مقدمه: در هيپر پرولاكتينمي، به علت لزوم تداوم مصرف (حتي تا چندين سال) تحمل بيمار نسبت به بر موكرپتين داروي انتخابي براي درمان اين عارضه، اين مطالعه به منظور بررسي عوارض جانبي و ميزان تحمل بيمار نسبت به برموكريپتين در دو فرم مصرف دارو (اورال-واژينال) انجام گرفت.
روش كار: دراين مطالعه كارآزمايي باليني يك سوكور جمعيت مورد مطالعه زنان مراجعه كننده به درمانگاه تخصصي زنان بايكي از شكايات گالاكتوره، اختلالات قاعدگي هيرسوتيسم و نازايي مي باشد. افراد مورد مطالعه (دو گروه 90 نفره) به مدت دو سال در دو گروه اورال و واژينال و پس از اطمينان از نظر سالم بودن ساير سيستم هاي بدن، به يك گروه فرم اورال و به گروه ديگر فرم واژينال دارو تجويز شد. داده ها بر اساس پرسشنامه تنظيم شده جمع آوري شده و با استفاده از نرم افزار آماري SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: در اين مطالعه عوارض جانبي بر موكر يپتين در مصرف كنندگان فرم اورال 100% موارد و مصرف كنندگان فرم واژينال 2/43 % از موارد ايجاد شده است. بيشترين عارضه در فرم اورال دارو تهوع (9/38%) و در گروه واژينال خارش مهبلي (3/22%) بود سر گيجه در گروه اورال نسبت به گروه واژينال بيشتر بود (8/27% در مقايسه با 3/2%) افت فشارخون در فرم اورال دارو در 2/11 % موارد بوده در حاليكه در مورد گروه واژينال صفر بود. در 2/51% گروه اورال بيشتر از دو عارضه ديده شد. در هر دو گروه مورد مطالعه بيشترين عوارض در 10 روز اول مطالعه ايجاد شده است (7/66% و 8/37%). از نظر شدت عارضه ايجاد شده در 2/31% گروه اورال و 11% گروه واژينال شدت عارضه به حدي بود كه منجر به قطع مصرف دارو گشت.
نتيجه گيري: بين شيوع ، شدت و نوع عوارض دارويي در دو فرم مصرف اورال و واژينال بر موكريپتين تفاوت معني دار وجود داشته و تحمل دارويي و تداوم مصرف دارو در فرم واژينال بيشتر از فرم اورال مي باشد.