نوروترانسميترهاي متعددي مي توانند در وابستگي دارويي و تحمل دخيل باشند.
آنژيوتانسينII (AngII)  اثر ضد دردي، تشنج و افسردگي نشان داده و در بعضي موارد اثر مرفين را آنتاگونيزه كرده است و احتمال مي رود كه با سيستم اوپيوئيدي تداخل داشته باشد. هسته لكوس سرلئوس(LC) ، يكي از مراكز مهم دخيل در بروز سندرم ترك، حاوي تعداد وسيعي از گيرنده هاي AngII مي باشد. در اين مطالعه اثر تزريق داخل هسته لوكوس سرولئوس AngII بر علايم محروميت مرفين در موشهاي صحرايي بررسي شد. پس از بيهوشي با كتامين 150 mg/kg و رامپون 0.1mg كانولهاي فلزي در هسته LC موشهاي صحرايي كار گذاشته شد. پس از بهبودي مرفين روزانه سه نوبت با فاصله 150 دقيقه و به مدت چهار روز بصورت داخل صفاتي تزريق شد. روز چهارم و قبل از تزريق نالوكسان 180 ،3mg/kg) دقيقه بعد از آخرين تزريق مرفين) با استفاده از سرنگ هاميلتون 0.1) AngII نانومول در 1 ميكروليتر سالين) و 1 ميكروليتر سالين به ترتييب به گروه AngII و سالين تزريق شد و علايم محروميت از مرفين يه مدت 30 دقيقه ثبت و با يكديگر مقايسه شد. نتايج مشاهدات نشان داد كه تزريق آنژيوتانسين بداخل هسته LC وقوع ±رفتارهايي همچون Wet dog (5.2±4.19) دندان قروچه (4.08±41.8) را در مقايسه با سالين (2.2±2.3 و 2.8±31.2 به ترتيب) افزايش و رفتارهايي چون پرش (00/0±00/0) ايستادن (4.6±6.4) و تعداد مدفوع (1.6±4) را در مقايسه با سالين (1.69±0.89، 5.59±11.8 و 3.03±6.2 به ترتيب) كاهش داده است. در بقيه رفتارها تغييري ايجاد نشد.
اين داده ها مي تواند بيانگر اين باشد كه احتمالا گيرنده هاي AngII موجود در روي نورونهاي نورآدرنرژيك LC در ايجاد علايم سندرم قطع مصرف مرفين نقش دارند.