مقدمه: افزايش چاقي در دنيا و همزمان افزايش شيوع بيماري آسم، اين احتمال را مطرح مي کند که چاقي با آسم همراهي دارد. هدف از اين مطالعه بررسي رابطه چاقي و شدت حملات آسم در بيماران مراجعه کننده به بيمارستان اميرالمومنين (ع) شهرستان زابل بود.
روش انجام کار: اين تحقيق يک مطالعه توصيفي و تحليلي بود، که در مورد 130 بيمار مبتلا به آسم در سال 1384 انجام شد. قد واحدهاي مورد پژوهش بوسيله قد سنج فلزي و وزن توسط ترازوي پرتابل SECA اندازه گيري شد.سپس توسط فرمول (BMI مجذور قد به متر/وزن به کيلو گرم) نمايه توده بدني آنها محاسبه گرديد. چاقي به عنوان BMI بالاتر از 30 تعريف شد. طبقه بندي شدت آسم نيز بر اساس معيارهاي "راهنماي درمان و پيشگري آسم" (GINA) سال 2004، بر اساس علايم باليني انجام شد. بيماراني که سيگار و ... مي کشيدن يا دچار ساير بيماري ريوي بودند از مطالعه خارج شدند. داده هاي به دست آمده توسط نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: 130 بيمار بين رده سني 15 تا 72 سال وارد مطالعه شدند. ميانگين سني بيماران 27/37±12/18 بود. بيماران زن و بقيه مرد بودند. از اين تعداد 8/60 درصد زن و 2/39 درصد مرد بودند. 3/25% بيماران به عنوان چاق طبقه بندي شدند. ضريب همبستگي اسپيرمن بين شدت آسم و BMI برابر با r=0.263 بود (P<0.05). ميانگن BMI به ترتيب در مردان 16/5±16/23 و در زنان 19/4±94/29 بود. BMI خانم هاي مبتلا به آسم به طور مشخصي نسبت به مردان مبتلا بيشتر بود (P<0.0001).
بحث و نتيجه گيري: با توجه به آمار بدست آماده به نظر ميرسد که چاقي در مبتلايان به بيماري آسم مي تواتد بعنوان يک ريسک فاکتور متوسط ايجاد يا تشديد کننده اين بيماري محسوب گردد.