استرس به عنوان وضعيتي تعريف شده است كه سيستم اعصاب مركزي آن را، به عنوان عامل محرك بيشتر از اندازه و يا تهديد كننده حيات تلقي ميكند. قرار گرفتن در شرايط ناسازگار منجر به مجموعه اي از عكس العملهاي تطابقي ميشود كه موجود زنده را قادر ميكند با شرايط جديد تطبيق پيدا كند. بررسيها نشان داده كه در صورتي كه استرس تهديد كننده نباشد ميتواند منجر به بهبودي عملكرد نيز شود اما در صورتي كه استرس شديد و مزمن باشد در نهايت منجر به بروز اثرات بسيار نامساعد ميشود. عكس العملهاي بدن پستانداران در مقابل استرس بسيار پيچيده و وسيع است كه از جمله آنها افزايش فعاليت محور هيپوتالاموس- هيپوفيز و غده آدرنال ميباشد. نتيجه استرس از نظر متابوليسم نيز بسيار وسيع بوده و ميتواند متابوليسم كربوهيدرات، چربي و گلوكز را در حد قابل توجهي دستخوش تغيير كند. از جمله اثرات استرس روي متابوليسم كربوهيدرات افزايش غلظت گلوكز پلاسما ايجاد مقاومت به انسولين در دراز مدت است. بعضي از مطالعات نيز پيشنهاد كرده اند كه به دليل كاهش وزن در اثر استرس ممكن است القا ديابت ديرتر صورت بگيرد. در مطالعه اي كه نتايج آن به همراه بازبيني منابع ارايه خواهد شد نشان داده شده كه عليرغم افزايش غلظت گلوكز در حيوان استرس ديده رواني در شرايط In vivo توان ترشح انسولين از جزاير لانگرهانس نه تنها كاهش ندارد بلكه توانايي ترشح آنها بيشتر نيز شده است. در اين بررسي همچنين مشخص شده كه استرس رواني ميزان مصرف غذا را كاهش ميدهد و نوع استرس رواني در اين كاهش موثر است.