در مسيرهاي انتقال پيام وابسته به MAPK, PKC و PKA ميتوانند اثراتي را از طريق فعاليتهاي غير ژينوميک بر سلولهاي هدف اعمال نمايند. يکي از اين اثرات تقويت اثر ضد ويروسي اينترفرونها ميباشد. در همه مطالعاتي که در اين زمينه انجام گرفته از سيستمهاي in vitro و کشت سلولي استفاده گرديده است. براي اولين بار، در اين مطالعه ما نشان داده ايم که افزايش سطح سرمي هورمونهاي تيروئيدي در موشهاي صحرايي نر بالغ سبب ميشود که اين حيوانات مقاومتشان به عفونت ويروس Herpes Simplex Virus بطور معني داري (1000 Folds) افزايش يابد. بر عکس کاهش سطح سرمي هورمونهاي تيروئيدي در اين حيوانات به طور معني داري (10 Folds) سبب کاهش مقاومت آنها به اين عفونت گرديد.
نتيجه گيري: اين نتايج نشان ميدهند که هورمونهاي تيروئيدي ميتوانند نقش مهمي را در تنظيم پاسخهاي ايمني بر عليه ويروسها در بدن ايفا نمايند. بعلاوه، شايد بتوان با ايجاد تغييرات گذرا در ميزان هورمونهاي تيروئيدي در بدن از آنها در کلينيک جهت درمان و يا پيشگيري بيماريهاي ويروسي در افراد مستعد جلوگيري نمود.