مقدمه: التهاب، فرآيند مهمي است كه رد پاي آن را در پاتوژنز بسياري از بيماري هاي حاد و مزمن مي توان يافت. امروزه به گياهان دارويي به عنوان يك منبع غني توليد داروهاي موثر، كم عارضه و ارزان، توجه فراواني شده است. يكي از گياهان ضد التهابي مطرح در متون طب سنتي ايران، انجير مي باشد.
روش: در اين تحقيق عصاره آبي جوشانده ميوه گياه در دوزهاي 1000 ،500 mg/kg و 2000 بصورت داخل صفاقي، هر كدام به يك گروه شش تايي رت نر تزريق شده و با گروه هاي دريافت كننده سديم ساليسيلات با دوز300mg/kg و آب مقطر مقايسه شدند. التهاب با تزريق زير جلدي فرمالين در كف پاي موش ها ايجاد شده و بوسيله دستگاه پلتيسمومتر جديد، حجم پا قبل و بعد از ايجاد التهاب در روز اول و نيز طي 7 روز بعد (تزريق دارو و سنجش) اندازه گيري گرديد.
يافته ها: نتايج نهايي تجزيه و تحليل اطلاعات حاكي از آن بودند كه هيچيك از گروه هاي دريافت كننده عصاره ها، داراي اختلاف معني دار با گروه آب مقطر نمي باشد (P>0.05).
نتيجه گيري: عصاره آبي جوشانده ميوه انجير با دوزها و متد استفاده شده در اين تحقيق، داراي اثر ضد التهابي نمي باشند.