| چکیده:
مطالعه ميان رشته اي عبارت است از فرآيند پاسخ دهي به سؤالات، حل مسئله و يا بررسي يک موضوع که گسترده-تر يا پيچيده تر از آن است که بتوان با يک رشته و يا تخصص بدان پرداخت. در اين شيوه مطالعه، يک رشته به عنوان رشته مبنا در نظر گرفته مي شود و رشته ديگر وسيله و ابزاري براي بررسي يا حل مسائل رشته اول قرار مي گيرد. موضوع پيچيدگي و غيرخطي بودن روابط در حوزه هاي مختلف معرفت در علوم انساني نيز قابل مشاهده است لذا استفاده از روش ميان رشته اي براي پيش برد اهداف در اين بخش احساس مي شود. در اين ميان، مطالعات ديني اعم از مطالعات مربوط به قرآن کريم و يا ساير متون ديني مانند نهج البلاغه و. . . از اين قاعده مستثنا نبوده و بهره گيري از روش مطالعه ميان رشته اي مي تواند دستيابي به فهم دقيق تر و کامل تر اين متون را فراهم نمايد. يکي از اين روش ها، بهره گيري از مطالعات شناختي و به ويژه زبان شناسي شناختي است. در رشته زبان شناسي شناختي، نظريه نوين «استعاره مفهومي» ارائه شده است که مي توان از اين نظريه در مطالعات ديني استفاده نمود.
|