در شرايطي که بشر کنوني با شتابي وصف ناپذير از جامعه صنعتي به فراصنعتي پانهاده، مباحث اخلاقي و ارزشي سير قهقرايي پيدا کرده، به طوري که زمينه ظهور و بروز انواع نگراني ها، ناآرامي هاي رواني، اجتماعي و... را در جامعه خصوصا در سنين کودکي در پي داشته است. تنها راه چاره انسان جهت در امان ماندن از اين عوارض، اين است که گمشده اساسي را که همان هويت ايراني و اسلامي است و در پشت اين تنوعات، شتاب زندگي روزمره، فشارکار، زرق و برق و تجملات، تکنيک هاي هنر مدرن، تصوير و صداي رسانه ها مخفي مانده را هرچه زودتر بيابد. محيط پيرامون ما نقش مهمي در تربيت فرزندان دارد. اگر ما بخواهيم کودکي متدين و آراسته به حسن خلق و با هويت اسلامي و ايراني تربيت کنيم، به ناچار بايد محيط پيرامون خود را به نحوي آماده کنيم که فضاي خوبي براي انسان سازي باشد. در اين صورت با حضور در محيط هاي نامناسب، افراد مي توانند در آن محيط خود را حفظ کنند و تاثير نگيرند و تاثير گذار هم باشند. زيرا قبلا محيط هاي سالم را تجربه کرده و هويت خود را در آن محيط شکل داده اند. در اين مقاله سعي برآن است که ابتدا تعاريف کاملي از هويت، هويت اسلامي و ايراني بيان شود و سپس به جدايي ناپذيري هويت ايراني با هويت اسلامي اشاره گردد و در ادامه با فراهم سازي بستري مناسب در آموزشگاه ها زمينه شکل گيري هويت ايراني و اسلامي فراهم شود. کودک به اقتضاي روح پاک و فطرت الهي گونه خود، بسيار زودتر از ديگر اقشار جامعه آمادگي لازم جهت تربيت صحيح متناسب با اهداف ايراني و اسلامي خواهد داشت. در پايان اين پژوهش روش هاي دست يابي به اين مقوله مهم در بخش نتيجه گيري و پيشنهادات ذکر شده است.