اثر مورفین بر سمیت قلبی ناشی از دوکسوروبیسین در موش صحرایی

مقدمه: هدف از اين مطالعه بررسي پتانسيل محافظتي مورفين در برابر سميت قلبي ناشي از دوكسوروبيسين (DOX) در موش صحرايي بوده است.
روشها: موشهاي صحرايي نر از نژاد Sprague-Dawley به مدت 4 هفته و 4 بار در هر هفته تحت درمان با مورفين (10mg/kg) و دوكسوروبيسين (1.25mg/kg) قرار گرفتند. ميزان مرگ و مير، شرايط عمومي و تغييرات وزن در تمام طول مدت مطالعه مورد بررسي قرار گرفتند. ارزيابي اثرات كارديو پروتكتيو مورفين از طريق آناليز پارامترهاي الكتروكارديوگرافي انجام شد. در پايان مطالعه قلب حيوان جدا شد و مورد بررسي ماكروسكپي و پاتولوژي قرار گرفت.
تايج: آسيبهاي ناشي از دوكسوروبيسين با تغييرات آشكار در پارامترهاي الكتروكارديوگرافي نمايان شد (افزايش فاصلهS-T  و افزايش طول .(QRS همچنين كاهش قدرت انقباضي عضله قلب و آسيبهاي پاتولوژيكي به بافت قلبي كه 50% مرگ و مير را به دنبال داشت. تجويز مورفين به ميزان قابل توجهي از نظر آماري اثرات سمي DOX را از بين برد.
بحث و نتيجه گيري: از آنجايي كه مورفين اثرات محافظتي خوبي در برابر دوزهاي بالا و تكرار شونده‌ DOX داشت كه نه تنها قلب بلكه ساير اندامها را تحت محافظت قرار داد مي توان پيشنهاد كرد انجام مطالعات بعدي مي تواند راه را به سوي استفاده باليني از اين تركيب و تركيبهاي مشابه هموار كند.