استامينوفن يكي از تركيباتي است كه به عنوان يك داروي ضد درد و ضد تب در سطح وسيعي مورد استفاده قرار مي گيرد. مطالعات قبلي نشاندهنده اين واقعيت است كه مصرف اوردوز اين دارو مي تواند در انسان و بصورت تجربي در حيوانات نيز به عوارض هپاتوتوكسيك و نفروتوكسيك منجر شود اما اين موضوع كه بدنبال عوارض نفروتوكسيك آن چگونه مرگ سلولي و نكروز بافت هاي كليوي آغاز مي شود هنوز بدرستي شناخته نشده است. لذا هدف اين پژوهش بر ارزيابي تاثير استامينوفن بر توبولهاي كليوي در يك مدل آزمايشگاهي قرار گرفت. در اين مطالعه از 18 موش نر دو ماهه Balb/c استفاده شد كه به سه گروه تجربي 1 و 2 و يك گروه كنترل تقسيم شدند. گروههاي تجربي به مدت 10 روز به ترتيب مورد تجويز روازنه 5/48mg/kg و 97mg/kg استامينوفن قرار گرفتند و در مورد گروه كنترل درماني صورت نگرفت. مطالعات بافت شناسي شواهد متغييري از مرگ سلولي را در بخش هاي پروگزيمال و ديستال توبولهاي كليوي گروه تجربي 2 (كه 97 mg/kg استامينوفن دريافت نموده بودند) را نشان داد در صورتيكه در گروه تجربي 1 و كنترل چنين شواهدي بدست نيامد. بررسي مقاطع كليوي و پيدايش مرگ سلولي در بخش پروگزيمال و ديستال توبولهاي كليوي گروه تجربي 2 بر اين موضوع دلالت دارد كه تجويز اوردوز استامينوفن مي تواند از طريق استرسهاي اكسيداتيو به توليد راديكالهاي آزاد اكسيژن منجر شود و سرانجام به مرگ سلولي در توبولهاي كليوي اين گروه منتهي گردد.